Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Jarocinie II Wydział Karny w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 stycznia 2017 r. sprawy:
D. S. s. M. i H. z domu C. ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w okresie od października 2015 roku do 26 lipca 2016 roku w miejscowości W., gminy K., województwa (...), znęcał się psychicznie i fizycznie nad K. S. oraz J. K. w ten sposób, że w trakcie wywoływanych pod wpływem alkoholu awantur wyzywał je wulgarnymi i obelżywymi słowami, kierował groźby zabicia i podpalenia, niszczył wyposażenie domu oraz stosował przemoc fizyczną w postaci popychania i szarpania a nadto K. S. bił po ciele

tj. o czyn z art. 207 § 1 kk

1.  w miejsce zarzucanego czynu oskarżonego D. S. uznaje za winnego tego, ze w dniu 26 lipca 2016 r. w miejscowości W. będąc pod wpływem alkoholu wyzywał K. S. i J. K. wulgarnymi słowami, a także groził im zabiciem wzbudzając u pokrzywdzonych uzasadnione obawy spełnienia tych gróźb tj. popełnienia występku z art. 190 § 1 kk i 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 190 § 1 kk wymierza mu karę 3 (trzy) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 26.07.2016 r. godz. 11:40 do dnia 27.07.2016 r. godz. 15:20 (2 dni);

3.  na podstawie art. 41a § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonymi bez ich zgody oraz nakaz opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonymi położonego w miejscowości (...) na okres 2 (dwa) lat;

4.  zasadza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 577,22 zł tytułem kosztów postępowania.

Sędzia (-)

UZASADNIENIE

Oskarżony D. S. ma 35 lat, jest żonaty, ma na utrzymaniu jedno dziecko i utrzymuje się z prac dorywczych. Jest osobą uzależnioną od alkoholu. Mieszka w miejscowości W. w domu jednorodzinnym wspólnie z żoną K. S., ich synem, dzieckiem jego małżonki z innego związku, a także z teściową J. K.. W domu tym sporadycznie przebywa także obecny partner jego małżonki.

Oskarżony pozostaje pod dozorem kuratora w związku ze skazaniem przez Sąd Rejonowy w Ś. W.. w sprawie II K 813/12 za czyn z art. 178a § 4 kk. W dniu 14 października 2015 r. D. S. skazany został między innymi za czyn z art. 207 § 1 kk i 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony na szkodę K. S. oraz J. K. na karę łączną 10 miesięcy ograniczenia wolności. W tym czasie oskarżony przebywał poza granicami kraju, gdzie pracował dorywczo. Święta Bożego Narodzenia K. S. spędzała ze swoim nowym partnerem. Oskarżony do kraju wrócił w dniu 30 grudnia 2015 r. w związku z dwutygodniowym urlopem. Przekazał on swojej żonie część zarobionych pieniędzy. Po powrocie do domu od razu spożywał znaczne ilości alkoholu. Rodzina nie zgłaszała jednak kuratorowi żadnych uwag dotyczących jego zachowania. W tym czasie oskarżony odpracowywał orzeczoną karę ograniczenia wolności. W dniu 25 stycznia 2016 r. ponownie wyjechał za granicę i wrócił na początku lutego. Kolejny wyjazd nastąpił w dniu 13 marca 2016 r. Do tego momentu małżonka nie sygnalizowała kuratorowi jakichkolwiek złych zachowań męża. W tym czasie rodzina borykała się z problemami finansowymi. Oskarżony wrócił do domu w dniu 6 maja 2016 r. by ponownie wyjechać za granicę w dniu 25 czerwca 2016 r. Gdy wrócił po około trzech tygodniach, nie zastał już żony, która wyjechała z domu z młodszym dzieckiem. Do tego momentu rodzina oskarżonego nie zgłaszała do jego zachowania żadnych zastrzeżeń. W połowie lipca oskarżony opuścił dom, a następnie wrócił w dniu 26 lipca 2016 r. Był wówczas pod wpływem alkoholu. Żona obawiając się go, nie wpuściła go do środka, a jedynie przez okno podała mu jego rzeczy na przebranie. Oskarżony poszedł do sklepu gdzie spożył znaczne ilości alkoholu, a następnie ponownie przyszedł do domu. Był bardzo agresywny, wyzywał żonę oraz teściową słowami wulgarnymi, groził im także, że je pozabija. Pokrzywdzone obawiając się tych gróźb wezwały policję. Po przyjeździe funkcjonariusze zastali oskarżonego siedzącego przed domem i spożywającego piwo, rozmawiali także z pokrzywdzonymi, które były wystraszone, tym bardziej iż oskarżony cały czas im ubliżał. D. S. został zatrzymany, stwierdzono również u niego 1,98 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 113-113v, częściowo zeznania K. S. k. 113v-114, k. 2-3, k. 14-15, J. K. k. 10v-11, R. S. k. 20v-21, karta karna k. 43-44, odpis wyroku k. 45, opinia sądowo-psychiatryczna k. 52-54).

Oskarżony częściowo przyznał się do zarzucanego mu czynu, a mianowicie do tego, że w dniu 26 lipca groził zonie i teściowej oraz wyzywał wulgarnymi słowami. Przyznał się też do uderzenia żony, ale miało o mieć miejsce jeszcze przed poprzednim wyrokiem. Jako motywy swojego postępowania wskazał fakt, iż „kochanek” przebywa w domu i on tam musi z nim mieszkać. Wskazał również, iż w tej chwili nie mieszka już razem z żoną.

