Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim w II Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący SSR Paweł Cisek

Protokolant sekr. sądowy Jolanta Frąckiewicz

po rozpoznaniu w dniach 21 lutego 2013, 11 kwietnia 2013, 28 maja 2013 i 9 grudnia 2013 roku oraz 27 marca 2014, 25 kwietnia 2014, 10 września 2014, 21 października 2014 i 17 grudnia 2014 roku oraz 25 czerwca 2015, 24 września 2015 roku oraz 12 kwietnia 2016 i 19 grudnia 2016 roku oraz 22 marca, 10 maja i 5 czerwca 2017 roku

z udziałem Prokuratora Anny Budnickiej - Chochoł

sprawy:

E. M. (1)

urodzonego w dniu (...) 1988 roku

w C.

syna M. i D. z domu W.

Z. N. (1)

urodzonego w dniu (...)

w P.

syna W. i J. z domu Z.

oskarżonych o to, że

I. działając wspólnie i w porozumieniu, w sytuacji grożącej niewypłacalności S (...) uszczuplili zaspokojenie wielu wierzycieli, tj.:

1) Wytwórnia (...)’” sp. z o.o.

2) (...) sp. z o.o.

3) (...) sp. z o.o.

4) (...) sp. z o.o.

5) S.-pol O. sp.j.

6) (...) G. i A. J.

7) N. T. Z.

8) (...) sp. z o.o.

9) Radio (...) sp. z o.o.

10) (...) sp.j.

11) PPHU (...)

12) PPHU (...) sp.j.

13) J. – 1 D. S. (1)

14) (...) sp. z o.o.

15) (...)

16) Y. J. de (...) sp. z o.o.

17) (...) s.c.

18) (...). Ż., D. S., M. G.

19) (...). S.. i P.. J. N.

20) Zakład (...)

21) (...) sp. z o.o.

22) (...) A. K. (1)

23) (...) sp. z o.o.

24) PPHU W- (...) sp. z o.o.

25) (...) W. K., A. K. (2)

26) (...) sp. z o.o.

27) (...) sp. z o.o.

28) (...) w B.

29) (...) SA

30) (...) 5

31) (...) J. Z.

32) (...) sp. z o.o.

33) (...) sp.j.

34) (...) sp. z o.o.

35) B. sp.j.

36) (...)

37) (...) sp. z o.o. w T.

38) (...) s.c.

39) (...) sp. z o.o.

40) (...) sp. z o.o.

41) PPHU (...) E. S., M. W.

42) (...) sp. z o.o.

43) (...) J. i M. G. w L.

44) (...)

45) SH (...)

46) S. sp.j.

w ten sposób, że w dniach 27-30 (...) (...)r. w N. dokonali fikcyjnej sprzedaży artykułów spożywczych z hurtowni (...) (...) firmie (...), po czym ukryli w/w towary w magazynie w D., gm. C. oraz 29 września (...) roku w W. zbyli swoje udziały w (...) (...) (...) W. N. (1) za kwotę (...) złotych łącznie

tj. o przestępstwo z art. 300 § 3 kk,

a nadto W. N. (1)

urodzonego w dniu (...)

w W.

syna A. i H. z domu Z.

o to, że:

II. w dniu (...) (...) (...)roku w N. udzielił pomocnictwa E. M. (1) i Z. N. (1) wydając polecenie wywiezienia towaru do magazynu w D., gm. C. oraz w dniu 29 (...) (...) roku w W. kupił udziały spółki S. (...) za kwotę (...) złotych przez co ułatwił E. M. (1) i Z. N. (1) popełnienie przestępstwa uszczuplenia zaspokojenia wielu wierzycieli jak w pkt I,

tj. o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 300 §3 kk,

a nadto: Z. N. (1) i W. N. (1)

o to, że;

III. w dniu 29 września (...)roku w W. działając wspólnie i w porozumieniu w sytuacji grożącej niewypłacalności spółki S. (...) uszczuplili zaspokojenie wielu wierzycieli jak w pkt I w ten sposób, że W. N. (1) zbył sklep firmowy w W. przy ul. (...) Z. N. (1) za kwotę (...) zł

tj. o czyn z art. 300 §3 kk,

a nadto W. N. (1)

o to, że:

IV. działając ciągiem przestępstw w N. w sytuacji grożącej niewypłacalności (...) (...), której jest prezesem uszczuplił zaspokojenie wielu wierzycieli jak w pkt I przez to, że:

- w dniu 2 (...) 2003r. wypłacił czekiem (...) (...)złotych z rachunku spółki w (...) nie dokonując wpłaty do kasy spółki,

- w dniu 15 (...) 2003r. wypłacił czekiem (...) z rachunku spółki w (...)nie dokonując wpłaty do kasy spółki działając w celu udaremnienia wykonania postanowienia prokuratora o zabezpieczeniu konta z dnia (...) (...) (...)roku,

tj. o czyn z art. 300 § 2 i 3 kk w zw. z art. 91 § 1 kk.

-

o r z e k a –

I. oskarżonych E. M. (1) i Z. N. (1)

uniewinnia od popełnienia zarzucanych im czynów,

II. oskarżonego W. N. (1) uniewinnia od popełnienia zarzuconych mu w punkcie II i III aktu oskarżenia czynów,

III. oskarżonego W. N. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu w punkcie IV aktu oskarżenia czynu i za to na podstawie art. 300 § 2 i 3 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazuje go, a na podstawie art. 300 § 3 kk w zw. Z art. 11 § 2 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

IV. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec W. N. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby;

V. na podstawie art. 33 § 2 kk wymierza oskarżonemu W. N. (1) kary grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (sto) złotych;

VI. oskarżonych E. M. (1) i Z. N. (1) na podstawie art. 632 pkt 2 kpk, a oskarżonego W. N. (1) na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w sprawie przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 847/10

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody ujawnione w trakcie rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Spółka (...) (...) sp. z o.o. z siedziba w N. zajmująca się sprzedażą hurtową artykułów spożywczych do dnia (...) (...) 2003r. reprezentowana i kierowana była przez E. M. (1) i Z. N. (1), jedynych jej udziałowców. Obaj mieli po (...) o wartości (...) złotych. Następnie na mocy uchwały nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników (k.(...)) obniżony został kapitał zakładowy z (...) tys. zł do (...) zł poprzez umorzenie (...) po (...) zł każdy, a następnie podwyższona wartość nominalna pozostałych (...) z kwoty (...) zł do kwoty (...) złotych każdy. Wobec tego kapitał zakładowy w wysokości(...)tys. Zł podzielony został na (...) udziałów po (...) zł. E. M. (1) i Z. N. (1) objęli po (...)udziały po (...) zł.

W dniu (...) 2003r. E. M. (1) i Z. N. (1) sprzedali udziały w spółce (...). Uchwała z tego dnia W. N. (1) objął funkcję Prezesa Zarządu spółki, a na funkcje członka zarządu powołano P. S.. Również w dniu (...) 2003r. członkowie zarządu spółki S- (...) sp. z o.o. w osobach P. S. i W. N. (1) sprzedali Z. N. (1) na podstawie aktu notarialnego zorganizowaną część przedsiębiorstwa spółki oznaczającą prowadzony przez sprzedającego sklep położony w W. przy ul. (...) stanowiący składnik przedsiębiorstwa Spółki, będący zespołem składników materialnych i niematerialnych ( wymienionych w załączniku do umowy sprzedaży).

W dniach od (...)2003r. będący na (...) spółki S-market (...) sp. z o.o. towar, decyzją ówczesnych członków zarządu W. N. (2) i E. M. (1), został przewożony z magazynu przy ul. (...) w N. do magazynu w D. gm. C.. Magazyn w D. był wynajęty na podstawie umowy ustnej.

W dniu (...)2003r. (...) w N. udali się na ul. (...) w N. do siedziby spółki (...) gdzie zastali R. S., R. G. i A. D. , którzy oświadczyli, że w/w spółka zalega firmom przez nich reprezentowanych, z płatnościami za dostarczony towar. R. G. był przedstawicielem Wytwórni (...) Sp. z o.o., A. D. był członkiem zarządu (...) Sp. z o.o.

W wyniku wszczętego postepowania karnego o czyn z art. 300 § 1 kk postanowieniem z dnia 8 października 2003r. (k.210-211) Prokuratura Rejonowa w(...). dokonała zabezpieczenia majątkowego na mieniu spółki (...) (...) sp. z o.o. poprzez m.in. zajęcie konta firmy S- (...) sp. z o.o. prowadzonego przez Bank Spółdzielczy w N. o numerze 69- (...)-0000-0000- (...)- (...) poprzez zobowiązanie banku do niedokonywania wypłat z w/w konta. Postanowienie było wykonalne z chwilą wydania.

W dniu(...) 2003r. na podstawie czeku numer (...) gotówką w kwocie(...). zł. oraz w dniu (...)2003r. na podstawie czeku numer (...) gotówką w kwocie (...) zł. wypłaty z tego rachunku dokonał W. N. (1).

Spółka (...) (...) sp. z o.o. na dzień (...) 2003r. była w stanie niewypłacalności, gdzie na ten dzień nadwyżka zobowiązań nad stanem majątku ( aktywów) wynosiła (...)zł.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody osobowe w postaci wyjaśnień oskarżonych: W. N. (1) (k.2883-2884,3189,3193), E. M. (1) (k.2884-2885), Z. N. (1) (k.2885-2887,3188, 3192-3193, 3396-3397), zeznań świadków: A. N. (1) (k.2920-2921), M. G. (2) (k.3190, 3649), A. N. (2) (k.3217-32210, opinii ustnej biegłej B. W. (1) (k.3009-3102, 3181-3189), opinii ustanej biegłego A. G. (k. 3611-3618), oraz dokumentów ujawnionych na rozprawie w dniu (...) 2017r. (k.3657-3668).

