Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu VIII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Martyniec

Protokolant:Anna Hrydziuszko

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2017 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy

z powództwa (...)

przeciwko K. Ł.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego K. Ł. na rzecz strony powodowej (...) kwotę 2.233,16 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści trzy złote szesnaście groszy) wraz z ustawowymi odsetkami, a od 1 stycznia 2016 r. ustawowymi odsetkami za opóźnienie, liczonymi od dnia 6 marca 2014 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1.317 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 października 2016 r. strona powodowa (...) we W., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego K. Ł. kwoty 2.233,16 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 6 marca 2014 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, iż pozwany w dniu 23 września 2013 r. zawarł z Uniwersytetem (...) umowę o warunkach wnoszenia opłaty za studia niestacjonarne. Przedmiotem umowy było określenie opłaty za studia w roku akademickim 2013/2014 oraz terminu i warunków jej uiszczania. W dniu 1 października 2013 r. strony zawarły umowę o świadczenie usług edukacyjnych na studiach, której przedmiotem było określenie odpłatności za studia i usługi edukacyjne. Mimo przyjętego zobowiązania pozwany nie uregulował w całości należnych opłat, których terminy określone zostały w przedmiotowych umowach. Pozwany decyzją z dnia 29 kwietnia 2014 r. został skreślony z listy studentów. Na kwotę żądaną pozwem składają się następujące należności:

-

kwota 390 zł tytułem opłaty za powtarzany wykład z przedmiotu „Podstawy prawoznawstwa”,

-

kwota 1843,16 zł opłaty za odbyte zajęcia do dnia skreślenia, tj. do dnia 29 kwietnia 2014 r.

W dniu 14 czerwca 2016 r. strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty należności. Pozwany do dnia wniesienia pozwu nie uregulował dochodzonych pozwem kwot.

W dniu 2 grudnia 2016 r. w niniejszej sprawie wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, od którego pozwany skutecznie wniósł sprzeciw, zaskarżając nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu sprzeciwu wskazał, że dołączone do pozwu kopie nie mogą zostać uznane za dowody z uwagi na brak poświadczenia ich zgodności z oryginałem. Pozwany podniósł nadto, że roszczenie dochodzone przez stronę powodową uległo przedawnieniu, którego termin wynosi dwa lata.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Pozwany, będąc studentem niestacjonarnych zaocznych 2,5–letnich studiów prawa na Uniwersytecie (...), był zobowiązany, na podstawie umowy z dnia 23 września 2013 r., do wnoszenia opłaty za świadczone usługi edukacyjne w wysokości 3250 zł za każdy semestr, przy czym termin płatności za semestr zimowy został określony na dzień 10 października, a za semestr letni na dzień 5 marca. Pozwany w umowie zobowiązał się nadto do uiszczania opłat za powtarzanie zajęć z powodu niezadowalających wyników w nauce.

Dowód:- - umowa o warunkach wnoszenia opłaty za studia niestacjonarne z dnia 23 września 2013 r. k. 8-9.

W dniu 1 października 2013 r. pozwany zawarł z Uniwersytetem (...) we W. umowę o świadczenie usług edukacyjnych na studiach. Na jej podstawie (...) zobowiązał się do realizacji programu kształcenia – zgodnie z opisem zakładanych efektów i poziomu kształcenia – zgodnie z planem studiów danego kierunku, natomiast pozwany zobowiązał się do terminowego uiszczania opłat za usługi edukacyjne. W umowie wskazano, iż opłaty za naukę wnosi się w terminach określonych Uchwałą Senatu, tj. do dnia 10 października za semestr zimowy i do dnia 5 marca za semestr letni. W przypadku nieuiszczenia opłat w obowiązującym terminie student może być skreślony z listy studentów, a skreślenie studenta z listy nie zwalnia go z obowiązku uiszczenia opłat (§6 ust. 1 i 10 umowy o świadczenie usług edukacyjnych na studiach).

Dowód: - umowa o świadczenie usług edukacyjnych na studiach z dnia 1 października 2013 r., k. 10-11.

W roku akademickim 2013/2014 opłata za drugi semestr zajęć wynosiła 3.250,00 zł, przy przewidzianych 208 godzinach zajęć, po ustaleniu opłaty za jedną godzinę na kwotę 15,62 zł. Pozwany K. Ł. nie zaliczył w semestrze zimowym zajęć z przedmiotu „Podstawy prawoznawstwa”.

Dowód: - umowa o świadczenie usług edukacyjnych na studiach z dnia 1 października 2013 r., k. 10-11,

- harmonogram zajęć, k. 22-26,

- karta okresowych osiągnięć studenta, k. 13-14.

