Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2017r.

  Sąd Rejonowy w Kamieniu Pomorskim w Wydziale II Karnym w składzie :

Przewodnicząca : SSR Kamila Nowicka – Homik

Protokolant : sekretarz sądowy Renata Kopeć

w obecności Prokuratora Marcina Kowala

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 lutego 2017r.

sprawy

C. W., syna Z. i L. z domu Ż., urodzonego (...) w W., zamieszkałego : ul. (...), (...)-(...) D.

oskarżonego o to, że:

w dniu 26 września 2016r. około godz. 7:22 w miejscowości J. gm. K., w ruchu lądowym, prowadził pojazd mechaniczny - samochód marki M. (...) nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się stężeniem, wskaźnikiem 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

to jest o czyn z art. 178a § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu kwalifikowanego z art. 178a § 1 kk, ustalając, że oskarżony prowadził pojazd marki MB Sprinter i za przestępstwo to na podstawie art. 178a § 1 kk wymierza mu karę grzywny w liczbie 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych,

2.  na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

3.  na podstawie art. 63§4 kk na poczet orzeczonego środka karnego zalicza okres zatrzymania prawa jazdy oskarżonego od dnia 26 września 2016 r.;

4.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000,- ( pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

5.  na podstawie art. 627 kpk oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U z 1983r., nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 140,- (stu czterdzieści) złotych.

Sygn. akt II K 419/16

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016r. około godz.07.22 patrol Policji zatrzymał do kontroli drogowej w J., gm. K. kierującego autobusem marki MB Sprinter nr rej. (...)- C. W.. Pojazd ten stanowił własność spółki z o.o. (...) z siedzibą w Ś., zaś C. W. wykonywał tego dnia przewóz pasażerów na trasie K.- W.. Kierujący pojazdem znajdował się w stanie nietrzeźwości w rozmiarze 0,50 mg/l alkoholu etylowego mierzonego w wydychanym powietrzu. W pojeździe tym znajdowali się pasażerowie. C. W. zatrzymano prawo jazdy.

dowód: protokół użycia alkosensora k. 2-2v, 3-3v, świadectwo wzorcowania k.4-4v,5-5v, zeznania świadków: K. D. k.15v, 86, T. S. k.17v,86

Zdarzenie zostało opisane na informacyjnym portalu internetowym.

dowód: wydruk k.34

Oskarżony C. W. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że przed dokonaniem czynu starał się żyć i postępować zgodnie z prawem, służąc lokalnej społeczności, w tym przez swoje członkostwo w OSP. Za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany. Odnośnie czynu, wyjaśnił, że dorabiał do renty jako kierowca w firmie (...). W dniu 25 września 2016r. w godzinach 16.30-20.30 spożywał alkohol w postaci wódki. Rano czuł się dobrze i udał się do pracy. Z uwagi na awarię urządzenia badającego trzeźwość, nie został poddany badaniu przed rozpoczęciem pracy. Czując się dobrze, wsiadł do autobusu i udał się w trasę z K. do W.. W miejscowości J. został zatrzymany przez policjantów do kontroli drogowej. Okazało się, że był w stanie nietrzeźwości, co go bardzo zdziwiło. Zatrzymano mu prawo jazdy. Stracił pracę. Oskarżony wyraził żal.

W postępowaniu sądowym oskarżony odmówił złożenia wyjaśnień, podtrzymując wyjaśnienia złożone w dochodzeniu.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego C. W. k. 26-26v,81-82

Oskarżony C. W. jest 48- letnim żonatym mężczyzną, posiadającym na utrzymaniu jedno małoletnie dziecko. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest technologiem żywienia. Utrzymuje się z renty w kwocie 690 złotych miesięcznie. Oskarżony jest współwłaścicielem działki budowlanej o powierzchni około 470 m ² zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni około 120 m ² położonej w D. oraz właścicielem samochodu marki F. rok prod.2005. Jest częściowo niezdolny do pracy z uwagi na krótszą nogę. W przeszłości nie był karany sądownie.

Oskarżony brał udział jako członek Ochotniczej Straży Pożarnej w wielu akcjach, zaś jego działalność była wielokrotnie nagradzana i wyróżniana. Jest zarejestrowany w Bazie Dawców K. Macierzystych Polska. Ukończył szkolenie z zakresu doskonalenia technik jazdy w warunkach specjalnych, a także kandydował w wyborach samorządowych.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego C. W. k.81, kserokopie dokumentów k.27-33,35-36, karta karna k.39, dane osobopoznawcze k.40

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części dotyczącej okoliczności przeprowadzenia kontroli przez Policję. Okoliczności te bowiem były niesporne i nie budziły wątpliwości w świetle zebranych dowodów. Bezsporny był również stan nietrzeźwości oskarżonego utrwalony protokołem użycia alkosensora.

