Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2017 r. w Piszu

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy Al. (...) nr (...) w W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

o r z e k a

I.  Zasądza od pozwanej M. S. na rzecz powódki Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy Al. (...)nr (...) w W. kwotę 6 460,73 zł (sześć tysięcy czterysta sześćdziesiąt złotych 73/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 5 623,47 zł od dnia 28.04.2017r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Zasądza od pozwanej M. S. na rzecz powódki Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy Al. (...)nr (...) w W. kwotę 2 741 zł (dwa tysiące siedemset czterdzieści jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

IV.  Nakazuje pobrać od pozwanej M. S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 434,97 zł (czterysta trzydzieści cztery złote 97/100) tytułem nieuiszczonych wydatków.

Sygn. akt I C 569/16 upr

UZASADNIENIE

Wspólnota Mieszkaniowa (...) przy Al. (...) nr (...) w W. wytoczyła powództwo przeciwko M. S. o zapłatę kwoty 6 460,73 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 5 623,47 zł od dnia 14.07.2016r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powódki wskazał, że pozwana M. S. jest właścicielką lokalu mieszkalnego nr (...) o powierzchni 43,20 m2, znajdującego się przy Al. (...) w W., pozostającego w zarządzie powodowej wspólnoty. Posiada ona udział w nieruchomości wspólnej wynoszący (...) części, dla której Sąd Rejonowy dla W.prowadzi księgę wieczystą Kw. Nr (...). Prawa i obowiązki właścicieli lokali, a także zasady rozliczeń kosztów przez nich ponoszonych zostały określone w akcie notarialnym Rep.(...), a także w załączniku nr 2 do w/w aktu. Właściciele lokali zawsze byli z wyprzedzeniem pisemnie informowani o wysokości opłat. Zaliczka za posiadany przez pozwaną udział od lipca 2014r. do sierpnia 2015r. wynosiła 374,46 zł, od września 2015r. do listopada 2015r. 356,46 zł, a od grudnia do chwili obecnej wynosi 309,80 zł. Co pół roku pozwana otrzymywała też rozliczenie zużytych mediów w swoim lokalu tj. za centralne ogrzewanie, ciepłą i zimną wodę, kanalizację. Pozwana nieregularnie opłacała w/w zaliczki jak też opłaty. Potwierdzają to kartoteki księgowe właściciela za 2015 i 2016 rok. Wszelkie wpłaty dokonywane przez pozwaną powódka zaliczała na najdalej wymagalne zobowiązania. W dniu 13 maja 2016 roku do pozwanej zostało skierowane wezwanie do zapłaty. Wezwanie to odebrał Ł. S. – syn pozwanej, który nie uznał roszczenia powódki, ani co do wysokości, ani co do zasady. Powódka wskazała, że na kwotę dochodzoną pozwem – 6 460,73 zł składają się kwoty za zaległe opłaty za lokal, w tym utrzymanie części wspólnych nieruchomości oraz zaliczki za zużycie mediów w łącznej kwocie 5623,47 zł oraz odsetki skapitalizowane do dnia 13 lipca 2016r. w kwocie 837,26 zł, plus odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od kwoty 5 313,67 zł od dnia 14 lipca 2016 roku do dnia zapłaty.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 27 lipca 2016r. Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny nakazał pozwanej zapłacić na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania.

Pozwana M. S., reprezentowana przez pełnomocnika syna Ł. S., wniosła sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanej podniósł, iż w imieniu pozwanej pismem z dnia 05 czerwca 2015 roku zwrócił się do powódki o wyjaśnienie podstaw roszczenia i przedłożenia dokumentów w postaci: kartoteki księgowej lokalu za rok 2013 i 2014, rozliczenia mediów za rok 2013 i pierwsze półrocze 2014 roku, sprawozdania finansowego powodowej wspólnoty za w/w lata i wyjaśnienia sposobu naliczania odsetek karnych. Do dnia złożenia sprzeciwu powódka w ogóle nie przedłożyła kartoteki lokalu za lata 2013 i 2014. Pozostałe dokumenty zostały przedstawione z dużym opóźnieniem. Z uwagi na powyższe, a także w związku z utrata cech legalizacyjnych wodomierzy, pozwana rzeczywiście nie dokonywała wpłat za rozliczenie mediów za swój lokal za rok 2013, 2014 i I kwartał 2015 roku. Pozwana nie wiedziała, czy wspólnota mieszkaniowa w prawidłowy sposób rozlicza wszelkie zaliczki i opłaty, jaką prowadzi politykę finansową, czy prawidłowo są naliczane odsetki karne, natomiast na zebraniu właścicieli lokali z dnia 21 maja 2016 roku powódka przyznała, że zdarzyły się przypadki błędów w rozliczeniu mediów. Pozwana miała też wątpliwości co do prawidłowości działania wodomierzy w swoim lokalu, gdyż ich legalizacja skończyła się w grudniu 2013 roku. Z tego względu prosiła powódkę o korektę rozliczenia mediów za 2014 rok, ale powódka nie zrobiła nic w tym kierunku. Według pozwanej do powódka powinna zająć się kwestią legalizacji wodomierzy. Wskazała, że pismem z dnia 27 sierpnia 2015 roku wnosiła, by powódka anulowała odsetki karne od nieterminowych opłat naliczane od grudnia 2008 roku, albowiem wspólnota jest tylko pośrednikiem pomiędzy właścicielami lokali a dostawcami mediów i nie ma prawa do naliczania owych odsetek. Według M. S. powódka powinna zwrócić na jej rzecz nadwyżkę finansową za lata 2008-2015 proporcjonalnie do jej udziału w nieruchomości wspólnej bądź też powinna ją zaliczyć na poczet zaliczki eksploatacyjnej, gdyż nie ma prawa do samodzielnego decydowania o jej przeznaczeniu. Pozwana wskazała też, iż powódka błędnie naliczała opłaty za wywóz nieczystości za wrzesień, październik i listopad 2015 roku, gdyż nie uwzględniła zgłoszenia z dnia 09 września 2015 roku dotyczącego aktualnej liczby osób zamieszkujących w lokalu stanowiących własność M. S.. Z uwagi na okoliczność, iż powódka w ogóle nie ustosunkowała się do wezwań pozwanej o przedłożenie wszystkich żądanych dokumentów – brak kartoteki księgowej lokalu za 2013 i 2014 rok, pozwana poprosiła, aby powódka dokonała ponownego rozliczenia mediów za okres 01.01.2014r.-08.06.2015r. na podstawie średniego zużycia wody z czasów, gdy liczniki w mieszkaniu pozwanej posiadały legalizację. Dodała, że w jej ocenie, powódka błędnie zaliczała wpłaty za 2015 i 2016 rok – na najdalej wymagalne zobowiązania i błędnie naliczała odsetki karne, które powinno się naliczać tylko raz tj. na koniec roku kalendarzowego.

Na rozprawie w dniu 28 października 2016 roku pełnomocnik pozwanej wskazał, iż pozwana jest skłonna do zapłaty dochodzonego roszczenia, o ile doszłoby do ustalenia wysokości zużytej wody w jej lokalu w oparciu o średnie zużycie wody z czasów, gdy wodomierze posiadały legalizację (k. 115). W piśmie procesowym z dnia 14 lutego 2017 roku pozwana wskazała, iż powódka błędnie naliczała zaliczki na utrzymywanie części wspólnych za okres od grudnia 2008 roku do maja 2009 roku, ponieważ M. S. stała się właścicielką lokalu dopiero od momentu założenia dla niego księgi wieczystej, czyli od dnia 06 maja 2009 roku (k. 174).

W piśmie procesowym z dnia 8 lutego 2017 roku powódka wskazała, iż nie zgadza się rozliczenie zużycia wody zaproponowane przez pozwaną na rozprawie w dniu 28 października 2016 roku. Powódka podniosła, iż może dokonać rozliczenia kosztów dostawy wody do lokalu pozwanej za okresy, które wykazują anomalię oraz gdy wodomierze nie posiadały legalizacji, w oparciu o normy wynikające z Rozporządzenia Ministerstwa Infrastruktury z dnia 14.01.2002r. w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody (Dz.U. 2002r., nr 8, poz. 70), co jest zgodne z wewnętrznymi regulacjami wspólnoty tj. uchwała właścicieli lokali nr (...). Pozwana błędnie bowiem wskazała, że wodomierze utraciły legalizację w dniu 30.06.2012r., podczas gdy nastąpiło to 31.12.2013r., a sposób rozliczenia kosztów dostawy wody zaproponowany przez pozwaną jest niezgodny z w/w uchwałą właścicieli lokali. Powódka dodała, iż po dokonaniu symulacji odnośnie zużycia wody w mieszkaniu pozwanej, z jednej strony oparciu o Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 2002 roku, z drugiej zaś na podstawie tego, co wskazywały wodomierze dowodzi, iż ostatecznie rozliczenia dokonane na wskazaniach wodomierzy są prawidłowe – zawsze korzystniejsze dla strony pozwanej. Powodowa wspólnota podniosła, iż do marca 2015 roku pozwana wszelkie uiszczane należności opisywała w swoich przelewach ogólnie, jako należności z tytułu opłat za lokal, z tego względu wspólnota zaliczała je na najstarsze należności wynikające z opłat za lokal, w szczególności na zaliczki na poczet kosztów zarządzania nieruchomością wspólną jak i na poczet kosztów związanych z utrzymaniem lokalu (zaliczki na media i ich rozliczenie). Powódka sprecyzowała, iż na należność dochodzoną pozwem składają się należności za koszty zarządzania i fundusz remontowy, zaliczki na media i partycypację w opłacie na wywóz odpadów za: lipiec 2014r. w kwocie 42,93 zł, za okres od października 2014r. do lutego 2015r. w kwocie po 374,46 zł, za marzec 2015r. w kwocie 19,46 zł, za październik 2015r. w kwocie 1,46 zł, grudzień 2015r. i styczeń 2016r. w kwocie po 0,80 zł, za czerwiec i lipiec 2016r. w kwocie po 309,80 zł; za rozliczenie mediów za okres 01.07.2014.-31.12.2014r. w kwocie 1 898,12 zł i za okres 01.01.2015r.-30.06.2015r. w kwocie 419,08 zł. Wspólnota podkreśliła, iż wbrew stanowisku pozwanej, przysługuje jej prawo do naliczania odsetek za opóźnienie od należności, które nie są uiszczane terminowo, w szczególności zaliczek na media, gdyż pozwala jej na to art. 26 ustawy z dnia 07.06.2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. z 2001r., nr 72, poz. 747 ze zm.). Jest to też istotne dla zapewnienia płynności finansowej całej wspólnoty. Kwestia możliwości naliczania owych odsetek wynika też z § 6 umowy o zarządzanie z dnia 28.11.2008r., Rep.(...) zawartej pomiędzy wspólnotą a pierwszym jej zarządcą (k. 151-155).

Ostatecznie powódka, po sprawdzeniu starych wodomierzy przez uprawnione do tego podmioty wskazała, iż w/w liczniki pozwanej spełniają normy metrologiczne określone dla wodomierzy, a tym samym brak cech legalizacyjnych nie wpływał na prawidłowość rozliczeń powódki z pozwaną z tytułu zużycia wody w mieszkaniu tej ostatniej (k. 1185-186).

Na rozprawie w dniu 19 czerwca 2017 roku pełnomocnik pozwanej podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, w tym sensie, że powódka nie przedstawiła w wymaganym terminie żądanej przez niego kartoteki księgowej. Przedmiotowy dokument wraz z protokołem legalizacji został ostatecznie złożony przez powodową wspólnotę do akt sprawy, ale zrobiono to zbyt później i z tego względu pełnomocnik pozwanej wniósł o nieobciążanie pozwanej kosztami procesu i odsetkami karnymi od dnia wniesienia pozwu, które powinny być anulowane (k. 231v.)

