Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Zofia Pawelczyk

Ławnicy: Irena Sikorska, Kamila Szelągowska

Protokolant: protokolant sądowy Aleksandra Łaszuk

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 roku

w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa M. S. (1)

przeciwko (...)S.A. z siedzibą w K.

o odszkodowanie

I.  zasądza od (...)S.A. z siedzibą w K. na rzecz M. S. (1) tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę kwotę 13.945,38 złotych (trzynaście tysięcy dziewięćset czterdzieści pięć złotych 38/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 października 2015 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo z pozostałym zakresie,

III.  nakazuje pobrać od (...)S.A. z siedzibą w K. na rzecz Skarbu Państwa – konto bankowe Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie kwotę 698 zł (sześćset dziewięćdziesiąt osiem złotych) tytułem opłaty sądowej od pozwu, której powód nie miał obowiązku uiścić,

IV.  nadaje wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.648,46 złotych (cztery tysiące sześćset czterdzieści osiem złotych 46/100).

Irena Sikorska SSR Zofia Pawelczyk Kamila Szelągowska

Sygn. akt VI P 460/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 15 października 2015 roku (data prezentaty) powód M. S. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego (...)S.A. z siedzibą w K. kwoty 14.181,00 zł brutto tytułem odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem.

Powód w uzasadnieniu pozwu podał, że był zatrudniony w pozwanej spółce od 7 lutego 2000 roku. Od 2 kwietnia 2002 roku objął stanowisko kierownika salonu jubilerskiego. W dniu 12 października 2015 roku zostało mu wręczone wypowiedzenie umowy o pracę, w którym jako jego przyczyny podano niedopełnienie obowiązków służbowych i utratę zaufania do jego osoby. W ocenie powoda wskazane przez pracodawcę przyczyny nie są prawdziwe. Odnośnie zarzutu polegającego na nieprzestrzeganiu procedur dotyczących porządku na zapleczu i sali sprzedaży salonu i ignorowaniu poleceń przełożonego powód wyjaśnił, że w rzeczywistości nie został nigdy poinformowany o żadnych szczególnych procedurach utrzymania porządku na zapleczu i salonie, poza tym przykładał on dużą wagę do czystości salonu, zarówno w sali sprzedaży, jak i na zapleczu. Ponadto powód podał, że w salonie, którym kierował, były na wyposażeniu stare meble. Mimo zgłaszanej przez niego potrzeby ich wymiany, cały czas otrzymywał jedynie zapewnienia co do generalnego remontu salonu. Odnośnie zarzutu dotyczącego uzupełniania przez powoda raportu z wizyty Regionalnego Menadżera Sprzedaży dopiero po kilkukrotnych upomnieniach, powód wyjaśnił, że 20 sierpnia 2015 roku przeprowadzana była w jego salonie pierwsza wizytacja robocza przez nowego Regionalnego Menadżera Sprzedaży i dopiero podczas tej wizyty ustalane były nowe zasady współpracy. W kwestii nieorganizowania cyklicznych spotkań z zespołem i niesporządzania notatek ze spotkań, powód wskazał, że organizował takie spotkania już od lat, lecz nie sporządzał z nich notatek, ponieważ nie było to wymagane przez dotychczasowych przełożonych. Natomiast zalecenia otrzymane od M. A. w tym przedmiocie powód wdrożył niezwłocznie powiadamiając przełożoną o terminach spotkań z pracownikami i dokumentując je pisemnie z podpisami obecnych pracowników. Odnośnie ostatniej przyczyny wypowiedzenia - braku zaangażowania we wprowadzanie zmian i innowacji w salonie oraz niezastosowania się do polecenia Regionalnego Managera Sprzedaży w przedmiocie drukowania listy obecności pracowników w systemie e-karta - powód wyjaśnił, że zalecenie przełożonego nie miało charakteru oficjalnego pisma, a służyło jedynie ujednoliceniu wzorów. W dniu 16 września 2015 roku powód otrzymał polecenie podpisywania listy obecności pracowników na drukach e-karta, które to nowe listy obecności powód wprowadził od miesiąca października, kończąc ewidencję wrześniową na starych drukach z uwagi na ich przygotowanie przed urlopem pod koniec sierpnia.

Na rozprawie w dniu 18 lipca 2016 r. powód wniósł o zasądzenie odsetek ustawowych od dnia 15 października 2015 r. do dnia zapłaty.

(pozew – k. 1 – 4, protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016 r. - k.132-134)

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana podnosiła, że powód, mimo stwierdzenia w trakcie wizyty Regionalnego Managera Sprzedaży w dniu 20 sierpnia 2015 roku braku porządku na części usługowej sklepu oraz zapleczu, zastrzeżenia w tym przedmiocie były uzupełnione przez powoda dopiero w dniu 16 września 2015 roku przy okazji kolejnej wizyty M. A. w salonie po kilkukrotnym upomnieniu, w tym drogą email w dniu 3 września 2015 roku. Przy okazji wizyty, Regionalny Manager Sprzedaży zauważyła, że zignorowane zostały jej zastrzeżenia w zakresie utrzymywania porządku na sklepie. Zdaniem pozwanej stwierdzone nieprawidłowości w kwestii porządku w salonie nie miały związku z brakiem gruntownej modernizacji i remontu salonu, ani stanem technicznego wyposażenia, natomiast sam powód był informowany o szczególnych procedurach utrzymywania porządku na terenie salonu, w tym zaplecza. Odnośnie braku organizacji cyklicznych spotkań z zespołem przez powoda, pozwana wskazywała, że powód poinformował M. A. o planowanym na dzień 1 września 2015 roku spotkaniu z personelem, którego ostatecznie nie przeprowadził, natomiast jedyne notatki z zebrań z pracownikami sporządzone przez powoda datowane były na dzień 1 i 3 października 2015 roku. Zdaniem pozwanej w korespondencji email z dnia 20 września 2015 powód roku poinformował Regionalnego Managera Sprzedaży jedynie o harmonogramie pracy salony na miesiąc październik, bez uwzględnienia w nim planowanych zebrań z pracownikami. Odnośnie polecenia sporządzania list obecności pracowników w systemie e-karta, treść wiadomości email z dnia 19 sierpnia 2015 roku wyraźnie obligowała podległych kierowników do wdrożenia systemu z dniem 1 września 2015 roku, co zostało stwierdzone na końcu wiadomości, natomiast polecenia służbowe nie wymagają formy oficjalnego pisma przełożonego. Powód, został o tym obowiązku poinformowany ponownie w trakcie wizyty w dniu 16 września 2015 roku i jak zaznaczała pozwana, powód sam przyznał, że kontynuował w miesiącu wrześniu prowadzenie list w dotychczasowej formie.

(odpowiedź na pozew – k. 33-42)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód był zatrudniony w pozwanej spółce początkowo na podstawie umowy o pracę zawartej na okres próbny z dnia 7 lutego 2000 roku na stanowisku sprzedawca, a następnie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony z dnia 8 maja 2000 roku. Aneksem do umowy z dnia 1 czerwca 2001r. powierzono powodowi stanowisko p.o. kierownika salonu w salonie jubilerskim (...)w W. ul. (...). Aneksem do umowy o pracę, z dnia 2 kwietnia 2002 roku, powierzono powodowi stanowisko Kierownika salonu jubilerskiego. Aneksem do umowy z dnia 20 marca 2012 roku miejsce wykonywania pracy przez powoda określono jako (...) – (...)w W. ul. (...). Wynagrodzenie miesięczne brutto powoda, liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, wynosi 4648,46 zł.

(dowód: umowa o pracę z dnia 7.02.2000r. – k. 1 cz. B a/o, umowa o pracę z dnia 8 maja 2000r. – k. 4 cz. B a/o, aneks do umowy o pracę z dnia 1.06.2001r. – k. 7 cz. B a/o, aneks do umowy o pracę z dnia 2.04.2002r. k. 9 cz. B a/o, aneks do umowy o pracę z dnia 20.03.2012r. – k. 40 cz. B a/o, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 32)

Powód odbył instruktaż stanowiskowy na stanowisku sprzedawca w salonie jubilerskim w dniu 14.06.2000r. Do września 2015 r. powód nie miał określonego zakresu obowiązków w formie pisemnej. Zakres obowiązków powoda został szczegółowo określony w opisie stanowiska i podpisany przez pozwanego 11 września 2015 r. i 23 września 2015 r. Do zakresu obowiązków powoda na stanowisku kierownika salonu jubilerskiego należało, w ramach zarządzania salonem, między innymi realizacja wizji i założeń strategicznych firmy, tworzenie wizji rozwoju salonu, wdrażanie zmian i decyzji Zarządu firmy, przygotowanie rekomendacji dotyczących budżetu sprzedaży i potencjału sprzedaży, realizacja planów sprzedaży salony terminowe i poprawne przekazywanie wymaganych raportów i dokumentów, terminowe przygotowanie raportów na zlecenie przełożonych, znajomość procedur oraz odpowiedzialność za ich prawidłowe stosowanie, terminowe dostarczanie dokumentów w zakresie zatrudnienia pracowników, nadzór nad poprawną ekspozycją asortymentu i materiałów marketingowych oraz nadzór nad stawnością techniczną salonu i zgłaszanie powstałych usterek. W ramach zarządzania personelem, powód był obowiązany organizować, nadzorować pracę i wyznaczać cele podległemu zespołowi pracowników, wyznaczać cele sprzedażowe i informować pracowników o bieżących wynikach salonów, organizować zebrania całego zespołu pracowników w celu podsumowania realizacji celów salonu, wyróżniania oraz omawiania bieżących spraw związanych z funkcjonowaniem salonu, wdrażanie zasad i umiejętności obsługi klienta na najwyższym poziomie, szkolenie pracowników z zakresu obsługi klienta, znajomości produktów oraz zasad ekspozycji, szkolić pracowników w zakresie obsługi salonu, zarządzać czasem pracy w salonie w tym tworzenie harmonogramu pracy, udzielanie urlopów. W zakresie dbałości o wizerunek salonu do obowiązków powoda należało wykonywanie modelowej ekspozycji towaru według standardów firmy, nadzór nad ekspozycją towaru i materiałów marketingowych, odpowiedzialność za czystość sali sprzedaży, zaplecza oraz wyposażenia. Zwierzchnikiem służbowym powoda był Regionalny Manager Sprzedaży.

(dowód: k. 2 cz. B a/o powoda – zaświadczenie o odbyciu instruktażu stanowiskowego z 8 lutego 2000 roku; opis stanowiska: kierownik salonu – z dnia 11 września 2015r. – k. 49 cz. B a/o, opis stanowiska: kierownik salonu z dnia 22 września 2015r. –k. 50 cz. B a/o)

W salonie kierowanym przez powoda były przeprowadzane codzienne spotkania z pracownikami danej zmiany przed rozpoczęciem pracy, w których omawiane były bieżące sprawy salonu, podawany próg sprzedażowy, omawiano kwestie utargu, realizacji założeń sprzedażowych, przedstawiano cele indywidualne i zespołowe na dany dzień i miesiąc, przeprowadzano szkolenia z zakresu perfekcyjnej obsługi klienta na najwyższym poziomie. Przeprowadzano indywidualne rozmowy z pracownikami w celu poprawy wybranych aspektów pracy. Na początku października powód zorganizował spotkania ze wszystkimi pracownikami, została sporządzona notatka oraz potwierdzone uczestnictwo pracowników.

(dowód: zeznania świadka M. D. – protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. – od 01:00:25 do 01:02:05 oraz od 01:07:50 do 01:10:00, zeznania świadka B. K. – protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. od 01:19:50 do 01:20:25. od 01:24:10 do 10:24:35 oraz od 01:31:45 do 01:33:40, zeznania świadka M. K. – protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. od 02:03:40 do 02:05:15, zeznania świadka A. W. – protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016 roku od 02:13:55 do 02:15:10 oraz 02:19:40 do 02:23:00)

Pracownicy salonu codziennie podpisywali listę obecności. Lista obecności pracowników była sporządzana przez powoda na druku akcydensowym, a począwszy od października 2015 roku na druku systemu e-karta. Lista obecności pracowników całej sieci sklepów pozwanego była sporządzana na druku akcydensowym, jedynie w regionie zarządzanym przez M. A. został wprowadzony obowiązek prowadzenia listy obecności na druku systemu e-karta. Oba druki różniły się jedynie szatą graficzną.

(dowód: zeznania świadka M. D. – protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. od 01:02:05: do 01:03:25, zeznania świadka B. K. protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. od 01:33:45 do 01:34:50, zeznania świadka A. W. - protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. od 02:15:15 do 02:15:40, zdjęcie k. 5; zeznania świadka E. P. –nagranie posiedzenia z dnia 2 sierpnia 2016 r. k.234)

Salon pozwanego w centrum handlowym (...) był wyposażony w stare meble. Od otwarcia salon nie był remontowany. Oświetlenie i lampy nie były w pełni sprawne, z uwagi na awarie elektryki. Powód zgłaszał przełożonym, że salon wymaga remontu.

(dowód: zeznania świadka M. D. – protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. od 01:03:25 do 01:05:00, zeznania powoda M. S. (1) – protokół rozprawy z dnia 14 października 2016 roku od 00:57:25 do 00:59:45; zeznania M. A. od 00:28:30-00:29:40; zeznania powoda protokół rozprawy z dnia 14 października 2016 r. od 00:04:06-01:00:49, k.240-241;)

Sprzątanie salonu należało do obowiązków pracowników podległych powodowi. Każdemu z pracowników została przypisana określona część salonu, w zakresie której dbanie o czystość i prządek należało do obowiązków konkretnego pracownika. Powód nie ustalał odgórnego grafiku sprzątania salonu. Gabloty i szyby były sprzątane codziennie przed rozpoczęciem pracy oraz w miarę możliwości, gdy nie było klientów. Salon był czysty. Codziennie sprzątane było zaplecze w miejscach użytkowych. Generalne sprzątanie salonu odbywało się w poniedziałki. Powód nadzorował i kontrolował utrzymywanie czystości i porządku w salonie.

(dowód: zeznania świadka M. D. – protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. od 00:58:40 do 00:59:40, od 01:03:25 do 01:07:50, od 01:12:45 do 01:13:20, zeznania świadka B. K. - protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. od 01:17:50 do 01:19:50, od 01:26:50 do 01:29:15, zeznania świadka M. K. protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. od 01:55:50 do 01:57:55, od 02:01:10 do 02:03:35, zeznania świadka A. W. - protokół rozprawy z dnia 18 lipca 2016r. od 02:11:40 do 02:13:50 oraz od 02:18:05 do 02:19:35)

W wiadomości email z dnia 19 sierpnia 2015 roku, Regionalny Menedżer Sprzedaży M. A. poinformowała powoda, że od 1 września 2015 roku kierownicy salonów pozwanej zaczynają drukować listę obecności pracowników z e-karty i każdy pracownik ma podpisywać się na liście obecności codziennie i systematycznie. Grafik i lista obecności miały wisieć na tablicy w widocznym miejscu na zapleczu salonu oraz że po zakończonym miesiącu listę obecności kierownik ma wysłać do Działu Kadr, co jest obowiązkowe.

W dniu 20 sierpnia 2015 roku, Regionalny Menedżer Sprzedaży M. A. wizytowała salon kierowany przez powoda. Z wizyty sporządzony został protokół w formie checklisty, który po sporządzeniu w wersji elektronicznej przez powoda został wysłany M. A. w dniu 21 sierpnia 2015 roku. W dniu 3 września 2015 roku za pośrednictwem poczty email, Regionalny Menedżer Sprzedaży, zwróciła się do powoda z uwagami dotyczącymi niekompletnego wypełnienia raportu w zakresie braku porządku i zaniedbań w kwestii czystości salonu z poleceniem jego poprawienia. W dniu 16 września 2015 roku, powód przesłał M. A. drogą email poprawiony raport z wizyty z 20 sierpnia 2015 roku.

Raport z wizyty z dnia 20 sierpnia 2015 roku, w zakresie standardów wyglądu zaplecza wykazał brak ładu i porządku na zapleczu salonu z rekomendacją wyczyszczenia zaplecza oraz wyrzucenia niepotrzebnych plakatów, oraz brudny sprzęt na zapleczu z koniecznością jego wyczyszczenia. W zakresie standardów ekspozycji środka salonu raport stwierdzał brud i kurz na gablotach i szybach z zaleceniami doprowadzenia do porządku i czystości gablot oraz opraw plakatów. W kwestii ekspozycji lady, raport stwierdzał, że lady, w tym szyby i ekspozytury oraz metki na produktach są czyste. Zgodnie z przedmiotowym raportem czystość grup towarowych była zachowana, wystawiona biżuteria i zegarki były czyste. Poprawiony przez powoda raport z wizyty stwierdzał również brudne podłogi w salonie, zbędne narzędzia przy kasie sklepowej, czyste lady, gabloty, ekspozytory, lampy oraz witryny i drzwi.

(dowód: wiadomość email z dnia 19 sierpnia 2015 roku – k. 15; korespondencja email – k. 18, korespondencja email –k. 169; zeznania powoda protokół rozprawy z dnia 14 października 2016 r. od 00:04:06-01:00:49, k.240-241; checklista z wizyty z dnia 20.08.2015r. – załącznik do wiadomości email z dnia 21 sierpnia 2015r. – k. 19-25, wiadomość email z dnia 16 września 2015r. wraz z załącznikiem: poprawiona checklista z wizyty z dnia 20 sierpnia 2015r. – k. 169- 176)

Od dnia 22 sierpnia 2015 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku, powód przebywał na urlopie wypoczynkowym.

