Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Aneta Łatanik

Protokolant: sekr. sądowy Klaudia Talar

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Częstochowie Krzysztofa Starczyka

po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2017 r. sprawy

A. Ł. s. A. i J., ur. (...) w R.

oskarżonego o czyn z art. 289 § 2 kk, 178a § 1 i 4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie

z dnia 13 lutego 2017 r. , sygn. akt IV K 945/16

orzeka:

1.  zmienia zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego A. Ł. w zakresie wymiaru kary w ten sposób że:

a)  obniża wymiar kary pozbawienia wolności orzeczonej oskarżonemu w pkt 2 zaskarżonego wyroku do 6 (sześciu) miesięcy;

b)  uchylając pkt 3 zaskarżonego wyroku na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone oskarżonemu w pkt 1 zaskarżonego wyroku i w pkt 1a niniejszego wyroku i jako karę łączną wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VII Ka 433/17

UZASADNIENIE

A. Ł. został oskarżony o to, że:

1. w dniu 5 marca 2016 r. w R., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu wykorzystując upojenie alkoholowe użytkownika pojazdu D. M. nie będąc do tego uprawnionym zabrali w celu krótkotrwałego użycia samochód osobowy marki V. (...) o nr. rej. (...) wartości 5000 złotych a następnie porzucili go w stanie uszkodzonym w miejscowości L. na szkodę E. M., tj. o czyn z art. 289 § 2 k.k.

2. w dniu 5 marca 2016 r. na drodze publicznej w miejscowości L., woj. (...) będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 18 listopada 2015 r., sygn. akt II K 361/15 za prowadzenie pojazdu mechanicznego prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...) o nr. rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości. Badany przy użyciu alkometra: I badanie – 1,08 promila, II badanie 1,08 promila, III badanie 0,79 promila, IV badanie 0,69 promila alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k.

Sąd Rejonowy w Częstochowie wyrokiem z dnia 13 lutego 2017r.orzekł:

1.  oskarżonego P. O. i A. Ł. uznał za winnych tego, że w dniu 5 marca 2016 r. w R., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu wykorzystując fakt snu użytkownika pojazdu D. M. i nie będąc do tego uprawnionymi zabrali w celu krótkotrwałego użycia samochód osobowy marki V. (...) o nr. rej. (...) należący do E. M. o wartości 5000 złotych a następnie porzucili go w stanie uszkodzonym w miejscowości L., to jest uznaje ich za winnych popełnienia czynu z art. 289 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 289 § 2 k.k. wymierzył

- P. O. karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności

- A. Ł. karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności

2.  oskarżonego A. Ł. uznał za winnego tego, że w dniu 5 marca 2016 r. na drodze publicznej w miejscowości L., woj. (...) będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 18 listopada 2015 r., sygn. akt II K 361/15 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...) o nr. rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości: I badanie – 1,08 promila, II badanie 1,08 promila, III badanie 0,79 promila, IV badanie 0,69 promila alkoholu we krwi, to jest uznaje go za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności

3.  na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył kary pozbawienia wolności orzeczone A. Ł. w pkt. 1-2 wyroku i wymierzył mu karę łączną 1 (jeden) roku pozbawienia wolności

4.  na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzekł wobec oskarżonego A. Ł. środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych

5.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. w zw. z art. 39 pkt. 7 k.k. zobowiązał oskarżonego A. Ł. do zapłaty na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w kwocie 10 000 (dziesięć tysięcy) złotych

6.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności zaliczył obu oskarżonym okres zatrzymania w dniu 5 marca 2016 r.

7.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił obu oskarżonych z obowiązku pokrycia kosztów postępowania obciążając nimi Skarb Państwa

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art.54 §1 k.k. ,poprzez wymierzenie oskarżonemu łącznie kary 1 roku pozbawienia wolności, chociaż w dacie popełnienia zarzucanego mu czynu oskarżony był młodocianym, oraz pozbawienia go dożywotnio prawa jazdy oraz rażącą niewspółmierność kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu łącznie za oba czyny kary 1 roku pozbawienia wolności, jeśli się zważy okoliczności popełnienia tego czynu i to, że w dacie czynu oskarżony był małoletni.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze, oraz nie pozbawianie go dożywotnio prawa jazdy ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wniesiona przez obrońcę oskarżonego zasługiwała na częściowe uwzględnienie.

Przechodząc do analizy środka odwoławczego, za niezasadny Sąd Okręgowy uznał zarzut rażącej niewspółmierności środka karnego w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Rażąca niewspółmierność kary, o której mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k., zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego. Zarzut rażącej niewspółmierności kary można zasadnie podnosić tylko wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia ale nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy.

Trudno zaś w niniejszej sprawie uznać za niesprawiedliwy orzeczony wobec oskarżonego środek karny, który był już karany za prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu. Wobec powyższego oskarżony swoim dotychczasowym trybem życia udowodnił, że, nie widział powodów, by wyciągnąć wnioski z wcześniejszego skazania i zmienić swe postępowanie na takie, które byłoby zgodne z obowiązującym porządkiem prawnym. Wręcz przeciwnie, oskarżony ponownie zlekceważył obowiązujący każdego nakaz trzeźwości. W realiach niniejszej sprawy okoliczności podnoszone przez skarżącego w apelacji nie mogły być postrzegane jako okoliczności stanowiące wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami.. Należy mieć na uwadze, że oskarżony pomimo młodego wieku, znając swą sytuację osobistą, popełnił po raz kolejny czyn określony w art. 178a § 1 k.k..

Ponadto należy mieć na uwadze ogólnoprewencyjny cel kary. Akceptacja dla postulatu skarżącego prowadziłaby do wykreowania w społeczeństwie poczucia, że sprawcy czynów określonych w art. 178a § 4 k.k., w przypadku uprzedniej karalności i wynikających dla nich z tego konsekwencji, których nie przestrzegają, są po raz kolejny łagodnie traktowani. Z tych względów zdecydowanie surowiej ukształtowany powinien być orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Biorąc pod uwagę fakt, że orzeczony uprzednio środek karny był nieskuteczny, zaś A. Ł. dopuścił się przestępstwa prowadzenia pojazdu mechanicznego pod wpływem alkoholu, tylko dożywotni zakaz może spełnić cele środków karnych. Oskarżony wykazał bowiem całkowity brak odpowiedzialności za życie i zdrowie własne oraz innych uczestników ruchu, podchodzi do swojego zachowania bezkrytycznie oraz nie dostrzega zagrożenia, które stwarza prowadząc pojazd mechaniczny pod wpływem alkoholu.

Sąd Okręgowy uznał natomiast argumentację zawartą w apelacji w zakresie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności. Wymierzona przez Sąd Rejonowy kara pozbawienia wolności za czyn z art. 178a § 4 kk i kara łączna pozbawienia wolności w wysokości 1 roku wydaje się karą zbyt surową, zważywszy na okoliczności czynu i stan nietrzeźwości oskarżonego. Zdaniem Sądu Okręgowego kara 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 178a § 4 kk oraz zastosowanie całkowitej absorpcji, w zupełności spełnia cele prewencji szczególnej i ogólnej, gdyż jej dolegliwość, pomimo jej obniżenia, powinna wymusić na oskarżonym zmianę dotychczasowego postępowania.

Orzeczono na podstawie art. 437 § 1 kpk.