Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Złotoryi II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej---------------------

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2017 r. w Złotoryi

sprawy

A. K.

urodz. (...) w Z.

syna A. i T. z d. S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 19 września 2016 roku w K., rejonu (...), województwa (...) będąc pod wpływem substancji odurzających wywołujących zaburzenia psychomotoryczne występujące w stanie nietrzeźwości odpowiadające stężeniu alkoholu we krwi w zakresie od 0,8 promila do 1,2 promila kierował samochodem osobowym m – ki B. o nr rej. (...) w ruchu lądowym

to jest o czyn z art. 178a§1 kk

I  uznaje oskarżonego A. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z art. 178a§1 kk i za to na podstawie art. 178a§1 kk skazuje go na karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny po 10 (dziesięć) złotych każda stawka;

II  na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzy) lat, a na podstawie art. 63§4 kk na poczet tego środka karnego zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od 21 kwietnia 2017 r. do dnia uprawomocnienia się wyroku;

III  na podstawie art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV  na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z kosztów sądowych i nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt II K 308/17

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423§1a kpk, sąd ograniczył uzasadnienie wyroku do rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynu.

Sąd zważył, co następuje:

Wymierzając oskarżonemu karę, sąd, stosownie do treści art. 53 kk, wziął pod uwagę przede wszystkim stopień winy i społecznej szkodliwości jego czynu, które uznał za sytuujące się na poziomie średnim. Oskarżony prowadził bowiem samochód osobowy pod wpływem środków odurzających w przeciętny, choć nie mogący zostać uznanym za niewysoki, sposób przekraczając normę (rozumianą jako granica między tożsamym wykroczeniem z art. 87§1 kw a przestępstwem z art. 178a§1 kk, gdyż w przeliczeniu na wpływ zażytej substancji na alkohol, stężenie odpowiadało 0,8 -1,2 promila alkoholu). Samochód prowadził w ruchu wiejskim i około godziny 23.00, gdy natężenie ruchu jest niewielkie. Sąd uwzględnił potrzeby prewencji indywidualnej, mające istotne znaczenie dla oskarżonego, będącego osobą młodą, wobec której konieczna jest stanowcza reakcja, mająca zapobiec popełnianiu przez niego przestępstwa w przyszłości. Sąd wziął także pod uwagę względy prewencji generalnej, związane ze znaczną ilością tego typu występków, mimo surowej polityki karnej ustawodawcy w tym zakresie i licznych informacji medialnych o dużej liczbie zatrzymywanych nietrzeźwych kierowców.

Mając na uwadze te okoliczności, sąd uznał za sprawiedliwą karę najłagodniejszego rodzaju, tj. karę grzywny (za czyn z art. 178a§1 kk grozi kara grzywna, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2), w ilości stawek dostosowaną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, a w zakresie wysokości stawki dziennej do trudnej sytuacji majątkowej oskarżonego, o czym na podstawie art. 178a§1 kk orzekł, jak w punkcie I części dyspozytywnej wyroku.

Sąd miał obowiązek orzec wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres od trzech do piętnastu lat.

Z tych samych względów, które wskazano przy wymiarze kary, sąd na podstawie art. 42§2 kk, orzekł, jak w punkcie II wyroku, określając czas trwania środka karnego na trzy lata i na podstawie art. 63§4 kk zaliczając na poczet tego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy.

Zgodnie z art. 43a§2 kk, w razie skazania sprawcy za przestępstwo z art. 178a§1 kk sąd orzeka świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5 tysięcy złotych, a może je orzec do 60 tysięcy złotych.

Z uwagi na okoliczności dotyczące popełnienia czynu zabronionego oraz sytuację materialną oskarżonego, sąd orzekł to świadczenie w najniższej możliwej wysokości, tj. 5 tysięcy złotych, orzekając, jak w punkcie III wyroku.

Mając na uwadze niezbyt dobrą sytuację materialną oskarżonego, który wprawdzie pracuje, ale płaci alimenty na dziecko (a drugie jest w drodze) sąd uznał, iż nie jest w stanie ponieść on kosztów sądowych i opłaty i zwolnił go z obowiązku uiszczania tych należności, orzekając jak w punkcie IV wyroku.