Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka M. K. małoletnie działająca przez przedstawicielkę ustawową matkę E. K. wystąpiła do Sądu Okręgowego w Łodzi z pozwem przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S. .

Wnosiła o zasądzenie kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa oraz kwoty 10.000 zł tytułem skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa, także kwoty 2956 zł tytułem zwrotu kosztów wypoczynku z odsetkami od wytoczenia powództwa, ustalenie odpowiedzialności pozwanej na przyszłość zasądzenie zwrotu kosztów postępowania

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

W toku procesu nastąpiła zmiana przejęcie i w miejsce pozwanej (...) SA w S. weszła (...) SA w S..

Strony pozostały przy swoich stanowiskach.

Powódka otrzymała od pozwanej kwotę 3000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 1442 zł tytułem odszkodowania i w zakresie tej drugiej kwoty powódka cofnęła powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lipca 2012 roku małoletnia M. K. poruszała się pod opieką dorosłych przechodziła razem z nimi przez jezdnię. Na drogę wyszedł W. P., który stanął po lewej stronie drogi. Był widoczny, ubrany w jasną koszulę. Zatrzymał ruch od Centrum Z.. Po zachodniej stronie częściowo na jezdni i na poboczu stały wozy konne.

Gdy powódka M. K. wówczas lat 11 przechodziła przez jezdnię drogi do O. szła normalnym krokiem. Wówczas nadjechał samochód P. ominął z lewej strony stojące wozy i nie zatrzymując się najechał na powódkę.

Kierujący samochodem mógłby uniknąć kolizji gdyby podjął manewry ochronne zatrzymujące samochód, nie dopuszczając do zderzenia.

Kierowca P. A. B. wyrokiem Sądu Rejonowego w Zakopanem z dnia 18 grudnia 2012r. syg. Akt II K 738/12 został uznany winnym tego, że 3 lipca 2012r. w Z. około godziny 21.20 kierując samochodem P. o nr. Reje. (...) naruszył zasady ruchu drogowego. W ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności podczas manewru omijania stojących zaprzęgów konnych i potrącił przechodzącą przez jezdnie pieszą M. K., która doznała obrażeń w postaci stłuczenia prawego biodra i kolana prawego złuszczenia nasady dalszej kości udowej prawej II stopnia co spowodowało rozstrój jej zdrowia na czas powyżej 7 dni i wymierzył mu za ten czyn karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

W tym samym wyroku Sąd Rejonowy skazał go za czterokrotne prowadzenie tegoż pojazdu pomimo orzeczonej wcześniej przez Sąd zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym.

Powódkę przewieziono do szpitala w Z. gdzie wykonano RTG i założono opatrunek gipsowy biodrowo-stopowy. 6 lipca 2012r. została wypisana ze szpitala i przebywała w Ośrodku (...) i stamtąd 13 lipca 2012roku została przewieziona do Kliniki (...) w Ł. gdzie przebywała do 17 lipca 2012 roku. 2 tygodnie była w domu a następnie w dniach 31 lipca 2012 roku do 2 sierpnia 2012 roku ponownie w Klinice (...) gdzie zmieniono opatrunek gipsowy na (...) udowo-stopowy i dalej w dniach 20-22 sierpnia 2012 roku zdjęto opatrunek unieruchamiający.

W trakcie pobytu w domu prowadzono zabiegi rehabilitacyjne, a następnie usprawniające. W listopadzie 2012 roku wykonano tomografię komputerową.

Obecnie powódka skarżyła się na bóle kolana prawego w dole podkolanowym podczas chodzenia, są też bóle w nocy. Rzadziej są uczucia niestabilności kolana prawego. Kończyny dolne i górne bez zaników mięśniowych. Skrócenie kończyny dolnej prawej o 1 cm. Śladowe ograniczenia zgięcia czynnego w prawym stawie kolanowym niestabilność przednia – objaw szuflady przedniej + 1 cm.

W pozostałym zakresie brak negatywnych zmian także ruchowych.

Według biegłego ortopedy rozpoznano wygojone złamanie przynasady i nasady dalszej kości udowej prawej ze złuszczeniem kłykcia bocznego co spowodowało trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10 %.

Cierpienia fizyczne znacznego stopnia trwały przez 2-3 miesiąca . Konieczność pomocy osób trzecich 6-8h/ codziennie do 30.09.2012r. i 2-4 godziny dzienne przez kolejne 2 miesiące.

Rokowania na przyszłość są dobre. Powódka była leczona w ramach ubezpieczenia NFZ.

Z uwagi na obrażenia doznane w wypadku a opisane wyżej powódka została skierowana do indywidualnego nauczania do końca II semestru roku szkolnego 2012/2013.

U powódki nie stwierdzono reakcji objawowych Zespołu Stresu Pourazowego.

Natomiast na skutek upadku i jego konsekwencji u powódki powstały zaburzenia adaptacyjne i biegła oceniła długotrwały uszczerbek na zdrowiu na 5%, zaś rozmiar cierpień fizycznych duży w okresie 3 miesięcy.

Powódka była leczona psychiatrycznie i psychologicznie w ramach NFZ. Z punktu widzenia psychiatry powódka nie wymagała pomocy osób trzecich a rokowania na przyszłość są dobre.