Sąd dał wiarę jego wyjaśnieniom albowiem w zakresie zarzutu znęcania znajdują one potwierdzenie w sprawozdaniach z dozoru kuratorskiego. Wynika z nich, iż w okresie od października 2015 r. oskarżony tylko sporadycznie przebywał w domu, a nawet wówczas pokrzywdzone nie zgłaszały co do jego zachowania jakichkolwiek zastrzeżeń. Również treść zeznań pokrzywdzonych nie wyklucza wersji oskarżonego, gdyż o jego zachowaniu po październiku 2015 r. wypowiadały się bardzo ogólnie, nie wskazując w sposób szczegółowy zdarzeń, które miały by świadczyć o przestępstwie znęcania. Odnosząc się do motywów zachowania podanych przez oskarżonego, stwierdzić należy, iż rzeczywiście sytuacja w domu małżonków S. jest dziwna, co podkreślał zresztą kurator w swoich sprawozdaniach, to jednak nie może to być usprawiedliwieniem dla zachowań polegających na groźbach i wyzwiskach pod adresem pokrzywdzonych, tym bardziej, iż oskarżony miał możliwość wyprowadzenia się z domu i zamieszkania u swojej matki.

Dokonując oceny zeznań pokrzywdzonych, Sąd uznał je w większości za wiarygodne. Zwrócić jednak należało uwagę, że K. S. w swoich zeznaniach w postepowaniu przygotowawczym pominęła fakt, że począwszy od października 2015 r. jej męża zasadniczo nie było w domu. Obydwie pokrzywdzone skupiły się zasadniczo na zdarzeniu z dnia 26 lipca 2016 r.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania R. S., funkcjonariusza policji, który przeprowadzał interwencję, albowiem nie były one kwestionowane przez żadną ze stron. Podobnie Sąd ocenił pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, w tym opinię sądowo- psychiatryczną oraz sprawozdania kuratorskie.

Oskarżonemu zarzucanego popełnienie występku z art. 207 § 1 kk polegającego na znęcaniu się psychicznym i fizycznym nad K. S. oraz J. K. w okresie od października 2015 r. do 26 lipca 2016 r. Tymczasem zgromadzony przez Sąd materiał dowodowy wskazuje, że faktycznie do zachowań przestępczych doszło wyłącznie w dniu 26 lipca 2016 r. Przez zdecydowaną większość okresu objętego aktem oskarżenia D. S. przebywał poza domem i w tym czasie pokrzywdzone nie zgłaszały jego kuratorowi żadnych skarg związanych z zachowaniem oskarżonego. Dowody z tym związane nie zostały ujawnione w toku postępowania przygotowawczego a są kluczowe dla oceny trafności zarzutu. Pokrzywdzone zeznając zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem w zasadzie skupiły się na dniu poprzedzającym złożenie zawiadomienie o przestępstwie. W takiej sytuacji Sąd uznał, iż oskarżony w dniu 26 lipca 2016r. wyzywał je słowami wulgarnymi, a także groził im zabiciem, wzbudzając u pokrzywdzonych uzasadnione obawy spełnienia tych gróźb, przez co wyczerpał znamiona występku z art. 190 § 1 kk i 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. W ocenie Sądu zachowania oskarżonego tego dnia nie były na tyle intensywne, by można przyjąć, że miał miejsce jednorazowy czyn wyczerpujący znamiona występku z art. 207 § 1 kk.

Dokonując zmiany kwalifikacji prawnej zarzucanego czynu Sąd uznał, iż nie było potrzeby w takiej sytuacji uzyskania oświadczenia oskarżyciela publicznego o objęciu ściganiem czynu z art. 216§1kk. Po pierwsze Sąd przypisał oskarżonemu popełnienie jednego czynu, wyczerpującego znamiona dwóch występków. Tymczasem konieczność uzyskania takiego oświadczenia, składanego w trybie art.60§1kpk, dotyczy sytuacji, w której dopiero na rozprawie dochodzi do ustalenia, że czyn ścigany przez prokuratora jako przestępstwo publicznoskargowe zawiera jedynie znamiona przestępstwa ściąganego skargą prywatną (por. Wyrok SN z dnia 23 kwietnia 2008r. V KK 5/08, Legalis 104464). Przypisany oskarżonemu czyn zawiera także znamiona czynu ściganego z oskarżenia publicznego. Po drugie przedmiotem procesu nie jest ocena prawna czynu (kwalifikacja), a ujęte w akcie oskarżenia zdarzenie faktyczne. Opis czynu przypisany oskarżonemu przez Sąd jest w części tożsamy z opisem zawartym w akcie oskarżenia gdzie również zarzucono mu kierowanie pod adresem pokrzywdzonych gróźb zabicia i słów wulgarnych. Wnosząc akt oskarżenia w takiej postaci oskarżyciel publiczny wyraził już wolę ścigania m.in. tych zachowań.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego za winnego wyżej opisanego czynu i za to na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11§3kk wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Okolicznością obciążającą była uprzednia karalność oskarżonego oraz fakt popełnienia przestępstwa pod wpływem alkoholu. Okolicznością łagodzącą przyznanie się oskarżonego do czynu, który został mu przez Sąd przypisany. Sąd nie znalazł podstaw do warunkowego zawieszenia kary, mając na względzie także ten fakt, że w trakcie trwającego postępowania dopuszczał się od nagannych czynów w stosunku do swoich rodziców oraz pokrzywdzonych. Uzasadniało to orzeczenie na podstawie art. 41a § 1 kk środka karnego w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzonymi bez ich zgody oraz nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonymi.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk.