Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim, w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Krupska - Świstak

Protokolant: staż. Justyna Dorosławska

w obecności Prokuratora: Kamila Majdy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 grudnia 2016 r.

sprawy S. C.

syna D. i E. z d. A.

ur. (...) w B.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 09 lutego 2010 r. w sprawie o sygn. akt VII K 523/10, z którego kara została objęta Europejskim Nakazem Aresztowania wydanym na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w P. (...) z dnia 02 września 2013 r. w sprawie o sygn. akt III Kop 37/13 i wykonana w całości w okresie od 28 listopada 2015 r. do10 września 2016 r. ;

II.  Sądu Rejonowego w W. – VI Wydział zamiejscowy w P. z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 544/09, za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat – dotychczas niezarządzoną do wykonania i nieobjętą Europejskim Nakazem Aresztowania, ani oświadczeniem skazanego w trybie art. 607e § 3 pkt 7 kpk;

III.  Sądu Rejonowego w G. z dnia 21 marca 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 982/15 za czyn z art. 279§ 1 kk popełniony w dniu 29 września 2010 r. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności – czyn został objęty Europejskim Nakazem Aresztowania wydanym na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w S. z dnia 31 lipca 2013 r. w sprawie o sygn. akt II Kop 10/13, a orzeczona kara nie została wykonana w żadnej części, przewidywany okres jej odbycia – od 10 września 2017 r. do 09 listopada 2018 r.

IV.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 186/16, za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności – wymierzoną w następstwie złożenia przez S. C. oświadczenia w trybie art. 607e§ 3 pkt 7 kpk o zrzeczeniu się zasady specjalności w w/w postępowaniu, wykonaną w części, z przewidywanym okresem jej odbycia od 10 września 2016 r. do 10 września 2017 r.,

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

1.  na podstawie art. 569 § 1 kpk w zw. z art. 85§1, 2 i 3 kk, art. 86 § 1 kk łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego wG. z dnia 21 marca 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 982/15 ( pkt III) i Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 186/16 (pkt IV) i wymierza skazanemu S. C. karę łączną 1 (jeden) rok i 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności ;

2.  na podstawie art. 577 kpk w zw. z art. 63 § 1 kk na poczet wymierzonej w pkt 1 kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres odbywania kary w sprawie II K 186/16 od dnia 10 września 2016 r. do dnia 02 grudnia 2016 r.

3.  w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym podlegające łączeniu wyroki jednostkowe ulegają odrębnemu wykonaniu;

4.  na podstawie art. 572 kpk odmawia objęcia wyrokiem łącznym wyroków opisanych w pkt I i II i w tym zakresie postępowanie umarza;

5.  zwalnia skazanego od kosztów postępowania związanych z wydaniem wyroku łącznego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 20 czerwca 2016 r. obrońca skazanego S. C. wystąpił o wydanie w stosunku do niego wyroku łącznego obejmującego trzy jednostkowe skazania i wnosząc o połączenie wymierzonych kar na zasadzie pełnej absorpcji.

Dowód: wniosek o wyrok łączny k. 12

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. C. został skazany poniższymi, prawomocnymi wyrokami jednostkowymi:

I.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 09 lutego 2010 r. w sprawie o sygn. akt VII K 523/10, za dwa przestępstwa z art. 279 § 1 kk na karę łączną jednego roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności, łączną grzywnę w liczbie 100 stawek dziennych o wartości 10 zł każda oraz obowiązek naprawienia szkody. Skazany nie stawił się do odbycia w/w kary pozbawienia wolności, toteż postanowieniem Sądu Okręgowego w P. (...) z dnia 3 września 2013 r. w sprawie II Kop 37/13 wydano za nim Europejski Nakaz Aresztowania, w konsekwencji którego S. C., ujęty na terenie S., został przekazany stronie polskiej, a orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 09 lutego 2010 r. kara pozbawienia wolności została wykonana w całości w okresie od 28 listopada 2015 r. do10 września 2016 r.

Dowód: odpis wyroku VII K 523/10; ENA k. 60-61, pismo KGP k. 62-

63, Informacja o orzeczeniach i pobytach k. 87-90, protokół

przejęcia k. 65, dane z KRK k. 44-45

II. Sądu Rejonowego w W. – VI Wydział zamiejscowy w P. z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 544/09, za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat – dotychczas niezarządzoną do wykonania, a nadto grzywnę w liczbie 100 stawek dziennych o wartości 10 zł każda oraz obowiązek naprawienia szkody w trybie art. 72 § 2 kk- solidarnie z inną osobą. Skazanie w powyższej sprawie nie zostało objęte Europejskim Nakazem Aresztowania, a skazany nie składał oświadczenia w trybie art. 607e § 3 pkt 7 kpk;

Dowód: odpis wyroku VIII K 544/09 k. 19-19v; Informacja o orzeczeniach i

pobytach k. 87-90, dane z KRK k. 44-45,

III. Sądu Rejonowego w G. z dnia 21 marca 2016 r. w sprawie o sygn. akt

II K 982/15 za czyn z art. 279§ 1 kk popełniony w dniu 29 września 2010 r. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności . Powyższy wyrok zapadł po uprzednim uruchomieniu procedury Europejskiego Nakazu Aresztowania, wydanego na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w S. z dnia 31 lipca 2013 r. w sprawie o sygn. akt II Kop 10/13. Orzeczona kara dotąd nie została wykonana w żadnej części, a przewidywany okres jej odbycia – od 10 września 2017 r. do 09 listopada 2018 r.