Sąd ustalił, co następuje:

M. S. jest właścicielką lokalu mieszkalnego numer (...), stanowiącego odrębny przedmiot własności, dla którego Sąd Rejonowy w dla W.w W. prowadzi księgę wieczystą numer (...). Odbiór lokalu mieszkalnego przez M. S. nastąpił w dniu 02.10.2008r. Przedmiotowy lokal pozostaje w zarządzie Wspólnoty Mieszkaniowej (...)w W..

(okoliczności bezsporne; dowód: protokół wydania lokalu mieszkalnego k. 74-76))

Aktem notarialnym z dnia 28 listopada 2008 roku Rep.(...)zawartym w Kancelarii Notarialnej w W. przed notariuszem R. S. została zawarta pomiędzy spółką pod firmą (...) sp. z o.o. w W. a (...)sp. z o.o. w W. umowa o sprawowanie zarządu nieruchomością wspólną. Na mocy owej umowy(...)sp. z o.o. w W. stała się zarządcą Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W.. Zgodnie z § 6 umowy zarządu nieruchomością wspólną właściciele lokali zostali zobowiązani do ponoszenia kosztów zarządzania nieruchomością wspólną i kosztów eksploatacyjnych zgodnie z ustawą o własności lokali. Nadto, zobowiązani zostali do zaliczkowego pokrywania kosztów zarządzania nieruchomością wspólną i kosztów eksploatacyjnych oraz dokonywania odpowiednich płatności wynikających z ostatecznych rozliczeń po zamknięciu roku obrachunkowego. Przedmiotowe koszty obejmują min. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, wody czy odprowadzania ścieków (§ 6 ust 3 pkt 2). Wszelkie koszty i opłaty, wynagrodzenia i inne obciążenia, których dotyczy umowa o zarządzanie nieruchomością wspólną rozliczane są proporcjonalnie do przysługującego udziału w nieruchomości wspólnej, a właściciele lokali mają je wnosić z góry w terminie do 10 dnia każdego miesiąca (§ 8 ust. 1). W razie nieterminowego regulowania zobowiązań przez właścicieli lokali zarządca ma uprawnienie do naliczania odsetek za zwłokę. Wówczas otrzymywane kwoty w pierwszej kolejności zaliczane są na należne odsetki za zwłokę (§ 6 ust. 5).

Kolejnym zarządcą Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. był (...) Sp. z o.o. Oddział (...), zaś od 13 kwietnia 2015 roku funkcję administratora przedmiotowej wspólnoty pełni (...).

W latach 2008-2014 z powodu sporu miedzy zarządcą nieruchomości a deweloperem, Wspólnota Mieszkaniowa (...) w W. nie podejmowała żadnych uchwał.

Uchwałą z dnia 26 listopada 2015 roku nr (...) przyjęty został przez właścicieli lokali w/w wspólnoty Regulamin Porządku Domowego Nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy Alei (...) w W.. § 4 ust. 4 regulaminu powtarza postanowienia wcześniej obowiązującej umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną tj. że właściciele lokali są obowiązani bez wezwania wnosić opłaty w pełnej wysokości do 10-go dnia każdego miesiąca za dany miesiąc z góry, zaś za każdy dzień opóźnienia naliczane są odsetki ustawowe (ust. 5 § 4). Załącznik nr 1 do uchwały z dnia 26 listopada 2015 roku zawierał Regulamin rozliczania Mediów dla nieruchomości wspólnoty (...) przy Alei (...) w W.. Zgodnie z jego treścią korekty zużycia wody zimnej są dokonywane w oparciu o zużycie w lokalu w poprzednim okresie, w sytuacji gdy nie można zastosować owego kryterium – w oparciu o normy wynikające z obowiązującego rozporządzenia w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody.

