Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 04-08-2017 r.

Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia – SO Anna Walczak- Sarnowska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Lila Andrzejewska

po rozpoznaniu w dniu 27-07-2017r. w Koninie

sprawy K. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o emeryturę górniczą

na skutek odwołania K. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 03-03-2017r. znak: (...)

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje K. S. prawo do emerytury górniczej począwszy od dnia 01-11-2012r.

II.  Zasądza od pozwanego na rzecz odwołującego kwotę 180 zł - tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego .

Anna Walczak-Sarnowska

Sygnatura akt III U 279/17

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. decyzją z dnia 03.03.2017r. (...) zmienił decyzję z dnia 12.12.2012r. o przyznaniu emerytury i odmówił K. S. prawa do emerytury górniczej. Organ rentowy powołał się na przepisy art. 50a, oraz art. 115 ust. 1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazując, że nie została spełniona konieczna przesłanka do przyznania prawa do emerytury jaką jest legitymowanie się okresem pracy górniczej wynoszącym łącznie z okresami pracy równorzędnej i okresami zaliczanymi do pracy górniczej w wymiarze co najmniej 25 lat. Organ rentowy podał, że przyjął za udowodnione 18 lat, 10 miesięcy i 27 dni okresów pracy górniczej, w tym również okresów pracy w wymiarze półtorakrotnym. Zakład nie zaliczył odwołującemu do pracy górniczej okresu od 01.10.2000r. do 31.08.2007r. wskazanej w świadectwie wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą jako zatrudnienie na stradowsku: rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych wymienionych w załączniku nr 2 pkt 32 rozporządzenia w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanych w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty.

Odwołanie od decyzji złożył K. S. zarzucając:

1.  naruszenie przepisu art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 887, ze zm.) poprzez błędne przyjęcie, że w przedmiotowej sprawie ujawnione zostały okoliczności istniejące przed wydaniem decyzji, które to miały wpływ na prawo do świadczeń podczas gdy fakt ujawnienia protokołu Komisji Weryfikacyjnej, potwierdza prawo odwołującego do świadczenia, a zatem nie jest to okoliczność, która ma prawo do świadczeń,

2.  naruszenie § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 31 marca 2008r. w sprawie sposobu ewidencjonowania przez pracodawców okresów zatrudnienia na stanowiskach, na których okresy pracy górniczej zalicza się w wymiarze półtorakrotnych przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury, oraz na niektórych innych stanowiskach pracy górniczej (Dz. U. z 2008 r., nr 72, poz. 423) w zw. z załącznikiem nr 2 pkt 32 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu górniczej emerytury lub renty, poprzez błędną wykładnie w/w rozporządzeń i przyjęcie przez organ rentowy, że dokumentowanie przez komisję weryfikacyjną okresów zatrudnienia nie dotyczy stanowisk na których zatrudnienie na odkrywce uważa się pracę górniczą,

3.  błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na niewłaściwym przyjęciu, że odwołującemu nie przysługiwało prawo do emerytury górniczej od 01.11.2012 r., podczas gdy z analizy wszystkich dokumentów wynika, że odwołujący wykonywał pracę ślusarza na odkrywce, potwierdzają to świadkowie protokół Komisji Weryfikacyjnej oraz pozostałe dokumenty,

4.  błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na nieprawidłowym przyjęciu, że odwołujący wykonywał pracę mistrza ślusarza w warsztacie, albowiem tak wynikało z nadesłanej dokumentacji, podczas, gdy z ustaleń Komisji Weryfikacyjnej, zeznań świadków, wynikały zgoła i okoliczności, a nadto, przy ocenie jaką pracę wykonywał odwołujący należy brać pod uwagę jakie czynności wykonywał, a nie nazwę zajmowanego stanowiska,

Wskazując na powyższe odwołujący wniósł o:

-

zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie odwołującemu prawa do emerytury górniczej począwszy od 01.11.2012 r. i uznanie za pracę górniczą okresu od 01.10 31.08.2007 r.,

