Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W. G. został oskarżony o to, że:

I). W dniu 23 lutego 2015 roku w K., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przy zawarciu umowy kredytowej na zakup towarów/usług nr (...), wprowadził w błąd przedstawiciela pokrzywdzonego banku, co do miejsca zatrudnienia i wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia oraz zamiaru wywiązywania się z warunków podpisanej umowy, doprowadzając w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 4.590,05 złotych (...) Bank (...) SA z siedzibą we W., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne,

tj. o przestępstwo z art.286 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

II). W dniu 5 maja 2015 roku w K., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przy zawarciu umowy pożyczkowej gotówkowej nr (...) przedłożył uprzednio podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu z Firmy (...), P. 11a, (...)-(...) K., wprowadzając w błąd przedstawiciela pokrzywdzonego banku, co do wiarygodności pisemnego zaświadczenia potwierdzającego jego zatrudnienie na stanowisku operatora koparko-ładowarki ze średnim miesięcznym wynagrodzeniem nettu 2.993 złotych, co miało istotne znaczenie dla uzyskania tej pożyczki oraz zamiaru wywiązania się z warunków podpisanej umowy, doprowadzając w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 25.917,13 złotych (...) Bank (...) SA z siedzibą we W., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne,

tj. o przestępstwo z art.297 § 1 kk w zw. z art.270 § 1 kk w zw. z art.11 § 2 kk w zw. z art.64 § 1 kk

III). W dniu 14 lipca 2015 r. w K., woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przy zawarciu umowy o kredyt na zakup towarów i usług nr (...), wprowadził w błąd przedstawiciela pokrzywdzonego banku, co do miejsca zatrudnienia i wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia oraz zamiaru wywiązania się z warunków podpisanej umowy, doprowadzając w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 2.011,04 złotych (...) Bank SA z siedzibą we W., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągi 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne,

tj. o przestępstwo z art.286 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

IV). W dniu 15 września 2015 roku w K., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej przy zawarciu mowy pożyczki gotówkowej wysokiej nr (...), wprowadził w błąd przedstawiciela pokrzywdzonego banku, co do miejsca zatrudnienia i wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia oraz zamiaru wywiązywania się z warunków podpisanej umowy, doprowadzając w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 8.425,10 zł (...) Bank (...) SA z siedziba we W., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne,

tj. o przestępstwo z art.286 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

V). W dniu 13 listopada 2015 roku w K., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przy zawarciu umowy pożyczki gotówkowej wysokiej (...), przedłożył uprzednio podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu z Firmy (...) P. 11 A, (...)-(...) K., wprowadzając w błąd przedstawiciela pokrzywdzonego banku, co do wiarygodności pisemnego zaświadczenia potwierdzającego jego zatrudnienie na stanowisku operatora koparko-ładowarki ze średnim, miesięcznym wynagrodzeniem netto 2.296 złotych, co miało istotne znaczenie dla uzyskania tej pożyczki oraz zamiaru wywiązania się z warunków podpisanej umowy, doprowadzając w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 39689,48 złotych (...) Bank (...) SA z siedzibą we W., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne,

tj. o przestępstwo z art.297 § 1 kk w zw. z art.270 § 1 kk w zw. z art.11 § 2 kk w zw. z art.64 § 1 kk

Wyrokiem z dnia 07 marca 2017 roku, sygn. akt II K 823/16, Sąd Rejonowy w Kutnie:

1.  oskarżonego W. G. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu przestępstw i za to skazał go:

a). za czyn I, III i IV z aktu oskarżenia na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na kary po 8 miesięcy pozbawienia wolności,

b). za czyn II i V z aktu oskarżenia na podstawie art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. zaś na podstawie art. 11 § 3 k.k. za podstawę wymiaru kary przyjął art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i wymierzył mu kary po 6 miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. za pozostające w zbiegu realnym wyżej wymienione przestępstwa wymierzył oskarżonemu jedną karę łączną 1 rok i 8 miesięcy pozbawienia wolności,

3.  zwolnił oskarżonego od opłaty zaś kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator zaskarżając powyższy wyrok, na podstawie art. 425 k.p.k. i art. 444 k.p.k. w zakresie orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego.

W oparciu o art. 438 pkt 1 k.p.k., prokurator powyższemu wyrokowi zarzucił obrazę art. 11 § 3 k.k. w zakresie orzeczenia o karze poprzez powołanie przepisu art. 270 § 1 k.k. jako podstawy wymiaru kary zamiast przepisu art. 297 § 1 k.k. jako przepisu wyjściowego przewidującego sankcję najsurowszą oraz nieusunięcie zbędnie powołanego przepisu art. 64 § 1 k.k., na podstawie którego sąd kary nie wymierzał.

Na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i przyjęcie za podstawę wymiaru kary przepisu art. 297 § 1 k.k. za czyny określone w pkt. II i V wyroku i usunięcie z pkt. 1a i 1b orzeczenia art. 64 § 1 k.k. jako podstawy wymiaru kary.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora zasługuje na uwzględnienie.

Wskazać należy, iż rację ma prokurator, iż procedując w niniejszej sprawie sąd meriti dopuścił się obrazy przepisów prawa materialnego, a to art. 11 § 3 k.k. i art. 64 § 1 k.k. poprzez błędne wskazanie jako podstawy wymiaru kary za czyny z punktów I, III i IV art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. zamiast samego art. 286 § 1 k.k. oraz poprzez błędne wskazanie jako podstawy prawnej wymiaru kary za czyny z punktów II i V art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., zamiast art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k.

W przypadku wszystkich zarzuconych oskarżonemu W. G. czynów sąd meriti błędnie w podstawie wymiaru kary wskazał art. 64 § 1 k.k. Biorąc bowiem pod uwagę, iż wymierzając oskarżonemu kary sąd rejonowy nie zastosował nadzwyczajnego ich obostrzenia nie powinien był w podstawie ich wymiaru wskazywać przepisu stanowiącego podstawę takiego orzeczenia.

Z kolei odnośnie czynów z punktów II i V, zauważyć należy, iż zgodnie z treścią art. 11 § 3 k.k. w przypadku gdy czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą. Czyny z punktów II i V wyczerpywały znamiona zarówno art. 270 § 1 k.k., jak i art. 297 § 1 k.k., ale to przepis art. 297 § 1 k.k. przewiduje karę surowszą, zatem to właśnie ten przepis (a nie powołany art. 270 § 1 k.k.) powinien był zostać powołany w podstawie wymiaru kary za te czyny.

Z uwagi na powyższe, sąd odwoławczy na mocy art. 437 § 1 i 2 i art. 438 pkt 1 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że za podstawę prawną wymierzonych oskarżonemu W. G. kar pozbawienia wolności za czyny przestępcze z punktów II i V przyjął art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., zaś za podstawę prawną wymierzonych oskarżonemu kar pozbawienia wolności za czyny przestępcze z puntów I, III i IV przyjął art. 286 § 1 k.k. W pozostałej części wyrok sądu meriti jako odpowiadający prawu sąd odwoławczy utrzymał w mocy.

Ponadto na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., mając na względzie zasady słuszności, sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze bowiem zmiana zaskarżonego wyroku była wyłącznie spowodowana wadliwym rozstrzygnięciem sądu pierwszej instancji, niezawinionym przez W. G..