(okoliczności bezsporne; dowód: umowa o sprawowanie zarządu nieruchomością wspólną Rep.(...) k. 23-30, uchwała Wspólnoty nr (...)k. 212, Regulamin porządku domowego wspólnoty k. 213-221, zeznania B. W. k. 134v.-135, załącznik nr 1 do uchwały nr (...)k. 121-128)

M. S. była zobowiązania do uiszczania zaliczek za posiadany udział w nieruchomości wspólnej w kwotach: od lipca 2014 roku do sierpnia 2015r. – 374,46 zł, od września 2015r. do listopada 2015r. – 356,46, a od grudnia 2015r. – 309,80 zł. M. S. uiszczała opłaty za lokal, jak i zaliczki za zużycie mediów nieregularnie i w różnych wysokościach. Jednocześnie dokonywane wpłaty raz opisywała jako „opłaty za czynsz”, lub jako „zaliczka za utrzymanie części wspólnych, media, wywóz nieczystości”, albo jako „opłatę za mieszkanie”. W związku z nieterminowością owych wpłat do M. S. były wysyłane przez zarządcę wezwania do zapłaty. Jednocześnie, w pierwszej kolejności zarządca zaliczał opłaty uiszczane przez właścicielkę lokalu nr (...) na najdalej wymagalne zobowiązania.

Opłaty za wodę były dokonywane początkowo na podstawie stanu wodomierzy odczytywanych przez samych właścicieli lokali, którzy przekazywali te dane zarządcy. Od 01 stycznia 2014 roku liczniki wodomierzy w domu M. S. nie posiadały legalizacji. Ł. S. odrzucił propozycję zarządcy wymiany owych wodomierzy na własny koszt. W kwietniu 2015 roku w mieszkaniu M. S. został wymieniony licznik ciepłomierzy, a w czerwcu 2015 roku licznik wodomierzy. W okresie, gdy wodomierze wody nie posiadały legalizacji wskazywały na większe zużycie wody ciepłej niż zimnej przy zajmowaniu mieszkania M. S. przez dwie dorosłe osoby i jedno dziecko. Ł. S. będący uprawniony do reprezentowania M. S. przed zarządcą nieruchomości pozostawał z nim w stałym kontakcie. W licznych pismach i mailach wskazywał, że nie zgadza się na naliczanie odsetek karnych za nieterminowo uiszczane opłaty, kwestionował wskazania wodomierzy z uwagi na brak ich legalizacji, wzywał też wspólnotę mieszkaniową do przedłożenia kartotek księgowych lokalu min. za rok 2013 i 2014, celem sprawdzenia prawidłowości naliczeń dokonanych przez zarządcę. Ł. S. kwestionował także naliczenia dotyczące wywozu nieczystości ze względu na nieuwzględnienie faktu zmiany ilości osób zamieszkujących w lokalu M. S., o której to okoliczności powiadomił pisemnie zarządcę.

W wyniku badań dokonanych przez uprawnione osoby ustalono, że brak cech legalizacyjnych wcale nie płynął na poprawność wskazań wodomierzy w domu M. S..

(dowód: zawiadomienie o wysokości opłat k. 31-38, kartoteka lokalu za rok 2015 i 2016 k. 37 i 38, wezwania do zapłaty k. 39, zestawienia wpłat-przelewów dokonywanych za lokal k.77-94, 102-103, zeznania świadka Ł. S. k. 114v., zeznania świadka B. W. k.135,rozliczenia za zużycie mediów za rok 2014 k. 65-66, potwierdzenie wykonania wymiany wodomierzy k. 72-73, protokół sprawdzenia wodomierza k.187-188, deklaracja o liczbie osób zamieszkujących lokal k. 71, pisma kierowane przez Ł. S. do zarządcy nieruchomości k. 56-59, 62, 64, 67-68)

Do dnia wniesienia pozwu M. S. nie uregulowała swoich zaległości wobec powodowej wspólnoty mieszkaniowej kwestionują zasadność owego roszczenia co do zasady i wysokości.

( dowód: odpowiedź na wezwanie do zapłaty k. 40)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powódki co do zasady zasługuje na uwzględnienie.

W ramach kosztów i opłat, jakie ma obowiązek ponosić M. S., będąca jako właściciel lokalu nr (...) członkiem powodowej wspólnoty mieszkaniowej należy wyróżnić koszty zarządu nieruchomością wspólną, do jakich należą w szczególności wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody w części dotyczącej nieruchomość wspólnej. Koszty te pozwana miała obowiązek pokrywać w ramach zaliczek uiszczanych na pokrycie w/w kosztów zarządu. Oczywiście, oprócz owych zaliczek musiała pokrywać opłaty z tytułu świadczeń indywidualnych związanych z użytkowaniem przez nią lokalu mieszkalnego nr (...). Chodzi tu opłaty z tytułu dostarczania ciepłej i zimnej wody do jej mieszkania, ogrzewania lokalu, czy np. wywóz śmieci.