(bezsporne, dowód: lista obecności za miesiąc sierpień 2015 – k. 213)

W dniu 16 września 2015 roku M. A. przeprowadziła kolejną wizytację w salonie kierowanym przez powoda. Z przedmiotowej wizytacji sporządzony został przez powoda raport w formie checklisty, który stwierdzał braki w czystości lad, brud w salonie w okolicach ekspozytorów, tabletów i luster do prezentacji biżuterii, jak również zbędne przedmioty przy kasie sklepowej, spadający kurz z urządzeń w salonie, bałagan na zapleczu i brudne urządzenia na zapleczu. Dodatkowo w zakresie spraw personalnych raport stwierdzał brak drukowanych list obecności z systemu e-karta oraz brak notatki ze spotkania z dnia 1 września 2015 roku. Raport w podsumowaniu wizyty zalecał zlikwidowanie papierowych katalogów z gabloty z kolekcją jubileuszową, umycie stolika obrączkowego, umycie spadających kotów z plexi w kąciku obrączkowym, zlikwidowanie wieszaka na ubrania, który miał być wyniesiony podczas ostatniej wizyty oraz stwierdzenie ogólnego brudu w salonie.

(dowód: wiadomość email z dnia 16 września 2015r wraz z załącznikiem: raport z wizyty z dnia 16 września 2015r. – k. 26 – 29 oraz k. 177-182)

W dniu 17 września 2015 roku Regionalny Menedżer Sprzedaży wystąpiła z wnioskiem (sporządzonym w dniu 10 września 2015 roku) do Dyrektora do spraw operacyjnych o akceptację rozwiązania umowy o pracę z powodem M. S. (1).

(dowód: e-mail M.do J. W.; wniosek o rozwiązanie umowy o pracę – cz. C a/o)

W dniu 1 października 2015 roku powód przeprowadził zebranie z pracownikami B. K. oraz M. M. (1), którego przedmiotem było omówienie wyników z września 2015 roku, omówienie indywidualnych wyników, wskazanie obszarów do poprawy oraz bieżące sprawy. Z zebrania powód sporządził notatkę. W dniu 3 października 2015 roku powód przeprowadził zebranie z pracownikami A. W. oraz M. D., którego tematem było omówienie wyników z września 2015r. omówienie indywidualnych wyników, wskazanie obszarów do poprawy oraz wyznaczenie celów na październik 2015r oraz omówienie spraw bieżących. Powód sporządził ze spotkania notatkę.

(dowód: notatka z dnia 1 października 2015r. – k. 7; zeznania powoda protokół rozprawy z dnia 14 października 2016 r. od 00:04:06-01:00:49, k.240-241; notatka z dnia 3 października 2015r. – k. 6; zeznania świadka M. A. 00:44:30 – 00:46:10)

W dniu 12 października 2015 roku M. A. wręczyła powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem 3 - miesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia stwierdzono niedopełnienie przez powoda obowiązków służbowych polegających na niewłaściwym zarządzaniu salonem jubilerskim (...)w (...)w W. i podległym personelem, w tym na: nieprzestrzeganiu przez powoda procedur dotyczących utrzymania porządku na zapleczu i Sali sprzedaży salonu i ignorowania poleceń przełożonego, uzupełnianie przez powoda raportu z wizyty Regionalnego Menadżera Sprzedaży – Pani M. A. z dnia 20 sierpnia 2015 roku dopiero po kilkukrotnych upomnieniach ze strony Regionalnego Menadżera Sprzedaży podczas wizyty z dnia 16 września 2015 roku, niestosowanie się do obowiązku organizowania cyklicznych comiesięcznych spotkań z zespołem i niesporządzaniu notatek z tych spotkań oraz brak zaangażowania we wprowadzanie zmian i innowacji w salonie, w tym na niezastosowaniu się do polecenia Regionalnego Menedżera Sprzedaży przekazanego mailem z dnia 19 sierpnia 2015r. w zakresie drukowania listy obecności pracownikom z systemu e-karta. Powyższe, zdaniem pracodawcy, skutkowało utratą zaufania pracodawcy do powoda, które oceniał jako niezbędne dla powierzenia powodowi funkcji kierownika salonu, oraz niespełnieniem przez powoda oczekiwań pracodawcy. Powód odmówił podpisania otrzymania wypowiedzenia w obecności M. S. (2), M. M. (2), M. A..

