Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

G. J. (1) prowadził działalność gospodarczą polegającą na usługach transportowych. W sierpniu 2016 r. wykonywał samochodem ciężarowym marki S. kurs do H. w Niemczech. W dniu 6 sierpnia 2016 r. trafił do szpital. O powyższym został powiadomiony jego współpracownik Z. Ś.. Z. Ś. wraz z synem M. Ś. powiadomili o tym ojca G. J. (1) J. J.. We trzech udali się do H., aby zabezpieczyć mienie G. J. (1). Kiedy dotarli na miejsce G. J. (1) już nie żył.

Ze szpitala udali się do Urzędu Celnego w H., gdzie stał samochód G. J. (1) z ładunkiem. J. J. zabrał kluczyki z urzędu. Następnie J. J. przekazał kluczyki Z. Ś., który miał wracać tym samochodem do S.. J. J. wrócił samochodem z M. Ś.. Po przyjeździe do G. powiadomił o śmierci G. J. (1) jego syna G. J. (2). Z. Ś. samochodem marki S. przyjechał do S. W. i tam na terenie swojej bazy zaparkował pojazd. Następnego dnia kierowca H. B. pojechał tym samochodem do G., gdzie samochód został rozładowany. Po rozładunku wrócił samochodem do bazy w W..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 120-121

zeznania M. Ś. k.128-129 w zw. z k.39-42

zeznania Z. Ś. k.148v.

Tego samego dnia J. J. wraz z M. Ś. i jego żoną P. Ś. przyszli do mieszkania G. J. (2). M. Ś. twierdził, że potrzebuje listów przewozowych CMR dotyczących ładunku, który miał zostać rozładowany w G.. G. J. (2) otworzył im drzwi od mieszkania, a sam udał się do łazienki. M. Ś. i J. J. weszli do pokoju G. J. (1). G. J. (2) powiedział im, aby wzięli, co potrzebują i wyszedł do drugiego pokoju. J. J. zapytał G. J. (2), czy da mu kluczyk od samochodu marki V. (...) nr rej. (...), który był własnością G. J. (1), bo powiedział, że chce odprowadzić go do swojego garażu w G.. G. J. (2) przekazał mu ten kluczyk. J. J. i M. Ś. z mieszkania zabrali 2 lub 3 segregatory z dokumentami i wyszli z mieszkania. Po chwili wrócił M. Ś. i powiedział, że zapomniał jeszcze jednej rzeczy. Wziął wtedy pieczątkę firmową G. J. (1). Zwrócił się do G. J. (2) żeby „nie fikał”, bo może prędko wylecieć z tego mieszkania. Po ich wyjściu z mieszkania G. J. (2) zaczął sprawdzać pokój ojca i stwierdził, że zostały zabrane faktury VAT za paliwo i kursy oraz jego świadectwa gimnazjalne.

Dowód: zeznania G. J. (2) k.121v.-122v. w zw. z k.28-31

wyjaśnienia oskarżonego k. 120-121

Po opuszczeniu mieszkania M. Ś. doradził J. J., aby samochód V. (...) odprowadzić do W., gdzie stoi samochód ciężarowy. J. J. wraz z M. Ś. i jego żoną wrócili do W.. Tam zaparkowali też samochód V. (...). W mieszkaniu M. Ś. wraz z żoną przeglądali dokumenty zabrane z mieszkania G. J. (1), a J. J. wraz ze Z. Ś. udali się na miejsc, gdzie był parkowany samochód S.. Do samochodu wszedł Z. Ś. i podawał J. J. rzeczy i dokumenty z pojazdu. J. J. z samochodu G. J. (1) zabrał telefon marki S. (...) z uszkodzonym wyświetlaczem, rzeczy osobiste w postaci spodni dresowych, jednej pary butów marki N., jednej pary skarpet a nadto dokumenty wydane na nazwisko G. J. (1) w postaci dowodu rejestracyjnego seria DR (...) oraz karty pojazdu seria KP/A. (...) od pojazdu V. (...) nr rej. (...) , 3 sztuk kart kwalifikacji, zaświadczenia (...) nr (...), 3 sztuk prawa jazdy nr (...), karty kierowcy nr (...), zaświadczenia (...) nr (...)/(...), 3 sztuk kart bankowych Banku (...), 2 sztuk kart (...), 1 sztuki karty (...), 1 sztuki karty członkowskiej (...) H..

W samochodzie znajdował również laptop z zasilaczem oraz drukarka. Z. Ś. powiedział, aby te rzeczy zostały w pojeździe, a M. Ś. coś tam sprawdzi. Następnie J. J. rzeczy i dokumenty z samochodu przewiózł do swojego mieszkania. Zabrał też od M. Ś. dokumenty w segregatorach. Wszystko to umieścił w garażu w G..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 120-121

Kiedy G. J. (2) dowiedział się, że J. J. zaparkował samochód V. (...) w W. zdenerwował się. W dniu 8 sierpnia 2016 r. razem z siostrą D. J. i wujkiem R. S. udali się do W.. Był też z nimi J. J.. Na miejscu J. J. zdecydował, aby jechać do prawnika w celu ustalenia, komu należy się spadek po zmarłym. Radca prawny przekazał im informację, że spadek należy się dzieciom tj. G. i D. J.. Wówczas wrócili do W., aby zabrać stamtąd samochód V. (...). J. J. przekazał im kluczyk do samochodu i R. S. wrócił pojazdem do G.. Nie przekazał dowodu rejestracyjnego i karty pojazdu. Twierdził, że przekaże rzeczy po zmarłym jak G. J. (2) odda mu klucze do garażu, który użytkował G. J. (1).

Po kilku dniach R. S. zadzwonił do Z. Ś., czy samochód ciężarowy może być nadal parkowany na jego parkingu, na co ten przekazał mu informację, że samochód został przez niego odprowadzony na parking firmy (...). G. J. (2), D. J. i W. J. udali się na parking S.. Tam od pracownika otrzymali kluczyki od samochodu S. i sprawdzili jego wnętrze. W środku nie znaleźli żadnych rzeczy należących do G. J. (1).

Dowód: zeznania G. J. (2) k.121v.-122v. w zw. z k.28-31

zeznania D. J. k.122v.-123v. w zw. z k.21-23 i k.75

zeznania R. S. k.160

zeznania W. J. k.123v.-124

Z zakładu (...) odebrał portfel syna, w którym znajdowały się i pieniądze w kwocie 500 euro o równowartości 2145 złotych i 320 zł. Pieniędzy tych nie przekazał G. J. (2) ani D. J..

W dniu 23 września 2016 r. M. Ś. i Z. Ś. przyjechali do G. i oddali laptop G. J. (1) J. J.. Nie została zwrócona drukarka.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 120-121

W dniu 23 listopada 2016 r. funkcjonariusze policji dokonali przeszukania w miejscu zamieszkania J. J. i ujawnili telefonu marki S. (...) z uszkodzonym wyświetlaczem, laptop marki H. wraz z zasilaczem M.-com, kluczyk od pojazdu V. (...) nr rej. (...), rzeczy osobiste w postaci spodni dresowych, jednej pary butów marki N., jednej pary skarpet a nadto dokumenty wydane na nazwisko G. J. (1) w postaci dowodu rejestracyjnego seria DR (...) oraz karty pojazdu seria KP/A. (...) od pojazdu V. (...) nr rej. (...) , 3 sztuk kart kwalifikacji, zaświadczenia (...) nr (...), 3 sztuk prawa jazdy nr (...), karty kierowcy nr (...), zaświadczenia (...) nr (...)/(...), 3 sztuk kart bankowych Banku (...), 2 sztuk kart (...), 1 sztuki karty (...), 1 sztuki karty członkowskiej (...) H..

Dowód: protokół zatrzymania rzezy k.59-62

J. J. ma 68 lat. Jest żonaty. Utrzymuje się z emerytury w kwocie 2600 zł. Na utrzymaniu ma niepracującą żonę. Jest właścicielem mieszkania w G. i samochodu O. (...). Nie był w przeszłości karany.