Dowód: odpis wyroku II K 982/15 k. 25; ENA k. 75-76, informacja SR w

G. k.72

IV Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 186/16, za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności – wymierzoną w następstwie złożenia przez S. C. oświadczenia w trybie art. 607e§ 3 pkt 7 kpk o zrzeczeniu się zasady specjalności w w/w postępowaniu. Kara ta została wykonana w części, po wprowadzeniu jej do wykonania 10 września 2016 r., przy czym przewidywany termin jej odbycia ma upłynąć 10 września 2017 r.

Dowód: odpis wyroku II K 186/16 k. 10-10v, obliczenie kary k. 11, oświadczenie

skazanego ( protokół posiedzenia II Kp 542/15) k. 31

Skazany S. C. przebywa w warunkach izolacji penitencjarnej od 2 grudnia 2015 r. odbywając karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym z uwagi na brak zainteresowania udziałem w opracowaniu i realizacji indywidualnej formy programowego oddziaływania. W rygorach więziennych prezentuje właściwą postawę, wzorowo przestrzega przepisów wewnętrznych, nie przejawia tendencji do zachowań agresywnych i autoagresywnych. Nie był dotychczas karany dyscyplinarnie, nie jest uczestnikiem podkultury przestępczej.

Dowód: opinia o skazanym k. 86v

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dopuszczalność wydania wyroku łącznego – stosownie do dyspozycji art. 569 § 1 kpk podlega badaniu przez pryzmat warunków zezwalających na orzeczenie kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów. Dwa, chronologicznie ostatnie, spośród skazań dotyczących S. C. miały miejsce w dniach 21 marca 2016 r. ( II K 982/15 – SR w G.) i 11 maja 2016 r. ( II K 186/16 – SR w P. (...).). Ma to ten skutek, że treść wyroku łącznego kształtowały regulacje prawne obowiązujące od 1 lipca 2015 r., o czym przesądza art. 19 ust. 1 Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. z 2015 r. poz. 396). Zaszła bowiem potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem mającym miejsce po dniu wejścia w życie powołanej nowelizacji – tj. po 1 lipca 2015 r. Na taką interpretację reguł intertemporalnych dotyczących orzekania kary łącznej w wyroku łącznym wskazuje również m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2016 r. o sygn. akt V KK 103/16 ( teza orzeczenia dostępna na portalu orzeczeń SN).

Przepisy art. 85 § 1, 2 i 3 kk w obecnym stanie prawnym konstytuują trzy warunki orzeczenia kary łącznej. Są to:

- po pierwsze, jednorodzajowość orzeczonych kar lub ich zdatność do połączenia ( art. 85§ 1 kk);

- po drugie, podleganie kary wykonaniu w całości lub w części ( 85§ 2 kk), co eliminuje z zakresu rozważań kary już w całości wykonane;

- po trzecie, pozostawanie łączonych kar w takiej relacji czasowej do popełnianych przestępstw, aby karą łączną nie została objęta kara za przestępstwo popełnione po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej podlegającej łączeniu. Innymi słowy, węzłem kary łącznej nie może być objęta taka kara, w czasie odbywania której sprawca popełnił kolejny czyn zabroniony.

Analizując historię skazań S. C. przez pryzmat wskazanych materialnoprawnych przesłanek orzekania kary łącznej należało zatem w pierwszej kolejności stwierdzić brak warunków do objęcia wyrokiem łącznym skazania z dnia 9 lutego 2010 r. w sprawie VII K 523/10, albowiem orzeczona wówczas kara jednostkowa została wykonana w całości do dnia 10 września 2016 r.