W pierwszym rzędzie należy podkreślić, iż w umowie o sprawowanie zarządu nieruchomością wspólną zawartej w dniu 28 listopada 2008 roku w formie aktu notarialnego przed notariuszem R. S. Rep.(...), w sposób precyzyjny zostały określone zasady ponoszenia przez właścicieli lokali tworzących Wspólnotę Mieszkaniową (...) przy Al. (...) w W. wszelkich kosztów zarządzania nieruchomością wspólną i opłat związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali. Zasady te zostały powtórzone w Regulaminie Porządku Domowego Nieruchomości powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej przyjętego przez wspólnotę w drodze uchwały nr (...) z dnia 26 listopada 2015 roku. Zarówno z treści w/w umowy oraz przywołanego regulaminu wynika, że obowiązkiem każdego właściciela lokalu powodowej wspólnoty jest zaliczkowe pokrywanie kosztów zarządzania nieruchomością wspólną min. chodzi tu o wszelkie opłaty, które nie obciążają bezpośrednio właściciela lokalu, czyli opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, wody, odprowadzania ścieków, opłaty z tytułu wywozu śmieci (§ 6 ust. 3 umowy). Nadto, właściciele lokali mają obowiązek uiszczania zaliczek na pokrycie zarządu oraz opłat dotyczących świadczeń indywidulanych związanych z użytkowaniem lokalu z góry, do 10 dnia każdego miesiąca (§ 8 ust. 1 umowy). Tego typu regulacja koreluje również z treścią art. 14 i art. 15 ust. 1 Ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 roku (tekst jedn. Dz.U. z 2015 roku, poz. 1892), z którego także wynika, iż na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do 10 dnia każdego miesiąca. Przy czym należy wskazać, iż z załącznika nr 4 umowy o zarządzanie nieruchomości wspólną wynika, że powodowa wspólnota mieszkaniowa była pośrednikiem w dostarczaniu mediów (min. ciepłej wody, energii elektrycznej, pobór wody i odprowadzanie ścieków).

Poza tym, w treści umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną także zostało wskazane, że zarządca ma prawo do naliczania odsetek za zwłokę w przypadku opóźnień w regulowaniu przez właściciela lokalu zobowiązań wynikających z umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną - kosztów zarządu tą nieruchomością (§ 6 ust. 5 umowy). Prawo do naliczania odsetek od niepokrywanych w terminie kosztów zarządu wynika zresztą wprost z art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali. W przypadku zaś uprawnień naliczania owych odsetek w związku z opóźnianiem się w opłacaniu wydatków związanych z utrzymaniem indywidulanych lokali, wspólnota mieszkaniowa mogła, zdaniem Sądu, naliczać owe odsetki, gdyż taka zasada wynikała zarówno z umowy zarządu nieruchomością wspólną jak i Regulaminu Porządku Domowego przyjętego przez powódkę uchwała z dnia 26 listopada 2015 roku nr (...). Była to więc pewna utrwalona zasada, która znalazła swoje umocowanie w treści obydwu w/w dokumentów. Jak słusznie zauważyła powódka, prawo do naliczania odsetek, w sytuacji, gdyż właściciel lokalu zalega z płatnością wymaganych należności wynika przede wszystkim z treści art. 481 § 1 kc, zgodnie z treścią którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Nie ulega więc najmniejszej wątpliwości, iż powodowa wspólnota mieszkaniowa była uprawniona do naliczania odsetek z uwagi na nieterminowe uiszczanie opłat zarówno za zarządzenia nieruchomością wspólną, jak i opłat związanych z indywidulanymi utrzymaniem lokalu przez M. S., co wyraźnie wynika też z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26.02.2016r. sygn. akt IV CSK 404/15, na który powoływała się strona powodowa. W ramach niniejszego postępowania, Ł. S. będący pełnomocnikiem pozwanej potwierdził, że zdarzało mu się, iż jako osoba użytkująca ów lokal, nie uiszczał on wymaganych opłat, ponieważ miał wątpliwości co do prawidłowości ich naliczenia, zaś powódka, mimo jego licznych próśb nie przedstawiła mu żądanych przez niego dokumentów, dzięki którym mógłby on ustalić to, czy zarządca właściwe naliczył wysokość zobowiązań M. S. wobec powódki (zeznania Ł. S. k. 114v.). Jednocześnie należy dodać, iż twierdzenia pozwanej, że nie powinna ona ponosić kosztów utrzymania lokalu i nieruchomości wspólnej dopóki nie powstało prawo odrębnej własności lokalu nr (...) jest błędne, albowiem, skoro na podstawie protokołu przekazania przedmiotowego lokalu i miejsca garażowego pozwana objęła go w faktyczne posiadania, to jest rzeczą zrozumiała, że już od tego momentu powinna ona ponosić wszystkie w/w koszty.

Sąd podzielił także stanowisko powódki odnośnie obowiązku zasądzenia od pozwanej na jej rzecz ujętych w kwocie dochodzonego roszczenia opłat za zużytą wodę ciepłą i zimną. Przez cały czas postępowania pełnomocnik pozwanej wykazywał, że naliczenia opłat powódki za zużytą w lokalu nr (...) wodę ciepłą i zimną są nieprawidłowe, albowiem od pewnego momentu wodomierze zainstalowane w mieszkaniu M. S. nie miały legalizacji, a co za tym idzie, błędnie pokazywały stan zużycia wody. Dzięki zleceniu dokonania oceny prawidłowości działania liczników w okresie, gdy nie posiadały one legalizacji powódka dowiodła, iż w tym czasie urządzenia te działały jednak właściwie (k. 187, 188).

Tym samym, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki całą kwotę dochodzoną pozwem, jednakże zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od należności głównej nie od dnia 14 lipca 2016 roku, jak wnosiła powódka, a od dnia 28 kwietnia 2017 roku, oddalając powództwo o ich zasądzenie za wcześniejszy okres. Należy bowiem zauważyć, iż dopiero 27 kwietnia 2017 roku, co wynika ze zwrotnego poświadczenia odbioru korespondencji (k. 228), pełnomocnik pozwanej otrzymał już komplet dokumentów, min. kartotekę księgową lokalu (...) za 2013 rok, o przedłożenie których prosił zarządcę nieruchomości. Pomimo tego, że od dłuższego czasu prosił powódkę o przedłożenie owych dokumentów, nie mógł ich uzyskać. Natomiast po przedstawieniu mu ich pełnomocnik pozwanej w istocie przestał kwestionować roszczenie powódki wobec M. S., a zażądał jedynie niezasądzania od pozwanej na rzecz powódki odsetek i kosztów postępowania do dnia wniesienia pozwu. Sąd uznał, że w sytuacji, gdy w dniu 27 kwietnia 2017 roku Ł. S. uzyskał pełną wiedzę odnośnie sytuacji finansowej lokalu nr (...) oraz zobowiązań pozwanej wobec powodowej wspólnoty i uznał, że powódka słusznie dochodzi swoich wierzytelności w stosunku do M. S., to tym samym zasadnym jest zasądzenie owych odsetek od należności głównej właśnie od w/w terminu.

O kosztach orzeczono w oparciu o art. 98 kpc w zw. z § 2 ust. 4) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r.,poz. 1800 ze zm.), jako że uznanie dochodzonego roszczenia nastąpiło już po wniesieniu pozwu do Sądu. Tym samym zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2 741 zł, z czego 324 zł to opłata od pozwu, 17 zł opłata skarbowa za pełnomocnictwo i 2400 zł tytułem wynagrodzenia adwokata.

Pozwana została też zobowiązana do uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwoty 434,97 zł, tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, jakie stanowił wydatek z tytułu zwrotu kosztów dojazdu, diety i utraconego zarobku świadka B. W..