-

dopuszczenie i przeprowadzenie zawnioskowanych dowodów,

ewentualnie o:

-

uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie niniejszej sprawy organowi rentowemu do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego powołując się argumentacje wynikające z uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

K. S. (ur. (...)) został zatrudniony w (...) w K. w dniu 16.11.1984r. na stanowisku ślusarza na odkrywce. Początkowo pracował na oddziale (...) a następnie został przekształcony na (...). Odwołujący pracował na dwie zmiany od 6-14 lub 14-22. Każdego dnia jeździł w teren na odkrywkę (...), (...), (...), gdzie zajmował się wymianą oleju, rolek, przecieków na spycharkach. Ponadto zajmował się naprawą agregatów prądotwórczych, rolek w koparkach jednonaczyniowych i usuwaniem przecieków.

W okresie 01.10.2000 r. do 31.08.2007 r. odwołującemu zmieniono w angażu zatrudnienie na stanowisku mistrza ślusarza w warsztacie. Pomimo powyższej zmiany odwołujący nadal pracował na takim samym stanowisku jak poprzednio – tzn. na stanowisku ślusarza na odkrywce i nadal zajmował się remontami i naprawami maszyn na odkrywce, gdzie razem z innymi pracownikami był dowożony. Odwołujący cały dzień przebywał na odkrywce i dokonywał napraw.

Praca odwołującego w okresie zatrudnienia w kopalni nie była odnotowywana w postaci ewidencji dniówek półtorakrotnych.

Razem z odwołującym w kopalni pracowali R. S., M. P. (1) i M. P. (2).

Zakład pracy początkowo odmówił odwołującemu wystawienia świadectwa pracy górniczej dot. okresu 01.10.2000 r. do 31.08.2007 r., gdyż na podstawie samych dokumentów w aktach osobowych nie był w stanie ustalić czy odwołujący pracował stale na odkrywce, czy w warsztacie.

W związku z tym odwołujący wystąpił do Komisji Weryfikacyjnej o ustalenie charakteru jego pracy. Na posiedzeniu z dniu 19 kwietnia 2012 roku Komisja Weryfikacyjna po przeprowadzeniu dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych odwołującego, z innych dokumentów oraz dowodów z przesłuchania świadków, ustaliła, że K. S. w okresie od 01.10.2000 r. do 31.08.2007 r., wykonywał pracę zaliczaną do pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej na stanowisku wymienionym w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 23.12.1994 r., w pkt 32 tj. „rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych".

W oparciu o ustalenia Komisji Weryfikacyjnej zakład pracy wystawił odwołującemu świadectwo wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą z dnia 29.11.2012r,. w którym ustalił, że w okresach:

-

od 16.11.1984r. do 28.02.2009r. . odwołujący wykonywał pracę na stanowisku rzemieślnika wykonującego prace na odkrywce przy bieżących robotach montażowych, konserwacyjnych i remontowych – zał. 2 pkt 32,

-

od 01.03.2009r. do nadal odwołujący wykonuje pracę na stanowisku rzemieślnika wykonującego prace mechaniczne na odkrywce – zał. 3/III/pkt 7.

W dniu 26.11.2012r. odwołujący złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Do wniosku odwołujący dołączył świadectwo wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą z dnia 29.11.2012r. , ale nie dołączył protokołu Komisji Weryfikacyjnej.

Decyzją z dnia 12.12.2012r. odwołującemu przyznano prawo do emerytury górniczej na podstawie art. 50a ustawy emerytalnej. Okresy pracy górniczej, które zostały uznane przez organ rentowy za udowodnione, ustalono na podstawie świadectwa wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą wystawionego w dniu 29.11.2012 r. przez(...) Dokument ten potwierdzał, że w okresie od 16.11.1984 r. do 28.02.2009 r. odwołujący był zatrudniony na stanowisku rzemieślnika wykonującego prace na odkrywce przy bieżących robotach montażowych, konserwacyjnych i remontowych wymienionym w załączniku 2 pkt 32 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 23.12.1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. z 1995 r., Nr 2, poz. 8) oraz w okresie od 01.03.2009 r. do 29.11.2012 r. na stanowisku rzemieślnika wykonującego prace mechaniczne na odkrywce wymienionym w załączniku 3/lll/pkt 7 wskazanego rozporządzenia.