Oskarżeni W. N. (1), E. M. (1) i Z. N. (1) po przedstawieniu im zarzutów popełnienia przestępstw nie przyznali się do popełnienia zarzuconych im czynów.

Sąd zważył co następuje:

W punkcie I aktu oskarżenia oskarżonym E. M. (1) i Z. N. (1) oskarżyciel publiczny zarzucił popełnienie przestępstwa z art. 300 § 3 kk, czyli kwalifikowanej, poprzez (...) osób pokrzywdzonych, postaci przestępstwa działania na szkodę wierzycieli stypizowanego w art. 300 § 1 kk .

Art. 300 § 1 kk stanowi, że kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

W opisie zarzuconego w punkcie I aktu oskarżenia czynu wskazano, że oskarżenia E. M. i Z. niski działając wspólnie i w porozumieniu w sytuacji grożącej spółce (...) (...) uszczuplili zaspokojenie wielu wierzycieli w ten sposób, że w dniach (...) do (...) (...) 2003r. dokonali fikcyjnej sprzedaży (...) spółce (...), po czym ukryli towary w magazynie w D. oraz w dniu (...) tego roku zbyli swoje udziały w spółce (...) (...) W. N. (2) za kwotę (...) złotych.

Zdaniem Sądu w toku postępowania nie zostało jednoznacznie ustalone, że oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona ustawowe przestępstwa z art. 300 § 3 kk.

Pierwszym znamieniem czynu z art. 300 § 1 kk jest grożąca niewypłacalność lub upadłość.

W toku postępowania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu rachunkowości celem ustalenia w oparciu o wiedzę specjalistyczną biegłych, czy w okresie objętym aktem oskarżenia spółka (...) (...) znajdowała się w stanie niewypłacalności lub upadłości.

Pierwszą opinię w tym zakresie wydała biegła B. W. (2) (k. 2980-3005). W punkcie 7 opinii biegła wskazał, że zgodnie z art. 11 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze niewypłacalność występuje wtedy, gdy jest spełniona przynajmniej jedna z przesłanek:

- zaprzestanie płacenia wymagalnych zobowiązań,

- wystąpiła przewyżka zobowiązań nad majątkiem.

Wedle tych kryteriów, zdaniem biegłej stan zaprzestania płatności wymagalnych zobowiązań przez S - (...) sp. z o.o. wystąpił na dzień (...) 2002 roku, co było oznaką istnienia stanu niewypłacalności w tym dniu.

Na skutek, złożonego na rozprawie w dniu (...)2014r. wniosku obrońcy osk. Z. N. o wezwanie biegłej do wydania opinii uzupełniającej (k.3101) Sąd, po uzupełnieniu w/w wniosku o pytanie szczegółowe do (...) (k.3105-3107, 3109-3110, 3112-313), postanowieniem z dnia 25 czerwca 2014r. (k. 3118-3123) dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłej.

W opinii uzupełniającej biegła miała odpowiedzieć m.in. czy stwierdzenia przekroczenia terminu płatności jednej faktury mimo prowadzenia dalszej współpracy i realizowania dalszych dostaw bez oceny przyczyny przekroczenia terminu można potraktować jako podstawę do uznania niewypłacalności ?

W opinii podstawowej (...) B. W. (2) w części dotyczącej ustalenia daty niewypłacalności dłużnika (k. 2999 i nast.) wskazała, że zbadanie dat wymagalności wierzytelności dłużnika jest istotne przy określeniu, w jakiej dacie wystąpił stan niewypłacalności. (...) na podstawie analizy dokumentacji księgowej za 2002 rok sporządziła zestawienie pięciu najstarszych wymagalnych zobowiązań w układzie chronologicznym.

We wniosku stąd wynikającym (k.3001), zdaniem biegłej data stanu niewypłacalności nastąpiła w dniu (...)2003r., kiedy to upłynął termin wymagalności wobec dwóch wierzycieli: (...) sp. z o.o. z terminem płatności 12.10.2002r. i (...) z terminem płatności 14.02.2003r.

W opinii uzupełniającej (k.3153) biegła stwierdziła, że przekroczenie terminu płatności jednej faktury mimo prowadzenia dalszej współpracy poprzez realizowanie dalszych dostaw nie można potraktować nie można potraktować jako podstawę do uznania niewypłacalności. W kolejnym zdaniu biegła podtrzymała swoja ocenę, że dla ustalenia stanu niewypłacalności konieczne jest aby było dwóch wierzycieli, których zobowiązań dłużnik nie jest w stanie spłacić.

