Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 grudnia 2013 roku

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Jerzy Geisler

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. M.

przeciwko J. M.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki

na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 31 października 2013 roku, sygn. akt: IX Gc 1033/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSA Jerzy Geisler

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek powódki o zwolnienie od kosztów sądowych. Uzasadniając rozstrzygnięcie wskazał, iż roszczenie powódki było wymagalne już na początku 2007 roku, zatem mogła ona poczynić oszczędności na opłatę sądową od pozwu w wysokości 8.052,00 zł, zwłaszcza, że w 2012 roku osiągnęła przychód w wysokości 5.000.000,00 zł.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła powódka, zaskarżając je w całości i wnosząc o jego zmianę poprzez zwolnienie jej od kosztów sądowych w zakresie opłaty sądowej od pozwu, a nadto o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu orzeczeniu skarżąca zarzuciła naruszenie art. 102 § 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie powódki nie zasługiwało na uwzględnienie.

Trafnie przyjął Sąd Okręgowy, iż powódka, osiągając znaczne przychody, jest w stanie ponieść opłatę sądową od pozwu w wysokości 8.052,00 zł. Z przedstawionego przez nią podsumowania Książki Przychodów i Rozchodów za rok 2013 wynika, iż w okresie od stycznia do sierpnia tego roku uzyskała ona przychody w wysokości 423.885,67 zł, ponosząc w tym okresie wydatki na zakup towarów handlowych i materiałów w wysokości 95.499,95 zł, zaś na wynagrodzenia – w wysokości 29.796,73 zł. Pozostałe wydatki w wysokości 398.281,28 zł nie zostały przez skarżącą sprecyzowane. Przyjąć w tych okolicznościach należy, iż powódka, ograniczając te wydatki do niezbędnego minimum, mogła zaoszczędzić środki na opłatę od pozwu w w/w wysokości, zwłaszcza, że o podstawach niniejszego procesu wiedziała przynajmniej od lutego 2013 roku, kiedy to wystąpiła do Sądu z wnioskiem o zawezwanie do zawarcia próby ugodowej.

Wskazać przy tym należy, że powódka w w/w dokumencie deklaruje przychody w każdym miesiącu do sierpnia 2013 roku, natomiast przedstawiony przez nią wyciąg bankowy za okres od czerwca do sierpnia 2013 roku wskazuje, iż na rachunek ten nie wpływają żadne kwoty (k. 72). Powyższe oznacza, iż skarżąca przedstawia swoją sytuację wybiórczo, celem uzyskania korzystnego dla niej rozstrzygnięcia.

Powyższego nie zmienia wreszcie fakt, iż przeciwko powódce prowadzona jest egzekucja komornicza. Skarżąca nie wykazała bowiem, iż egzekucja ta jest skuteczna, co ewentualnie mogłoby uzasadniać stanowisko o braku możliwości czynienia oszczędności na koszty związane z niniejszym postępowaniem.

Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie powódki na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

SSA J. Geisler