W dniu 08.09.2016r. odwołujący złożył wniosek o przeliczenie emerytury górniczej. Po otrzymaniu dodatkowej dokumentacji organ rentowy wszczął postępowanie i po otrzymaniu dodatkowej dokumentacji (w tym oryginał protokołu, angaże, zaświadczenie o ukończeniu szkolenia BHP oraz kartę obiegową przyjęcia do pracy), organ rentowy ujawnił nowe okoliczności w sprawie mające wpływ na prawo do świadczenia. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 03.03.2017r. zmienił decyzję z dnia 12.12.2012r. o przyznaniu emerytury i odmówił K. S. prawa do emerytury górnicze. Zakład przyjął za udowodnione włącznie do dnia 29.11.2012r.- 18 lat, 10 miesięcy i 27 dni okresów pracy górniczej, w tym również okresów pracy w wymiarze półtorakrotnym. Zakład nie uznał natomiast za pracę górniczą okresu od 01.10.2000 r. do 31.08.2007 r., z wyłączeniem okresów pobierania zasiłków chorobowych, a w konsekwencji ustalił, że wnioskodawca nie udokumentował wymaganych 25 lat pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą i tym samym nie spełnił przesłanki koniecznej do przyznania prawa do górniczej emerytury na podstawie art. 50a w/w ustawy. Ponadto zakład ustalił m.in., że pracodawca nie dołączył do wniosku o emeryturę z dnia 26.11.2012r. protokołu z posiedzenia komisji weryfikacyjnej z 19.04.2012 r., który był podstawą do wskazania w świadectwie wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą z dnia 29.11.2012r. okresów pracy górniczej. Organ uznał, że protokół ten nie może stanowić podstawy do potwierdzenia przez pracodawcę w świadectwie wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą, iż w okresie od 01.10.2000 r. do 31.08.2007 r., z wyłączeniem okresów pobierania zasiłków chorobowych odwołujący wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę górniczą określoną w art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej na stanowisku wymienionym w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 23.12.1994 r., w pkt 32 tj. „rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych". Dokumentowanie przed komisją weryfikacyjną okresów zatrudnienia nie dotyczy bowiem stanowisk na których zatrudnienie na odkrywce uważa się za pracę górniczą, wymienionych w załączniku nr 2 do w/w rozporządzenia. Ponadto organ uznał, że z dodatkowej dokumentacji przekazanej przez pracodawcę również nie wynikało, iż praca wykonywana przez ubezpieczonego w okresie od 01.10.2000 r. do 31.08.2007 r., była pracą górniczej wymienioną w art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej. Z nadesłanej przez zakład pracy dokumentacji wynika, że w tym okresie odwołujący zatrudniony na stanowisku mistrz ślusarz w warsztacie. Organ wskazał, że z treści protokołu wynika, że uznanie pracy górniczej za okres zatrudnienia 01.10.2000 r. - 31.08.2007 r. nastąpiło na podstawie zeznań świadków. Ponadto ustalono, że wzór protokołu nie odpowiada wymogom rozporządzenia Ministra Gospodarki z 31.08.2008 r. w sprawie sposobu ewidencjonowania przez pracodawców okresów zatrudnienia na stanowiskach, na których okresy pracy górniczej zalicza się w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury, oraz na niektórych innych stanowiskach pracy górniczej (Dz. U. z 2008 r., nr 72, poz. 423).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach ZUS oraz przedłożonych do, akt osobowych odwołującego, zeznań świadków J. U., M. P. (1), R. S. i M. P. (2) i zeznań odwołującego.

Wartość dowodowa dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu.