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów załączonych do akt i akt sprawy karnej

- pisma pozwanej k-10

- dokumentacja lekarska k-1118; 2026, 170,171, 250 253; 332 335

- faktury k-19,26,27,28, 2933; 4045

- dokumentacji wypadku k-85-100, oryginały w aktach karnych

- opinie z (...) k-269,270

- orzeczenie szkolne k-330,331

- zaświadczenie NFZ k-343

- świadectwo szkolne k-357

- wyrok sądu k-384,385,386, oryginały w aktach karnych

- pismo (...) k-406

Zeznania świadków:

W. P. k-141,142

J. B. k-143

Z. Ś. k-144

opinie biegłych ds. wypadków R. L. (1) k-174-215

ortopedy k-241-245; nagranie k-323 00:02:27

psychiatry k-271274; 374378; 411 nagranie k-413 00:03:27

psychologa k-349-356

ds. wypadków Z. G. k-438-448

zeznania matki powódki E. K. k-471- od nagranie k-473 00:04:09

Dowodom z dokumentów Sąd dał wiarę ponieważ nie budzą one wątpliwości co do okoliczności w nich zawartych.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków za wyjątkiem zeznań świadka J. B., które jest wprost sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym a więc zeznaniami pozostałych świadków, ustaleniami w opiniach biegłych także ustaleniami w sprawie karnej

Opinię biegłych Są uznał za w pełni wiarygodne. Sąd uznał opinię biegłych za fachowe, bezstronne, biegli w przekonywujący sposób poparli dane ustalenia. Dodać należy, że także biegły ds. wypadków R. L. (2) wskazujący II Możliwe wersje zdarzenia poparł wersję I a więc bez przyczynienia się pieszej i z winy kierowcy co również uznał w wyroku skazującym Sąd Karny.

Zeznanie matki powódki Sąd również uznał za wiarygodne nie sprzeczne z innymi dowodami

Sąd okręgowy zauważył co następuje:

Powództwo jest uzasadnione co do zasady tu wystarczy wskazać na wiążący ten Sąd skazujący wyrok karny, w którym za winnego wypadku został uznany kierujący A. B. i za ten czyn został skazany na 8 miesięcy pozbawienia wolności. Dodać należy że pozwany również przyznał zasadę i wypłacił powódce niewysokie 3000 zł zadośćuczynienia i w części odszkodowanie.

Sąd ustalił zadośćuczynienie na kwotę 50.000 zł co po odliczeniu wypłaconych 3000 zł daje zasądzone w pkt 1 wyroku kwotę 47.000 zł z odsetkami zasądzonymi zgodnie z żądaniem pozwu.

Wysokość zadośćuczynienia jest adekwatna do odniesionych obrażeń, długości pobytu w jednostkach służby zdrowia, okresu unieruchomienia i związanych z tym dolegliwości fizycznych i psychicznych.

Ważnym jest fakt prawie całkowitego przywrócenia stanu zdrowia powódki także dobre rokowania na przyszłość.

Biegli w zakresie swoich specjalności ocenili to ortopeda jako 10 % trwałego uszczerbku na zdrowiu zaś psychiatra na 5% ale tylko długotrwałego a nie trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Jednocześnie Sąd wziął pod uwagę młody wiek powódki z tym, że biegli nie uznali, iż miał miejsce zespół stresu pourazowego lecz zaburzenia adaptacyjne wynikające także z innych przyczyn.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia co do zasady odpowiedzialności pozwanej ubezpieczalni jest odpowiedzialność sprawcy wypadku komunikacyjnego w oparciu o art. 436 kc zaś pozwanego w oparciu o umowę o odpowiedzialności wynikłej OC za sprawcę zgodnie z art. 822 kc. Możliwość dochodzenia bezpośrednio od ubezpieczyciela wynika z art. 19 ust 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych.

Zadośćuczynienie zostało zasądzone na zasadzie art. 445 § 1 w związku z art. 444 § 1 kc.

Sąd przyznał powódce skapitalizowaną rentę na zwiększone potrzeby zgodnie z ostatecznym żądaniem pozwu tym zakresie podzielając tym samym prawdziwość rozmiaru tegoż odszkodowania i sposobu jego wyliczenia.

Podstawą rozstrzygnięcia jest art. 444 § 2 kc. Sąd umorzył postępowanie z zakresie cofniętego powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia w oparciu o art. 355 § 1 kpc, art. 203 § 1 kpc.

Sąd oddalił powództwo co do dochodzonej kwoty 2956 zł z tytułu zwrotu kosztów wypoczynku ponieważ w ocenie Sądu także żądanie wskazane po za szkodę na osobie określone w art. 444 § 1 kc koszt pobytu na turnusie rehabilitacyjnym pozostaje bez związku z wypadkiem tym bardziej że w dochodzonej kwocie mieszczą się kwoty pobytu jak wynika z załączonych faktur dwóch osób, matki i córki. Pobyt został w części wykorzystany z wyjątkiem pobytu powódki w szpitalu w Z. w dniach 3 lipca 2012r. do 6 lipca 2012r.

Sąd ustalił odpowiedzialność za skutki wypadku na przyszłość uważając że w szczególności biegli nie wykluczyli iż takie zdarzenie może mieć miejsce w przyszłości - pkt 2 art. 189 kpc.

Sąd oddalił powództwo co do żądań przewyższających kwoty określone w wyroku na zasadzie wskazanych już wyżej przepisów prawa.

Sąd obciążył strony kosztami proporcjonalnie do uwzględnionego i oddalonego powództwa i znosi koszty zastępstwa procesowego na zasadach art. 100 kpc.