Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 08 czerwca 2017 roku.

Sąd Rejonowy w Nidzicy w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Krzysztof Bieńkowski

Protokolant – st.sekr.sąd. Krzysztof Rydzewski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej O.-Północ w O. – del. do Prok.Rej. w N. A. R.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 09.02.2017r., 09.03.2017r., 06.04.2017r. i 01.06.2017r.

sprawy:

Ł. T. (1), s. M. i W. z d. K., ur. (...) w O.,

oskarżonego o to, że:

w okresie od 16 listopada 2013 roku do 21 listopada 2013 roku w miejscowości (...) gmina J. i D. woj. (...)- (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. w W., w ten sposób, że pod pozorem zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych za pośrednictwem infolinii skontaktował się z pracownikiem firmy (...) obecnie (...) S.A., gdzie w rozmowie wprowadził go w błąd co do tożsamości osoby zawierającej usługę telekomunikacyjną i zawarł na dane J. R. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i w ten sposób wyłudził usługi telekomunikacyjne i zakupiony w promocyjnej cenie aparat telefoniczny marki S. (...) G. (...) o nr rej (...) o łącznej wartości 3.507,76 PLN, a następnie odebrał od kuriera przedmiotowy aparat telefoniczny składając podpisy na w/w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych i fakturze VAT nr (...) jako J. R. czym działał na szkodę (...) S.A. i J. R.,

tj. o czyn określony w art. 286 § 1 kk

ORZEKA :

I.  Oskarżonego Ł. T. (1) uznaje za winnego zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem , że oskarżony działał na szkodę (...) S.A. i czyn ten kwalifikuje jako przestępstwo z art.286§1 k.k. w zb. z art.270§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. i za to z mocy tychże przepisów skazuje go, a z mocy art.286§1 k.k. w zw. z art.11§3 k.k. wymierza mu karę 1(jednego) roku i 6(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  Na podstawie art.46§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego Ł. T. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwoty 3.507,76 (trzech tysięcy pięciuset siedmiu i 76/100) złotych;

III.  Na mocy art. 44 § 2 kk orzeka przepadek dowodów rzeczowych ujętych w wykazie dowodów rzeczowych z k. 326 w postaci:

a.  umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) z dnia 16 listopada 2013 roku na nazwisko J. R. – k. 69 akt sprawy,

b.  faktury VAT (...) z dnia 16 listopada 2013 roku – k. 70 akt sprawy,

c.  kserokopii polecenia przelewu kwoty 59,00 złotych, na odbiorcę C. P. przez zleceniodawcę J. R. – k. 71 akt sprawy,

poprzez pozostawienie w aktach sprawy.

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw.S. S. kwotę 1344 zł wraz z należnym od tej kwoty podatkiem VAT tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu w postępowaniu przed Sądem;

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości, którymi obciąża Skarb Państwa.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

N. (...)

Sygn.akt II K 261/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił , co następuje :

W 2013 roku operator telefonii komórkowej (...) (...) (obecnie (...) S.A.) prowadził sprzedaż usług w formie wysyłkowej.

Odbywało się to poprzez telefoniczną deklarację klienta odnośnie woli zawarcia umowy i podaniu tą drogą danych personalnych, następnie wypełniony na podane dane personalne druk umowy był przesyłany na wskazany adres, a następnie doręczyciel po weryfikacji danych odbierał podpis klienta , doręczał aparat telefoniczny i zwracał umowę operatorowi.

W okresie listopada 2013 r. oskarżony Ł. T. (1) postanowił wykorzystać ten system w celu dokonania przestępstwa.

Skontaktował się z w/w operatorem i telefonicznie zadeklarował zawarcie umowy na imię i nazwisko J. R..

Telefonicznie przekazał dane personalne rzekomego kontrahenta, częściowo zbieżne z danymi personalnymi J. R..

W dniu 16.11.2013 r. sporządzona została umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) pomiędzy (...) C. a J. R. zam.ul.(...) , (...)-(...) D..

W dniu 21.11.2013 r. T. S. doręczył druk umowy oraz fakturę VAT oskarżonemu Ł. T. , który podpisał ją jako (...), następnie zaś przekazał aparat telefoniczny marki S. (...) G. (...).

Umowa i faktura zostały następnie zwrócona operatorowi.

Wobec braku wpłat z tytułu umowy nabywca wierzytelności skierował czynności windykacyjne wobec J. R., który zawiadomił organa ścigania.

Ł. T. (1) , który nigdy nie miał zamiaru wywiązania się z umowy doprowadził w ten sposób (...) Centertel do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie3.507,76 zł.

(dow : zezn.śwd.J. R. k.4-5, k.48-49 , k.218-219, zezn.śwd.M. P. k.163-164, zezn.śwd.A. K. k.207-208, zezn.śwd.M. S. k.227-228 , załączniki do zawiad. o ps-twie k.5-14 , kserokopie dokumentów k.19-26, k.28-30, k.42-43, informacje z O. Polska k.31-35, k.68 , k.76-78 , umowa k.69 , faktura VAT k.70, opinia biegłego k.244-253 i k.297-304, pismo (...) Polska k.74-75)

Ponadto Sąd ustalił , że oskarżony nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo.

Cierpi natomiast na zaburzenia osobowości wyrażające się m.in. w postawie nieodpowiedzialności , lekceważeniu norm i reguł społecznych , nieumiejętność wyciągania wniosków z dotychczasowych doświadczeń.

Oskarżony miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

(dow : opinia sądowo-psychiatryczna k.416-419)

Oskarżony Ł. T. (1) w toku postępowania przygotowawczego oraz na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień (k.314 , k.379v).

Sąd zważył , co następuje :

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego uznać należy , że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości.

Z jednoznacznej , stanowczej , pełnej i jasnej opinii biegłego z zakresu badania dokumentów wynika , że podpisy na umowie i fakturze VAT o treści (...) nakreślił oskarżony.

(dow : ekspertyza rękopisów k.297-304)

W ocenie Sądu opinia powyższa nie budzi wątpliwości.

Została opracowana przez biegłego z renomowanego ośrodka, posiadającego kwalifikacje do tego rodzaju badań jest więc fachowa.

Istotne jest , że biegły dysponował obszernym materiałem porównawczym oraz oryginalną dokumentacją. Opinia zawiera szczegółowe uzasadnienie i dokładny opis metody badawczej.

W ocenie Sądu nie ma żadnych podstaw by dowód ten kwestionować.

Tym samym bez wątpliwości można stwierdzić , że to oskarżony podał fikcyjne imię i nazwisko i to on odebrał telefon marki S. (...) G. (...).

Z przyjętego sposobu zawierania tego rodzaju umów (i z treści samej umowy) wynika bowiem jednoznacznie, że to podpisujący się otrzymuje aparat telefoniczny.

Nie można uznać za wiarygodne zeznań świadka T. S. w zakresie jakim deklaruje on przeprowadzenie weryfikacji danych personalnych klienta (k.437v, k.218v-219).

Pomijając już okoliczność , że osoba o nazwisku i podanych innych danych - J. R. nie istnieje to nie z relacji J. R. wynika niezbicie , że tylko część podanych danych odpowiadała jego osobie, w szczególności wskazano błędny nr dowodu osobistego z którego rzekomo doręczyciel miał spisywać dane.

(k.379-380 , k.48-49 , k.5)

Ponadto w świetle opinii k.244-253 wykluczyć należy aby podpisy na umowie i fakturze złożył J. R..

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości , że to oskarżony Ł. T. (1) podrobił podpis na umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych i fakturze Vat , wyłudzając jednocześnie telefon i doprowadzając pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie wskazanej w zarzucie aktu oskarżenia.

Biorąc pod uwagę , że oskarżony jest osobą dorosłą , poczytalną (k.419) , znającą obowiązujące normy prawne i konsekwencje ich nieprzestrzegania, a czyn mu zarzucany ma prosty charakter ze społecznego punktu widzenia, uznać należy , że można i należy przypisać mu winę.

W zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu Sąd zważył , co następuje :

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości w świetle omówionych powyżej dowodów , że oskarżony działał w z góry powziętym zamiarze, celowo wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do tożsamości nabywcy (poprzez podrobienie podpisu a tym samym sfałszowanie dokumentu) i nie mając od początku zamiaru wywiązania się z umowy i w konsekwencji doprowadzając w/w operatora do niekorzystnego rozporządzenia mieniem co wypełnia znamiona przestępstwa z art.286§1 k.k. w zb. z art.270§1 k.k.

Wymierzając karę oskarżonemu Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności zarówno łagodzących jak i obciążających , w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu i stopień winy.

Określając wysokość kary Sąd uwzględnił również cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do sprawcy , a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego ocenić należy jako stosunkowo znaczny. Za taką oceną przemawia nie tylko relatywnie znaczna wysokość wyrządzonej szkody, ale również i przede wszystkim przemyślany i sposób dokonania przestępstwa.

Zwłaszcza w tym zakresie t.j. zamiaru ujawnia się znaczny ładunek szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. Podkreślić należy, że oskarżony działał z niskich pobudek , chęci łatwego zysku którą to motywację ocenić należy wyjątkowo nagannie, zwłaszcza w odniesieniu do młodego i zdrowego (a więc potencjalnie zdolnego do podjęcia pracy zarobkowej) człowieka.

Ponadto uwzględnić należy w tej kategorii – okoliczności obciążających dotychczasową karalność oskarżonego , który na moment orzekania był już karany za przestępstwa , w tym podobne.

(dow : karta karna k.317)

Po stronie oskarżonego Sąd nie dopatrzył się szczególnych okoliczności łagodzących ponad konieczność limitowania wymiaru kary granicami ustawy i dyrektywami jej wymiaru z art.53§1 k.k.

Przy uwzględnieniu powyższych okoliczności , mając na uwadze granice ustawowego zagrożenia karą orzeczone kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest zdaniem Sądu adekwatna do wagi przypisanego oskarżonemu czynu i osoby sprawcy i nosi cech rażącej łagodności ani surowości.

Podkreślić bowiem należy , że Sąd wymierza karę w karę według swojego uznania w granicach zakreślonych ustawą (art.53§1 k.k.).

W ocenie Sądu dotychczasowy tryb życia oskarżonego, zwłaszcza wielokrotna karalność uzasadnia przekonanie , że jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności spełni swoje cele wychowawcze w stosunku do oskarżonego.

Ponadto Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody (pkt II wyroku) – przy czy w tym zakresie Sąd błędnie wskazał jako podmiot uprawniony pokrzywdzonego, podczas gdy wierzytelność została już zbyta (k.28, k.30).

O wynagrodzeniu obrońcy orzeczono na podstawie § 17 ust.2 pkt.1 w zw. z §20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie ponoszenia przez Sp (…) (Dz.U. Nr 1085 z późn.zm.)

Sąd w oparciu art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na aktualną sytuację majątkową.

SSR Krzysztof Bieńkowski

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

- (...)

(...)

3. (...)

(...). (...)