Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Emilia Racięcka

Protokolant: st. sekr. sądowy Milena Bartłomiejczyk

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2017 roku w Łodzi

sprawy z powództwa P. C.

przeciwko (...) S.A. w Ł.

o zapłatę:

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8.118,21 złotych (osiem tysięcy sto osiemnaście 21/100) tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 lutego 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2.760 złotych (dwa tysiące siedemset sześćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  obciąża pozwanego obowiązkiem zwrotu na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi kwoty 204 złote (dwieście cztery) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

4.  nie obciąża powoda obowiązkiem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa.

Sygn. akt I C 404/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 25 maja 2016 roku P. C. reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w Ł. kwoty 8.500 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 10 grudnia 2015 roku miał miejsce wypadek drogowy, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki L. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność A. A.. Pozwany przyznał na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w wysokości 20.789,20 zł brutto. Powód nabył od poszkodowanego wierzytelność o naprawienie przedmiotowej szkody. Powód dochodzi częściowego naprawienia szkody która stanowi równicę między kwotą wynikającą z kalkulacji prywatnej powoda a kwotą wypłaconą dotychczas przez pozwanego.

/pozew k. 3-5/

W dniu 10 czerwca 2016 roku Referendarz Sądowy w I Wydziale Cywilnym Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi wydał w sprawie sygn. akt I Nc 455/16 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił żądanie pozwu w całości.

/nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 23/

W sprzeciwie z dnia 7 lipca 2016 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł. reprezentowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym zaskarżyła powyższy nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pełnomocnik pozwanego podniósł zarzut nieistnienia zobowiązania do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem wobec wypłaty przez pozwanego odszkodowania w kwocie 20.799,21 zł. Nadto podnosił zarzut nieudowodnienia wysokości szkody. W jego ocenie kwota wypłacona dotychczas przez pozwanego w pełni odpowiada rozmiarom szkody jaką poniósł poszkodowany. Pełnomocnik kwestionował również prywatną kalkulację powoda wskazując, że nie posiada ona żadnej wartości dowodowej.

/sprzeciw k. 28-30/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 grudnia 2015 roku miał miejsce wypadek drogowy, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki L. o numerze rejestracyjnym (...)VU stanowiący własność A. A..

Sprawca zdarzenia posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie (...).

/okoliczności bezsporne/

Po otrzymaniu zgłoszenia szkody pozwany w dniu 15 grudnia 2015 roku przeprowadził oględziny przedmiotowego pojazdu na podstawie których sporządził protokół szkody oraz dwa kosztorysy naprawy z dnia 15 grudnia 2015 roku i z dnia 11 stycznia 2016 roku. Decyzją z dnia 16 grudnia 2015 roku pozwany przyznał na rzecz powoda odszkodowanie w wysokości 18.231,07 zł, zaś decyzją z dnia 12 stycznia 2016 roku dodatkowo kwotę 2.558,14 zł.

/protokół szkody w pojeździe k. 8,8 odwrót, kosztorys naprawy z dnia 15 grudnia 2015 roku k. 9-11, kosztorys naprawy 11 stycznia 2016 roku k. 12-13, akta szkody – płyta CD k. 79 plik Pdf 1512161005120661f6b1cd89d4d521ad30 oraz plik Pdf 1601121335340659aa930ab09a4fd596_30/

W dniu 14 stycznia 2016 roku A. A. zawarł z P. C. umowę przelewu wierzytelności wynikającej ze szkody w przedmiotowym pojeździe - w tym z tytułu kosztów naprawy, szkody całkowitej utraty wartości handlowej pojazd, odsetek ustawowych, wynajmu pojazdu zastępczego, holowania i innych należnych świadczeń - przysługującej poszkodowanemu w stosunku do pozwanego.

/umowa przelewu wierzytelności z dnia 14 stycznia 2016 roku k. 19/

W dniu 18 stycznia 2016 roku powód zlecił sporządzenie prywatnej kalkulacji naprawy.

/kalkulacja naprawy k. 15-18/

Pismem z dnia 25 stycznia 2016 roku doręczonym pozwanemu w dniu 28 stycznia 2016 roku powód poinformował pozwanego o nabyciu od poszkodowanego A. A. przedmiotowej wierzytelności i odwołał się od decyzji pozwanego przyznającej odszkodowanie za zniszczony pojazd na kwotę 20.789,20 zł. Jednocześnie wezwał pozwanego do zapłaty na swoją rzecz kwoty 9.050,29 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu wraz z odsetkami, w terminie 14 dni od otrzymania niniejszego pisma.

/wezwanie do zapłaty k. 14,14 odwrót, decyzja pozwanego z dnia 24 lutego 2016 roku k. 21,21 odwrót/

Decyzją z dnia 24 lutego 2016 roku pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

/decyzja pozwanego z dnia 24 lutego 2016 roku k. 21,21 odwrót/

Przewidywany, przeciętny, ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy przedmiotowego pojazdu zgodny z technologią jego producenta to jest przy wykorzystaniu wyłącznie części oryginalnych z logo producenta pojazdu według przeciętnych cen robocizny z daty szkody wynosi kwotę 28,907,41 zł. brutto.

