Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2017r.

Sąd Okręgowy w Łomży w II Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący SSO Grzegorz Skrodzki

Protokolant Katarzyna Fabiszewska

przy udziale oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2017r

sprawy J. M.

obwinionego z art.86§1 kw

na skutek apelacji obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zambrowie

z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt II W 294/16

I. zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

II. zasądza od obwinionego J. M. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków za postępowanie przed Sądem II instancji i zasądza od niego 30 złotych tytułem opłaty za instancję odwoławczą.

II Ka 197/17 W

UZASADNIENIE

J. M. został obwiniony o to, że:

W dniu 12 września 2015 r. około godziny 13:20 w miejscowości N., województwa (...), kierując samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) jadąc drogą relacji Ł.-Z. w kierunku Z. nie zachował należytej ostrożności, w wyniku czego uderzył w tył prawidłowo jadącego w tym samym kierunku zespołu pojazdów, tj. ciągnika rolniczego marki U. o nr rej. (...) z przyczepą, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

Wyrokiem z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt II W 294/16 Sąd Rejonowy w Zambrowie uznał obwinionego J. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych; zasądził od obwinionego J. M. na rzecz Skarbu Państwa tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania kwotę 100 (sto) złotych oraz kwotę 510 (pięćset dziesięć) złotych tytułem kosztów za sporządzenie opinii i kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obwiniony.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.s.w. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, a mianowicie dowolne uznanie przez Sąd, iż doszło do uderzenia w tył przyczepki, która to wyniku uderzenia skręciła do rowu, co stoi w sprzeczności z dołączonymi do akt sprawy zdjęciami, na których jest sfotografowany ciągnik i przyczepka stojące w pasie drogi.

2. naruszenie art. 6 k.p.k. 117 § 2a,3 k.p.k. mający istotny wpływ na wynik sprawy poprzez przeprowadzenie postępowania dowodowego w sytuacji usprawiedliwionej jego nieobecności tym samym uniemożliwienie mu praw do obrony.

Wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie do rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wniesiona przez obwinionego jest bezzasadna.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu sformułowanego w pkt. 2 apelacji, a odnoszącego się do przeprowadzenia postępowania dowodowego w sytuacji usprawiedliwionej nieobecności obwinionego, a tym samym uniemożliwienie mu prawa do obrony, to wskazać należy iż jest on całkowicie nieuprawniony.

Z akt sprawy w sposób jednoznaczny wynika, że obwiniony w toku postępowania przed sądem tylko raz wnioskował o usprawiedliwienie swojej nieobecności na rozprawie. W dniu 9 lutego 2017 r., obwiniony złożył do Sądu Rejonowego w Zambrowie wniosek o usprawiedliwienie swojej nieobecności na rozprawie w dniu 9.02.2017 r. motywując to złym stanem zdrowia oraz wnosząc o odroczenie terminu rozprawy. Do wniosku tego dołączone było zaświadczenie lekarskie wystawione w dniu 9.02.2017 r. wskazujące, że J. M. jest niezdolny do pracy od 9.02.2017 r. do 13.02.2017 r. (k. 75-76). Powyższa okoliczność została prawidłowo ujawniona na rozprawie. Z zapisu protokołu rozprawy z dnia 9.02.2017 r. ponadto wynika, że Sąd nie przeprowadził wówczas żadnych czynności dowodowych z udziałem zawnioskowanych na ten dzień świadków jak również, że oskarżyciel posiłkowy M. K. w związku z wnioskiem obwinionego wniósł o odroczenie rozprawy w dniu 9.02.2017 r. w konsekwencji czego Sąd odroczył rozprawę do dnia 21 marca 2017 r.