Sąd natomiast nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części dotyczącej czasu spożycia alkoholu.

Po spożyciu alkoholu wyróżnia się następujące fazy: wchłaniania, w czasie której stężenie alkoholu narasta, równowagi, gdy stężenie alkoholu nie zmienia się oraz eliminacji, gdy stężenie alkoholu maleje (J. Bafia. Kodeks Karny. Komentarz. Wydawnictwo Prawnicze 1987, B. Popielski. Medycyna i prawo. PZWL 1986).

W organizmie oskarżonego o godz.07.22 i o godz.07.40 stwierdzono 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Z powyższego wynikało w sposób jednoznaczny, że oskarżony znajdował się w tzw. fazie równowagi. Czas wchłaniania od zakończenia spożycia alkoholu do momentu osiągnięcia maksymalnego stężenia waha się od kilkunastu minut do około dwóch godzin, średni zaś wynosi około 1 godziny, zaś średni czas stanu równowagi wynosi kilkanaście minut (Wojciech Gubała. Ekspertyza alkohologiczna [w:] Ekspertyza sądowa. Zagadnienia wybrane pod redakcją Józefa Wójcikiewicza. Warszawa 2007, J. Bafia. Kodeks Karny. Komentarz. Wydawnictwo Prawnicze 1987). Przyjmując zatem wersję najbardziej korzystną dla oskarżonego, ocenić należy, że zakończył on spożywanie alkoholu nad ranem 26.09.2016r. na około 2 godziny przed pierwszym badaniem na alkosensorze, co sprzeciwia się przedstawionej przez niego wersji w tym zakresie. Gdyby jego wersja miała uzasadnienie, to spożywszy alkohol przed ponad 10 godzinami, niewątpliwie zachodziłaby faza eliminacji (o ile w ogóle jeszcze alkohol znajdowałby się w organizmie), co przekładałoby się na wynik badania, który charakteryzowałby się spadkiem stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu (J. Bafia. Kodeks Karny. Komentarz. Wydawnictwo Prawnicze 1987, B. Popielski. Medycyna i prawo. PZWL 1986). Skoro wersja oskarżonego jest sprzeczna z nauką, to nie można dać jej wiary.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków K. D. i T. S.. Wymienieni świadkowie w ocenie Sądu nie mieli żadnych powodów, aby relacjonować zdarzenie niezgodnie z jego rzeczywistym przebiegiem. Wszak wykonywali wtedy swoje obowiązki służbowe. Choć z uwagi na upływ czasu, nie pamiętali już szczegółów zdarzenia, to podtrzymali swoją wersję z dochodzenia.

Sąd dał wiarę wszystkim dowodom z dokumentów albowiem nie były one kwestionowane przez żadną ze stron.

Mając na względzie wywiedzioną ocenę dowodów, Sąd uznał, że wina oskarżonego C. W. nie budzi wątpliwości i nie zachodzą okoliczności ją wyłączające.

Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa kwalifikowanego z art. 178a § 1 kk, gdyż znajdując się w stanie nietrzeźwości kierował pojazdem w ruchu lądowym. Przestępstwo zarzucone oskarżonemu może być popełnione wszędzie tam, gdzie odbywa się ruch pojazdów, niezależnie od statusu drogi. Zatem Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony prowadził pojazd w ruchu lądowym. Czyn zaistniał bowiem na drodze łączącej K. z W.. Sąd przypisując oskarżonemu czyn, wyeliminował z jego opisu nieprawidłową nazwę prowadzonego pojazdu, zastępując ją prawidłową w brzmieniu „pojazd marki MB Sprinter”.

Oskarżony prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości (miał w wydychanym powietrzu 0,50 mg/l alkoholu). Zgodnie z brzmieniem art. 115 § 16 kk stan nietrzeźwości zachodzi wtedy, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Zatem stan nietrzeźwości oskarżonego nie budził wątpliwości, podobnie jak i świadomość oskarżonego, że w takim stanie znajdował się. Skoro z przedstawionej wyżej analizy wynikało ponad wszelką wątpliwość, że oskarżony zakończył spożywanie alkoholu na około 2 godziny przed badaniem (przyjmując wersję najbardziej korzystną dla niego), to świadomość oskarżonego co do stanu nietrzeźwości nie może budzić żadnych wątpliwości. Spożywając alkohol w tym ustalonym czasie, co najmniej godził się na to, że wypity alkohol jest jeszcze w jego organizmie, a zatem pozostaje pod jego wpływem.