Dowód: oświadczenie k.120

zapytanie o karalność k.72

dane osobopoznawcze k.93-94

J. J. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż samochodem w drodze z H. kierował Z. Ś.. Po przyjeździe do W. chodziło o to, żeby ten samochód rozładować i gdzieś zaparkować. Samochód ten miał jechać do G.. Po przyjeździe z H. udał się wraz M. Ś. do G. J. (2) i zabrali stamtąd 2-3 segregatory dokumentów G. J. (1). Te dokumenty przeglądali M. Ś. i jego żona. On z samochodu ciężarowego zabrał poduszki, koce śpiwór ubranie, rzeczy osobiste syna. Z. Ś. powiedział, żeby laptop i drukarka zostały u niego, a jego syn M. coś sprawdzi. Nie brał żadnych telefonów z pojazdu, kuchenki gazowej, stolika, radia (...), kluczy naprawczych zegarków itp. Z pojazdu zabrał jedynie dowód osobisty, który leżał na pulpicie pojazdu. Nie brał żadnych dokumentów dotyczących samochodu, kart pojazdu. Te dokumenty w segregatorach umieścił u siebie w garażu. W ogóle nie przeglądał co tam było. Kiedy wnuk zaczął go pytać o zegarki i laptopa powiedział, ż tego nie ma. M. Ś. doradził mu, aby samochód V. (...) postawić w W. a nie u niego w garażu. Powiedział o tym wnukowi już po fakcie. Wtedy on zarzucił mu, że go oszukał i zaczęły się problemy. Potem pojechali do prawnika i on powiedział, że wszystko należy się dzieciom zmarłego. Udali się do W., gdzie zostały przekazane kluczyki do V. (...). Dokumentów od pojazdu nie przekazał R. S. ponieważ on powiedział, aby zatrzymał te dokumenty, ponieważ G. nie ma prawa jazdy i mógłby sobie narobić kłopotu. Jak samochód ciężarowy wrócił z G., to po jakimś czasie dowiedział się od Z. Ś., że odprowadził samochód na parking S., ponieważ samochód był w leasingu. 23 września Z. Ś. i M. Ś. oddali mu laptop syna. Oskarżony wyjaśnił, iż to on poniósł wszelkie koszty pogrzebu, obecnie adwokat wystosował pismo, aby pokrzywdzeni zwrócili mu te koszty. Nadto wyjaśnił, iż z zakładu pogrzebowego odebrał portmonetkę syna z pieniędzmi w kwocie 500 euro i 320 zł. Pieniędzy tych nie oddał pokrzywdzonym (wyjaśnienia oskarżonego k.120-121).

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał za wiarygodne jedynie w części. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego w postaci protokołu przeszukania pomieszczeń oskarżonego nie ulega wątpliwości, iż był on w posiadaniu przedmiotów i dokumentów po zmarłym G. J. (1), które zostały zabezpieczone przez policję. Wbrew twierdzeniom oskarżonego nie miał on żadnych praw, aby te rzeczy przetrzymywać lub nimi rozporządzać. Z ustaleń faktycznych wynika, iż początkowo oskarżony miał wątpliwości co do kręgu spadkobierców po zmarłym synu, ale wątpliwości te zostały w sposób jednoznaczny rozstrzygnięte po rozmowie z prawnikiem, jaka miała miejsce w dniu 8 sierpnia 2016 r., który w sposób jednoznaczny wskazał, iż tymi spadkobiercami są wyłącznie dzieci G. J. (1). Pomimo tej wiedzy oskarżony nie przekazał rzeczy będących w jego posiadaniu uprawnionym osobom i rozporządzał nimi jak właściciel. Rzeczy te przechowywał w swoim mieszkaniu i garażu. Pomimo żądań zwrotu ze strony G. J. (2) nie zwrócił ich do czasu zabezpieczenia przez policję. Oskarżony sam przyznał, że odda te rzeczy dopiero, gdy pokrzywdzeni zwrócą mu klucze od garażu. Z powyższego wynika, iż J. J. rozporządzał tymi rzeczami jak właściciel. Podobnie ukrył on dokumenty zmarłego, które zostały zabezpieczone przez policję (k.62, 66).

Odnośnie dokumentów od samochodu osobowego V. (...) w postaci dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu oraz kluczyka od tego pojazdu Sąd nie uznał za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego, iż rzeczy te znalazły się w jego posiadaniu na wyraźną prośbę R. S.. Przeczą temu zeznania świadków G. J. (2), D. J., R. S. i H. S.. Wszyscy ci świadkowie jednoznacznie zaprzeczyli, aby R. S. proponował pozostawienie dokumentów pojazdu u oskarżonego z powodu tego, że G. J. (2) nie miał prawa jazdy. Wręcz przeciwnie, świadkowie zeznali, ze domagali się wydania tych dokumentów, a oskarżony twierdził, że nie ma ich przy sobie i mogą być w biurze. Świadkowie także poszukiwali dokumentów w pojeździe. Powyższe dowodzi, iż wyjaśnienia oskarżonego w tej części nie polegają na prawdzie. Są one także niewiarygodne w świetle zasad doświadczenia życiowego. Trudno sobie wyobrazić, by R. S. mając prowadzić nienależący do niego pojazd na trasie S. G. nie był zainteresowany posiadaniem dowodu rejestracyjnego od tego pojazdu i chciał, aby oskarżony przechował dokumenty. Gdyby rzeczywiście chodziło o powstrzymanie G. J. (2) przed korzystaniem z tego pojazdu, to przecież R. S. sam zatrzymałby te dokumenty zwłaszcza, że pojazd miał być przechowywany na jego posesji.

Odnośnie przywłaszczenia pieniędzy z portfela G. J. (1) Sąd oparł się na wyjaśnieniach samego oskarżonego. J. J. wskazał, iż nie zwrócił pieniędzy, które tam znalazł. Oskarżony wskazywał, że pokrzywdzeni są mu winni znaczną kwotę z tytułu pochówku G. J. (1), jednakże powyższe nie może być podstawą do rozporządzania mieniem G. J. (1) i włączania jego rzeczy do swojego majątku.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż nie budzi wątpliwości, iż w dniu 8 sierpnia 2016 r. J. J. dokonał przywłaszczenia przedmiotów po zmarłym G. J. (1) w postaci telefonu marki S. (...) z uszkodzonym wyświetlaczem, laptopa marki H. wraz z zasilaczem M.-com, kluczyka od pojazdu V. (...) nr rej. (...), rzeczy osobistych w postaci spodni dresowych, jednej pary butów marki N., jednej pary skarpet i portfela z zawartością pieniędzy w kwocie 500 euro o równowartości 2145 złotych i 320 zł, a nadto w okresie od 8 sierpnia 2016r. do 23 listopada 2016r. ukrył dokumenty wydane na nazwisko G. J. (1) w postaci dowodu rejestracyjnego seria DR (...) oraz karty pojazdu seria KP/A. (...) od pojazdu V. (...) nr rej. (...) , 3 sztuk kart kwalifikacji, zaświadczenia (...) nr (...), 3 sztuk prawa jazdy nr (...), karty kierowcy nr (...), zaświadczenia (...) nr (...)/(...), 3 sztuk kart bankowych Banku (...), 2 sztuk kart (...), 1 sztuki karty (...), 1 sztuki karty członkowskiej (...) H., którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, czym wyczerpał ustawowe znamiona czynu z art. 284 § 1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

W ocenie Sądu brak jest natomiast podstaw do podważenia wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tej części, w jakiej jednoznacznie zaprzeczył, iż dokonał przywłaszczenia przedmiotów i dokumentów w postaci telefonów komórkowych marki N. (...) i Samsung G. (...), drukarki samochodowej n/n marki ,. (...) sztuk zegarków na rękę marki C., kompletu kluczy naprawczych, przenośnej kuchenki gazowej, przenośnego stolika, CB radia marki P., dokumentów w postaci kart gwarancyjnych i dowodów zakupu ww. przedmiotów, świadectw szkolnych oraz faktur firmowych i pieczątek firmowych na dane firmy (...). Rzeczy tych i dokumentów nie znaleziono podczas przeszukania u oskarżonego i brak jest jakichkolwiek dowodów na to, że były one w jego posiadaniu.

O tym, iż rzeczy te były w samochodzie, który użytkował G. J. (1) zeznał G. J. (2). Pośrednio wskazywały na to zeznania świadków D. J. i W. J., które miały wiedzę na ten temat od G. J. (2). Zeznania tych świadków Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Są one bowiem spójne, logiczne i nie zawierają sprzeczności. Powyższe zdaniem Sądu nie jest jednak wystarczające do przyjęcia, iż rzeczy te niewątpliwie znajdowały się w pojeździe. Z zeznań samego G. J. (2) wynika, iż jego ojciec sam prowadził działalność, a on jedynie sporadycznie towarzyszył mu w podróżach. Tym samym mógł nie mieć pełnej wiedzy odnośnie rzeczy i dokumentów, jakie krytycznego dnia przewoził G. J. (1). Takiej wiedzy tym bardziej nie miały D. J. i W. J.. Zdaniem Sądu zeznania G. J. (2), z których wynika, iż w tej podróży G. J. (1) posiadał przy sobie 5 zegarków o znacznej wartości nie są wystarczającą podstawą do przyjęcia, iż taki fakt miał miejsce. Nie jest rzeczą typową ani logiczną w świetle zasad doświadczenia życiowego, aby wozić ze sobą w samochodzie zegarki o wartości około 4000 zł. Z zeznań świadka wynika, iż widział je u zmarłego w lipcu. Tym samym nie da się ustalić w sposób pewny, że przedmioty te znajdowały się w pojeździe w chwili śmierci G. J. (1), a tym bardziej że przywłaszczył je J. J..

W przypadku rzeczy takich jak radio (...), komplet kluczy naprawczych, przenośnej kuchenki gazowej, przenośnego stolika to stwierdzić należy, iż przedmioty tego rodzaju są zazwyczaj na wyposażeniu kierowców samochodów ciężarowych, podobnie jak telefony komórkowe. W tym zakresie Sąd także uznał zeznania świadka G. J. (2) za wiarygodne. Samo jednak ustalenie, iż przedmioty te mogły znajdować się w pojeździe nie daje podstaw do przyjęcia, iż oskarżony przedmioty te przywłaszczył. Z relacji oskarżonego wynika, iż dostęp do samochodu G. J. (1) miało co najmniej kila osób po jego śmierci. Oskarżony odebrał kluczyki od pojazdu z urzędu celnego w H., co wskazuje, że już w trakcie pobytu G. J. (1) w szpitalu nieustalone osoby mogły mieć dostęp do samochodu. Po odebraniu kluczyków oskarżony zaraz przekazał je Z. Ś., który przyjechał samochodem do Polski. Następnie samochodem tym kierował H. B. w drodze do G., gdzie samochód został rozładowany. Dostęp do samochodu prawdopodobnie miał również M. Ś.. Wszyscy ci świadkowie co prawda jednoznacznie zaprzeczyli, jakoby zabierali jakiekolwiek przedmioty z pojazdu, ale w przypadku Z. Ś. i M. Ś. wiarygodność tych oświadczeń musi być poddana w wątpliwość.

Wiarygodność zeznań w szczególności świadków Z. Ś. i M. Ś. zdaniem Sądu budzi poważne wątpliwości. M. Ś. przesłuchiwany na rozprawie w znacznej części zasłaniał się niepamięcią co do okoliczności związanych z posiadaniem przedmiotów lub dokumentów po zmarłym G. J. (1), chociaż od zdarzenia upłynęło zaledwie pół roku. Nie pamiętał, gdzie pojechał po dokumenty, z kim tam był, nie wiedział komu one były potrzebne, nie wiedział jak wszedł w posiadanie laptopa G. J. (1) i w jakim celu, a następnie zeznał, że miał go po to, by „go przechować” (k.128v.). Powyższe stwierdzenia świadka pozostają w sprzeczności nie tylko z wyjaśnieniami oskarżonego ale także z zeznaniami D. J.. Oskarżony wyjaśnił, iż Z. Ś. powiedział mu, żeby zostawił laptopa i drukarkę, bo jego syn „coś tam sprawdzi” (k.120v.). Świadek D. J. zeznała natomiast, że M. Ś. mówił jej o tym, że próbował uruchomić laptopa, ale mu się to nie udało i wgrał nowe hasło (k.123). Powyższe przeczy twierdzeniom M. Ś., iż laptop miał jedynie na przechowanie. M. Ś. niewątpliwie zwrócił komputer oskarżonemu, jednakże sprzeczności w zeznaniach świadka podważają ich wiarygodność. Nie jest zatem wykluczone, jak twierdzi oskarżony, że pozostawił także drukarkę u M. i Z. Ś., a nie została mu ona zwrócona. M. Ś. nie pamiętał też okoliczności dotyczących dokumentów zabranych z mieszkania od G. J. (2), podczas gdy z wyjaśnień J. J. wynika, iż to M. Ś. przeglądał dokumenty w segregatorach (k.120v.). Zeznania M. Ś. pozostają także w sprzeczności z zeznaniami G. J. (2), z których wynika, iż świadek wrócił do jego mieszkania i wziął jeszcze pieczątkę G. J. (1). Biorąc pod uwagę fakt, iż oskarżony jest osobą w podeszłym wieku, a M. Ś. prowadził działalność gospodarczą podobną do zmarłego, logicznym jest, iż to on przeglądał dokumenty w segregatorach i mógł coś z nich usunąć.

Podobnie niepamięcią zasłaniał się świadek Z. Ś.. Zdumienie musi budzić fakt, iż świadek pojechał z J. J. do H., pomagał mu zabezpieczyć mienie zmarłego syna, jechał ciężarówką z H. do S., a nie miał żadnej wiedzy na temat rzeczy znajdujących się w pojeździe (k.148v.). Świadek nie był nawet w stanie wskazać, czy w pojeździe znajdowało się CB radio, chociaż poruszał się tym samochodem na znacznej odległości. Nie potrafił też powiedzieć, czy oskarżony przekazał mu laptop i drukarkę. Powyższe zdaniem Sądu wskazuje, iż zeznania tych świadków nie są do końca szczere. Tym samym nie mogą stanowić wystarczającego dowodu na przyjęcie, iż świadkowie ci również nie weszli w posiadanie jakichś rzeczy G. J. (1), których następnie nie przekazali J. J.. Rola tych osób w całym zajściu nie jest jasna, gdyż jak wskazywała W. J. świadków z jej zmarłym mężem łączyły jakieś interesy w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Świadek miała podejrzenia co do tego, że osoby te weszły w posiadanie jakichś faktur G. J. (1).

W świetle powyższego Sąd uznał, iż brak jest podstaw do przyjęcia, iż oskarżony dopuścił się przywłaszczenia rzeczy i ukrycia dokumentów innych aniżeli te, które zostały ujawnione u niego podczas przeszukania. Zdaniem Sądu nie ma na to wystarczających dowodów. Gdyby rzeczywiście oskarżony wraz z M. Ś. z mieszkania G. J. (1) zabrał świadectwa szkolne pokrzywdzonych lub faktury związane z działalnością gospodarczą zmarłego, to dokumenty te zostałyby ujawnione razem z innymi dokumentami znalezionymi u oskarżonego. Trudno sobie wyobrazić, by oskarżony takie dokumenty miał po prostu zniszczyć lub wyrzucić. W związku z powyższym Sąd z opisu czynu przypisanego oskarżonemu wyeliminował pozostałe dokumenty i rzeczy.

Sąd uznał, iż wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego J. J. nie są znaczne. Do zdarzenia doszło w związku z konfliktem pomiędzy oskarżonym i pokrzywdzonymi oraz ich matką, który trwał od dłuższego czasu, jeszcze przed śmiercią G. J. (1). Oskarżony po stracie syna znalazł się w trudnej sytuacji psychicznej, podejmując nie do końca racjonalne decyzje. Próbował w sytuacji nagłej zabezpieczyć majątek i interesy syna. Nie bez znaczenia dla warunkowego umorzenia postępowania jest fakt, iż oskarżony sam poniósł niemałe koszty pogrzebu G. J. (1), co dodatkowo nasilało w nim poczucie krzywdy. Powyższe zmniejsza jego stopień winy i społecznej szkodliwości czynu. Oskarżony jest osobą w podeszłym wieku, nie był dotychczas karany. Okoliczności te zdaniem Sądu przemawiają za warunkowym umorzeniem postepowania karnego na okres próby 1 roku.

Sąd orzekł również obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zwrot przywłaszczonej sumy pieniędzy, ponieważ pozostałe rzeczy zostały zwrócone pokrzywdzonym.

W związku z warunkowym umorzeniem postępowania karnego Sad obciążył oskarżonego kosztami postepowania w sprawie, w tym opłatą, nie znajdując podstaw do zwolnienia go od tych należności.