VI Gz 184/17
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-09-2017
-
Osoba publikująca:Olimpia Hordyk
-
Korektor:Olimpia Hordyk
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V GC 2032/16
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt VI Gz 184/17
POSTANOWIENIE
Dnia 06 września 2017 r.
Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Jerzy P. Naworski
po rozpoznaniu w dniu 06 września 2017 r. w Toruniu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" spółka komandytowa w B.
przeciwko (...) sp. z o.o. w T.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 14 lipca 2017 r., sygn. akt V GC 2032/16
postanawia
oddalić zażalenie
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy oddalił wniosek pozwanego o zwolnienie od opłaty od apelacji od swojego wyroku stwierdzając, że wbrew dyspozycji art. 103 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 623 ze zm., dalej jako u.k.s.c.), pozwany nie wykazał braku dostatecznych środków na koszty sądowe. Sąd ten podkreślił, że pozwany nie przedstawił żadnych dowodów w celu wykazania braku środków na koszty (k. 159).
W zażaleniu na to postanowienie pozwany, domagając się jego zmiany i zwolnienia od opłaty od apelacji, zarzucił mu rażące naruszenie jego interesów. Skarżący wskazał, że nie ma środków na pokrycie kosztów sądowych, jest w słabej kondycji finansowej z powodu braku płatności ze strony kontrahentów i dochodzi od nich roszczeń w wysokości ok. 500.000 tyś złotych (k. 160-161).
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Skarżący, choć nie tego nie wyartykułował w zażaleniu zarzuca w istocie błędne ustalenie polegające na uznaniu, że nie jest spełniona przesłanka z art. 103 u.k.s.c.
W świetle tego przepisu to na wnioskodawcy będącym osobą prawną spoczywa ciężar wykazania, że nie ma dostatecznych środków na ich uiszczenie. Zgodnie natomiast z art. 109 ust. 1 u.k.s.c., sąd może zarządzić stosowne dochodzenie, jeżeli na podstawie okoliczności sprawy powziął wątpliwości co do rzeczywistego stanu majątkowego strony domagającej się zwolnienie od kosztów. Sąd pierwszej instancji nie ma natomiast obowiązku zarządzenia takiego dochodzenia albo wskazywania wnioskodawcy, jakie dokumenty winien przestawić. Skarżący, jak trafnie podniósł Sąd a quo, nie przedstawił żadnych dokumentów obrazujących jego sytuację finansową, a tym samym nie wykazał braku środków na opłatę od apelacji. Nie wystarcza samo twierdzenie wnioskodawcy o słabej sytuacji finansowej i dochodzeniu w wielu procesach sądowych roszczeń o znacznej wartości. W konsekwencji zarzut błędnych ustaleń jest chybiony, a tym samym zażalenie należało oddalić jako bezzasadne (art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.).
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)