Przestępstwo kwalifikowane z art.178a§1 kk zagrożone jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego Izby Karnej z dnia 30.05.1979r. VII KZP 31/77, OSNKW 1979/7-8/77, sąd orzekając karę zasadniczą za przestępstwo zagrożone przemiennie, winien mieć na względzie w pierwszej kolejności możliwość skazania na samoistną grzywnę. Sąd ocenił, że w niniejszej sprawie wystarczającą karą dla oskarżonego będzie kara grzywny, przy uwzględnieniu stopnia społecznej szkodliwości czynu, a także okoliczności odnoszących się do osoby sprawcy i popełnienia przestępstwa.

Sąd wymierzył oskarżonemu za zarzucany mu występek kwalifikowany z art.178a§1 kk karę grzywny w liczbie 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art.53 kk, uznając tę liczbę za adekwatną do wagi popełnionego przez niego przestępstwa, adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia zawinienia oskarżonego, a także do rozmiaru i rodzaju wyrządzonej szkody. Zgodnie z art.33§1 kk najniższa liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 540. Sąd wymierzył oskarżonemu liczbę stawek dziennych grzywny, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd wziął pod uwagę niekaralność oskarżonego, a także jego dotychczasowy sposób życia zasługujący na uwzględnienie Z drugiej zaś strony Sąd wziął pod uwagę to, że oskarżony przystąpił do swojej pracy w stanie nietrzeźwości, wykonując wówczas przewóz osób, w sytuacji, gdy w pojeździe znajdowali się pasażerowie, abstrahując już od ich liczby. Sąd wziął także pod uwagę stopień nietrzeźwości oskarżonego.

Sąd, określając wysokość jednej stawki dziennej, zgodnie z art.33§3 kk winien wziąć pod uwagę pięć przesłanek: dochody sprawcy, warunki osobiste, warunki rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe, Ustalając wysokość jednej stawki sąd związany jest ustawowo określonymi kwotami: od 10 zł do 2000 zł.

Przesłanka dochodów sprawcy odnosi się do wszystkich jego dochodów ze wszystkich źródeł. Sąd ustalił, że oskarżony utrzymywał się z renty w kwocie 690 złotych.

Przesłanka możliwości zarobkowych wprowadzona została na oznaczenie cech sprawcy i należy przez nią rozumieć jego zdolność do uzyskania dodatkowych dochodów. Przesłanka ta jest związana z warunkami osobistymi sprawcy, a więc z jego wiekiem, kwalifikacjami zawodowymi, wykształceniem, czy stanem zdrowia fizycznego i psychicznego. Oskarżony ma wykształcenie średnie. Jego stan zdrowia ogranicza możliwości zarobkowe.

Przesłanka sytuacji majątkowej stanowi dopełnienie przesłanki dochodów sprawcy oraz jego możliwości zarobkowych. Sąd zatem przy określeniu jednej stawki dziennej grzywny wziął pod uwagę fakt, iż oskarżony ma majątek w postaci nieruchomości i ruchomości.

Przesłanka warunków rodzinnych jest ściśle związana z koniecznością wzięcia pod uwagę okoliczności, iż grzywna stanowi dolegliwość typowo ekonomiczną, która częstokroć dotyka także rodzinę sprawcy, obniżając jej poziom życia. Zatem Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony ma jedno małoletnie dziecko na utrzymaniu.

Sąd uwzględniając wszystkie wyżej podniesione okoliczności, określił wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, a więc nieco powyżej dolnej granicy ustalonej ustawowo.

Sąd, uwzględniając całokształt okoliczności sprawy oraz analizując osobę oskarżonego, nie widział żadnych podstaw do zastosowania instytucji z art.60 kk.

Sąd orzekł na podstawie art.42§2 kk środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat, a więc w minimalnym rozmiarze, uznając, że środek karny w tym rozmiarze jest adekwatny zwłaszcza do stanu nietrzeźwości. Sąd na podstawie art.63§4 kk zaliczył na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26.09.2016r. Sąd nie widział możliwości ograniczenia środka karnego do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, do prowadzenia których wymagana jest kategoria D prawa jazdy. W istocie tak orzeczony środek karny nie spełniłby swojego celu, oskarżony mógłby bowiem wciąż w ramach prawa jazdy kategorii B prowadzić busy do 3,5 ton i do 9 miejsc z kierowcą. Temu z kolei sprzeciwiałyby się względy zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego, a także potrzeba kształtowania świadomości społecznej.

Sąd na podstawie art.43a§2 kk orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Sąd zasądził od oskarżonego koszty postępowania i opłatę w wysokości 140 (stu czterdziestu) złotych na podstawie art.627 kpk i art.3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz.223 z późn. zm.).