(dowód: oświadczenie pracodawcy, z dnia 7 października 2015 roku., o rozwiązaniu umowy o pracę – k. 8 oraz k. 1 cz. C a/o)

Powyższy stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów, których autentyczność, jak też prawdziwość zawartych w nich oświadczeń nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania, co pozwoliło uznać je za rzetelny i w pełni wartościowy materiał dowodowy. Dodatkowo podstawę dokonanych ustaleń faktycznych stanowiły zeznania świadków: M. D., B. K., A. W., M. K., E. P., które Sąd ocenił jako wiarygodne, bowiem były spójne ze sobą i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale zgromadzonym w sprawie. Sąd oparł się także na częściowo zeznaniach świadków M. A. i M. U.. Sąd odmówił waloru wiarygodności zeznaniom świadka M. A., w części w której twierdziła, że w salonie było brudno. W ocenie sądu postępowanie dowodowe także nie wykazało, że wizytowała salon 3-4 razy zanim zostało wręczone powodowi wypowiedzenie oraz w zakresie, w którym twierdziła, że sprzedawcy potrafili tylko obsługiwać klientów, nie byli w stanie wykonać dodatkowych zadań, np. wysłanie konwoju, spakowanie czegoś, zrobienie awiz. Z zeznań pozostałych świadków przesłuchanych w sprawie wynika, że takie twierdzenie jest nieuprawnione, a M. A. wyciągnęła, w ocenie sądu, błędne wnioski z obserwacji pracowników salonu, którym kierował powód. Świadek M. D. potwierdziła zeznania powoda, że w salonie było czysto, że był regularnie sprzątany oraz że pracownicy zajmowali się też obsługą komputera, wystawianiem dokumentów sprzedaży, wystawianiem dokumentów magazynowych, przyjmowaniem towaru (zeznania świadka 01:05:55 – 01:07:50). Twierdzenia M. A. w powyżej wskazanym zakresie nie znalazły również potwierdzenia w zeznaniach świadka B. K. (01:17:50-01:23:10). Świadek M. K. zeznała, że raz kiedy pakowały konwój, to nie spakowała specyfikacji, ale nie było to spowodowane tym, że nie potrafi. Świadek wprawdzie nie pamiętała czym to było spowodowane, ale wiedziała jak to się robi (zeznania świadka M. K. 02:08:15 – 02:08:55). W ocenie Sądu wiarygodność zeznań M. A. w tej części w świetle pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego, budziła wątpliwości.

Sąd odmówił waloru wiarygodności zeznaniom świadka M. U. w zakresie, w którym twierdziła, że dużo rzeczy sprzedawcy nie umieli i nie wiedzieli, np. nie umieli zrobić konwoju – wysyłki pieniędzy albo towaru ze sklepu. Postępowanie dowodowe wykazało, że nie było to prawdą. Ponadto budzą wątpliwości zeznania świadka co do tego, ze w salonie i na zapleczu było brudno na potwierdzenie czego świadek zeznała, że kazała usunąć nieaktualne katalogi, a z zaplecza zbędne filiżanki, buty, meble. W ocenie sądu, była to subiektywna ocena świadka, powyższe w ocenie sądu nie potwierdza, że w salonie było brudno. Nie znalazły jej zeznania potwierdzenia w pozostałym materiale zgromadzonym w sprawie, w szczególności stały w sprzeczności do zeznań pozostałych świadków B. K., M. K., M. D., A. W. i powoda.

Zeznania powoda M. S. (1) Sąd ocenił jako wiarygodne. W ocenie Sądu, jego zeznania są spójne ze sobą oraz korespondują z pozostałym materiałem dowodowym.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 30 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy określa zwyczajny sposób rozwiązania, istniejącego między pracodawcą, a pracownikiem stosunku pracy. Zgodnie z treścią tego przepisu „umowa o pracę rozwiązuje się przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem)”. Formę wypowiedzenia umowy reguluje natomiast art. 30 § 3 - 5 kodeksu pracy, w myśl którego oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu umowy powinno nastąpić na piśmie, a jeżeli pracodawca wypowiada umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony (tak jak w przypadku powoda), musi także podać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy. Ponadto w piśmie rozwiązującym umowę pracodawca jest obowiązany zamieścić pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania się do Sądu Pracy.

W niniejszej sprawie oświadczenie pozwanego o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony z zachowaniem okresu wypowiedzenia spełnia powyższe wymogi formalne. Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 30 § 4 k.p. dotyczy formalnego wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę, a nie jej rzeczywistego wystąpienia i oceny, jako uzasadniającej wypowiedzenie - art. 45 § 1 k.p. (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 marca 1999 r. I PKN 673/98, Mon. Prawn. z 1999 r. Nr 12, poz. 9). Zważywszy na, z reguły subiektywną ocenę przyczyny wypowiedzenia przez obie strony stosunku pracy (pracodawca uważa ją za uzasadniającą wypowiedzenie, pracownik za krzywdzącą), najistotniejsze jest, aby w ogóle była ona wskazana. W razie sporu, tak jak w niniejszej sprawie, podana przyczyna jest poddawana kontroli w płaszczyźnie art. 45 § 1 k.p.

Wypowiedzenie jest normalnym i - przy spełnieniu rygorów ustawowych - w pełni przez prawo dopuszczalnym sposobem zwolnienia pracownika. Dlatego "zasadność wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę na czas nieokreślony powinna być oceniana w płaszczyźnie stwierdzenia, że jest to zwykły sposób rozwiązywania umowy o pracę" (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 grudnia 2001 roku sygn. akt I PKN 715/00 – Pr.Pracy 2002/10/34).

Jednakże powyższe ujęcie nie oznacza jednak przyzwolenia na arbitralne, dowolne i nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiedzenie umowy o pracę.

W ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę, wypowiedzenie powodowi umowy o pracę wskazywało nierzeczywiste przyczyny i dlatego było nieuzasadnione, a ponadto było niezgodne z zasadami współżycia społecznego.

Pracodawca podał w wypowiedzeniu ogólny zarzut polegający na niedopełnieniu przez powoda obowiązków służbowych polegających na niewłaściwym zarządzaniu salonem jubilerskim (...)w (...)w W. i podległym personelem. Do tak niedookreślonego zarzutu trudno się odnieść, dlatego należy zbadać zasadność wypowiedzenia poddając analizie podane przyczyny w dalszej części oświadczenia pracodawcy.

Odnosząc się do pierwszego zarzutu nieprzestrzegania przez powoda procedur dotyczących utrzymania porządku na zapleczu i sali sprzedaży salonu, należy zaznaczyć, że wszyscy świadkowie oprócz M. A. i M. U. zeznali, że w salonie było czysto, że było regularnie sprzątane. Powód zaznaczył w raporcie z wizyty M. A. kwestie z porządkiem, czy raczej brakiem porządku, wyłącznie na polecenie przełożonego, chociaż się z tą oceną nie zgadzał. Nie może ujść uwagi, że salon od otwarcia nie był remontowany, meble w salonie były stare i mogły sprawiać wrażenie braku porządku, czy ogólnie pojętej estetyki. Trudno jednak uwierzyć, że pomimo codziennego sprzątania w salonie z biżuterią były kłęby kurzu, jak to określiła M. A.. Ponadto pozwany podkreślał cały czas, że nie były przestrzegane procedury utrzymania porządku, nie wyjaśniając, jakie to były szczególne procedury utrzymywania czystości w salonie i na zapleczu i nie załączając żadnego dokumentu.

W zakresie drugiego zarzutu stawianego powodowi polegającego na ignorowaniu poleceń przełożonego, uzupełnianie przez powoda raportu z wizyty Regionalnego Menadżera Sprzedaży – Pani M. A.z dnia 20 sierpnia 2015 roku dopiero po kilkukrotnych upomnieniach ze strony Regionalnego Menadżera Sprzedaży podczas wizyty z dnia 16 września 2015 roku, należy stwierdzić, że powód uzupełnił raport zgodnie z wolą przełożonego, a opóźnienie wynikało z niezrozumienia i nie zgadzania się z narzuconą oceną przez M. A. w zakresie porządku w salonie i na zapleczu.

W kwestii zarzucanego niestosowania się do obowiązku organizowania cyklicznych comiesięcznych spotkań z zespołem i niesporządzaniu notatek z tych spotkań oraz braku zaangażowania we wprowadzanie zmian i innowacji w salonie, w tym na niezastosowaniu się do polecenia Regionalnego Menedżera Sprzedaży przekazanego mailem z dnia 19 sierpnia 2015r. w zakresie drukowania listy obecności pracownikom z systemu e-karta, należy podkreślić, że przed rozmową z M. A. w sierpniu 2015 r., powód nie miał obowiązku odbywać comiesięcznych spotkań i sporządzać z nich notatek. Wykonał polecenie przełożonej od następnego miesiąca po otrzymaniu polecenia. Również zarzut braku zaangażowania we wprowadzanie zmian i innowacji w salonie, w tym na niezastosowanie się do polecenia Regionalnego Menedżera Sprzedaży przekazanego mailem z dnia 19 sierpnia 2015r. w zakresie drukowania listy obecności pracowników z systemu e-karta, należy stwierdzić za chybiony. Aczkolwiek rzeczywiście powód wprowadził te zmiany dopiero od października, ale jak wyjaśnił, wynikało to tylko z tego powodu, że wybierał się na urlop od 22 sierpnia 2015 r. do 31 sierpnia 2015 r. i miał już wszystkie dokumenty przygotowane, w tym wydruk listy obecności na druku akcydensowym. Jak zeznała świadek E. P., te druki różniły się jedynie szatą graficzną, a ponadto lista obecności w formie wydruku z e-karty była wymaga jedynie w regionie zarządzanym przez M. A., w pozostałych salonach w całej sieci, była na druku akcydensowym.

Powyższe, zdaniem pracodawcy, skutkowało utratą zaufania pracodawcy do powoda, które oceniał jako niezbędne dla powierzenia powodowi funkcji kierownika salonu, oraz niespełnieniem przez powoda oczekiwań pracodawcy. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że przyczyny podane powodowi w wypowiedzeniu nie były prawdziwe, a jeżeli nawet częściowo były, to były małej wagi. Postępowanie wykazało, że salon, którym kierował powód, był sprzątany, był czysty, a jedynie mógł sprawiać wrażenie zaniedbanego z uwagi na stare wyposażenie. Ponadto powód wprowadził zmiany na polecenie nowego regionalnego menedżera. W ocenie Sądu, tak naprawdę niewykonanie od razu poleceń M. A. nie miało znaczenia i nie było prawdziwym powodem wypowiedzenia umowy powodowi. Jak zeznał powód, już w pierwszej rozmowie z M. A. usłyszał, że patologią jest, jeżeli pracownik pracuje kilkanaście lat w jednym miejscu. W ocenie Sądu, takie twierdzenie nie zasługuje na aprobatę, a wręcz przeciwnie, pozwala wysnuć wniosek, że pracownik dobrze wykonuje swoją pracę, skoro awansował i przez wiele piastuje stanowisko kierownika, a przełożeni nie zgłaszają zastrzeżeń do jego pracy.

Art. 45 § 1 k.p. stanowi, że w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Powód wniósł o zasądzenie odszkodowania w wysokości 14.181 złotych. Wobec tego, że przyczyny wskazane w wypowiedzeniu okazały się nierzeczywiste i nieprawdziwą podstawą wypowiedzenia, sąd orzekł o odszkodowaniu, jednakże w innej kwocie tj. 13.945,38 złotych zgodnie z zaświadczeniem o wynagrodzeniu liczonym jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy. Należy zwrócić uwagę, że powód pracował u pozwanej od lutego 2000r., a kierownikiem salonu był od 2002r. W ocenie sądu świadczy to o tym, że był dobrym pracownikiem i realizował właściwie obowiązki na stanowisku kierownika salonu, co dodatkowo uzasadniało słuszność zasądzenia odszkodowania na jego rzecz wraz z odsetkami. Ponadto, należy zwrócić uwagę, ze M. A. już 10 września 2015 r. sporządziła wniosek o akceptację wypowiedzenia umowy powodowi (wysłany 17 września 2015 r. do J. W.), co wskazuje, że decyzja o rozwiązaniu stosunku pracy z powodem podjęta byłą zanim powód miał możliwość wyjaśnienia i wdrożenia wszystkich pleceń nowego kierownika regionalnego. Nie może ujść uwagi sądu, że także szczegółowy opis stanowiska powód otrzymał dopiero 11 września, zatem należy uznać, że pracodawca nie dał mu szansy na wykazanie, czy powód realizuje swój nowy zakres obowiązków.

W ocenie sądu, pozwany pracodawca naruszył zasady współżycia społecznego, bowiem wypowiedział umowę o pracę wieloletniemu pracownikowi z błahych powodów, które w ocenie sądu sprawiają jedynie iluzoryczne wrażenie zasadności wypowiedzenia. Należy przypomnieć, generalną zasadę, że nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony (art. 8 k.p.).

Sąd oddalił powództwo w zakresie żądania zasądzenia odszkodowania w kwocie ponad 13.945,38 złotych z uwagi na to, że zasądzając odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę, sąd zasądza kwotę w oparciu o okres zatrudnienia i kwotę wyliczoną jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, która wynosi 4648,46 zł (3x4648,46=13.945,38zł).

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz stosowanego odpowiednio art. 98 k.p.c. Powód, jako pracownik był z mocy prawa zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych (art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy o kosztach), natomiast powództwo zostało uwzględnione właściwie niemalże całości, zatem w tej sytuacji kosztami nieuiszczonej opłaty od pozwu Sąd obciążył pozwanego. Wymiar opłaty Sąd ustalił w oparciu o treść art. 13 powołanej ustawy o kosztach sądowych, który stanowi, iż opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 100.000 złotych. Łącznie koszty sądowe jakimi należało obciążyć pozwaną wyniosły 698 zł ( 13945,38 zł x 5 % ).

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd, zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy z urzędu nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia powodowego pracownika.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.