Zeznania świadków M. P. (1), R. S. i M. P. (2) Sąd uznał za przekonujące. Świadkowie pracowali razem z odwołującym w (...) K. i ich zeznania co do charakteru pracy odwołującego korespondowały one z oświadczeniami które wynikały z ustaleń Komisji Weryfikacyjnej o wykonywaniu przez odwołującego pracy górniczej. Z zeznań tych jednoznacznie wynika, że pomimo tego, że odwołujący formalnie był zatrudniony w warsztacie, to w rzeczywistości przez cały okres zatrudnienia wykonywał pracę na odkrywce, gdzie zajmował się naprawami i konserwacją maszyn. Świadkowie wskazywali również, że odwołujący pracował w takim charakterze stale, tzn. praktycznie nie pracował w warsztacie, ale na odkrywce.

Sąd dał także wiarę zeznaniom świadka J. U., który wskazywał na okoliczności związane ze sposobem funkcjonowania Komisji Weryfikacyjnej oraz zaliczania okresów pracy do pracy górniczej.

Również zeznania odwołującego zasługiwały na uwzględnienie albowiem korespondowały one z zeznaniami świadków oraz dokumentacją znajdującą się w aktach sprawy.

Przedmiotem sporu w rozpoznawanej sprawie było rozstrzygnięcie, czy praca odwołującego w okresie od 01.10.2000r. do 31.08.2007r. do 31.12.2008r. była pracą górniczą lub równorzędną z pracą górniczą, co w konsekwencji skutkowałoby przyznaniem mu prawa do emerytury górniczej.

Zgodnie z art. 50a ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U.2013.1440), górnicza emerytura przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki :

1) ukończył 55 lat życia;

2) ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1;

3) nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Według ustępu 2 tego przepisu wiek emerytalny wymagany od pracowników wynosi 50 lat dla kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1.

Natomiast według art. 50c ust. 1 ustawy za pracę górniczą uważa się zatrudnienie między innymi na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa (art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy).

Aktem prawnym zawierającym taki wykaz stanowisk jest obowiązujące w dalszym ciągu w oparciu o art. 194 ustawy, rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. z 1995 roku, Nr 2, poz. 8). Według § 2 tego aktu, za pracę górniczą w kopalniach węgla brunatnego oraz w przedsiębiorstwach i w innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla tych kopalń (…) uważa się okresy zatrudnienia na stanowiskach wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Praca wykonywana na stanowisku wymienionym w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do w/w rozporządzenia stanowi pracę górniczą uprawniającą do emerytury górniczej tylko wówczas, gdy odpowiada rodzajowi pracy określonemu w art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej (wyrok Sądu Najwyższego z 3.02.2012 r., I UK 290/11, OSNP 2013/1-2/16).

Z przytoczonego brzmienia art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach wynika, że w jego rozumieniu pracą górniczą jest wyłącznie zatrudnienie przy pracach bezpośrednio łączących się z procesami związanymi z wydobywaniem kopalin, polegającymi na pozyskiwaniu złóż siarki i węgla brunatnego na odkrywce, a więc zatrudnienie przy pracach ściśle górniczych, do których zaliczono roboty górnicze przy urabianiu i ładowaniu (w tym strzałowe i odwadniające), roboty transportowe przy przewozie nadkładu i złoża, miernicze oraz bieżące prace konserwacyjne utrzymujące sprawność techniczną agregatów i urządzeń wydobywczych. Zatem nie każda praca w kopalni węgla brunatnego, która funkcjonalnie związana jest z eksploatacją odkrywki, jest pracą górniczą, uprawniającą do emerytury górniczej. Analiza pracy górniczej, powinna się koncentrować na ustawowych warunkach pracy górniczej określonych w art. 50c ustawy emerytalnej, a nie na samej nazwie stanowiska (np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2011r. I UK 320/10 z dnia 3 lutego 2012 r.I UK 290/11).

