Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VIII Gz 98/17

POSTANOWIENIE

Dnia 21 sierpnia 2017

Sąd Okręgowy w Szczecinie, Wydział VIII Gospodarczy

Przewodniczący – SSO Leon Miroszewski

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2017 roku na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z pozwu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą

w P.

przeciwko S. M.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 26 stycznia 2017 roku o odmowie zwolnienia powódki od kosztów sądowych

postanawia:

oddalić zażalenie.

Leon Miroszewski

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2017 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie oddalił wniosek powódki o zwolnienie od kosztów sądowych, uznał bowiem, że złożone przez powódkę dokumenty sprawozdania finansowego nie wystarczają do stwierdzenia braku środków na koszty sądowe. Zwrócił uwagę na brak informacji o upadłości spółki, bądź zawieszeniu jej działalności. Stwierdził, że skoro powodowa spółka funkcjonuje, to jest w stanie regulować zobowiązania i ponosić koszty sądowe.

Powódka złożyła zażalenie na to postanowienie i podtrzymała wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych w całości, wnosząc o zmianę lub uchylenie zaskarżonego postanowienia. Podniosła, że rachunek bankowy powódki został zamknięty z powodu braku środków i obrotów, zaś upadłość nie została orzeczona bowiem powódka nie posiada środków na koszty postępowania upadłościowego. Sprawozdanie zarządu wskazuje, że powodowa spółka nie prowadzi działalności operacyjnej i skupia się tylko na odzyskiwaniu należności. Bezskuteczna jest egzekucja prowadzona przez Urząd Skarbowy. Powódka powołała się także na postępowanie prowadzone przeciwko członkowi jej zarządu w związku z bezskutecznością egzekucji przeciwko spółce.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie nie jest zasadne i to nie dlatego, że można podważyć twierdzenia skarżącej o braku działalności czy istniejących obciążeniach. Skarżąca przede wszystkim nie wskazała żadnych powodów, z którymi można byłoby łączyć zaniechanie działalności, i to w zakresach, których spektrum – jak to wynika z danych rejestrowych spółki – jest szerokie. Wobec powyższego należy przyjąć, że zaprzestanie działalności było swobodną, a nie wymuszoną, decyzją powodowej spółki, na co zresztą wskazuje treść powołanego w zażaleniu sprawozdania zarządu z działalności spółki. Rację na też Sąd Rejonowy, że nie doszło do zgłoszenia zawieszenia działalności powodowej spółki, można dodać, że nie podjęto też uchwały o likwidacji spółki.

Należy dodać, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ma zgodnie z art. 177 § 1 k.s.h. możliwość uzyskania dokapitalizowania od wspólników poprzez zarządzenie dopłat, również w celu pokrycia obowiązujących ją kosztów sądowych. Jest to tym bardziej realne, gdy kosztów tych nie sposób uznać za wygórowanych, co ma miejsce w niniejszej sprawie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 13 września 1937 roku, II C 618/37).

Brak zarządzenia dopłat, podobnie jak ograniczenie działalności gospodarczej, są decyzjami samej powodowej spółki, toteż nie może ona wywodzić z nich skutków polegających na sięgnięciu do prawa ubogich, jakim jest możliwość uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych. Powódka jest przedsiębiorcą, winna więc zabezpieczyć odpowiednie środki na pokrycie kosztów związanych z jej statusem i udziałem w obrocie, co często wiąże się z koniecznością udziału w postępowaniach sądowych.

Oczywiście możliwe byłoby zwolnienie powódki od kosztów sądowych gdyby wykazała, że nie ma możliwości kontynuowania działalności, ani uzyskania dopłat od wspólników, natomiast zebrane dane nie pozwalają na wyciągnięcie takich wniosków.

Mając na uwadze powyższe, należało oddalić zażalenie na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

VIII Gz 98/17

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE