Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód M. S. wniósł o uchylenie kary nagany nałożonej na niego pismem z dnia 23 sierpnia 2016 r. przez pozwaną (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Uzasadniając swoje żądanie wskazał, iż kwestionowana kara została nałożona po upływie terminu określonego w art. 109 § 1 k.p. Według niego nie został wysłuchany przez pozwanego pracodawcę przed nałożeniem kary. Podkreślił, iż aby uznać, że pracownik dopuścił się naruszenia obowiązków pracowniczych, musi zostać ustalona jego wina, a jego pracodawca tego nie uczynił. Podniósł, iż to pozwany powinien ustalić jasne i precyzyjne zasady wyjazdów służbowych, a nie próbować obciążać powoda odpowiedzialnością za brak spójnych i jednoznacznych informacji odnośnie tych wyjazdów. W dalszej kolejności wskazał, iż w art. 108 k.p. zostało wprost wskazane za co pracownik może być ukarany. Natomiast powód został ukarany za przewinienie, które nie widnieje w w/w katalogu.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Argumentując swoje stanowisko wskazała, iż powód rezerwując pobyt w trzygwiazdkowym hotelu (...) w G. nie uzgodnił wcześniej kosztów wyjazdu służbowego. Zaznaczyła, że powód zgodnie z regulaminem dotyczącym zasad ponoszenia o rozliczania wydatków służbowych powinien kierować się zasadami oszczędności i racjonalnego wydatkowania pieniędzy, natomiast rozliczenie faktury za pokój dwuosobowy dla jednej osoby w hotelu trzygwiazdkowym było naruszeniem regulaminu. Następnie wskazała, że powód planując wyjazd służbowy nie uzgodnił z przełożonym kosztów delegacji, a także nie zgłaszał problemów z rezerwacją hotelu dwugwiazdkowego. Podniosła, iż informację o nieregulaminowych kosztach wyjazdu służbowego powoda uzyskała w dniu 11 sierpnia 2016 r. tj. 12 dni przed udzieleniem kary porządkowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony w okresie od dnia 4 stycznia 2010 r. do dnia 31 października 2016 r. łączył stosunek pracy, w ramach którego powód świadczył pracę na rzecz pozwanego ostatnio na stanowisku inspektora do spraw technicznych, w pełnym wymiarze czasu pracy. Powód świadczył pracę w sklepie pozwanej mieszczącym się w S. przy ul. (...). Do jego obowiązków należało utrzymanie budynku i otoczenia sklepu w stanie technicznym zgodnym z przepisami prawa oraz standardami pozwanej. W szczególności powód:

- kontrolował stan techniczny sklepu, wszystkich instalacji oraz otoczenia w ramach codziennych obchodów, reagował na zaistniałe usterki i nieprawidłowości,

- zlecał naprawy, wymiany lub rekomendował inne sposoby postępowania,

- planował i przeprowadzał prace konserwacyjne i naprawcze zgodnie z posiadanymi uprawnieniami.

Bezsporne.

W pozwanej spółce obowiązuje regulamin w sprawie zasad ponoszenia i rozliczania wydatków służbowych obejmujący m.in. określenie wysokości i warunków wypłacania należności na pokrycie kosztów podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza jego granicami oraz zasady otrzymywania dodatku należnego w związku z odbywaniem stażu szkoleniowego.

Wedle postanowień regulaminu, podczas podróży służbowej oraz przy ponoszeniu wydatków służbowych, pracownik jest zobowiązany do kierowania się zasadami oszczędności i racjonalnego wydatkowania pieniędzy. Nie są wydatkami służbowymi wydatki niezaakceptowane przez przełożonego, które zostały poniesione przez pracownika, a nie były związane z działalnością pracodawcy lub nie zostały poniesione w uzasadnionym interesie pracodawcy, lub nie zostały uzgodnione przed poniesieniem kosztu. Zasadą obowiązującą pracowników jest pobyt w hotelach dwugwiazdkowych.

D owód:

- regulamin k. 34-38

W praktyce funkcjonowania pozwanej podczas wyjazdów służbowych organizowanych przez pracodawcę, to na nim spoczywa obowiązek organizacji noclegu, w przypadku wyjazdów indywidualnych, to pracownik samodzielnie organizuje nocleg.

Dowód:

- zeznania świadka M. P. k. 51-51v,

- zeznania świadka M. G. k. 52,

- przesłuchanie M. S. w charakterze strony k. 52v-53.

W ostatnich dniach lipca 2016 r. powód otrzymał od przełożonego M. M. polecenie wyjazdu służbowego do K. w celu weryfikacji technicznej naprawy usterek w tamtejszym sklepie pozwanej. Szczegóły dotyczące wyjazdu i zakresu prac powód uzgodnił z M. G. – regionalnym kontrolerem zarządzania. Nie poczynili żadnych ustaleń w przedmiocie czasu trwania wyjazdu i sposobu nocowania powoda w K..

D owód:

- zeznania M. P. k. 51-51v,

- zeznania M. G. k. 52,

- przesłuchanie M. S. k. 52v-53.

M. M. przekazał powodowi informację, że jego wyjazd będzie trwał dwa dni, dlatego bezpośrednio przed wyjazdem powód przeprowadził rozpoznanie co do możliwości noclegowych. Okazało się, że w związku z okresem urlopowym znalezienie wolnego pokoju w hotelu nie jest łatwe. Ostatecznie powód zdecydował się wynająć pokój dwuosobowy w hotelu (...) w G.. Był to jedyny wolny pokój w tym hotelu. Koszt zakwaterowania w tym pokoju wynosił 409 zł.

Powód wyjechał do K. o 7.00 27 lipca 2016 r. Podróż odbył prywatnym samochodem, na co wcześniej uzyskał zgodę M. M.. Do sklepu (...) w K. dotarł około godziny 11.00. Na terenie sklepu przebywał do godziny 18.30. Zaplanowanych prac nie zdołał zakończyć, dlatego umówił się z jego kierowniczką na następny dzień, po czym udał się do hotelu (...). Następnego dnia w sklepie przebywał do godziny 13.30, a następnie udał się w drogę powrotną do S..

Dowód:

- wydruk z systemu elektronicznego zarządzania procesami biznesowymi k. 5-7,

- oferta noclegu hotelu (...) w G. k. 30-33,

- faktura VAT nr (...) k. 27,

- przesłuchanie M. S. w charakterze strony k. 52v-53,

- notatka M. S. k. 29.

W dniu 1 sierpnia 2016 r. powód zamieścił wniosek o rozliczenie delegacji w elektronicznym systemie zarządzania procesami biznesowymi wykorzystywanym przez pozwaną.

Zaakceptowanie wniosku należało do zadań M. G., który zapoznał się z jego treścią w dniu 11 sierpnia 2016 r. Jeszcze tego samego dnia M. G. zwrócił się z prośbą do powoda o wyjaśnienie wysokości kwoty za nocleg w hotelu oraz o podanie ile osób nocowało w wykupionym pokoju.

Dowód:

- zrzut ekranu z systemu zarządzania procesami biznesowymi k. 40-41,

- zeznania świadka M. P. k. 51-51v,

- zeznania świadka M. G. k. 52,

- przesłuchanie M. S. w charakterze strony k. 52v-53.

W dniu 12 sierpnia 2016 r. A. K. – kierownik do spraw zasobów ludzkich oraz M. P. – dyrektor sklepu spotkały się z M. S. w celu wyjaśnienia zasadności wysokości kosztów podróży służbowej. Ze spotkania sporządzono notatkę. Podczas spotkania powód wyjaśnił okoliczności noclegu w hotelu i zadeklarował partycypację w jego kosztach, z czego pozwana jednak nie skorzystała.

Dowód:

- zeznania świadka M. P. k. 51-51v,

- zeznania świadka A. K. k. 52-52v,

- notatki służbowe k. 28-29.

Przy rozliczeniu wyjazdu służbowego w dniach 27-28 lipca 2016 r. powód potwierdził zapoznanie się z treścią regulaminu w sprawie zasad ponoszenia i rozliczania wydatków służbowych.

Dowód:

- przesłuchanie M. S. w charakterze strony k. 52v-53.

W dniu 23 sierpnia 2016 r. powodowi została wymierzona kara porządkowa - kara nagany za niestosowanie się do regulaminu pozwanej dotyczącego zasad ponoszenia i rozliczania wydatków służbowych. W uzasadnieniu wymierzenia kary porządkowej pracodawca wskazał, iż w dniu 11 sierpnia 2016 r. M. G. poprosił o wyjaśnienie kosztu pobytu w hotelu trzygwiazdkowym (...) w G. w dniach 27 – 28 lipca 2016 r. Zaznaczono, że faktura wystawiona przez hotel opiewa na 409 zł za dobę hotelową w pokoju dwuosobowym, a rezerwując pobyt w hotelu (...) powód nie uzgodnił wcześniej kosztu z przełożonym oraz nie poinformował o problemach z rezerwacją miejsca w pokoju jednoosobowym.

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie ustalony został w oparciu o dowody z dokumentów przedłożonych przez strony, zeznania świadków i przesłuchanie powoda. Dowody te korespondowały ze sobą, a ich wiarygodność nie była kwestionowana przez strony, stąd i Sąd uznał je za wiarygodne.

Spór w sprawie zasadniczo sprowadzał się do oceny, czy w ustalonym stanie faktycznym zmaterializowały się przesłanki uzasadniające ukaranie powoda karą nagany.

Na mocy art. 108 § 1 k.p. za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy, pracodawca może stosować: karę upomnienia, karę nagany.

Stosownie do treści art. 109 k.p. kara nie może być zastosowana po upływie dwóch tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia (§1). Może być zastosowana tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika (§2). Jeżeli z powodu nieobecności w zakładzie pracy pracownik nie może być wysłuchany, bieg dwutygodniowego terminu nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia stawienia się pracownika do pracy (§3).

Pociągnięcie pracownika do odpowiedzialności porządkowej może nastąpić w przypadku, gdy jego zachowanie wypełnia określone przesłanki, a więc gdy pracownik narusza obowiązki w zakresie porządku pracy (bezprawność), i to w sposób subiektywnie naganny (psychiczna strona zachowania).

O zastosowanej karze pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie wskazując rodzaj i datę naruszenia obowiązków oraz informując o sprzeciwie (art. 110 k.p.), który ukarany może wnieść w ciągu 7 dni. (art. 112 § 1 k.p.). O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje pracodawca po rozpatrzeniu stanowiska reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej. Nieodrzucenie sprzeciwu w terminie 14 dni od jego wniesienia jest równoznaczne z uwzględnieniem sprzeciwu (art. 112 § 1 k.p.). Pracownik, który wniósł sprzeciw, może terminie 14 od dnia zawiadomienia o jego odrzuceniu wystąpić do sądu o uchylenie zastosowanej wobec niego kary. (art. 112 § 2 k.p.).

Jako bezprawne naruszenie obowiązków pracowniczych, z zakresu szeroko pojętego porządku pracy, kwalifikowane są zachowania, do których zalicza się nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku, przepisów BHP i przeciwpożarowych. Nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku, obejmuje przede wszystkim naruszenia obowiązku stosowania się do ustalonego czasu pracy (nieusprawiedliwione spóźnianie się do pracy, samowolne opuszczanie jej bez uzasadnionych przyczyn, wykonywanie w godzinach pracy czynności niezwiązanych z zadaniami wynikającymi ze stosunku pracy oraz niedostosowanie się do ustalonej formy potwierdzania obecności na terenie zakładu w czasie pracy i po jej zakończeniu), reguł zapewniających prawidłowe funkcjonowanie zakładu (stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy, zakłócanie spokoju w miejscu pracy, niewłaściwe zachowanie się w stosunku do przełożonych, podwładnych lub współpracowników) oraz niewykonywanie prawnie skutecznych poleceń przełożonych (por. wyr. SN z 27 lipca 1990 r., sygn. I PRN 28/90, OSP 1991, Nr 4, poz. 90). Jako naruszenia ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy należy traktować również wszelkie uchybienia w stosunku do aktów wewnątrzzakładowych, które ten porządek określają, takich jak układy zbiorowe pracy czy regulaminy. Każde uchybienie w stosunku do szczegółowo skonkretyzowanych w specyficznych warunkach danego pracodawcy organizacyjno-porządkowych powinności pracownika zaliczyć należy zatem do zachowań rodzących odpowiedzialność porządkową.

Bezspornym w sprawie było, iż zarówno pracodawca jak i pracownica podejmowali kolejne czynności wskazane w wyżej przytoczonych przepisach w odpowiednich terminach, toteż Sąd nie dopatrzył się uchybień formalnych w zastosowanej procedurze.

Obowiązujący w pozwanej regulamin w sprawie zasad ponoszenia i rozliczania wydatków służbowych stanowi, iż podczas podróży służbowej oraz przy ponoszeniu wydatków służbowych, pracownik jest zobowiązany do kierowania się zasadami oszczędności i racjonalnego wydatkowania pieniędzy. Nie są wydatkami służbowymi wydatki niezaakceptowane przez przełożonego, które zostały poniesione przez pracownika, a nie były związane z działalnością pracodawcy lub nie zostały poniesione w uzasadnionym interesie pracodawcy, lub nie zostały uzgodnione przed poniesieniem kosztu. Zasadą obowiązującą pracowników jest pobyt w hotelach dwugwiazdkowych.

Przedstawiona powyżej regulacja jest sformułowana w sposób dość ogólny. Odwołuje się do zasad oszczędności i racjonalności bez jakichkolwiek konkretów. Jedyny w miarę precyzyjny zapis traktuje o tym, iż pracownicy powinni korzystać z hoteli dwugwiazdkowych. Jednak nie jest to bezwzględny obowiązek i jednocześnie zakaz korzystania z hoteli o wyższym standardzie, a wyłącznie zasada, którą mają się kierować pracownicy pozwanej.

Przyczyną ukarania powoda było to, iż nie zastosował się do regulaminu pozwanej dotyczącego zasad ponoszenia i rozliczania wydatków służbowych. Nie uzgodnił wcześniej kosztu pobytu w hotelu z przełożonym oraz nie poinformował o problemach z rezerwacją miejsca w pokoju jednoosobowym.

Na wstępie godzi się zauważyć, iż pozwana postąpiła w sposób niekonsekwentny. Z jednej strony bowiem zdecydowała się na nałożenie kary stwierdzając, że postępowanie powoda narusza regulamin. Z drugiej strony w całości pokryła koszt noclegu powoda nie domagając się żadnej rekompensaty. Zdaniem Sądu, skoro uznała, że powód wygenerował wydatki, których poniesienie nie leżało w jej uzasadnionym interesie, to powinna była żądać od powoda ich zwrotu, do czego skądinąd uprawniał ją regulamin w sprawie zasad ponoszenia i rozliczania wydatków służbowych. Nie zdecydowała się na to, czym dała wyraz akceptacji tychże wydatków, tj. temu, że w istocie były one uzasadnione.

Nie można stracić z pola widzenia również tego, że to sam powód wyszedł z inicjatywą partycypowania w kosztach zakwaterowania w hotelu. Nikt od niego tego nie oczekiwał, a tym bardziej nie żądał.

Dalej wskazać należy, że pozwana w regulaminie nie zawarła postanowień obligujących pracownika do uprzedniego konsultowania się z przełożonym w celu akceptacji wybranego miejsca zakwaterowania. Nieuzasadnionym w tej sytuacji było uczynienie powodowi zarzutu, iż nie uzgodnił kosztu pobytu w hotelu z przełożonym oraz nie poinformował o problemach z rezerwacją miejsca w pokoju jednoosobowym.

Odnieść się należy również do tego, że polecenie wyjazdu wydano powodowi niemal „z dnia na dzień” w szczycie okresu urlopowego, a do tego miał udać się do popularnej miejscowości nadmorskiej.

W tych okolicznościach zdecydowanie należało się spodziewać, iż powód może napotkać trudności w znalezieniu hotelu dwugwiazdkowego oraz tego, że ceny zakwaterowania w K. w okresie letnim nie będą należały do najniższych. Mając to na uwadze przełożeni powoda, bądź osoby odpowiedzialne za rozliczenie wyjazdu, winny były albo same zadbać o zakwaterowanie powoda, albo też udzielić mu wyraźnych wskazówek co do sposobu odbycia noclegu. Z sobie znanych względów zaniechali tego pozostawiając decyzję powodowi.

Już tylko na marginesie podnieść należy, że pobyt powoda w hotelu (...) sprowadził się wyłącznie do noclegu. Powód nie korzystał z żadnych dodatkowych usług, w tym zabiegów pielęgnacyjnych. Przed udaniem się na spoczynek jeszcze analizował dokumentację techniczną budynku (...) sklepu pozwanej. Nadto samo zdarzenie miało charakter jednostkowy. Nie zdarzyło się wcześniej, ani nie powtórzyło później.

Mając na względzie przytoczoną powyżej argumentację Sąd uznał, iż powód nie dopuścił się zachowania, które powinno spotkać się z reakcją pozwanej polegającą na zastosowaniu kary nagany.

Zdaniem Sądu, chcąc wyciągać konsekwencje w sytuacjach zbliżonych do występującej w niniejszej sprawie, pozwana powinna skonkretyzować zapisy regulaminu w sprawie zasad ponoszenia i rozliczania wydatków służbowych.

Sąd dał wyraz swojej ocenie w pkt I wyroku uchylając kwestionowaną prze powoda karę nagany.

Zgodnie z treścią art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2006.167.1398 ze zm.) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy.

Z uwagi na fakt przegrania sprawy przez stronę pozwaną, Sąd - zgodnie z zasadą przewidzianą w powyższym przepisie - nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie kwotę 30 zł, na którą składała się wartość opłaty od pozwu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)