/opinia pisemna biegłego z zakresu mechaniki samochodowej i ruchu drogowego W. S. k. 53-58/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego przedstawionego przez strony. Sporządzone na zlecenie powoda
i pozwanego kalkulacje stanowią jedynie dokumenty prywatne i będąc kwestionowanymi przez strony nie mogły stanowić źródła ustaleń odnośnie uzasadnionego kosztu naprawy pojazdu marki L. o numerze rejestracyjnym (...) na skutek kolizji z dnia 10 grudnia 2015 roku. Wobec rozbieżności stron w zakresie ustalenia kosztów naprawy ww. pojazdu, na podstawie art. 278 k.p.c. niezbędnym było jednoznaczne ustalenie tej okoliczności za pomocą wnioskowanego dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej. W ocenie Sądu przedmiotowa opinia, stanowi rzetelne źródło wiedzy specjalnej w sprawie, co więcej po jej dwukrotnym uzupełnieniu nie była już kwestionowana przez strony. Biegły udzielił wyczerpujących odpowiedzi na pytania Sądu zawarte w tezie dowodowej ustalając w sposób wyczerpujący okoliczności relewantne dla ustalenia rozmiaru uszkodzeń w pojeździe poszkodowanego.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej części.

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych. Powrót do zasad ogólnych oznacza przede wszystkim ukształtowanie odpowiedzialności na zasadzie winy kierującego pojazdem sformułowanej w przepisie art. 415 k.c. Ze względu jednak na fakt, iż ustawodawca polski wprowadził obowiązkowe ubezpieczenie komunikacyjne, odpowiedzialność za posiadacza mechanicznego środka komunikacji przejmuje ubezpieczyciel. W myśl przepisu art. 19 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t.vze zm.), osoba poszkodowana w wypadku ma prawo dochodzenia roszczenia odszkodowawczego bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Nadto, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz pojazdu lub kierujący jest zobowiązany – na podstawie prawa – do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest m.in. utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia (por. art. 34 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. § 4 komentowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W przedmiotowej sprawie fakt zaistnienia szkody powstałej w dniu 10 grudnia 2015 roku w samochodzie marki L. o numerze rejestracyjnym (...) skutkującej powstaniem obowiązku wypłaty odszkodowania przez pozwanego Ubezpieczyciela oraz fakt wypłaty na rzecz poszkodowanego A. A. kwoty 20.789,20 zł były bezsporne.

Sporna pomiędzy stronami była jedynie wysokość uzasadnionych kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu.

W tym zakresie Sąd oparł się na niekwestionowanej przez strony opinii biegłego w zakresie techniki samochodowej i rekonstrukcji zdarzeń drogowych W. S.. Biegły oszacował uzasadniony koszt naprawy pojazdu na kwotę 28,907,41 zł. brutto przy wykorzystaniu wyłącznie części oryginalnych z logo producenta pojazdu według przeciętnych cen robocizny z daty szkody.

Przyjmując, zatem z jednej strony wysokość pełnego odszkodowania, jakie należy się powodowi to jest kwotę 28,907,41 zł brutto oraz z drugiej strony kwotę wypłaconą już przez ubezpieczyciela w toku postępowania likwidacyjnego w wysokości 20.789,20 Sąd uznał, iż przedmiotowe powództwo zasługuje na uwzględnienie prawie w całości to jest w kwocie 8.118,21 zł (28,907,41 zł - 20.789,20 zł) i kwotę tę zasądził od pozwanego na rzecz powoda orzekając jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O odsetkach w punkcie 1 sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 455 k.c.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że w dniu 28 stycznia 2016 roku powód poinformował pozwanego o nabyciu od poszkodowanego A. A. przedmiotowej wierzytelności i jednocześnie wezwał pozwanego do zapłaty na swoją rzecz kwoty 9.050,29 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu wraz z odsetkami, w terminie 14 dni od otrzymania niniejszego pisma. Termin 14 dniowy upływał pozwanemu w dniu 13 lutego 2016 roku, zatem od dnia 14 lutego 2016 roku pozwany pozostaje w opóźnieniu z zapłatą zasądzonej wyrokiem kwoty. Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził odsetki od dnia 14 lutego 2016 roku do dnia zapłaty i oddalił powództwo w tej części w pozostałym zakresie.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o art. 100 k.p.c. Zgodnie z treścią tego artykułu, w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. W niniejszej sprawie zastosować należało zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów. Powód żądał zasądzenia od pozwanego kwoty 8.500 zł, zaś Sąd zasądził na jego rzecz kwotę 8.11,21 zł. Powód wygrał zatem sprawę w 95 % zatem powinien ponieść koszty procesu w 5 %.

Powód poniósł koszty procesu w łącznej wysokości 3.042 zł. Na kwotę tę składa się opłata sądowa od pozwu w wysokości 425 zł, koszt wynagrodzenia pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 2.400 zł ustalony na podstawie § 2 pkt 4 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r., ( Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. oraz zaliczka na wynagrodzenie biegłego w wysokości 200 zł.

Pozwany poniósł koszty procesu w łącznej wysokości 2.600 zł. Na kwotę tę składa się koszt wynagrodzenia pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 2.400 zł ustalony na podstawie § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r., ( Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), oraz zaliczka na wynagrodzenie biegłego w wysokości 200 zł.

Łącznie zatem koszty procesu poniesione przez strony wynoszą 5.642 zł.

Biorąc pod uwagę udział w jakim każda ze stron powinna ponieść koszty procesu powód powinien je ponieść w wysokości 282 zł (5.642 x 5 %) a poniósł je w wysokości 3.042 zł. W związku z powyższym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.760zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu.

W toku procesu Skarb Państwa wydatkował tymczasowo ze swoich funduszy kwotę 213,84 zł z tytułu wynagrodzenia biegłego.

Na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1025 ze zm.) w zw. z art. 100 k.p.c., nakazał pobrać od pozwanego kwotę 204 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych. (punkt 3 sentencji wyroku)

Na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd nie obciążył powoda obowiązkiem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa.