Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SR D. Smejda

Protokolant st. sekr. sąd. A. Pabiś

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Bełchatowie – M. Karwackiej - Barylskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2017 r.

sprawy przeciwko W. D., urodzonemu (...) w P., synowi Z. i J. z domu K.,

oskarżonemu o to, że:

w dniu 28 czerwca 2017 roku około godziny 23.25 na drodze (...) w miejscowości (...), gmina K., woj. (...), kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości z zawartością 0,58 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

1. na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk na okres próby 2 (dwóch) lat warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonego W. D. – w zakresie zarzucanego mu czynu, eliminując z opisu czynu liczbę: (...), tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 kk;

2. na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku;

3. na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego w punkcie drugim środka karnego zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 czerwca 2017 roku;

4. na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka od oskarżonego W. D. na rzecz Funduszu (...) świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;

5. wymierza oskarżonemu W. D. 100 (sto) złotych opłaty oraz zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem wydatków.

II K 524/17

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2017 roku w godzinach przedwieczornych W. D. wypił około 1,5 l piwa.

Tego samego dnia nocą wsiadł on za kierownicę należącego doń samochodu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i po godzinie 23.00 wyjechał z domu

(wyjaśnienia oskarżonego W. D. k. 48-48 odwrót)

W. D. jechał jako kierujący wskazanym pojazdem w dniu 28 czerwca 2017 roku około godziny 23.25 drogą (...) prowadzącą przez K.. Wykonał manewr skrętu w lewo na stację paliw.

Po opuszczeniu pojazdu W. D. został zatrzymany przez patrol policji, który bezpośrednio za nim wjechał na stację. Funkcjonariusze zbadali stan jego trzeźwości.

W. D. nie spożywał żadnego alkoholu w okresie między opuszczeniem pojazdu a zatrzymaniem go przez policję.

(wyjaśnienia oskarżonego W. D. k. 48-48 odwrót; notatka urzędowa k. 1)

Badanie przeprowadzone u prowadzącego o. mężczyzny wykazało w I próbie (godz. 23.32 w dniu 28 czerwca 2017 roku) obecność 0,58 mg/l alkoholu w powietrzu przezeń wydychanym, w II próbie (godz. 23.50 w dniu 28 czerwca 2017 roku) – obecność 0,56 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, w III próbie (godz. 23.59 w dniu 28 czerwca 2017 roku) – obecność 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś w IV próbie (godz. 0.15 w dniu 29 czerwca 2017 roku) – obecność 0,47 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(protokół użycia alkosensora k. 2; protokół użycia alkometru k. 3; wyjaśnienia oskarżonego W. D. k. 48-48 odwrót; notatka urzędowa k. 1; świadectwa wzorcowania k. 4, 5)

W. D. samodzielnie wychowuje 12-letnią córkę. Zamieszkuje wraz z nią w K.. Jego małżonka zmarła w 2014 roku. Syn oskarżonego – A. D. usamodzielnił się i zamieszkuje ze swą babką w miejscowości O. (...).

W. D. posiada prawo jazdy kategorii (...). Prowadzi on działalność gospodarczą w zakresie usług (...), osiągając z tego tytułu miesięczny dochód w kwocie około 3.200 złotych brutto. Dochód ów jest jedynym źródłem utrzymania jego i córki (nie uzyskującej żadnego świadczenia socjalnego po zmarłej matce).

Uprawnienia do prowadzenia pojazdów, przede wszystkim kategorii (...), są W. D. niezbędne do możliwości wykonywania prowadzonej przezeń działalności gospodarczej. Po zatrzymaniu mu prawa jazdy w przedmiotowej sprawie zaobserwował on spadek liczby składanych mu zleceń. Obecnie jest on uzależniony od pomocy syna, który (posiadając prawo jazdy kategorii (...)) w miarę swych możliwości dowozi go na miejsce wykonywania robót (...) w ramach prowadzonej przezeń działalności gospodarczej.

Córka W. D. uczęszcza do szóstej klasy Szkoły Podstawowej w K.. Dziewczynka uczy się bardzo dobrze. Ojciec dba o nią. Korzysta ona z pomocy okulisty i ortodonty w B. (oddalonym o około 10 -12 km od K.).

(wyjaśnienia oskarżonego W. D. k. 48-48 odwrót; zeznania świadka A. D. k. 49; oświadczenie oskarżonego k. 48; informacja o prowadzonej działalności gospodarczej k. 30; świadectwo szkolne k. 31; odpis aktu zgonu k. 32)

W. D. nie był uprzednio karany sądownie za popełnienie przestępstw.

Oskarżony nie figuruje w ewidencji kierowców naruszający przepisy ruchu drogowego.

(dane o karalności k. 34; informacja o wpisach w ewidencji kierowców k. 14)

W dniu 28 czerwca 2017 roku zostało zatrzymane posiadane przezeń prawo jazdy.

(postanowienie k. 13)

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, składając wyjaśnienia korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Dodał, iż do prowadzenia działalności gospodarczej musi mieć prawo jazdy kategorii (...). Wniósł o warunkowe umorzenie wobec niego postępowania karnego w przedmiotowej sprawie. Wyraził żal z powodu popełnienia przedmiotowego czynu.

(wyjaśnienia oskarżonego W. D. k. 48-48 odwrót)

Sąd zważył, co następuje :

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd oparł się w głównej mierze na wyjaśnieniach oskarżonego i nieosobowych źródłach dowodowych.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia W. D., gdyż znajdują one potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w szczególności w protokole użycia alkosensora (k. 2), protokole użycia alkometru (k. 3) i notatce urzędowej (k. 1). Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu, oświadczając, iż w dniu 28 czerwca 2017 roku spożywał piwo. Następnie zaś tego samego dnia w godzinach nocnych wsiadł za kierownicę samochodu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i jechał nim jako kierujący drogą (...) w K., gdzie (po zjechaniu na stację benzynową) zatrzymał go patrol policji. Funkcjonariusze zbadali stan jego trzeźwości.

W ocenie Sądu przymiot wiarygodności posiadają także spójne i logiczne zeznania A. D., które korespondują z wyjaśnieniami jego ojca - W. D.. Wynika z nich jednoznacznie, iż to na oskarżonym spoczywa w całości ciężar wychowania 12-letniej córki, zaś jedynym dochodem rodziny W. D. jest ten osiągany z prowadzonej przezeń działalności gospodarczej.

Zgromadzony materiał dowodowy pozwala zatem na przyjęcie, że W. D. jechał jako kierujący samochodem w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości.

Na przymiot wiarygodności zasługują również nieosobowe źródła dowodowe, tak więc Sąd odwołał się do nich w swych ustaleniach.

Mając na względzie powyższe rozważania Sąd doszedł do przekonania, że W. D. czynem swym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Znajdując się bowiem w stanie nietrzeźwości jechał on jako kierujący samochodem marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) drogą publiczną (...) w K., tj. w ruchu lądowym.

Wyeliminowanie z opisu czynu (...) związane jest z tym, iż żadnego ze zgromadzonych w sprawie dowodów nie wynika, iż do zdarzenia doszło pod adresem (...).

Przeprowadzone badanie wykazało ponad wszelką wątpliwość obecność alkoholu w powietrzu wydychanym przez oskarżonego w rozmiarze pozwalającym na przyjęcie, iż był to stan nietrzeźwości w rozumieniu art. 115 § 16 kk. Z uwagi na występującą rozbieżność co do stanu nietrzeźwości sprawcy (związaną z poddaniem go 4 - krotnemu badaniu stanu trzeźwości), Sąd przyjął stopień nietrzeźwości wynikający z pierwszego badania, albowiem czas jego przeprowadzenia był najbardziej zbliżony do chwili popełnienia przedmiotowego przestępstwa.

Późniejsze badania wskazują, iż stan nietrzeźwości W. D. systematycznie malał.

Niezależnie od poczynionych rozważań, Sąd stoi na stanowisku, że wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego sprawcy nie są znaczne.

Faktem jest co prawda, iż W. D. dopuścił się owego czynu umyślnie, niemniej jednak stan jego nietrzeźwości przekroczył ustawową granicę tego stanu w stopniu niewielkim (niewiele ponad dwukrotnie). Jeśli zaś dodatkowo zważy się na fakt, iż oskarżony poruszał się co prawda drogą krajową, jednakże czynił to w godzinach nocnych, kiedy natężenie ruchu nie było zbyt wielkie, to będzie to dodatkową przesłanką dla przyjęcia, że społeczna szkodliwość przedmiotowego czynu nie była znaczna. Te okoliczności jego popełnienia potwierdzają zasadność zajętego przez Sąd stanowiska.