W dniu 5 marca 2014 r. pozwany zawarł ze stroną powodową umowę o warunkach odpłatności za powtarzanie zajęć z powodu niezadowalających wyników w nauce, na mocy które uczelnia zobowiązała się do stworzenia warunków umożliwiających powtarzanie niezaliczonego przedmiotu podstawy prawoznawstwa, a pozwany zobowiązał się wnieść opłatę w wysokości 390 zł.

Dowód: - umowa z 05-03-2014 r., k. 12.

Decyzją z dnia 29 kwietnia 2014 r. pozwany został skreślony z listy studentów (...), z uwagi na niewniesienie opłaty za kształcenie na studiach niestacjonarnych.

Dowód: - decyzja o skreśleniu z listy studentów wraz z dowodem doręczenia, k. 15-16.

Pozwany odbył do dnia skreślenia, tj. do dnia 29 kwietnia 2014 r., 118 godzin zajęć, których łączny koszt wyniósł 1843,16 zł.

Dowód: - wyliczenie opłaty, k. 27-28.

Pismem z dnia 14 czerwca 2016 r. strona powodowa wezwała pozwanego do uregulowania zaległych należności w kwocie 2.201,92 zł, wyznaczając mu czternastodniowy termin do zapłaty.

Dowód: - pismo z dnia 14 czerwca 2016 r. wraz z potwierdzeniem nadania i odbioru, k. 17-18.

W odpowiedzi na pismo pozwany zakwestionował wysokość i zasadność żądania przez stronę powodową opłaty, wskazując, że uregulował on wszystkie swoje zobowiązania względem uczelni. Strona powodowa w odpowiedzi na powyższe wyjaśniła, iż na żądaną przez nią kwotę składa się: opłata za powtarzanie wykładu z przedmiotu „Podstawy prawoznawstwa” w wysokości 390 zł oraz opłata za zajęcia odbyte przez pozwanego do dnia skreślenia z listy studentów w wysokości 1 843,16 zł. Strona powodowa ponownie wezwała pozwanego do uregulowania należności w zweryfikowanej przez nią kwocie 2 233,16 zł, wyznaczając pozwanemu czternastodniowy termin do zapłaty.

Dowód : - pismo powoda z dnia 14 lipca 2016 r., k. 20,

- pismo pozwanego z dnia 4 sierpnia 2016 r., k. 21,

- wezwanie do zapłaty wraz z dowodem doręczenia, k. 30-31.

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Strona powodowa wywodziła swoje roszczenie z umowy o warunkach wnoszenia opłaty za studia niestacjonarne oraz umowy o świadczenie usług edukacyjnych na studiach, zawartych przez pozwanego z Uniwersytetem (...).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa podnosząc zarzuty:

- przedawnienia roszczenia, wskazując, iż wierzytelności wynikające z tzw. czesnego przedawniają się z upływem dwóch lat, powołując się przy tym na przepis art. 751 k.c. w zw. z art. 750 k.c.,

- brak poświadczenia za zgodność z oryginałem dokumentów dołączonych do pozwu, co uniemożliwia uznanie ich za dowody.

Istota sporu sprowadzała się zatem do rozważenia dwóch kwestii: czy na pozwanym nadal spoczywa obowiązek świadczenia na rzecz strony powodowej z uwagi na podniesienie zarzutu przedawnienia roszczenia oraz zasadności podniesienia przez pozwanego zarzutu braku poświadczenia dokumentów za zgodność z oryginałem.

W ocenie Sądu zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez pozwanego należało uznać za niezasadny. Jak stanowi art. 117 k.c., roszczenia majątkowe co do zasady ulegają przedawnieniu, co oznacza, że po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia. W konsekwencji, jeżeli dłużnik skorzysta z przysługującego mu prawa podmiotowego i podniesie zarzut przedawnienia, sąd jest zobligowany oddalić powództwo uprawnionego. Roszczenie nie gaśnie, nadal jest uznawane za prawnie istniejące, jednakże wyłączona zostaje możliwość jego przymusowego zrealizowania.

Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Z kolei zaś art. 160a ust. 7 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1842 z późn. zm.), który jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 118 k.c., stanowi, iż roszczenia wynikające z umowy o warunkach pobierania opłat związanych z odbywaniem studiów oraz opłat za usługi edukacyjne zawartej między uczelnią, a studentem lub osobą przyjętą na studia, przedawniają się z upływem trzech lat. Wbrew podnoszonym przez stronę powodową okolicznościom, w obecnym stanie prawnym do przysługującego jej roszczenia nie znajduje zastosowania dziesięcioletni termin przedawnienia. W istocie przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2014 r., poz. 1198) roszczenia z tytułu świadczenia przez uczelnie wyższe usług edukacyjnych podlegały takiemu terminowi przedawnienia, z uwagi na brak przepisu szczególnego umożliwiającego odstąpienie od stosowania reguł ogólnych. Jednakże wskazać należy, iż wspomniana ustawa wprowadziła przepis ustanawiający dla tego rodzaju roszczeń trzyletni termin przedawnienia (art. 160a ust. 7 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym), a zatem przestały znajdować zastosowanie terminy przedawnienia przewidziane w art. 118 k.c. Podkreślić przy tym należy, iż zgodnie z wolą ustawodawcy, wyrażoną w przepisach przejściowych (art. 32 ustawy zmieniającej) przepis ten znajduje zastosowanie także do umów w sprawie warunków odpłatności za studia lub usługi edukacyjne związane z kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych, zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, czyli przed dniem 1 października 2014 r. Tym samym przepis ten znajduje zastosowanie także do umowy zawartej z pozwanym, pomimo, iż została zawarta przed jego wejściem w życie.

Wbrew zarzutowi pozwanego do roszczenia objętego pozwem nie ma zastosowania dwuletni termin przedawnienia określony w art. 750 k.c. Umowy będące przedmiotem niniejszego sporu są bowiem umowami nazwanymi, uregulowanymi w ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym łącznie z kwestią przedawnienia, przez co nie znajdują do nich zastosowania przepisy o umowie zlecenia.

Stosownie do art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Wskazać należy, iż roszczenie staje się wymagalne z nadejściem momentu, w którym świadczenie ma być spełnione. Wymagalność roszczenia należy łączyć z nadejściem ostatniego dnia pozwalającego dłużnikowi spełnić świadczenie zgodnie z treścią zobowiązania (por. wyrok SN z 3.02.2006 r., I CSK 17/05).

W rozpoznawanej sprawie roszczenie dochodzone pozwem było wymagalne w całości w dniu 6 marca 2013 r., albowiem zgodnie z zapisami umowy o świadczenie usług edukacyjnych na studiach, student zobowiązany jest do wnoszenia opłat za semestr letni studiów do dnia 5 marca. W świetle powyższego roszczenie strony powodowej uległoby przedawnieniu dopiero z dniem 5 marca 2017 r., zaś pozew został wniesiony w dniu 3 października 2016 r., przerywając tym samym bieg terminu przedawnienia.

Mając na uwadze, że również odsetki podlegają trzyletniemu terminowi przedawnienia, jako świadczenie okresowe, uznać należy, że przedawnieniu nie uległy nie tylko należności główne wymienione w pozwie, lecz także odsetki za opóźnienie w zapłacie opłat.

W ocenie Sądu zarzut niepoświadczenia za zgodność z oryginałem dowodów dołączonych do pozwu również należy uznać za niezasadny. Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 6 ust. 3 Ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.) poświadczenie powinno zawierać podpis radcy prawnego, datę i oznaczenie miejsca jego sporządzenia, na żądanie - również godzinę dokonania czynności. Jeżeli dokument zawiera cechy szczególne (dopiski, poprawki lub uszkodzenia) radca prawny stwierdza to w poświadczeniu. Wbrew twierdzeniom pozwanego, dokumenty dołączone przez pełnomocnika do pozwu, złożone do akt, zostały poświadczone za zgodność z oryginałem. Pełnomocnik strony powodowej, radca prawny Z. K. prawidłowo dokonał poświadczenia za zgodność z oryginałem dokumentów dołączonych do pozwu, wskazując na każdym z nich datę, miejsce oraz osobę dokonującą poświadczenia. Zarzut pozwanego w tym zakresie nie zasługiwał zatem na uwzględnienie.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 128 § 1 k.p.c. do pisma procesowego należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Wskazać należy, iż odpis pisma procesowego nie musi być podpisany ani poświadczony za zgodność z oryginałem przez stronę, jej przedstawiciela lub pełnomocnika procesowego (postanowienie SN z dnia 18 października 2002 r., V CKN 1830/00, LEX nr 76162).

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd wydał na podstawie przepisu art. 98 k.p.c., obciążając pozwanego obowiązkiem zwrotu wszystkich kosztów procesu w kwocie 1317 zł, na które składają się: kwota 100 zł tytułem opłaty od pozwu, kwota 1.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (§ 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych - Dz. U. z 2015 r., poz. 1804 z późn. zm.) oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz na podstawie art.

Uwzględniając powyższe, w oparciu o powołane i cytowane w uzasadnieniu przepisy Sąd orzekł, jak w sentencji.