Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Protokolant: stażysta Małgorzata Serafińska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Jolanty Jankowskiej

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2017 r.

sprawy J. F., ur. (...) w N., syna A. i A. z domu F.

oskarżonego z art. 286§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Nidzicy z dnia 24 kwietnia 2017 r., sygn. akt II K 50/17

I utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok ,

II zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze,

III zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. W. kwotę 504 ( pięćset cztery ) zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego J. F. wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 115,92 ( sto piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze ) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

Sygn. akt VII Ka 606/17

UZASADNIENIE

J. F. został oskarżony o to, że w dniu 15 stycznia 2016 r., woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej podczas złożenia wniosku o pożyczkę wprowadził w błąd przedstawiciela (...) S.A. z/s w B., co do swojego zatrudnienia w firmie Usługi (...) z/s w N. oraz wysokości osiąganych dochodów na potwierdzenie tego przedstawił poświadczającą nieprawdę umowę o pracę z dnia 22 lutego 2015 r. i zaświadczenie o zatrudnieniu i dochodach z dnia 7 lipca 2015 r., które zostały wcześniej wystawione przez właściciela w/w podmiotu E. G., następnie w dniu 20 stycznia 2016 r., po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku zawarł z (...) S.A. z/s w B. umowę pożyczki gotówkowej nr (...)- (...) doprowadzając tym samym ten podmiot do niekorzystnego rozporządzenia mienia w kwocie 8 064,00 zł,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Nidzicy wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2017 r. w sprawie II K 50/17 orzekł:

I oskarżonego J. F. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. skazał go i wymierzył karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

IV na podstawie art.44 § 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci dokumentów zapisanych pod poz.(...) wykazu dowodów rzeczowych Prokuratury Rejonowej w N. i nakazał pozostawienie tych dokumentów w aktach sprawy;

V zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. W. kwotę 420 zł wraz z należnym od tej kwoty podatkiem VAT tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu;

VI na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości

Apelację od powyższego wyroku złożyła obrońca oskarżonego, zaskarżając go w całości i orzeczeniu zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, iż oskarżony J. F. dopuścił się zarzucanego mu czynu pomimo, że treść wyjaśnień oskarżonego i zgromadzony materiał dowodowy nie pozwalają w sposób bezsprzeczny przypisać oskarżonemu winy za popełnienie zarzucanego mu przestępstwa.

W oparciu o powyższe wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego J. F. od popełnienia zarzucanego mu czynu; ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest chybiona i jako taka nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, iż w ocenie Sądu Okręgowego wydane przez Sąd I instancji rozstrzygnięcie zapadło na podstawie prawidłowo poczynionych ustaleń natury faktycznej, jak też i prawnej.

Sąd Rejonowy dokonał szczegółowej i prawidłowej analizy materiału dowodowego. Także wnioski powzięte przez Sąd na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów, zdaniem Sądu Okręgowego, są logiczne, spójne i konsekwentne, dokonane w oparciu o zasady doświadczenia życiowego. Wnioski te są przekonująco uzasadnione. Apelacja nie wskazuje na żadne okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu i nie zawiera też żadnej, merytorycznej argumentacji, która rozważania tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. Wobec powyższego zarzuty skarżącej, jakoby Sąd I instancji bezpodstawnie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, nie mogą być uznane za zasadne. Apelacja sprowadza się w rezultacie do polemiki z ustaleniami Sądu i wyciągniętymi z tych ustaleń wnioskami. Formułując zarzuty przeciwko zapadłemu rozstrzygnięciu skarżąca podporządkowała ich treść linii obrony prezentowanej przez oskarżonego, nie znajdującej jednak swego odzwierciedlenia w przeprowadzonych dowodach. Analiza sprawy nie pozwala na uznanie, że Sąd Rejonowy naruszył reguły oceny dowodów określone w art. 7 k.p.k., czy też zasadę obiektywizmu (art. 4 k.p.k.).

Dowodem potwierdzającym winę oskarżonego były przede wszystkim szczere, jasne i pełne wyjaśnienia E. G., który wystawił zaświadczenie o zatrudnieniu i dochodach dotyczące J. F.. Z wyjaśnień współoskarżonego złożonych w toku postępowania przygotowawczego wynikało, że J. F. był jego sąsiadem „przez ścianę”. Przyszedł do niego z prośbą o wystawienie zaświadczenie dotyczącego zatrudnienia i dochodów. Mówił, że ma do spłacenia jakieś długi oraz grzywnę i jeżeli jej nie ureguluje to zostanie osadzony w zakładzie karnym W tej sytuacji zgodził się pomóc J. F.. Wystawił zaświadczenie o zatrudnieniu w jednym egzemplarzu oraz umowę o pracę. Dokumenty te oddal J. F.. Ten opowiadał mu, że dokumenty są mu potrzebne aby uzyskać pożyczkę. Podał, że F. nigdy u niego nie był zatrudniony. Nie brał też od niego żadnych pieniędzy za wystawienie w/w dokumentów. (k. 112-12v, 119)

W toku postępowania odwoławczego Sąd Okręgowego uzupełnił postępowanie dowodowe i dopuścił dowód z przesłuchania E. G.. Świadek potwierdził swoje wcześniejsze wyjaśnienia złożone w charakterze oskarżonego. Zeznał, że J. F. w rzeczywistości nigdy u niego nie pracował. Wystawi mu zaświadczenie o zatrudnieniu tylko dlatego, że J. F. go o to prosił, wręcz błagał, a on ma dobre serce. (k. 198v-199)

W ocenie Sądu relacje E. G. zarówno te złożone w toku postępowania przygotowawczego w charakterze podejrzanego, jak i jego zeznania przed Sądem Okręgowym zasługiwały na wiarę. Świadek nie miał żadnego interesu w tym aby obciążać J. F.. Nie był z nim skonfliktowany. Zeznania (wyjaśnienia) tej treści nie wpływały też na zmniejszenie jego odpowiedzialności karnej. Ponadto relacje E. G. były zgodne z całym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

Reasumując wskazać należy, że wyjaśnienia oskarżonego odnośnie tego, że był przekonany o tym, iż był zatrudniony w firmie współoskarżonego E. G., gdyż wykonywał pracę na jego rzecz i otrzymywał za nią wynagrodzenie, zgodnie z wystawionym zaświadczeniem, nie znalazły potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym.

Z całego zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym przede wszystkim z wyjaśnień E. G. ale także zeznań świadków A. S., R. P. oraz dokumentów: umowy pożyczki wraz z załącznikami, umowy o pracę, zaświadczenia o wynagrodzeniu wynikało natomiast, że J. F. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu.

W konsekwencji więc, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym uzasadnieniu brak było podstaw do zakwestionowania tak ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy, jak i dokonanej oceny prawnej czynu oskarżonego.

Sąd nie znalazł także podstaw do ewentualnego złagodzenia rozstrzygnięcia o konsekwencjach prawnych popełnionego przez oskarżonego czynu.

W ocenie Sądu odwoławczego kara wymierzona oskarżonemu nie razi surowością i jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu mu przypisanego. Odpowiada dyrektywom wskazanym w art.53 k.k., a Sąd I instancji trafnie powołał okoliczności na korzyść i niekorzyść oskarżonego.

W konsekwencji zaskarżony wyrok jako słuszny utrzymano w mocy- art. 437§ 1 kpk, art.438pkt.3 kpk.

O wynagrodzeniu dla obrońcy z urzędu za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 29 ust 1 prawa o adwokaturze.

Brak majątku uzasadnił zwolnienie oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze - art. 624 § 1 kpk.