Do objęcia wyrokiem łącznym nie kwalifikowało się również skazanie w sprawie VIII K 544/09. S. C. nie został przekazany P. w związku z powyższym wyrokiem i nie zachodzi żadna z okoliczności wymienionych w art. 607e § 3 kpk umożliwiających jego ściganie w tym zakresie. Tzw. zasada specjalności, w której mowa w art. 607e § 1 kpk, stanowi ujemną przesłankę wykonania orzeczeń, które nie stanowiły podstawy przekazania. Kodeks nie różnicuje tym samym rodzajów kar, jakie nie mogą zostać wykonane w stosunku do przekazanego. Oznacza to, że chodzi także o specyficzną sytuację wydania wyroku łącznego obejmującego kary pozbawienia wolności z wyroków nieobjętych ENA ( tak SN m.in. w wyroku z 13 stycznia 2016 r., sygn. akt III KK 471/15 Lex nr 1956353). Niezależnie od powyższego, przepis art. 76 § 1 i 2 kk w brzmieniu obowiązującym w dacie wyrokowania w sprawie VIII K 544/09 umożliwiał zatarcie skazania z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od zakończenia okresu próby bez względu na wykonanie środka karnego, o którym mowa w art. 39 pkt 5 kk tj. obowiązku naprawienia szkody, który wobec S. C. orzeczono. Zważywszy, że skazanemu kary nie zarządzono do wykonania, a orzeczona grzywna została uiszczona 21 lipca 2014 r. zachodzą przesłanki do traktowania skazania jako niebyłego.

W tym stanie rzeczy, wyrokiem łącznym nie mogły zostać objęte skazania w obu w/w sprawach i w tym zakresie na podstawie art. 572 kpk postępowanie o wydanie wyroku łącznego należało umorzyć.

Warunki do objęcia wyrokiem łącznym spełniały natomiast dwa ostatnie skazania – wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 21 marca 2016 r. w sprawie II K 982/15 i wyrokiem Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie II K 186/16. Orzeczono bowiem nimi kary tego samego rodzaju, żadna z nich nie została wykonana w całości i żadna nie dotyczyła przestępstwa popełnionego po rozpoczęciu, a przed zakończeniem odbywania innej kary podlegającej łączeniu.

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 kk – sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak wskazanych w tym przepisie limitów przewidzianych dla każdego rodzaju kary. Oznacza to, że granice możliwej do wymierzenia skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności lokowały się w przedziale od 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności ( najwyższa z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa) do 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności ( suma wszystkich orzeczonych kar).

Decydując o doborze właściwej w przypadku S. C. techniki łączenia kar, należało mieć na uwadze brzmienie art. 85 a kk formułującego zasadę uwzględnienia przede wszystkim celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

S. C. nie jest zdaniem Sądu sprawcą na tyle wyjątkowym, aby stosować wobec niego którąś ze skrajnych zasad łączenia kar tj. zasadę kumulacji, jakiej domagał się prokurator albo oczekiwaną przez obronę zasadę absorpcji. Tej pierwszej sprzeciwiały się bliskie związki przedmiotowo-podmiotowe obu przestępstw, zwłaszcza jednorodzajowość atakowanego dobra, niewielka rozpiętość czasowa czynów i analogiczne tło motywacyjne wyznaczane dążeniem do uzyskania korzyści materialnych cudzym kosztem. Należało również pamiętać, że skazany mógł w dalszym ciągu tamować tok postępowania w sprawie II K 186/16, bowiem jedynie od jego woli zależało zrzeczenie się zasady specjalności, umożliwiającej pociągnięcie go do odpowiedzialności przy okazji wydania w innej sprawie. Wprawdzie to ostatnie skazanie, jak się wydaje – nieuchronne, jedynie odwlekłoby się w czasie, jednak nie zmienia to faktu, że postawa S. C. skutkowała oszczędnością czasu, sił i środków, jakich wymagałoby uruchomienie kolejnej procedury ENA. Z drugiej jednak strony, skazany przez wiele lat ukrywał się przed wymiarem sprawiedliwości i trzeba było dwóch Europejskich Nakazów Aresztowania, aby go ująć i sprowadzić do kraju, w którym popełnił wiele przestępstw. Poprawne zachowanie skazanego w zakładzie karnym, choć jest okolicznością uwzględnianą przy wymiarze kary w wyroku łącznym, nie może jednocześnie być traktowane jako jedyna determinanta jej wymiaru. Skazany, który podporządkowuje się rygorom penitencjarnym i prezentuje postawy zgodne z regulaminem, realizuje po prostu swoje obowiązki i trudno uznawać to za nadzwyczajną zasługę, wystarczającą do zredukowania kary łącznej do najwyższej z wymierzonych kar.

Ważąc powyższe okoliczności Sąd Rejonowy doszedł zatem do przekonania, że najwłaściwszą techniką łączenia kar będzie w przypadku S. C. zasada aspercji, w następstwie której wymierzono mu karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Stosowanie do wymagań określonych art. 577 kpk, na jej poczet zaliczony został okres dotychczasowego odbycia kary w sprawie II K 186/16, którą wprowadzono do wykonania 10 września 2016 r.

Uznając, że odbywający obecnie karę pozbawienia wolności S. C. nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania orzeczono o ich przejęciu na rachunek Skarbu Państwa.