Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 06 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Jerzy P. Naworski

po rozpoznaniu w dniu 06 września 2017 r. w Toruniu

w postępowaniu uproszczonym

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w B.

przeciwko G. W.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej na postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 06 marca 2017r., sygn. akt V GC 1736/16

postanawia

1. oddalić zażalenie,

2. zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 300,00 zł (trzysta) złotych tytułem kosztów postępowania zażaleniowego

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy umorzył postępowanie w sprawie, zwrócił powodowi połowę opłaty od pozwu i zasądził od niego na rzecz pozwanej koszty procesu. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że powód przed rozpoczęciem rozprawy cofnął pozew i w związku z tym, nie znajdując podstaw do zastosowania art. 203 § 4 k.p.c., umorzył postępowanie na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. Ponieważ pozwany zażądał zasądzenia kosztów procesu uwzględnił je oraz zwrócił powodowi połowę opłaty od pozwu stosownie do ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (k. 104-105, s. 2).

W zażaleniu na to postanowienie pozwana wniosła o jego uchylenie i o zasądzenie od powoda kosztów postępowania zażaleniowego zarzucając mu naruszenie art. 204 § 4 k.p.c. Według skarżącej oświadczenie powoda o cofnięciu pozwu bez zrzeczenia się roszczenia narusza zasady współżycia społecznego czy też zmierza do obejścia przepisów prawa. Zgromadzony materiał dowodowy prowadzi do wniosku, że dochodzone przez powoda roszczenie wygasło, co wyklucza skuteczność cofnięcia pozwu bez zrzeczenia się roszczenia. W przeciwnym razie pozwana pozostawałaby w niepewności, skoro powód może dochodzić od niej roszczenia w przyszłości lub dokonać cesji wierzytelności. Cofniecie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia w sytuacji, w której powód przyznał, że roszczenie wygasło, narusza więc art. 203 § 4 k.p.c. (k. 108-108, s. 2).

Powód w odpowiedzi na zażalenie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania zażaleniowego kwestionując stanowisko pozwanej (k. 116-116, s. 2).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zarzut naruszenia art. 203 § 4 k.p.c. jest chybiony, co czyni zażalenie bezzasadnym. Cofnięcie pozwu nastąpiło w warunkach określonych w art. 203 § 1 in principio k.p.c., a zatem do jego skuteczności nie było wymagane zrzeczenie się przez powoda roszczenia. Rzeczywiście skarżąca w piśmie procesowym z dnia 30 listopada 2016 r. nie wyraził zgody na cofnięcie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia (k. 102).

Wbrew skarżącej, jak zasadnie przyjął Sąd pierwszej instancji, cofnięcie pozwu nie naruszało jednak art. 203 § 4 k.p.c., co obligowało Sąd do umorzenia postępowania w myśl art. 355 § 1 k.p.c. Zgodnie z tym pierwszym przepisem, sąd może uznać cofnięcie pozwu za niedopuszczalne tylko wtedy, gdy taka czynność jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Instytucja cofnięcia pozwu wiąże się z zakresem uprawnień dyspozycyjnych powoda oraz z problematyką odwołalności czynności procesowych. Czynność procesowa cofnięcia pozwu stanowi przejaw woli powoda w przedmiocie rezygnacji z dochodzenia roszczenia objętego pozwem w danej sprawie. W tym zakresie powód nie podlega żadnym ograniczeniom.

Nie ma żadnych podstaw do uznania, że in concreto cofnięcie przez powoda pozwu zmierzało do obejścia prawa. Skarżący nie wskazał jakie okoliczności wskazują na to, że chodziło o taką czynność; nie powoła też przepisów prawa, do których obejścia zmierzało cofnięcie pozwu.

Pozostaje sprzeczność tego oświadczenia powoda z zasadami współżycia społecznego, która ma miejsce w przypadku, gdy rezygnacja z dochodzenia roszczenia wywołuje ujemną ocenę społeczną. Sama jednak obawa pozwanej związana z brakiem zrzeszenia się przez powoda roszczenia, o której pisze skarżąca, nie stanowi okoliczności wskazującej, że cofnięcie cofnięcia pozwu przez powoda było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Innymi słowy merytoryczna bezzasadność powództwa nie wyklucza cofnięcia pozwu bez zezwolenia pozwanego i bez zrzeczenia się roszczenia do rozpoczęcia rozprawy. To powód decyduje o tym, czy kontynuować postępowanie, czy zrezygnować z dochodzenia roszczenia. Prezentowane stanowisko wzmacniają argumenty systemowe, a mianowicie zwrot powodowi z urzędu połowy opłaty od pozwu w razie cofnięcia pozwu przed rozpoczęciem posiedzenia, na które sprawa została skierowana (art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U, z 2016 r. poz. 623 ze zm.).

W konsekwencji zażalenie należało oddalić (art. 385 w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 i art. 505 ¹⁰ § 1 k.p.c.).

Powodowi należą się koszty postępowania zażaleniowego stanowiące wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości określonej w taryfie radcowskiej, tj. 300,00 zł (art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c.).

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

T. (...)