Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Zawierciu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2017 r. w Zawierciu

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko J. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 4.908,65 (cztery tysiące dziewięćset osiem 65/100) zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16.01.2017r. do dnia 13.09.2017r., przy czym kwotę należności głównej rozkłada na 49 rat: pierwszą ratę w wysokości 108,65 (sto osiem 65/100) zł i kolejne raty w wysokości po 100 (sto) zł, płatnych miesięcznie począwszy od października 2017r. do 20-go dnia każdego kolejnego miesiąca z zastrzeżeniem ustawowych odsetek za opóźnienie na wypadek opóźnienia w zapłacie poszczególnych rat,

2.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 125 (sto dwadzieścia pięć) zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 543/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. w dniu 16 stycznia 2017r. wystąpił do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie o wydanie nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanemu J. S., wnosząc o zasądzenie kwoty 4.908,65 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzona kwota wynika z niespłaconej przez pozwanego J. S. należności wynikającej z zawartej przez strony umowy ugody.

Postanowieniem z dnia 10 marca 2017r. wydanym w sprawie sygn. akt VI Nc-e 49512/17 Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zawierciu (k. 5 akt).

Powód wezwany przez tut. Sąd do uzupełnienia braków formalnych pozwu złożonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym w piśmie z dnia 20 kwietnia 2017r. uzupełnił braki formalne pozwu, zgodnie z art.505 ³⁷ § 1 k.p.c. oraz złożył powołane w pozwie dokumenty (k. 9-20 akt).

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu uproszczonym, albowiem roszczenie pozwu wynika z umowy, a wartość przedmiotu sporu nie przekracza kwoty 10.000,00 zł (art. 505 ¹ pkt 1 k.p.c.).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 1 lipca 2015r. została zawarta pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w W. a J. U. (...), na podstawie której pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz powoda kwoty 6.308,65 zł tytułem roszczeń regresowych w związku ze zgłoszoną szkodą komunikacyjną w 12 ratach miesięcznych w wysokości 100,00 zł płatnych najpóźniej do 10-go dnia każdego miesiąca kalendarzowego począwszy od miesiąca lipca 2015r. Pozostała należność w wysokości 5.108,65 zł zgodnie z zawartą ugodą została odroczona do dnia 10 lipca 2016r.(k. 17 akt) Do dnia 20 lipca 2016r. pozwany dokonał wpłat na rzecz powoda w łącznej kwocie 1.400,00 zł. (k. 18 akt), a w sumie na poczet przysługującej powodowi należności 2.000 zł.

Pismem z dnia 3 października 2016r. powód wystosował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty zadłużenia w wysokości 4.908,65 zł. (k. 19 akt).

Podczas rozprawy w dniu 13 września 2017r. Sąd dopuścił wszystkie wyżej wymienione dowody na okoliczność ustalenia charakteru, wysokości i wymagalności roszczeń objętych pozwem. Ponadto Sąd dopuścił dowód z przesłuchania pozwanego J. S., który nie zakwestionował żądania pozwu. Pozwany wyjaśnił, że źle zrozumiał, to co zostało zastrzeżone w ugodzie, płacił raty miesięcznie po 100 zł do lipca 2016r., a potem przyjął, że dalsza spłata jest odroczona. Twierdził, iż nie pamięta czy otrzymał ponaglenie z października 2016r. W lipcu 2016r. pozwany nie posiadał kwoty 5.000,00 zł ażeby jednorazowo zapłacić pozostałą kwotę zadłużenia. Pozwany oświadczył, iż chce spłacić swoje zobowiązanie, ale dalej w ratach po 100 zł. Utrzymuje się z renty w kwocie 868 zł brutto, a na rękę dostaje 548 zł, nie ma żadnych innych dochodów. Żona pozwanego utrzymuje się z pomocy społecznej, dostaje zasiłek celowy na zakup leków i okresowy, co jakiś czas na wsparcie finansowe. Pozwany choruje na kręgosłup po wypadku i nie pracuje. Mieszka w domu jednorodzinnym z żoną i młodszym synem, który nie dokłada się do wspólnego gospodarstwa, zarabia niewiele. Nikt nie pomaga pozwanemu i jego rodzinie. Pozwany zadeklarował, że jest w stanie płacić po 100 zł miesięcznie. Komornik prowadzi wobec pozwanego egzekucję innych roszczeń w związku z wypadkiem. Pozwany nie posiada innych zadłużeń. Jest mu ciężko, ale jakoś sobie radzi, nie jest w stanie inaczej spłacić zadłużenia wobec powoda. (k. 26-27 akt).

Załączone do pozwu dokumenty, ujawnione przez Sąd na rozprawie i zaliczone w poczet dowodów, pozwalają uznać, że powód w sposób należyty, tj. zgodny z art. 6 k.c., wykazał istnienie, wysokość oraz wymagalność dochodzonego od pozwanego roszczenia. Co więcej, pozwany nie zakwestionował żądania pozwu przed Sądem .

W tej sytuacji Sąd uwzględnił roszczenie w całości i orzekł, jak w sentencji. W oparciu o art. 320 k.p.c., Sąd uwzględnił wniosek pozwanego i rozłożył zasądzoną kwotę na raty : 49 rat, przy czym pierwsza rata w wysokości 108,65 zł i kolejne raty po 100,00 zł płatne miesięcznie począwszy od października 2017r. do 20-go dnia każdego kolejnego miesiąca z zastrzeżeniem ustawowych odsetek za opóźnienie na wypadek opóźnienia w zapłacie poszczególnych rat. Sąd uznał, iż rozłożenie na raty uzasadnia wyjątkowo trudna sytuacja życiowa i materialna pozwanego, nie pozwalająca na jednorazową spłatę wierzytelności objętej niniejszym powództwem. Sąd rozkładając pozwanemu zasądzoną należność na raty miał także na uwadze uzasadniony interes powoda i zapewnienie mu odzyskania należności bez wszczynania wobec pozwanego postępowania egzekucyjnego i obciążania go dalszymi kosztami. W ocenie Sądu wysokość rat gwarantuje terminową spłatę zobowiązania. Sąd miał na względzie również to, iż pozwany regulował swoje zobowiązanie wobec powoda wynikające z ugody w okresie do lipca 2016r. w ustalonych ratach, brak wpłaty przez pozwanego pozostałej kwoty nie wynikał z jego złej woli, lecz z powodu błędnego zrozumienia treści zawartej ugody i przyjęcia, iż dalsza spłata została odroczona, jak również z powodu braku środków w takiej kwocie.

Z uwagi na rozłożenie należności na raty Sąd zasądził odsetki tylko do dnia wydania wyroku ( por. uchwałę SN z 15.12.2006 r., III CZP 126/06 ).

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.c. Na kwotę zasądzonych kosztów złożyły się: kwota 100,00 zł, tytułem uiszczonej opłaty sądowej, kwota 17 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od złożonego pełnomocnictwa oraz kwota 7,38 zł tytułem kosztów poświadczenia notarialnego i kwota 0,62 zł tytułem prowizji e-C., zgodnie z żądaniem pozwu.