Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Elblągu VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

przy udziale przedstawiciela oskarżyciela Naczelnika (...)- (...)Skarbowego w O. funkcjonariusza M. H.

po rozpoznaniu dnia 7 września 2017r., w E.

sprawy:

I. V. syna O. i L. ur. (...) w O.

oskarżonego z art. 86 § 1 i 4 kks w zb. z art. 54 § 1 i 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Braniewie

z dnia 28 kwietnia 2017 r., sygn. akt II K 493/16

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie przed sądem II instancji.

Sygn. akt VI Ka 281/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Braniewie z dnia 28 kwietnia 2017 roku w sprawie II K 493/16 oskarżonego I. V. uznano za winnego tego, że w dniu 17 marca 2016 r. nie dopełniając ciążącego na nim obowiązku celnego przywiózł z zagranicy przez (...) w G., powiat (...), bez przedstawienia organowi celnemu i bez zgłoszenia celnego towar w postaci , bursztynu obrobionego w ilości łącznej 6976,1 gramów netto, przez co naraził na uszczuplenie należność celną w wysokości 1115,00 zł oraz podatek VAT w wysokości 11910,00 zł , który to czyn za kwalifikowano jako przestępstwo skarbowe z art. 86 § 1 i 4 k.k.s. w zb. z art. 54 § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 2 §2 kks i za to na podstawie art. 54 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. w zw. z art. 22 § 1 pkt 1 k.k.s. w zw. z art. 23 § 1 i 3 k.k.s. w zw. z art. 2 §2 kks skazano go karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych ustalając, iż wysokość jednej stawki dziennej wynosi 100 złotych oraz na podstawie art. 30 § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt 1 k.k.s. orzeczono przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa skarbowego w postaci bursztynu. Rozstrzygnięto też o zwolnieniu oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, który zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

- naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. poprzez dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, co miało istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, poprzez błędne przyjęcie, w oderwaniu od zebranego w sprawie materiału dowodowego, że:

a) świadek A. K. (1) z pewnością zadała oskarżonemu ogólne pytanie - „co podróżny deklaruje", ponieważ według Sądu I instancji tak powinna wyglądać każda odprawa celna podczas, gdy:

- sama funkcjonariuszka wprost wskazała, że w tej konkretnej sytuacji nie pamięta czy zadała pytanie ogólne, czy od razu przeszła do pytań szczegółowych w zakresie ilości papierosów, alkoholu i paliwa,

- oskarżony temu zaprzecza, a przesłuchani świadkowie zeznali, że funkcjonariuszka celna pytała jedynie o ilości papierosów, alkoholu i paliwa;

b) oskarżony nie pozostawał w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca jego bezprawność (10 § 3 k.k.s.), podczas, gdy:

- wcześniej okazał i mówił o podsiadaniu bursztynu innemu
funkcjonariuszowi,

- ustawił się w kolejce na przejściu drogowym przeznaczonym do oclenia
towarów i posiadał w tym celu niezbędne dokumenty,

- nie czynił żadnych starań celem ukrycia wyrobów z bursztynu, które były
przewożone, w widocznym miejscu, w przezroczystych torebkach w bagażu
podręcznym;

- pytanie ogólne w zakresie tego „co ma Pan do oclenia" nie padło, a
oskarżony odpowiadał jedynie funkcjonariuszowi na zadane konkretne
pytanie o ilość papierosów, alkoholu i paliwa.

Stawiając te zarzuty skarżący wniósł o uniewinnienie oskarżonego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy nie mogła doprowadzić do postulowanego uniewinnienia oskarżonego.

Nie podlegał bowiem uwzględnieniu zarzut obrazy art. 7 kpk, gdyż powołanie się na naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów nie daje skarżącemu podstaw do apriorycznego preferowania lub dyskwalifikowania jednych dowodów na rzecz drugich, według klucza najkorzystniejszego dla oskarżonego. O wartości procesowej dowodu przesądza bowiem jego treść w aspekcie jego wewnętrznej spójności, jak i w konfrontacji z treścią innych dowodów. Jednocześnie zasada swobodnej oceny dowodów nie wyklucza oparcia wyroku na dowodzie z obciążających relacji świadka A. K. (1), jak to ma w niniejszej sprawie miejsce. Należy bowiem stwierdzić, że A. K. składała swoje relacje w sposób konsekwentny i wynikało z nich, że oskarżony nie zadeklarował towaru w postaci bursztynu, a oskarżony został przecież skazany za to, że nie dokonał zgłoszenia celnego przewożonego bursztynu. Bez znaczenia jest to czy bursztyn ten oskarżony wcześniej nabył legalnie i czy posiadał dokumenty dotyczące tego nabycia. Osoba wwożąca bursztyn musi bowiem zadeklarować przywóz bursztynu, a następnie uiścić odpowiednie opłaty w postaci cła i podatku Vat, bo gdy tego nie czyni, to podlega odpowiedzialności karno-skarbowej z art. 86 kks i art. 54 kks. Nie można też wymagać by podczas odprawy celnej to każdy podróżny był pytany szczegółowo o wszystkie możliwe towary z których przewozem przez granicę wiąże się obowiązek uiszczenia stosownych opłat (co szczegółowo wyjaśnił sąd I instancji w pisemnym uzasadnieniu wyroku i z poglądem którym sąd odwoławczy w pełni się zgadza). Bowiem to podróżny powinien wcześniej podjąć starania żeby ustalić co może przewieźć przez granicę, w jakich ilościach i jakie obowiązują należności celne czy podatek Vat w przypadku przywożenia danego towaru i to podróżny winien wyraźnie zadeklarować przywóz takiego towaru, który stwarza obowiązek uiszczenia cła i podatku Vat. Dlatego sama kwestia dotycząca tego czy A. K. na pewno zadała ogólne pytanie co podróżny deklaruje czy pytano oskarżonego tylko o papierosy, alkohol i paliwo (czyli te towary, które najczęściej są przywożone przez przejście graniczne w G.), to nie ma takiego znaczenia, by uznać, że przyjęcie przez sąd I instancji, że z pewnością takie ogólne pytanie padło, to narusza art. 7 kpk i to w taki sposób, który ma wpływ na treść wyroku (skoro podstawą wzruszenia wyroku może być tylko taka obraza przepisu postępowania, która mogła mieć wpływ na jego treść). Bowiem w momencie odprawy celnej, to oskarżony nie zadeklarował przewożonego bursztynu, tylko alkohol, papierosy i paliwo – co wynika z raportu/deklaracji k. 44 akt. Nie można też zgodzić się z argumentami obrońcy, że oskarżony nie miał wiedzy jak wygląda odprawa celna i kiedy należy dokonać zgłoszenia celnego, z powołaniem się na to, że świadkowie mówili o różnej praktyce w tym zakresie, w zależności od przejścia granicznego. Uzyskano bowiem dowód z zestawienia przejazdów przez oskarżonego przez przejścia, w tym i w G., do dnia czynu tj. 17.03.2016r. oraz z deklaracji przywozowych złożonych w trakcie tych przejazdów, z którego wynika, że oskarżony miał -i to spore- doświadczenie w praktyce dot. odprawy celnej na tym konkretnym przejściu. Ponadto i oskarżony i jego obrońca akcentują, że oskarżony dowiadywał się o przepisy jakie obowiązują przy przywożeniu bursztynu. Jednak to i okoliczność posiadania dowodów legalnego zakupu przywożonego bursztynu jest niewystarczające by wobec tego sprawcy można było zastosować instytucję z art. 10§3kks i to nawet w sytuacji, gdy nie został ogólnie zapytany o towary do oclenia, skoro w odpowiednim momencie odprawy celnej w dniu 17 marca 2016r., wówczas, gdy oskarżony wyartykułował, że przewozi papierosy, alkohol i paliwo, to nie podał on, że przewozi też i bursztyn. Tym bardziej, że z deklaracji z 17.03.2016r. z k. 44 wynika, że oskarżony zadeklarował przewóz towarów w postaci papierosów, alkoholu i paliwa w tzw. „normie”, która nie niesie za sobą żadnych obciążeń celnych czy podatkowych, a pominął w deklaracji akurat bursztyn, którego przywóz rodził obowiązek zapłacenia i cła i podatku Vat. Stąd wyjaśnień oskarżonego i zeznań towarzyszy jego podróży o tym, że wcześniej informował o przewożonym bursztynie (czemu zaprzeczyła w zeznaniach A. K. podając, że oskarżony nie informował o przewożonym bursztynie przed kontrolą pojazdu) nie można traktować jako wystarczającego powodu do przyjęcia, że oskarżony w trakcie już samej odprawy celnej prawidłowo zadeklarował przewożony bursztyn, tym bardziej, że ta okoliczność została też inaczej opisana przez A. K.. Stąd argumenty obrony o pozostawaniu oskarżonego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność, oparte na argumentach z apelacji, że oskarżony nie miał wcześniej nic wspólnego z procedurą odprawy celnej i dlatego przy składaniu deklaracji celnej odpowiadał tylko na konkretne pytania, to nie mogła zostać uwzględniona. Przecież zestawienia i deklaracje z k. 245-261 (a także wyjaśnienia samego oskarżonego z k. 218) wskazywały wręcz przeciwnie na znaczną praktyczną wiedzę oskarżonego w zakresie dot. odpraw celnych na przejściu granicznym w G. w okresie sprzed 17.03.2016r., a to oznacza, że mógł on właściwe rozpoznać sytuację dot. tego momentu kiedy odbywa się zgłoszenie celne, a skoro w trakcie tego zgłoszenia nie poinformował o przewożonym bursztynie (ograniczając się do podania tylko towarów przywożonych w tzw. „normie”), to dopuścił się przypisanego mu przestępstwa skarbowego, bez możliwości zastosowania w omawianej sprawie instytucji z art. 10§3kks.

W świetle powyższych rozważań to należy stwierdzić, że nie doszło do obrazy przepisów wymienionych w apelacji obrońcy oskarżonego w tym obrazy, która by miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku. Nadto – biorąc pod uwagę m.in. wysokość uszczupleń- to nie można było uznać za rażąco surowej wymierzonej grzywny.

Z przedstawionych więc wyżej względów Sąd Okręgowy na mocy art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 113§1kks zaskarżony wyrok – jako słuszny i trafny- utrzymał w mocy. Ponadto zwolnił oskarżonego, z uwagi na wysoką karę grzywny do uiszczenia i orzeczony przepadek, od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie przed sądem II instancji.