Wskazać zatem należy, że Sąd w pełni uwzględnił wniosek obwinionego o odroczenie terminu rozprawy w dniu 9.02.2017 r. O terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 21 marca 2017 r., obwiniony został prawidłowo zawiadomiony poprzez doręczenie mu zawiadomienia. To zawiadomienie zostało doręczone uprawnionej osobie - dorosłemu domownikowi A. M. w dniu 28.02.2017 r. (k. 78). Pomimo prawidłowego zawiadomienia na rozprawie w dniu 21 marca 2017 r., obwiniony nie stawił się - nie przedstawiając żadnego usprawiedliwienia i nie przedkładając w tym zakresie żadnych wniosków. Tym samym Sąd miał pełne podstawy do prowadzenia rozprawy pod jego nieobecność .

Tym samym całkowicie chybiony jest zarzut nr 2 wniesionego środka odwoławczego, dotyczący przeprowadzeniu postępowania dowodowego w sytuacji usprawiedliwionej nieobecności obwinionego. Jednocześnie podkreślić należy, że na ostatnim terminie rozprawy w dniu 18.05.2017 r. obwiniony był obecny. Został on zapoznany z treścią opinii biegłego. Nie wniósł zarzutów co do opinii jak również nie zgłosił żadnych innych wniosków dowodowych. Tym samym w ocenie Sądu odwoławczego nie ma żadnych podstaw aby uznać, że w postępowaniu przed sądem I instancji w jakikolwiek sposób zostało naruszone prawo obwinionego do obrony.

Odnosząc się natomiast do zarzutu sformułowanego w punkcie 1 apelacji, a odnoszącego się do błędnej oceny materiału dowodowego, to w ocenie sądu odwoławczego jest on wyłącznie polemiką z prawidłowo dokonanymi ustaleniami sądu I instancji. Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy wskazał jakie okoliczności uznał za udowodnione i na jakich dowodach się oparł. Podkreślić należy, że z treści zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób jednoznaczny wynika, że obwiniony J. M. kierując samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) jadąc drogą relacji Ł.-Z. w kierunku Z. nie zachował należytej ostrożności, w wyniku czego uderzył w tył prawidłowo jadącego w tym samym kierunku zespołu pojazdów, tj. ciągnika rolniczego marki U. o nr rej. (...) z przyczepą. Ta okoliczność w ocenie Sądu odwoławczego jest bezsporna albowiem wynika ona nie tylko ze zgromadzonego materiału dowodowego w postaci zeznań świadków ale również ze zgromadzonej dokumentacji fotograficznej dotyczącej miejsca uszkodzenia jak i sposobu powstania tychże uszkodzeń jak też położenia powypadkowego pojazdów. Dodatkowo Sąd Rejonowy słusznie posiłkował się opinią biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej który określił iż przyczyną zaistniałego zdarzenia było uderzenie samochodu marki R. (...) w tył przyczepki podczepionej do ciągnika rolniczego. Biegły wskazał, iż obydwa samochody poruszały się w tym samym kierunku. Natomiast z bliżej niewyjaśnionych przyczyn obwiniony nie podejmując wcześniej próby wykonania manewru wyprzedzania oraz nie wykonując żadnego manewru obronnego w postaci hamowania, uderzył przodem pojazdu w prawidłowo poruszający się ciągnik wraz z podczepioną przyczepką. Jednocześnie na miejscu zdarzenia nie ujawniono śladów hamowania czy też ominięcia ciągnika z przyczepką. Tym samym ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji jest całkowicie prawidłowa.

Należy również podkreślić, iż okoliczności podnoszone w apelacji, a dotyczące braku ubezpieczenia OC oraz badań technicznych ciągnika, nie mają znaczenia dla ustalenia okoliczności faktycznych tego zdarzenia. W żaden sposób również nie wykazano aby stan techniczny ciągnika miał wpływ na wystąpienie tego zdarzenia.

Mając na uwadze powyższe, na zasadzie art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 109 § 1 kpsw Sąd Okręgowy nie dopatrując żadnych przesłanek do wzruszenia zaskarżonego wyroku, również w zakresie kary , utrzymał go w mocy.

O opłacie za drugą instancję orzeczono na podstawie art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst. jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.), zaś o zryczałtowanych wydatkach za postępowanie odwoławcze na podstawie § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2001 r. Nr 118 poz. 1269) .