Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Dorota Scott-Sienkiel

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności oskarżyciela: Asesora Prokuratury Rejonowej w G.Andrzeja Zagraby

po rozpoznaniu w dniu 12.08.2016 r., 03.03.2017 roku sprawy

M. Ż.

syna W. i H. z d. W.

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że:

I.  Od dnia 20.05.2015 roku do dnia 30.03.2016 roku w miejscowości M. nie wskazał osoby, której w dniu 30.04.2015 roku o godzinie 10:48:05 w miejscowości S., Gmina M. (...) powierzył do kierowania pojazd marki V. o numerach rejestracyjnych (...). Kierujący tym pojazdem jadąc z prędkością 72 km/h przekroczył dozwoloną prędkość o 22 km/h.

tj. o czyn z art. 96§3 kw w zw. z art. 78 ust. 4 i 5

Prawo o ruchu drogowym

II.  Od dnia 20.05.2015 roku do dnia 30.03.2016 roku w miejscowości M. nie wskazał osoby, której w dniu 30.04.2015 roku o godzinie 10:48:17 w miejscowości S., Gmina M. (...) powierzył do kierowania pojazd marki S. o numerach rejestracyjnych (...). Kierujący tym pojazdem jadąc z prędkością 73 km/h przekroczył dozwoloną prędkość o 23 km/h.

tj. o czyn z art. 96§3 kw w zw. z art. 78 ust. 4 i 5

Prawo o ruchu drogowym

1.  Obwinionego M. Ż. uniewinnia od popełnienia zarzucanych mu czynów.

2.  Kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II W 332/16

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie zdjęcia wykonanego radarowym przyrządem do pomiaru prędkości pojazdów, S. (...) w M. ustalili, iż w dniu 30.04.2015 roku, o godz. 10:48:05, w S., gm. M., na drodze krajowej (...), kierowca pojazdu marki V. o nr rej. (...) jadąc z prędkością 72 km/h, przekroczył dozwoloną prędkość o 22 km/h.

Natomiast pojazd marki S. o nr rej. (...) został zarejestrowany przyrządem do pomiaru prędkości pojazdów w dniu 30.04.2015 roku, o godz. 10:48:17, w S., gm. M., na drodze krajowej (...) kiedy poruszał się z prędkością 73 km/h, przekraczając dozwoloną prędkość o 23 km/h

Ustalono, iż oba pojazdy należą do M. Ż. (dalej M. Ż.). Straż Gminna w M. zwróciła się do właściciela pojazdów z dwoma pisemnymi wezwaniami o wskazanie w terminie 7 dni, kto był kierowcą przedmiotowych pojazdów w dniu 30.04.2015r. Wezwania zostały wysłane na adres ul. (...), (...)-(...) K. i odebrane przez matkę obwinionego- H. Ż.. H. Ż. nie przekazała jednak korespondencji synowi ani nie poinformowała o niej obwinionego. M. Ż. co najmniej od 5.01.2015r. posiadał zameldowanie pod adresem ul. (...), (...)-(...) K. i nie przebywał pod adresem wskazanym w korespondencji Straży Gminnej w M..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody tj.: notatka urzędowa- raport k. 1, 5, wezwanie, 2-3, 6-7, potwierdzenie odbioru k. 4, 8, świadectwo legalizacji k. 11, kserokopię dowodu osobistego, k. 30-31, zeznania świadka H. Ż., 57, wyjaśnienia obwinionego, k. 40-41.

Obwiniony M. Ż. nie stawił się na rozprawę, ale złożył pisemne wyjaśnienia. Podał, że korespondencja adresowana do niego i wystawiona przez Straż Gminną w M. nigdy do niego nie dotarła, bo została wysłana na adres, pod którym nie mieszkał od 2014 roku. Oświadczył, że samochodem marki V. o godz. 10:48:05 kierował on sam, zaś samochodem marki S. o godz. 10:48:17 kierowała jego żona- A. Ż..

Z wyjaśnieniami obwinionego korespondują zeznania H. Ż., która przyznała, że kilkukrotnie odebrała korespondencję ze Straży Miejskiej w M. adresowaną do M. Ż., ale odłożyła ją do szafki, a później o niej zapomniała. Nic na jej temat nie mówiła synowi, ani nie przekazała wezwań obwinionemu. Zeznała, że M. Ż. nie mieszka z nią. Na potwierdzeniach odbioru wezwań istotnie widnieje podpis H. Ż.. Z kserokopii dowodu osobistego obwinionego wydanego przez Prezydenta Miasta K. w dniu 5.01.2015r. wynika, że M. Ż. zameldowany jest pod adresem ul. (...), (...)-(...) K..

Przywołane wyżej dowody są spójne ze sobą i tworzą jasny obraz zdarzeń. Brak jest przesłanek, by podważać wiarygodność wyjaśnień obwinionego, że nie był świadomy ciążącego na nim obowiązku wskazania kierowcy pojazdów, gdyż nigdy nie zapoznał się z adresowaną do niego korespondencją.

Zgodnie z art. 96§3 kw - karze podlega ten, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.

Niewskazanie polega na odmowie udzielenia informacji o osobie, której został powierzony pojazd do kierowania lub używania. „Wskazywać” oznacza bowiem m.in. „przekazywać informację” ( Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. H. Zgółkowa, t. 46, Poznań 2004, s. 148). Niewskazaniem jest udzielenie odpowiedzi negatywnej, na przykład, że nie wskaże tej osoby lub nie wie, w czyjej dyspozycji w określonym czasie był pojazd, jak też zaniechanie udzielenia odpowiedzi ( Komentarz do art. 96 Kodeksu Wykroczeń, Ryszard A. Stefański).

Jednak w oparciu o ustalony stan faktyczny, w sytuacji kiedy obwiniony nie miał świadomości ciążącego na nim obowiązku dostarczenia żądanych od niego informacji, nie można zarzucić mu winy w zaniechaniu działania. W tych okolicznościach należało uniewinnić obwinionego od obu zarzucanych mu czynów.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto za zasadzie art. 119 kpw w zw. z art. 632 pkt kpk.

Z:

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć prokuratorowi, obwinionemu z pouczeniem.

Giżycko, dnia 17.03.2017r.