Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 października 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił K. G. począwszy od dnia 1 października 2016r., prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz. 748 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 10 października 2016r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w szczególności jest nadal osobą niezdolną do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Natomiast w myśl art. 61 – prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonego powoduje nadal jego częściową niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji :

- specjalisty medycyny przemysłowej,

- neurologa – specjalisty rehabilitacji medycznej,

- neurologa,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia :

- wielopoziomową dyskopatię szyjną i lędźwiową z objawami stenozy kanału kręgowego,

- przewlekły zespół bólowy szyjno – barkowy i lędźwiowo – krzyżowy objawowy z częstymi zaostrzeniami i obecnymi objawami ubytkowymi,

- niewydolność kręgowo – podstawną,

- stan po naderwaniu ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego prawego ( kończyny dominującej ),

- zmiany zwyrodnieniowe prawego stawu ramienno – łopatkowego i barkowo – obojczykowego z ubytkiem funkcji barku prawego,

- nadciśnienie tętnicze kontrolowane.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy i niezdolność ta będzie trwała do 10.2019r. Jako przyczynę tej niezdolności biegli wskazali schorzenia układu ruchu z deficytem neurologicznym. Zdaniem biegłych sądowych stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 14 - 15 akt ).

Jedyne zastrzeżenia do opinii zgłosił organ rentowe ( k. 26 akt ) podnosząc, że ubezpieczony był konsultowany przez neurochirurga i nie został zakwalifikowany do zabiegu operacyjnego. Ponadto wskazano, że w okresie 07 – 08/2016 odbył on rehabilitację w ramach prewencji ZUS. Zdaniem organu rentowego w okresie zaostrzeń schorzenia ubezpieczony może być leczony w ramach czasowej niezdolności do pracy, nie jest natomiast długotrwale niezdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Sąd nie uwzględnił powyższych zastrzeżeń do opinii zgłoszonych przez organ rentowy, w konsekwencji czego, nie dopuścił wnioskowanego dowodu z opinii uzupełniającej. W szczególności należy zauważyć, że opinię w przedmiotowej sprawie sporządzili specjaliści z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonemu ( specjalizacja Przewodniczącego Komisji Lekarskiej ZUS, jak i członków Komisji badającej ubezpieczonego, na których powołuje się organ rentowy, nie jest Sądowi znane ). W wydanej opinii biegli szczegółowo opisali wyniki przeprowadzonego badania wskazując, iż w przebiegu występującej u ubezpieczonego wielopoziomowej dyskopatii szyjnej i lędźwiowej z objawami stenozy kanału kręgowego występują częste zaostrzenia ( szczegółowo opisując wynika badań w protokole badań sądowo – lekarskich ). Ponadto biegli wskazali na współistniejące znaczne upośledzenie funkcji barku prawego ( kończyny dominującej ), po przebytym w 2017r. urazie – w przebiegu zmian zwyrodnieniowych prawego stawu ramienno – łopatkowego i barkowo – obojczykowego. Zwrócili także uwagę na współistniejącą niewydolność kręgowo – podstawną u osoby z długoletnio leczonym nadciśnieniem tętniczym. Dodatkowo na rozprawie, odnosząc się do zgłoszonych przez organ rentowy zastrzeżeń, ubezpieczony wyjaśnił, że był dwukrotnie kierowany na operację, przy czym za pierwszym razem lekarz odradził mu jej przeprowadzenie, a za drugim razem nie mógł się stawić na zaplanowany zabieg z przyczyn losowych a szpital nie zgodził się na przesunięcie terminu jej wykonania. Ponadto ubezpieczony podniósł, że efekty, jakie może przynieść operacja, nie są jednoznaczne i niosą z sobą znaczne ryzyko. Ubezpieczony potwierdził także, że przebył wskazana przez organ rentowy rehabilitację, jednak nie przyniosła ona rezultatu w postaci odzyskania zdolności do pracy.

W tej sytuacji Sąd pozytywnie ocenił opinię biegłych sądowych. Wydana przez biegłych sądowych opinia nie tylko była spójna, logiczna i wyczerpująco uzasadniona, ale także przekonująca dla Sądu, w przeciwieństwie do stanowiska organu rentowego. Oceniając stan zdrowia ubezpieczonego i jego zdolności do pracy nie można bowiem stracić z pola widzenia kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego, który z zawodu jest formierzem odlewnikiem i w zawodzie tym pracował przez ok. 16 lat. Praca zgodna z posiadanymi kwalifikacjami wymaga znacznego wysiłku fizycznego, który bezwzględnie jest przeciwwskazany w przypadku tak zaawansowanych schorzeń. Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że w przypadku ubezpieczonego przeciwwskazana jest także praca w wymuszonej pozycji ciała, co potwierdziły wyjaśnienia ubezpieczonego, który podał, że nie mógł dalej pracować przy składaniu zniczy ( czyli poniżej posiadanych kwalifikacji ) z uwagi na wymuszoną pozycję ciała z i związane z nią silne dolegliwości ze strony kręgosłupa.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Zgodnie z brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w pkt 2 wyroku zawarto orzeczenie o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem biegli dysponowali w zasadzie tą samą dokumentacją medyczną, co organ rentowy, zatem miał on podstawy do dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego, czyli ustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania prawidłowej decyzji.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz