Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik

protokolant: sekretarz sądowy Monika Suwalska

przy udziale prokuratora Agaty Stawiarz

po rozpoznaniu dnia 23 czerwca 2017 r.

sprawy B. D. syna S. i M. ur. (...) w W.

oskarżonego o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 91 §1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

z dnia 20 września 2016 r. sygn. akt II K 130/11

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w ramach zarzucanego B. D. czynu, uznaje go za winnego tego, że:

- w okresie od 8 czerwca 1999 roku do 9 czerwca 1999 roku w W. i w Z., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem
w łącznej kwocie 1.413,29 zł w ten sposób, że wprowadzając w błąd pracownika firmy (...) przy ul. (...) w Z. oraz firmy (...) przy
ul. (...) w W., co do zamiaru wywiązania się z zawartych zobowiązań, oraz przedkładając podrobione dokumenty, w postaci dowodu osobistego o nr (...), książeczki wojskowej o nr (...) oraz podrobioną decyzję NIP na dane osobowe A. K. zawarł za pośrednictwem ww. firm dwie umowy
o świadczenie usług telekomunikacyjnych z (...) Sp. z o.o. i nie uiścił należności wynikających z tychże umów w łącznej kwocie 1.413,29 zł, tj. za winnego czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. w zw. z art. 4 § 1 kk i na tej podstawie skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70§ 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. w zw. z art. 4 § 1 kk warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec B. D. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności na okres próby
2 (dwóch) lat;

3.  zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w sprawie, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 1492/16

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wywiedziona przez prokuratora zasługiwała na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutu zawartego w apelacji prokuratora, wskazać należy, iż słusznie skarżący wskazał, iż opis czynu przypisanego B. D. nie zawierał wszystkich ustawowych znamion przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., a mianowicie, że oskarżony doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru wywiązania się ze zobowiązań finansowych w związku z zawarciem wskazanej w treści wyroku umowy. Sąd Rejonowy winien dokonać zbadania aktu oskarżenia pod względem formalnym i merytorycznym, dostrzegając zaś wadliwą konstrukcję powinien wezwać prokuratora do uzupełnienia aktu oskarżenia tudzież sam dokonać zmiany opisu czynu. W przedmiotowej sprawie ww. znamiona czynu nie zostały należycie opisane w akcie oskarżenia, zaś Sąd Rejonowy nie dokonał zmiany opisu czynu poprzez wskazanie powyższych ustawowych znamion. Wskazane uchybienie Sądu I instancji należy traktować jako naruszenie normy procesowej określonej w art. 413 § 1 pkt 4 i § 2 pkt 1 k.p.k. Opis czynu objętego wyrokiem wymaga dokładnego przedstawienia wszystkich jego elementów mających znaczenie dla prawidłowej kwalifikacji prawnej bez pomijania któregokolwiek aspektu zachowania oskarżonego należącego do ustawowych znamion danego typu przestępstwa (art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k.). Jeśli treść zarzutu aktu oskarżenia była mało precyzyjna i nie odzwierciedlała dokładnie znamion przepisu, obowiązkiem sądu było poprawienie tego w wyroku, bo redakcja orzeczeń zawartych w wyroku nie może nasuwać wątpliwości, za jaki czyn oskarżony ma ponieść dolegliwość. Nie mają przy tym istotnego znaczenia pisemne motywy wyroku, bowiem podstawowe znaczenie ma sentencja,
a uzasadnienie zawiera jedynie informację, jakie fakty (i na podstawie jakich dowodów) sąd uznał za udowodnione ( vide, wyrok SA w Krakowie z dnia 5.02.2014 r., II AKa 273/13).

Na rozprawie apelacyjnej Sąd Okręgowy przychylił się do stanowiska prokuratora i zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na nowo opisał czyn przypisany oskarżonemu, uznając go, w ramach zarzucanego mu czynu, za winnego tego, że w okresie od 8 czerwca 1999 roku do 9 czerwca 1999 roku w W. i w Z., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 1.413,29 zł w ten sposób, że wprowadzając w błąd pracownika firmy (...) przy ul. (...) w Z. oraz firmy (...) przy ul. (...) w W., co do zamiaru wywiązania się z zawartych zobowiązań, oraz przedkładając podrobione dokumenty, w postaci dowodu osobistego o nr (...), książeczki wojskowej o nr (...) oraz podrobioną decyzję NIP na dane osobowe A. K. zawarł za pośrednictwem ww. firm dwie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z (...) Sp. z o.o. i nie uiścił należności wynikających z tychże umów w łącznej kwocie 1.413,29 zł, tj. za winnego czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i na tej podstawie skazał go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70§ 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec B. D. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności na okres próby 2 (dwóch) lat. Zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych w sprawie, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Niezależnie od powyższego uchybienia Sąd Odwoławczy stwierdził, że zaskarżony wyrok został wydany z obrazą art. 270 § 1 k.k., poprzez niezasadne wskazanie tego przepisu w podstawie skazania oskarżonego. Wskazać bowiem należy, iż przed datą wyrokowania przez Sąd Rejonowy upłynął okres przedawnienia karalności czynu oskarżonego w części w jakiej wyczerpywał on znamiona określone w art. 270§ 1 k.k., czego jednak Sąd ten nie dostrzegł. Przypisanego mu czynu z art. 270§ 1 k.k., oskarżony dopuścił się bowiem w okresie od 8 czerwca 1999 roku do 9 czerwca 1999 roku. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż czyn z art. 270§ 1 k.k., zarówno w chwili popełnienia czynu, jak i chwili orzekania, zagrożony był karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Zważywszy na treść art. 102 k.k., który został zmieniony ustawą z dnia 20 lutego 2015r., która weszła w życie w dniu 1 lipca 2015 roku, stanowiący o tym, że jeżeli w okresie o którym mowa w art. 101 k.k. wszczęto postępowanie przeciwko osobie, karalność popełnionego przez nią przestępstwa przedawnia się z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu, uznać należy, że łącznie okres przedawnienia karalności czynu oskarżonego w zakresie kwalifikacji z art. 270 § 1 k.k. wynosił 15 lat, w chwili wejścia w życie wskazanej wyżej ustawy i upłynął z dniem 9 czerwca 2014 roku.

W związku z powyższym z podstawy prawnej skazania oskarżonego należało wyeliminować przepis art. 270§ 1 k.k. w zw. z art. 11§ 2 k.k., a tym samym zasadnym było uznanie, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił jedynie znamiona przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

Z uwagi na powyższe wywody, Sąd Odwoławczy orzekł jak w wyroku.