W przedmiotowej sprawie nie było sporne, że wnioskodawca z dniem 11.04.2011 r. ukończył 50 lat i nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Z uwagi na wykonywane przez odwołującego czynności należało przyjąć, iż jego zatrudnienie w spornym okresie odpowiadało stanowisku wymienionym w pkt. 32 załącznika nr 2 do rozporządzenia jako rzemieślnika i innego robotnika zatrudnionego stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych i konserwacyjnych i remontowych zgodnie z załącznikiem. Przeprowadzone postępowanie dowodowe jednoznacznie wskazuje, że odwołujący wykonywał czynności odpowiadające rodzajowi prac określonym w tym przepisie. Odwołujący, co prawda był zatrudniony jako pracownik wykonujący obowiązki w warsztacie, ale w rzeczywistości stałe wykonywał swoje obowiązki na odkrywce, gdzie zajmował się remontami i konserwacjami maszyn na odkrywce.

Również pracodawca nie miał żadnych wątpliwości co do kwalifikacji pracy odwołującego w kwestionowanych przez organ rentowy okresach jako pracy górniczej, dając temu jednoznacznie wyraz w świadectwie wykonywania pracy górniczej, które poprzedzone zostało ustaleniami Komisji Weryfikacyjnej. W związku z powyższym w ocenie Sądu brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania poczynionych przez tę komisję ustaleń. Ustalenia te zostały poczynione w oparciu o zeznania pracowników kopalni, którzy znali charakter pracy odwołującego i mogli potwierdzić rodzaj i miejsce wykonywanych przez niego prac.

Nadto nie można też uznać za uzasadnione zarzutu dotyczącego tego, że protokół nie może stanowić podstawy do potwierdzenia przez pracodawcę wykonywania pracy górniczej i równorzędnej gdyż dokumentowanie przez komisję weryfikacyjną okresów zatrudnienia nie dotyczy stanowisk na których zatrudnienie na odkrywce uważa się za pracę górniczą, wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23.12.1994r. Przeprowadzone postępowanie dowodowe, w szczególności zeznania odwołującego wykazały bowiem, że zwrócił się do Komisji, aby wykazać, że w tym właśnie okresie wykonywał pracę górniczą. Ponadto właśnie na podstawie ustaleń Komisji został odwołującemu wydane świadectwo pracy górniczej i równorzędnej z pracę górniczą. Wobec powyższego odwołujący aby wykazać pracę górniczą zwrócił się właśnie do Komisji o dokonanie ustaleń w tym zakresie.

Tym samym, w świetle kategorycznych zeznań świadków i samego odwołującego, Sąd uznał, że nie ma żadnych podstaw aby kwestionować ustalenia Komisji Weryfikacyjnej. Nie można bowiem pomijać, że protokół komisji weryfikacyjnej dołącza się do wniosku pracownika o emeryturę, choć w niniejszym postępowaniu odwołujący nie odłączył tego protokołu w złożonym wniosku z dnia 26.11.2012r. Niemniej jednak należy uznać, że ustawodawca uznał ten protokół za ważny dowód w sprawie o emeryturę górniczą; nie można więc pomijać ustaleń zawartych w tym protokole bez logicznego wyjaśnienia, dlaczego ustalenia komisji weryfikacyjnej są nieprawidłowe (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 01.04.2015r. , sygn. akt I UK 293/14)

Wobec powyższego Sąd uznał, ze uwzględnieniu jako czas świadczonej pracy górniczej podlega też okres zatrudnienia odwołującego od 01.10.2000r. do 31.08.2007r.

Razem z uwzględnionym przez organ rentowy okresem 18 lat, 10 miesięcy i 27 dni odwołujący legitymuje się łącznie okresem ponad 25 lat pracy górniczej, w tym ponad 15-letnim okresem pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 w/w ustawy.

W związku z tym, iż odwołujący spełnia wszystkie pozostałe warunki określone w art. 50a ustawy emerytalnej Sąd na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał K. S. prawo do emerytury górniczej, począwszy od dnia 01.11.2012r.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015. 1804 ze zm.) w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1667).

SSO Anna Walczak-Sarnowska