Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 06 marca 2017r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie V Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Adam Radziszewski

Ławnicy: Ewa Dominiak

Marianna Socik

Protokolant: sekr. sąd. Joanna Fudecka,

p.o. protokolanta sąd. Agnieszka Świeczka

protokolant sąd. stażysta Dominika Izdebska

Martyna Zakrzewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 20.12.2016r., 09.02, 13.02 oraz 24.02.2017r.

w obecności Prokuratora: Adama Karbowskiego, Krzysztofa Stańczuka

sprawy:

M. H. (1) urodzonego (...) w P. ,

syna T. i K. z domu K. ,

oskarżonego o to, że:

w listopadzie 2015r., w mieszkaniu położonym w W. przy ul. (...), przy użyciu urządzenia laserowego przeznaczonego do druku kolorowego, dokonał podrobienia ośmiu banknotów 100,-PLN, o takich samych numerach seryjnych, tj. (...), wystawionych rzekomo przez Narodowy Bank Polski, a następnie cztery banknoty o takich samych numerach seryjnych, tj. (...), puścił w obieg, w ten sposób że:

- w listopadzie 2015r., w miejscu bliżej nieokreślonym, w dzielnicy (...) miasta (...) W., za fałszywe 100,-PLN o numerach seryjnych (...) kupił papierosy,

- w dniu 07.12.2015r., w sklepie nocnym (...)w W., przy ul. (...), za fałszywe 100,-PLN o numerach seryjnych (...) kupił papierosy,

- w dniu 07.12.2015r. w W., puścił dwa fałszywe banknoty 100,-PLN o numerach seryjnych (...) w obieg, w ten sposób, że banknoty te przekazał V. O., celem dokonania zakupów na stacji paliw (...) przy ul. (...) w W.,

tj. o czyn z art. 310 § 1 i 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk

ORZEKA:

I.  oskarżonego M. H. (1) , w ramach zarzucanego mu czynu, uznaje za winnego tego, że w okresie od listopada 2015r. do 07.12.2015r., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w krótkich odstępach czasu, co najmniej raz – w mieszkaniu przy ul, (...) w W., przy użyciu urządzenia w postaci drukarki atramentowej marki C., przeznaczonej do druku kolorowego, dokonał podrobienia oryginalnego banknotu o nominalne 100,-zł (sto), wyemitowanego przez Narodowy Bank Polski z oznaczeniem seryjnym (...), w ten sposób, że sporządził na zwykłym papierze 8 (osiem) kopii opisanego wyżej banknotu, a następnie 4 (cztery) egzemplarze tak podrobionego banknotu puścił w obieg, w ten sposób, iż:

- w listopadzie 2015r., przy ul. (...) w W., w punkcie bliżej nieokreślonym, za pomocą podrobionego banknotu o nr serii (...), kupił papierosy,

- w dniu 06/07.12.2015r., w W., w sklepie nocnym (...) przy ul. (...), za pomocą podrobionego banknotu o nr serii (...), kupił papierosy,

- w dniu 07.12.2015r., w W., przy stacji paliw (...), przy ul. (...), przekazał dwa podrobione banknoty o nr serii (...) V. O., celem dokonania zakupu alkoholu,

tj. popełnienia czynu z art. 310 § 1 i 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk, przy czym uznając, iż tak opisany czyn stanowi wypadek mniejszej wagi wskazany w art. 310 § 3 kk oraz stosując nadzwyczajne złagodzenie kary, na podstawie art. 310 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, przy zastosowaniu art. 60 § 1 i § 6 pkt 2 kk wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 63 § 1 kk, na poczet tak orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 07.12.2015r. /godz. 00.50/ do dnia 08.12.2015r.,

III.  na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych wskazanych pod pozycjami 4 i 6 wykazu dowodów rzeczowych Drz 3021-3025 na k. 117 akt sprawy,

IV.  na podstawie art. 44 § 6 kk w zw. z § 1 pkt 6) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wykazu przedmiotów, które w razie orzeczenia ich przepadku przekazuje się bezpośrednio organom innym niż właściwy Urząd Skarbowy (Dz.U.2003, Nr 167, poz. 1635 ze zm.), orzeka przepadek dowodów rzeczowych wskazanych pod pozycjami 1 i 5 wykazu dowodów rzeczowych Drz 3021-3025 na k. 117 akt sprawy, poprzez ich przekazanie do dyspozycji Centrali Narodowego Banku Polskiego,

V.  nakazuje pozostawienie w aktach sprawy dowodu rzeczowego wskazanego pod pozycją 8 wykazu dowodów rzeczowych Drz 3021-3025 na k. 117 akt sprawy,

VI.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. A., Kancelaria Adwokacka w W. – ul. (...) lok. (...), (...) W., kwotę 1.180,80,-zł (tysiąc sto osiemdziesiąt i 80/100), zawierającą należny podatek VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu z urzędu,

VII.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem kosztów sądowych kwotę 1.290,45,-zł (tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt i 45/100), w tym 300,-zł (trzysta) tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

(w trybie art. 423 § 1a kpk)

W oparciu o ustalania poczynione w sprawie, na podstawie zgromadzonego w sprawie oraz ujawnionego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego, wyrokiem z dnia 06 marca 2017r., Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie uznał M. H. (1) winnego tego, że w okresie od listopada 2015r. do dnia 07.12.2015r., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w krótkich odstępach czasu, co najmniej raz – w mieszkaniu przy ul. (...) w W., przy użyciu urządzenia w postaci drukarki atramentowej marki C., przeznaczonej do druku kolorowego, dokonał podrobienia oryginalnego banknotu o nominalne 100,-zł, wyemitowanego przez Narodowy Bank Polski, z oznaczeniem seryjnym (...), w ten sposób, że sporządził na zwykłym papierze 8 kopii opisanego wyżej banknotu, a następnie 4 egzemplarze tak podrobionego banknotu puścił w obieg, w ten sposób, iż w listopadzie 2015r., przy ul. (...) w W., w punkcie bliżej nieokreślonym, za pomocą podrobionego banknotu o nr serii (...), kupił papierosy, w dniu 06/07.12.2015r., w W., w sklepie nocnym (...) przy ul. (...), za pomocą podrobionego banknotu o nr serii (...) kupił papierosy oraz w dniu 07.12.2015r., w W., przy stacji paliw (...) przy ul. (...), przekazał dwa podrobione banknoty o nr serii (...) V. O., celem dokonania zakupu alkoholu. Powyższe działanie oskarżonego, zdaniem Sądu Okręgowego, bezspornie wyczerpało znamiona przestępstwa określnego w art. 310 § 1 i 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk.

Nie budzi bowiem wątpliwości, iż sporządzenie kopii oryginalnego banknotu pieniądza polskiego, emitowanego przez Narodowy Bank Polski, przy zachowaniu istotnych jego cech charakterystycznych w zakresie koloru oraz wymiaru, spełnia definicję podrobienia /fałszerstwa/ pieniędzy, w myśł art. 310 § 1 kk [patrz np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 27 marca 2013r. – sygn. akt: II AKa 40/13, w którym stwierdzono m.in., iż „podrobieniem jest wytworzenie przedmiotu imitującego pieniądz. Do przyjęcia, że doszło do przerobienia pieniędzy, a tym samym do realizacji znamienia art. 310 § 1 KK, nie jest niezbędne by falsyfikat cechowało wyjątkowo duże podobieństwo do oryginału, by mogło to wprowadzić w błąd nawet doświadczoną osobę. Także prosty sposób podrabiania banknotów, przy wykorzystaniu na przykład dostępnych powszechnie drukarek laserowych, stanowi realizację znamienia tego przepisu, gdyż potencjalnie rzecz biorąc przeciętny człowiek może, działając bądź to w zaufaniu, pośpiechu, czy roztargnieniu, wziąć je za autentyczne. Odmienna interpretacja tego stanu rzeczy, w sytuacji gdy fakt fałszowania pieniędzy przez sprawców przy pomocy sprzętu komputerowego jest teraz bardzo częstym procederem, prowadziłaby do nieuprawnionego i niebezpiecznego dla ochrony obrotu pieniędzmi, wyłączenia tego rodzaju zachowań spod odpowiedzialności karnej.”

Nie ulega również wątpliwości, iż czyn oskarżonego wyczerpał znamiona czynu opisanego w art. 310 § 2 kk, określające „puszczenie w obieg” podrobionych pieniędzy, do czego sprowadzało się ich użycie w kolejnych transakcjach zakupu papierosów oraz alkoholu, bądź to osobiście dokonanych przez oskarżonego, bądź też w sytuacji, gdy podrobione banknoty przekazał on w tym celu innej osobie. Wątpliwości Sądu nie budziła zatem również kumulatywna kwalifikacja czynu, na podstawie art. 310 § 1 i 2 kk, co znajduje potwierdzenie np. w treści wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 17 stycznia 2013r. sygn. akt: II AKa 471/12, w którym podkreślono, iż „o kumulatywnym zbiegu przepisów z § 1 i 2 art. 310 KK można i należy mówić wtedy, gdy sprawca podrobienia lub przerobienia pieniędzy lub dokumentów działa ze z góry powziętym zamiarem, by te podrobione lub przerobione przez siebie pieniądze lub dokumenty puścić w obieg, a następnie ten zamiar realizuje i gdy ponadto czynnościom tym towarzyszy bezpośrednia zwartość czasowa”. Kilkukrotne działanie oskarżonego, przy ustalonym, z góry powziętym zamiarze, oraz, także bez wątpienia, w krótkich odstępach czasu, uzasadniało zaś przyjęcie kwalifikacji z art. 12 kk

Przedmiotem ochrony art. 310 § 1 i 2 kk jest pewność obrotu finansowego, oparta na zaufaniu uczestników tego obrotu do autentyczności polskich albo obcych pieniędzy, innych środków płatniczych oraz papierów wartościowych. Z uwagi na poważne konsekwencje, jakie może nieść za sobą podrabianie albo przerabianie środków płatniczych i papierów wartościowych, a następnie ich puszczanie w obieg, w tym nawet zagrożenie bezpieczeństwa obrotu finansowego państwa, za dopuszczenie się któregokolwiek z czynów określonych w art. 310 § 1 i 2 kk ustawodawca przewidział surowe kary pozbawienia wolności.

Dokonując oceny postępowania oskarżonego M. H. (1) przez pryzmat wskazanych powyżej regulacji, na uwadze mieć należy, że podrobienia banknotów dokonał on w warunkach domowych, używając w tym celu dostępnych urządzeń w postaci przeznaczonej do druku kolorowego drukarki atramentowej oraz zwykłego papieru do drukarek. Oskarżony nie podjął jednak żadnych dodatkowych czynności mających na celu wzmocnienie przekonania osób trzecich o autentyczności podrobionych banknotów, w tym nie naniósł na wydrukowane banknoty żadnych cech charakterystycznych dla banknotów emitowanych przez Narodowy Bank Polski, stanowiących ich zabezpieczenie. Oskarżony nie działał także na dużą skalę. Motywem jego działania była jedynie chęć uzyskania środków na własne potrzeby, w sytuacji, gdy podjął próbę usamodzielnienia się, zaś z wykonywanej pracy nie uzyskiwał dochodów pozwalających mu na jednoczesne utrzymanie i prowadzenie aktywnego życia towarzyskiego. Puszczone w obieg banknoty oskarżony przeznaczył na takie artykuły jak papierosy czy alkohol. Zdaniem Sądu postępowanie oskarżonego należy oceniać więc raczej przez pryzmat jego niedojrzałości i bezrefleksyjności, jako zmierzające do jak najłatwiejszego uzyskania środków na własne potrzeby, niż jako działania mającego na celu istotne osłabienie bezpieczeństwa obrotu finansowego niosącego ze sobą poważne niebezpieczeństwo dla gospodarki kraju. Ograniczony zatem zakres działania oskarżonego, w połączeniu z brakiem jego profesjonalizmu oraz stosunkowo dużą łatwością wykrycia nieautentyczności podrobionych banknotów, w ocenie Sądu, nie niosły za sobą poważnego niebezpieczeństwa dla pewności obrotu pieniężnego. Dlatego też Sąd uznał, iż czyn oskarżonego stanowi wypadek mniejszej wagi, wskazany w art. 310 § 3 kk.

Kierując się zaś dyrektywami wymiaru kary, określonymi w art. 53 kk, Sąd uwzględnił wszelkie okoliczności mogące mieć wpływ na złagodzenie, jak też i zaostrzenie kary, przy uwzględnieniu okoliczności osobistych dotyczących oskarżonego.

Do okoliczności zaostrzających wymiar kary Sąd zaliczył przede wszystkim wysoki stopień stopień szkodliwości społecznej popełnionego przez niego czynu, wynikający z charakteru przestępstwa, niezależnie od przyjęcia kwalifikacji przewidzianej w § 3 w art. 310 kk. Nie budzi żadnych wątpliwości, że M. H. (1) działał z zamiarem bezpośrednim i w warunkach czynu ciągłego, co oznacza, że jego stopień zawinienia musi zostać oceniony jako znaczny. Działania oskarżonego nie nosiły cech spontaniczności, były zaplanowane oraz w pewien sposób zorganizowane. Oskarżony nie udał się do swojego kolegi w celach towarzyskich i niejako przy okazji dokonał wydruku banknotów. Wręcz przeciwnie, oskarżony odwiedził D. R. w konkretnym celu, a mianowicie wydrukowania posiadanego już na nośniku pamięci pliku z zeskanowanym banknotem, a następnie, w okresie niewiele ponad jednego miesiąca trzykrotnie wprowadził w obieg cztery podrobione banknoty. Jak wynika z opinii sądowo – psychiatrycznej dotyczącej oskarżonego (k. 341-343), w chwili popełnienia czynu był on zdolny do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, zaś podnoszone przez oskarżonego okoliczności związane z nadużywaniem przez niego alkoholu i używaniem środków odurzających w postaci marihuany nie miały wpływu na jego poczytalność w odniesieniu do zarzucanego mu czynu. Oskarżony działał przy tym z niskich pobudek, z chęci zapewnienia sobie dodatkowych środków finansowych bez konieczności podejmowania jakiegokolwiek wysiłku osobistego, celem ich zdobycia w sposób zgodny z prawem, a jego czyn skierowany był przeciwko szczególnie chronionemu prawem dobru, jakim jest pewność obrotu finansowego.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył dotychczasową niekaralność oskarżonego (k. 219) i jego postawę w toku niniejszego postępowania, wyrażającą się przyznaniem się do winy i ujawnieniem szczegółów dotyczących popełnionego czynu. W ocenie Sądu jako szczere należy ocenić okazanie skruchy przez oskarżonego oraz krytyczny stosunek do popełnionego czynu. Za okoliczność łagodzącą Sąd uznał także pozytywną opinię o oskarżonym wynikającą z wywiadu środowiskowego (k. 370-372), incydentalność popełnionego czynu oraz to, że został on popełniony w trudnym dla oskarżonego czasie. Na uwadze należało mieć także okoliczność, że oskarżony M. H. (1) jest sprawcą młodocianym.

Stosownie zatem do treści art. 11 § 3 kk, Sąd wymierzył oskarżonemu M. H. (1) karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, a zatem na podstawie art. 310 § 1 kk, stanowiącego zbrodnię oraz zagrożonego karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 5 lat. Dokonując analizy wszystkich okoliczności sprawy mających wpływ na wymiar kary, a także mając na uwadze surowość ustawowego zagrożenia karą, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że zasadnym będzie zastosowanie wobec M. H. (1) dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary, na mocy uprawnienia określonego treścią art. 310 § 3 kk. W przedmiotowej sprawie Sąd pozbawiony był jednak możliwości warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Zgodnie bowiem z treścią art. 69 § 1 kk w brzemieniu obowiązującym po dniu 01.07.2015r., tj. po dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej z dnia 20 lutego 2015r. (Dz. U. z 2015r. poz. 396), warunkowemu zawieszeniu może ulec jedynie kara w wymiarze nieprzekraczającym jednego roku. Dolna granica zagrożenia karą za czyn popełniony przez oskarżonego M. H. (1), także przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 § 1 i § 6 pkt 2 kk, przekracza swym wymiarem 1 rok. Jedna trzecia dolnej granicy ustawowego zagrożenia kary w przypadku zbrodni określonej w treści art. 310 § 1 kk wynosi bowiem 1 rok i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd Okręgowy, na podstawie art. 310 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, przy zastosowaniu art. 60 § 1 i § 6 pkt 2 kk, wymierzył oskarżonemu najniższą przewidzianą karę w wymiarze 1 roku i 8 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności. W ocenie Sądu powyższa kara spełnia cele wychowawcze i zapobiegawcze oraz prawidłowo oddziałuje w zakresie jej odbioru społecznego.