W ocenie Sądu także wina W. D. nie jest znaczna. Jest on co prawda osobą poczytalną i dojrzałą, jednakże do wystąpienia zdarzenia będącego przedmiotem osądu w niniejszej sprawie doszło na skutek incydentalnego zachowania z jego strony (o czym dobitnie – w ocenie Sądu – świadczy okoliczność, iż w przeszłości nie był on karany za żadne wykroczenie drogowe – k. 14).

W ocenie Sądu okoliczności popełnienia przedmiotowego czynu nie budzą wątpliwości. Oskarżony przyznał się do jego popełnienia, a jego sprawstwo potwierdzają pozostałe zgromadzone w sprawie dowody.

Za warunkowym umorzeniem postępowania przemawia także to, iż W. D. nie był dotychczas karany. Sąd wyraża zatem przekonanie, że przedmiotowe zachowanie było w jego życiu zdarzeniem epizodycznym, w dużej mierze będącym wynikiem niekorzystnego zbiegu okoliczności. Jest on osobą stateczną, samodzielnie wychowującą nastoletnią córkę (po śmierci trzy lata temu żony) i sam fakt postawienia go przed sądem stanowi dlań dużą dolegliwość. Prowadzi on ustabilizowany tryb życia, pracuje zawodowo, wykonując działalność gospodarczą o charakterze (...). Dochód z niej jest jedynym źródłem utrzymania jego i córki.

Właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego dotychczasowy sposób życia uzasadniają zatem stanowisko, iż mimo warunkowego umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni w przyszłości przestępstwa.

Biorąc pod uwagę charakter przedmiotowego czynu, Sąd doszedł do przekonania, że dwuletni okres próby będzie właściwy dla zapewnienia prawidłowego oddziaływania wychowawczemu na oskarżonego, jak również dla weryfikacji postawionej prognozy kryminologicznej.

Sąd nie zobowiązywał W. D. do naprawienia szkody, gdyż w niniejszej sprawie takowa nie wystąpiła.

Urealnieniu dolegliwości wobec oskarżonego ma służyć orzeczony wobec niego w oparciu o przepis art. 67 § 3 kk zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku. Jakkolwiek orzeczenie owego zakazu nie było w tym wypadku obligatoryjne (co wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego), to jednak Sąd doszedł do przekonania, iż celowym jest skorzystanie z tej możliwości, tym bardziej, iż od zatrzymania prawa jazdy upłynęły już blisko trzy miesiące, a zatem okres jednego roku wskazany w punkcie drugim sentencji przedmiotowego wyroku wkrótce zakończy się i W. D. odzyska posiadane uprawnienia. W ocenie Sądu orzeczenie owego zakazu na minimalny okres nie stanowi nadmiernej uciążliwości dla oskarżonego, nawet jeśli weźmie się pod uwagę okoliczności, iż prowadzi on działalność gospodarczą, do wykonywania której potrzebne jest prawo jazdy kategorii (...).

Sąd stoi na stanowisku, iż orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w stosunku do sprawcy na okres 2 lat byłoby z kolei dotknięte zbyt dużą dolegliwością dla niego, szczególnie gdy zważy się na okoliczność, iż W. D. jest dobrym ojcem i opiekunem dla swej córki, która korzysta z pomocy lekarzy specjalistów w oddalonym o kilkanaście kilometrów od K. B..

Na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 czerwca 2017 roku.

Podstawą zasądzenia od sprawcy na rzecz Funduszu (...) kwoty 5.000 złotych tytułem świadczenia pieniężnego był art. 67 § 3 kk.

W oparciu o art. 627 kpk obciążono oskarżonego obowiązkiem zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Wysokość opłaty określono na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 152 ze zmianami). Na poniesione w sprawie wydatki składają się następujące kwoty: 30 zł - opłata za kartę karną, 2 x 20 zł - ryczałt za doręczenie pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym.