Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Wysokiem Mazowieckiem III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Julita Aronowicz

Protokolant Katarzyna Wójcicka

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2015 r. w Wysokiem Mazowieckiem

sprawy z powództwa małoletniego M. C. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową A. C.

przeciwko T. C.

o podwyższenie alimentów

I.  Podwyższa alimenty, zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie I C 644/10, od pozwanego T. C. na rzecz jego małoletniego syna M. C. z kwoty po 300 (trzysta) złotych miesięcznie do kwoty po 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, poczynając od dnia 12 sierpnia 2015 r., płatne z góry do dnia 10 (dziesiątego) każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia w terminie płatności którejkolwiek raty, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda – A. C.;

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  Zasądza od pozwanego T. C. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wysokiem Mazowieckiem kwotę 90 (dziewięćdziesiąt) złotych tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu;

IV.  Koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi;

V.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 93/15

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa A. C., reprezentująca małoletniego powoda M. C., w pozwie skierowanym przeciwko T. C. domagała się podwyższenia alimentów od pozwanego na rzecz dziecka z kwoty po 300 zł miesięcznie do kwoty po 700 zł miesięcznie, domagała się również zasądzenia na jej rzecz poniesionych kosztów procesu.

W odpowiedzi na pozew T. C. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.

Na rozprawie w dniu 19 listopada 2015 r. strona powodowa sprecyzowała, że domaga się podwyższenia alimentów do kwoty po 700 zł miesięcznie, począwszy od dnia wytoczenia powództwa, pozwany natomiast uznał żądanie do kwoty po 350 zł miesięcznie.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Wyrokiem z dnia 27 grudnia 2010 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I C 644/10 Sąd Okręgowy w Łomży rozwiązał przez rozwód związek małżeński A. C. i T. C., z winy obu stron. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim M. C. zostało powierzone matce A. C. i przy niej ustalono miejsce pobytu dziecka, natomiast władza rodzicielska ojca została ograniczona do kontaktów z małoletnim i współdecydowania o istotnych sprawach dziecka, takich jak wybór szkoły, wyjazdy za granicę, ewentualne sposoby leczenia. Obie strony zostały zobowiązane do ponoszenia kosztów wychowania i utrzymania dziecka i z tego tytułu zasądzono od T. C. na rzecz małoletniego M. C. alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie. W wyroku rozwodowym uregulowano również kontakty ojca z dzieckiem w ten sposób, że zezwolono T. C. na wizyty u syna w każdą I i III sobotę miesiąca i w każdą II i IV niedzielę miesiąca, w godz. 13.00 – 16.00 oraz w I dzień Świąt Bożego Narodzenia i II dzień Ś. Wielkanocnych w godz. 15.00 – 18.00.

Rodzice małoletniego M. C. są ze sobą skonfliktowani. Dziecko mieszka wraz z matką w jej domu rodzinnym, natomiast ojciec nie utrzymuje osobistych kontaktów z synem od dłuższego już czasu, cały ciężar wychowania chłopca spoczywa na matce. A. C. wnosiła o zmianę nazwiska dziecka na swoje nazwisko panieńskie – W., jednakże wniosek jej został oddalony postanowieniem tut. Sądu z dnia 13 października 2015 r., wydanym w sprawie I. N. 90/15.

Aktualnie małoletni powód M. C. ma 6 lat i uczęszcza do I klasy Szkoły Podstawowej w J.. Podręczniki do nauki zapewniła szkoła, za wyjątkiem podręcznika do religii, który kosztował 13 zł. Wyprawka szkolna zdaniem matki kosztowała na pewno 500 – 600 zł, dotychczas uiszczone składki wyniosły łącznie 152 zł. Koszt dowożenia dziecka do szkoły wynosi 50 – 60 zł miesięcznie. Małoletni M. uczęszcza na lekcje tańca, które kosztują 45 zł miesięcznie, uczy się jeździć konno, co kosztuje 30 zł za 30 minut, zajęcia są 3 lub 4 razy w miesiącu. Przedstawicielka ustawowa wskazała, że na wyżywienie syna przeznacza 400 zł miesięcznie, na ubrania i obuwie wydaje 200 zł miesięcznie, na środki pielęgnacyjne, czystości, fryzjera – 50 zł miesięcznie, na rozrywkę, zabawki – 100 zł miesięcznie. Małoletni powód jest leczony z powodu alergii i refluksu żołądkowo – przełykowego, wizyta u lekarza kosztuje 40 zł, odbywa się raz na miesiąc, bądź raz na dwa miesiące, leki kosztują 80 zł, wystarczają na dwa miesiące, gdy dziecko jest przeziębione leki kosztują dodatkowo 40 zł. Leczenie stomatologiczne M. kosztowało w tym roku 60 zł. Zdaniem matki, słuchanej w trybie art. 299 kpc, utrzymanie syna kosztuje 1.000 – 1.100 zł miesięcznie.

A. C. ma 28 lat, z zawodu jest sprzedawcą, mieszka z synem u swoich rodziców bezpłatnie, tworzy z nimi jedno wspólne gospodarstwo domowe. Rodzice matki małoletniego powoda prowadzą gospodarstwo rolne nastawione na produkcje mleka, za sprzedane mleko otrzymują 4.000 – 5.000 zł miesięcznie, w sezonie letnim 6.000 – 7.000 zł miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa pracuje w sklepie z odzieżą używaną, na podstawie umowy o pracę na czas określony – do dnia 31. 12. 2015 r., zarabia 2.096, 64 zł brutto, 1.527, 36 zł netto miesięcznie. A. C. nie ma majątku, nie ma też długów.

Pozwany T. C. ma 28 lat, z zawodu jest mechanikiem. Aktualnie pozwany pracuje na ½ etatu w firmie P.H.U. FILAR O. A. w Ł., na podstawie umowy o pracę na czas określony – do dnia 31. 12. 2015 r., zarabia 885, 50 zł brutto, 688, 88 zł netto, z nadgodzinami o 100 zł więcej. Pozwany pracuje nadto dorywczo, słuchany w trybie art. 299 kpc podał, że najwięcej z prac dorywczych zarabia 450 zł. T. C. ożenił się powtórnie, z drugiego związku ma syna w wieku 9 miesięcy, utrzymanie dziecka kosztuje ok. 500 zł miesięcznie. Żona pozwanego nie pracuje, pozostaje na jego utrzymaniu. Pozwany wraz z rodziną mieszka w wynajmowanym mieszkaniu, odstępne i opłaty wynoszą 750 zł miesięcznie. T. C. nie ma majątku nieruchomego, posiada samochód V. (...) z 1998 r. Pozwany ma zaciągnięte dwie pożyczki w (...) S.A, do spłaty pozostała kwota 7.600 zł. Z opieki społecznej rodzina pozwanego pobiera świadczenia, ostatnio w kwocie 390 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień informacyjnych i w charakterze strony przedstawicielki ustawowej A. C. (czas nagr. od 00:08:22 do 00:32:46, od 00:49:31 do 00:52:16), wyjaśnień informacyjnych i w charakterze strony pozwanego T. C. (czas nagr. od 00:34:28 do 00:48:36, od 00:52:16 do 00:57:11), zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu przedstawicielki ustawowej (k. 35), zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu pozwanego (k. 27), zaświadczenia lekarskiego (k. 34), faktur VAT (k. 36 – 45, 65 – 77, 81, 82), umowy o pracę pozwanego (k. 60), umowy pożyczki (k. 61 – 64), akt sprawy Sądu Okręgowego w Łomży I C 644/10, akt sprawy Sądu Rejonowego w Wysokiem Mazowieckiem I. N. 90/15.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 133 kro na obydwojgu rodzicach ciąży obowiązek łożenia na utrzymanie dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres tego obowiązku, zgodnie z art. 135 kro, wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionej, z drugiej zaś zarobkowe i majątkowe możliwości osoby zobowiązanej, przy czym wykonywanie obowiązku alimentacyjnego może polegać także, w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie dziecka.

W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego, o czym stanowi art. 138 kro. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania poprzez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych.

Od ostatniego zasądzenia alimentów na rzecz małoletniego powoda M. C. minęło niespełna 5 lat. Od tego czasu niewątpliwie wzrosły koszty utrzymania dziecka, co podyktowane jest jego naturalnym rozwojem, stanem zdrowia, rozpoczęciem edukacji, wzrostem cen różnego rodzaju produktów i usług.

Przedstawicielka ustawowa wskazywała, że wydatki na syna wynoszą łącznie 1.000 – 1.100 zł miesięcznie, jednakże w ocenie Sądu są to koszty zawyżone. Sąd uznał, że koszt utrzymania małoletniego M. C., zważywszy na jego wiek i stan zdrowia, środowisko, w którym się wychowuje, w powiązaniu z sytuacją materialną matki, pod opieką której pozostaje oscyluje wokół kwoty 700 zł miesięcznie.

Analizując sytuację osobistą, majątkową i możliwości zarobkowe pozwanego T. C., Sąd doszedł do przekonania, że jest on w stanie płacić alimenty w wyższym niż dotychczas rozmiarze. Jak już powyżej wskazano górną granicę świadczeń alimentacyjnych stanowią możliwości dochodowe i majątkowe strony zobowiązanej do alimentacji, nawet jeśli w tych granicach nie zostaną zaspokojone wszelkie usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionej do alimentacji. Przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” rozumie się nie tyko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz także te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana do alimentacji może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że pozwany jest młodym, zdrowym mężczyzną, posiada konkretny zawód oraz umiejętności z zakresu usług budowlanych, stąd też uznać należy, że przy dołożeniu należytej staranności, przy pełnym wykorzystaniu swych umiejętności, jest w stanie zarobkować w rozmiarze pozwalającym na alimentowanie syna w większym niż dotychczas zakresie.

Sąd uznał, że dotychczasowe alimenty należy podwyższyć do kwoty po 450 zł miesięcznie. Alimenty w takim rozmiarze mieszczą się w możliwościach zarobkowych pozwanego ojca, dziecku natomiast zapewnią stałe źródło utrzymania i pozwolą na częściowe zaspokojenie jego usprawiedliwionych potrzeb. Sąd uznał, że wkład finansowy T. C. w utrzymanie syna winien być większy niż z matki, bowiem pozwany na co dzień nie uczestniczy w procesie wychowywania syna, a cały ciężar w tym zakresie spoczywa na matce dziecka.

Powództwo małoletniego M. C. w pozostałym zakresie zostało oddalone jako zbyt wygórowane.

Alimenty zostały podwyższone od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu (k. 19).

Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowią przepisy art. 133 § 1 kro, art. 135 § 1 i 2 kro i art. 138 kro.

O kosztach nieuiszczonej opłaty od pozwu rozstrzygnięto na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Koszty procesu pomiędzy stronami zostały wzajemnie zniesione na podstawie art. 100 kpc z uwagi na częściowe uwzględnienie żądania pozwu.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.