Na dalszej części opinii uzupełniającej na pytanie (k.3160): Czy w światle kontynuacji współpracy po dniu 12.10.2002r. można wykluczyć, że nie zapłacenie rachunku „ (...)” wystawionego przez Ż. (...) było wynikiem nieuwagi odbiorcy towaru i nie reklamowania braku zapłaty przez dostawcę? biegła odpowiedziała, że taka sytuacja mogła mieć miejsce. Ponadto w opinii uzupełniającej biegła na pytanie : C zy przy ocenie sytuacji finansowej spółki wzięła pod uwagę straty poniesione na skutek zamknięcia spółki przez organy ścigania na okres 6 miesięcy? (k.3155) wskazała, że zamknięcie spółki przez organy ścigania spowodowało poniesienie kosztów, które nie zostały pokryte przychodami ze sprzedaży, co powinno być uwzględnione w bilansie i rachunku zysku i strat.

Mając wątpliwości co do tego, czy rzeczywiści opinia (...) B. W. (2) wyjaśniał wszelkie wątpliwości co do tego czy w dacie objętej aktem oskarżenia utrzymywał się stan niewypłacalności spółki S-market (...) w toku postępowania Sąd dopuścił dowód z opinii innego biegłego z zakresu rachunkowości (k.3234-3236).

Powołany do wydanie opinii (...) A. G. we wnioskach końcowych opinii (k.3266-3267) stwierdził, że zakłócenia płynności finansowej badanej spółki istniały w całym 2003r. Podstawą tych ustaleń był ujemny kapitał własny na dzień 31 .12.2002r. w wysokości 178 916, 29 złotych. Pogłębienie niewypłacalności spółki nastąpiło, zdaniem biegłego, w okresie 2003r. gdzie na dzień 30 09.2003r. nadwyżka zobowiązań nad stanem majątku ( aktywów) wynosiła (...) zł, będąca jednocześnie minimalnym poziomem ujemnego kapitału własnego. Biegły dalej stwierdza, że potwierdzeniem powyższego jest fakt, że w przypadku zgłoszenia wniosku o upadłość przez wierzycieli w kwietniu 2004r. (odpis akt Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy Sąd Gospodarczy X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i naprawczych sygn.. XVII Gzd 137/04 k. 3025-3083) brak było środków do prowadzenia procesu upadłości oraz fakt, że nawet po zabezpieczeniu działalności przez tymczasowego nadzorcę sądowego, stan nie uregulowanych zobowiązań utrzymał się przynajmniej na dotychczasowym poziomie (nadwyżka zobowiązań na dzień 09.06.2004r. wynosiła (...)zł ale nie jest znany stan ewentualnych towarów w magazynie, możliwych do sprzedaży). Zdaniem biegłego w dniu 01.10.2003r. wystąpiły przesłanki do ogłoszenia upadłości.

Zdaniem Sądu, w oparciu o treść tej opinii, stwierdzić należy, że w (...)zarzuconych oskarżonemu W. M. i Z. N. w punkcie I aktu oskarżenia czynów, czyli w dniach (...) września 2003r., podejmowali oni działania w sytuacji grożącej spółce (...)

W tej sytuacji kluczowe dla ustalenia, czy podjęte przez w/w oskarżonych w okresie (...) 2003r. działania opisane w punkcie I a/o, wypełniają ustawowe znamiona czynu zabronionego z art. 300 § 1 kk, jest wykazanie że działania te mają charakter bezprawny i czy w/w oskarżeni działali z zamiarem działania na szkodę wierzycieli lub z tym skutkiem swoich działań się godzili.

W przedstawionym w/w oskarżonym zarzucie popełnienia przestępstwa wskazano, że w dniach (...) 2003r. sprzedali oni wspólnie i w porozumieniu fikcyjnej sprzedaży zasobów (...) spółki S-market (...) sp. z o.o. spółce (...).

Przesłuchany na rozprawie w dniu (...) 2008r. (k.1958) oskarżony W. N. (1) wyjaśnił, że „jeżeli chodzi o firmę (...) (najprawdopodobniej chodzi o firmę (...)) nie zostały sprzedane żadne towary”. Przesłuchany na tej rozprawie osk. E. M. (1) wyjaśnił, że o firmie (...) dowiedział się z aktu oskarżenia.

Przesłuchany przed Sądem A. N. (1) właściciel firmy (...) (k.2920-29210 ), zeznał, że nie przyjął towarów spółki S- (...). Nie doszło nawet do podpisania umowy przejęcia przez niego tego towaru.

Przesłuchana w toku postępowania D. D. (2) –specjalista ds. handlu i (...) spółki S-market (...) (k.976-978) zeznał, że była sporządzana dokumentacja w postaci zamówienia na firmę (...). Polecenie o wypisaniu zamówienia świadek otrzymał ustnie od obydwu prezesów. Zamówienie opiewało na kwotę około (...) złotych. Potem osk. W. N. lub poprzedni prezesi polecili świadkowi, aby towary, które obejmowało zamówienie miały zastać zapisane jako przesunięcie magazynowe z magazynu przy ul. (...) do magazynu w C.. To polecenie świadek otrzymał najprawdopodobniej w dniu 1 lub 2 października 2003r. Towar był według świadka przewożony od (...) do (...) 2003r., kiedy został zabezpieczony przez Policję.

W aktach sprawy brak jest materialnego potwierdzenia wystawienia przez świadka zamówienia towaru na rzecz firmy (...).

Wobec powyższego nie można w tym stanie dowodów mówić o zawarciu przez osk. Z. N. i E. M. fikcyjnej umowy sprzedaży towarów z firma (...).

W zakresie ukrycie towaru w magazynie w D. gm. C. oskarżony E. M. (1) na rozprawie w dniu (...) 2008r. (k. 1961) wyjaśnił, że wywóz majątku do C. były negocjowany z C. K. – (...). Ponadto remont budynku nakazał (...). Remont kosztować miał (...) tys. złotych, na co właściciel nie miał pieniędzy i zaoferował położenie papy. W sierpniu towar został zalany.

Przesłuchany na tą okoliczność na rozprawie w dniu (...) 2008r. (k.1974) oskarżony Z. N. (1) wyjaśnił, że prowadził rozmowę z właścicielem magazyny (...) w N. na temat modernizacji magazynu, ale spółdzielnia oświadczyła, że nie jest przygotowana finansowo aby przystosować ten magazyn do składowania artykułów spożywczych. W (...) i (...)2003r. rozmawiali z prezesem O. na temat wynajęcia nowego magazynu. Rozpoczęcie działalności magazynu w C. miało nastąpić we (...) 2003., ale z powodu zalania części towaru w dotychczas wynajmowanym magazynie towar musiał być wcześniej przeniesiony. Zgodził się na to prezes O. i towar spółki został wcześniej przeniesiony do magazynu w C. na podstawie umowy ustnej . Przesłuchany J. P. (...)w C. zeznał (k.741-742, 2123-2124) , że prowadził z osk. E. M. i Z. N. negocjacje w sprawie wynajmu pomieszczeń magazynowych w C., co skutkowało przeniesieniem towaru do tego magazynu.

Przesłuchany na tą okoliczność K. B. (k.461) wykonujący usługi zlecenia na rzecz spółki S- (...) sp. z o.o. zeznał, że towar spółki był wstawiony do drugiego magazynu bo dach magazynu przy ul. (...) był w remoncie i warunki pogodowe do tego skłoniły właścicieli.

Przesłuchana na ta okoliczność A. N. (2) (k.2159) zatrudniona w spółce S- (...) sp. z o.o. przez osk. W. N., zeznała, że w starym magazynie spółki były potworne warunki, była pleśń i magazyn ten nie spełniał warunków sanitarnych.

Zdaniem Sądu w świetle tych dowodów nie sposób uznać, że celem podjęcia przez oskarżonych Z. N. i E. M. decyzji o przeniesieniu towarów z magazynu przy ul. (...) w N. do magazynu w D. było ukrycie towarów przed wierzycielami.

W ramach czynu z punktu I aktu oskarżenia oskarżeni E. M. i Z. N. zbyli swoje udziały w spółce (...) (...) na rzecz W. N. (1) za łączną kwotę (...)złotych. W akcie oskarżenia wystąpił błąd pisarski – powinna bowiem być wskazana kwota (...) złotych, co dla istoty sprawy nie ma zasadniczego znaczenia.

Jak wykazano powyżej spółka S- (...) w okresie przed (...) (...) 2003r. była w stanie niewypłacalności.

W art. 300 § 1 i 3 kk ustanowiono ochronę gospodarczego interesu wierzyciela, który jest narażony z powodu działania sprawcy tego czynu zabronionego. Ustawodawca penalizuje sytuacje, w których dłużnik z uwagi na niewypłacalność lub upadłość ratuje swój majątek, kosztem wierzycieli podejmując działania, które uniemożliwiają lub utrudniają im zaspokojenie roszczeń.

W art. 300 § 1 k.k. sankcjonuje się zachowania sprawcy, które polegają na usuwaniu, ukrywaniu, zbywaniu, darowaniu, niszczeniu, obciążaniu lub uszkadzaniu składników swojego majątku. Czynności sprawcy muszą się odnosić do składników jego majątku. Jego zachowania polegają na zubożeniu swojego majątku i prowadzą ostatecznie do udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela. Ponadto czynność dłużnika, aby stała się znamieniem czynu zabronionego z art. 300 § 1 k.k., musi spowodować skutek w postaci umniejszenia masy majątkowej dłużnika.

Zachowanie sprawcy czynu zabronionego opisanego w art. 300 § 1 k.k. polega na takim działaniu, na skutek którego składniki majątku sprawcy stają się niedostępne dla wierzyciela lub rzeczywiście bądź pozornie tracą na wartości. Wspomniana niedostępność dla wierzyciela może być spowodowana przez usunięcie, ukrycie, zbycie, darowanie albo zniszczenie składników majątku.

Znamiona „usuwanie”, „ukrywanie”, „zbywanie” lub „uszkadzanie” składników majątku nie budzą wątpliwości. Zdaniem Sądu znamiona te nie obejmują zmiany przeniesienia własności udziałów spółki na inna osobę, czyli zmiany właściciela spółki bez podjętych przy tym dyspozycji co do składników majątku spółki. Majątek spółki S- (...) (...).

Z tych względów Sąd uniewinnił oskarżonych E. M. (1) i Z. N. (1) od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 300 § 3 kk.

W punkcie II aktu oskarżenia oskarżyciel zarzucił oskarżonemu W. N. (1) czyn polegający na tym, że w dniu (...) 2003 roku w N. udzielił pomocnictwa E. M. (1) i Z. N. (1) wydając polecenie wywiezienia towaru do magazynu w D., gm. C. oraz w dniu(...) 2003 roku w W. kupił udziały spółki S. (...) za kwotę (...) złotych przez co ułatwił E. M. (1) i Z. N. (1) popełnienie przestępstwa uszczuplenia zaspokojenia wielu wierzycieli, tj. czyn wyczerpujący znamiona przestępstwa z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 300 § 3 kk.

Art. 18 § 3 kk stanowi, że odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie. Z kolei art. 20 kk stanowi, że każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających.

Argumenty przedstawione powyżej, a dotyczące sprawstwa E. M. (1) i Z. N. (1) czynu z art. 300 § 3 kk, co oczywiste rozciągają się także na formę zjawiskową tego czynu, czyli pomocnictwo jakiego miał się dopuścić oskarżony W. N. (1). Jak wskazano wyżej odnośnie wypełnienia przez oskarżonych E. M. i Z. N., zachowania tych oskarżonych polegające na przewiezieniu w dniach od 26 do 30 września 2003r. towarów będących na (...) spółki S- (...) z magazynu przy ul. (...) w N. do magazynu w D. i sprzedaży udziałów w tej spółce (...), zachowania te nie wyczerpują znamion czynu z art. 300 § 3 kk.

Pomocnik jak wskazano wyżej, zmierza do tego, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego. Czynności związane z przewiezieniem towarów do magazynu w D. były podejmowane z inicjatywy E. M. (1) i Z. N. (1), którzy byli do 29 września 2003r. udziałowcami spółki S- (...), a o czym świadczą choćby zeznania J. O.. W dniu 30 września 2003r. W. N. (1) był jedynym udziałowcem w w/w spółce i nie mógł udzielić pomocnictwo osk. E. M. i Z. N., którzy tego dnia nie byli osobami decyzyjnymi w spółce. Ponadto nie sposób przyjąć, że W. N. (1) zmierzał do popełnienia przestępstwa poprzez zakup udziałów w spółce, skoro czynność nie stanowi znamienia czynu z punktu I aktu oskarżenia.

Wobec powyższego Sąd uniewinnił oskarżonego W. N. (1) od zarzuconego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu.

W punkcie III aktu oskarżenia zarzucono oskarżonym Z. N. (1) i W. N. (1) popełnienie przestępstwa polegającego na tym, że w dniu (...)roku w W. działając wspólnie i w porozumieniu w sytuacji grożącej niewypłacalności spółki S. (...) uszczuplili zaspokojenie wielu wierzycieli jak w pkt I w ten sposób, że W. N. (1) zbył sklep firmowy w W. przy ul. (...) Z. N. (1) za kwotę 1 935 zł, co stanowić miało czyn z art. 300 § 3 kk.

Ze znajdującej się w tomie VII akt sprawy na kartach 1201 do 1210 i od (...) do (...) wynika, że(...) 1998r. zawarta został pomiędzy spółka S- (...) sp. z o.o. (reprezentowaną przez E. M. i Z. N.) a gminą (...) (reprezentowaną przez Zarząd (...)) umowa najmu lokalu użytkowego przy ul. (...) o powierzchni użytkowej (...) m ^{( 2)}. Lokal ten miał być wykorzystany na firmowy (...).

W dniu (...) 2003r. członkowie zarządu spółki S- (...) sp. z o.o. w osobach P. S. i W. N. (1) (po odwołaniu dotychczasowego składu zarządu spółki w osobach E. M. i Z. N.) sprzedali Z. N. (1) na podstawie aktu notarialnego zorganizowaną część przedsiębiorstwa spółki oznaczającą prowadzony przez sprzedającego sklep położony w W. przy ul. (...) stanowiący składnik przedsiębiorstwa (...), będący zespołem składników materialnych i niematerialnych ( wymienionych w załączniku do umowy sprzedaży), a także stanowiący zakład pracy. Natomiast zorganizowana część przedsiębiorstwa obejmuje:

- prawo do firmy (...),

- prawa do (...),

- środków pieniężnych, w tym zgromadzonych na rachunkach bankowych oraz w kasach jednostek Sprzedającego,

- towarów, znajdujących się w sklepie, stanowiącym przedmiot transakcji objętej umowa sprzedaży,

- wierzytelności i zobowiązań, związanych z prowadzeniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, z wyłączeniem zobowiązań wobec jej pracowników,

- związanych z prowadzeniem prze Sprzedającego działalności statutowej zobowiązań budżetowych za okres od przejścia prawa do zorganizowanej części przedsiębiorstwa na kupującego.

Wynika z tego, że objęta aktem oskarżenia sprzedaż przez W. N. (1) sprzedaż Z. N. (3) (...) przy ul. (...) w W. znacznie różni od dokonanej czynności prawnej rozporządzającej składnikami mienia spółki S- (...) sp. z o.o. Różnica dotyczy zarówno przedmiotu czynności sprzedaży jak i kręgu osób jej dokonującej. Objęty aktem oskarżenia przedmiot sprzedaży w postaci w/w sklepu był tylko częścią składników umowy sprzedaży z dnia (...)2003r. Częścią, której nie można abstrakcyjnie wydzielić ze zorganizowanej części przedsiębiorstwa spółki S- (...). Przedmiotem umowy sprzedaży nie był bowiem sam lokal użytkowy przy ul. (...) w W., stanowiący np. własność, czy prawo użytkowania wieczystego spółki, ale składnik prowadzonej działalności gospodarczej. Bez pozostały składowych zorganizowanej części przedsiębiorstwa spółki ujętych w umowie sprzedaży sprzedaż sklepu byłaby bezprzedmiotowa, bowiem lokal użytkowy, w którym był prowadzony prze spółkę sklep spożywczy, był własnością jednostki samorządu terytorialnego, czyli (...) W. – (...).

Ponadto w akcie notarialnym (k. 1213-1216) sprzedającymi byli W. N. (1) i P. S. członkowie zarządu spółki S- (...) sp. z o.o.

Zgodnie z art. 332 § 1 pkt 1 i 2 kpk oskarżenia powinien zawierać imię i nazwisko oskarżonego, inne dane o jego osobie oraz dane o zastosowaniu środka zapobiegawczego oraz dokładne określenie zarzucanego o oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, a zwłaszcza wysokości powstałej szkody. Przepis ten jest realizacją wyrażonej w art. 14 kpk zasady skargowości, a więc jednej z podstawowych gwarancji zapewniających oskarżonemu rzeczywiste prawo do obrony. O ile nie stanowi wyjścia poza granice oskarżenia i związanego z tym naruszenia zasady skargowości dokonanie w toku przewodu sądowego odmiennych niż przyjęte w zarzucie ustaleń faktycznych dotyczących określonego zdarzenia np. w zakresie daty popełnienia czynu, miejsca jego po pełnienia, ilości i wartości przedmiotu przestępstwa to granica dokonania przez sąd o orzeczeniu odmiennych ustaleń jest orzekanie przez Sąd w przedmiocie czynu objętego wniesionym przez oskarżyciela aktem oskarżenia (por. np. wyrok SN z dnia 30 października 2012 r., II KK 9/12, LEX nr 1226693, postanowienie SN z dnia 21 sierpnia 2012 r., III KK 217/12, Biul.PK 2012/9/7). Jeśli więc Sąd ustala, że oskarżony popełnił inny czyn zabroniony niż objęty aktem oskarżenia, to nawet istotne podobieństwo w zakresie okoliczności faktycznych owego innego czynu i czynu objętego aktem oskarżenia nie pozwala na wydanie w sprawie wyroku skazującego. Sąd orzeka bowiem w przedmiocie konkretnego, zarzuconego aktem oskarżenia przestępstwa i modyfikacja okoliczności faktycznych może dotyczyć wyłącznie tego właśnie czynu. Jeśli więc Sąd ustali, że oskarżony popełnił inne przestępstwo, nawet w bardzo podobnych okolicznościach faktycznych, nie ma uprawnień do merytorycznego orzekania w przedmiocie takiego właśnie zachowania.

Mając powyższe na uwadze wobec tego, że nie tylko, że W. N. (1) dokonał sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa wspólnie z inna osobą, ale przede wszystkim dokonał sprzedaży zespołu praw majątkowych, których składową, a nie odrębną częścią był sklep przy ul. (...) w W. Sąd uniewinnił W. N. (1) od zarzuconego mu w punkcie III aktu oskarżenia czynu. Wyrok skazujący byłby w tym przypadku wyjściem poza granice oskarżenia i skazaniem W. N. (1) za czyn, którego opis w wyroku obejmowałby inny przedmiot czynności wykonawczych niż ten wskazany w akcie oskarżenia.

W punkcie IV aktu oskarżenia W. N. (1) został oskarżony o popełnienie w ramach ciągu przestępstw dwóch czynów polegających na tym, że: działając ciągiem przestępstw w N. w sytuacji grożącej niewypłacalności firmy(...) (...), której jest prezesem uszczuplił zaspokojenie wielu wierzycieli jak w pkt I przez to, że:

- w dniu (...) 2003r. wypłacił czekiem (...) 50 000 złotych z rachunku spółki w (...) nie dokonując wpłaty do kasy spółki,

- w dniu (...) 2003r. wypłacił czekiem (...) z rachunku spółki w (...) nie dokonując wpłaty do kasy spółki działając w celu udaremnienia wykonania postanowienia prokuratora o zabezpieczeniu konta z dnia (...)2003 roku, tj. o czyn z art. 300 § 2 i 3 kk w zw. z art. 91 § 1 kk.

Postanowieniem z dnia (...) 2003r. (k.210-211) (...) w (...)dokonała zabezpieczenia majątkowego na mieniu W. N. (1) poprzez m.in. zajęcie konta firmy S- (...) sp. z o.o. prowadzonego przez (...) w N. o numerze 69- (...)-0000-0000- (...)- (...) poprzez zobowiązanie banku do niedokonywania wypłat z w/w konta. Postanowienie było wykonalne z chwilą wydania.

Na karcie 814 i 815 akt sprawy znajdują się wydruki z w/w rachunku bankowego, gdzie widnieją zapisy o dwóch wypłatach: w dniu (...) 2003r. na podstawie czeku numer (...) gotówką w kwocie (...) zł. oraz w dniu 15 (...) 2003r. na podstawie czeku numer (...) gotówką w kwocie 50 tys. zł.

W odpowiedzi na skierowane zapytanie (...) przesłał do akt kserokopie czeków przy użyciu których dokonano w/w wypłat. Na obu widnieje nazwisko W. N. (1) jako osoby wypłacającej.

W. N. (1) wyjaśnił (k.1959), że pieniądze w kwocie (...) tys. zł wypłacił bo były potrzebne na opłacenie kosztów, ponieważ było zatrudnionych (...) osób. Oskarżony wyjaśnił, że nie wiedział, że jest postanowienie o zabezpieczeniu konta [spółki]. Dowiedział się o nim od pracownicy banku już po wypłaceniu pieniędzy z banku, kiedy to osoba ta zadzwoniła do oskarżonego i powiedziała, że konto jest zabezpieczone. Wyjaśnił dalej, że zwrócił pieniądze na co są potwierdzenia.

Z zeznań A. N. (2) (k.2157-2160) wynika, że pieniądze z rachunku bankowego po zablokowaniu konta wypłacane były na bieżące potrzeby spółki.

Zdaniem Sądu oskarżony W. N. (1) wyczerpał znamiona, przypisanego mu w punkcie IV aktu oskarżenia czynu.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę rozważał, aby orzeczona wobec niego kara była odpowiednia do stopnia winy oskarżonego i w pełni spełniała zadania prewencji zarówno ogólnej jak i szczególnej. Sąd wziął pod uwagę wszelkie okoliczności łagodzące jak i obciążające oskarżonego.

Sąd przede wszystkim wziął pod uwagę okoliczności łagodzące, czyli dotychczasową niekaralność oskarżonego oraz to, co wynika z zeznań świadka A. N. (2) (k.2157-2160) czyli dwukrotne wypłacenie przez osk. W. N. pieniędzy z rachunku bankowego spółki na bieżące jej potrzeby.

Uwzględniając wskazane powyżej okoliczności, Sąd uznał, że kara pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku jest karą adekwatną do społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy sprawcy oraz spełni zamierzone cele wychowawcze w stosunku do oskarżonego, stanowiąc zasłużoną i wystarczającą dolegliwość za naruszenie porządku prawnego.

Sąd zdecydował się na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata, ze względu dotychczasową niekaralność oskarżonego oraz z uwagi na to, że nie działał w celu przysporzenia sobie korzyści, ale w celu wypełnienia zobowiązań spółki, która zarządzał w dacie popełnienia czynu.

O grzywnie Sąd orzekł na podstawie powołanego w wyroku przepisu. Sąd odstąpił od nałożenia na osk. W. N. obowiązku naprawienia szkody z uwagi na to, że jego działanie było skutkiem zablokowania przez prokuratora rachunku bankowego spółki co uniemożliwiało wypełnianie zobowiązań spółki wobec innych podmiotów, w tym pracowników spółki, którym należne były wynagrodzenia za pracę. Sąd uznał, że osk. W. N. godząc się na uszczuplenie majątku spółki w okresie grożącej niewypłacalności, działał w celu usprawiedliwionym potrzebami spółki S- (...).

O opłacie i kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie powołanego w wyroku przepisu.

Ze względu na powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.