Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy S. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania S. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 29 marca 2017 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje S. B. prawo do emerytury od dnia 1 marca 2017 roku.

(-) SSO Grzegorz Tyrka

Sygn. akt VIII U 886/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 marca 2017r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu S. B. ( B. ) prawa
do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż ubezpieczony nie udowodnił na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganego 15 – letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a jedynie 6 lat, 8 miesięcy i 22 dni.

Organ rentowy wskazał, iż do pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnił okresu zatrudnienia ubezpieczonego od dnia 12 października 1984r. do dnia 31 grudnia 1992r. w (...) na podstawie zeznań świadków, ponieważ brak jest wystarczających środków do ich samodzielnej oceny.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa
do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych podnosząc, iż pracę w warunkach szczególnych wykonywał podczas w/w zatrudnienia w (...) oraz od dnia 1 lipca 1974r. do dnia 25 października 1975r. w Przedsiębiorstwie (...)
w G..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Jednocześnie organ rentowy wskazał, iż do pracy w warunkach szczególnych uwzględnił ubezpieczonemu okres jego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w G. od dnia 14 listopada 1977r. do dnia 31 sierpnia 1984r.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony S. B. w dniu (...) ukończył 60 lat życia,
nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, na dzień 1 stycznia 1999r. udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Wniosek o przyznanie prawa do emerytury ubezpieczony złożył w dniu 3 marca 2017r. i został on rozpoznany decyzją zaskarżoną omówioną na wstępie.

Ubezpieczony od dnia 1 września 1971r. do dnia 31 sierpnia 1984r. był zatrudniony
w Przedsiębiorstwie (...) w G. ( wcześniej Wojewódzkie Przedsiębiorstwo (...) G. ) na stanowiskach: ucznia – kierowcy mechanika napraw pojazdów samochodowych, elektromontera napraw pojazdów samochodowych ( świadectwo pracy z dnia 11 października 1984r., akta ZUS ).

W 1971r. ubezpieczony podjął naukę w zasadniczej szkole zawodowej, która trwała
3 lata. W tym czasie miał zawartą umowę o naukę zawodu. Po ukończeniu tej szkoły - od dnia 1 lipca 1974r., ubezpieczony podjął pracę w Przedsiębiorstwie na stanowisku elektromontera napraw pojazdów samochodowych. Pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych. Następnie
w okresie od dnia 28 października 1975r. do dnia 15 października 1977r. odbywał zasadniczą służbę wojskową ( wyciąg z książeczki wojskowej, akta osobowe ubezpieczonego ). Po zakończeniu tej służby powrócił do pracy w Przedsiębiorstwie w dniu 14 listopada 1977r. na to samo stanowisko pracy.

Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych uwzględnił okres zatrudnienia ubezpieczonego w w/w Przedsiębiorstwie od dnia 14 listopada 1977r. do dnia 31 sierpnia 1984r. na podstawie świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 21 marca 2016r., w którym zawarto zapis, iż ubezpieczony od dnia 14 listopada 1977r. do dnia 5 sierpnia 1984r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych – na stanowisku elektromontera zatrudnionego wyłącznie w kanałach remontowych, wymienionym w wykazie A dziale XIV poz.16 pkt 1 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze; załączniku nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 1 lipca 1983r. w sprawie stanowisk pracy w zakładach pracy resortu administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do niższego wieku emerytalnego.

W toku niniejszego postępowania ubezpieczony przedstawił kserokopię kolejnego świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 18 kwietnia 2017r. sporządzonego przez Przedsiębiorstwo, w którym zawarto adnotację, iż ubezpieczony stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych w okresie
od dnia 1 lipca 1974r. do dnia 25 października 1975r. – pracę w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych, na stanowisku elektromontera zatrudnionego wyłącznie w kanałach remontowych, wymienionym w wykazie A dziale XIV poz.16 pkt 2.

W okresie od dnia 12 października 1984r. do dnia 31 grudnia 1992r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) w G. na stanowiskach: elektromechanika, pakowacza i elektryka ( świadectwo pracy z dnia 31 grudnia 1992r., akta ZUS ). Z kartoteki znajdującej się w aktach osobowych ubezpieczonego wynika, iż stanowisko elektromechanika ubezpieczony zajmował od dnia 12 października 1984r. do dnia 30 kwietnia 1985r., stanowisko pakowacza od dnia 1 maja 1985r. do dnia 31 maja 1990r. oraz stanowisko elektryka od dnia 1 czerwca 1990r. do dnia 31 grudnia 1992r. W okresach od dnia 10 lutego 1992r. do dnia 24 lutego 1992r. oraz od dnia 11 czerwca 1992r. do dnia 14 lipca 1992r. przebywał na zasiłkach chorobowych.

Zakład zajmował się produkcją akumulatorów od podstaw. Do Zakładu przychodził ołów w formie sztabki o wadze około 40 kg. Następnie był on topiony i w postaci płynnej wlewany do różnych form, w zależności od tego jaki produkt zamierzano osiągnąć ( płytki ołowiane, bolce, klemy itd. ). Było też stanowisko, gdzie te sztabkę ołowiu mielono
na młynie, gdyż płytki ołowiane trzeba było posmarować pastą, w skład której wchodził mielony ołów. Ten proszek był mieszany z kwasem siarkowym, z elektrolitami. Następnie
jak z odlewni wychodziła kratka „+” lub „-”, to była ona pokrywana przez maszynę – paściorkę, tą pastą. Te zapastowane płytki, czy kratki ołowiane były wkładane do suszarki
i podlegały suszeniu. Potem były oczyszczane z nadmiaru pasty szczotką drucianą
lub szpachelką. Wszystkie te czynności, łącznie z zalewaniem akumulatorów kwasem siarkowym, wykonywane były na jednej hali. Były tam przekroczenia stężenia ołowiu
i hałasu. Pracownicy musieli być poddawani badaniom z zakresu medycyny pracy
co 3 miesiące albo co pół roku.

Jako elektromechanik ubezpieczony pracował w dziale utrzymania ruchu. Ubezpieczony faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał wówczas pracę na w/w hali i zajmował się naprawą maszyn, sprzętu na tej hali produkcyjnej. Np. jeżeli zepsuła się grzałka elektryczna do topienia ołowiu, to ubezpieczony musiał ją wymienić. Pracował cały czas w oparach ołowiu. Na hali znajdował się warsztat elektryczny należący do działu utrzymania ruchu, gdzie były różne narzędzia potrzebne do pracy elektromechanika, przy czym warsztat ten był oddzielony tylko siatką drucianą, co nie zabezpieczało osób w nim pracujących od oparów ołowiu.

Na stanowisku pakowacza ubezpieczony nadal pracował na tej samej hali. Do jego obowiązków należało czyszczenie szczotką drucianą, ryżową lub szpachelką płytek lub kratek ołowianych z nadmiaru pasty ołowianej, bowiem z paściarki wychodziły te płytki
z nadmiarem tej pasty. Następnie wyczyszczony już produkt układał w sztabki i wkładał
do palety lub skrzyń drewnianych. Taki produkt szedł do wysyłki. Ubezpieczony pracował
w specjalnym fartuchu gumowym przeciw pyłowi ołowianemu, w masce i rękawiczkach gumowych.

Z dniem 1 czerwca 1990r. ubezpieczony powrócił na stanowisko elektryka
i wykonywał wówczas pracę taką samą, co w okresie od dnia 12 października 1984r. do dnia 30 kwietnia 1985r.

Razem z ubezpieczonym w (...) pracowali S. K., J. M. i M. R..

Przed Sądem Okręgowym w Gliwicach toczyło się postępowanie w sprawie emerytury wcześniejszej świadka J. M.. Prawomocnym wyrokiem z dnia 25 marca 2009r. w sprawie o sygn. akt VIII U 3322/08 Sąd przyznał J. M. od dnia 1 czerwca 2008r. prawo do emerytury wcześniejszej z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych, po uprzednim ustaleniu, iż w/w wykonywał taką pracę w okresie od dnia 13 lipca 1984r. do dnia 31 lipca 2003r., wymienioną w wykazie B dziale IV – pracę mechanika na obiektach produkcyjnych, nastawiacza maszyn produkcyjnych przy ich naprawie i konserwacji, na wydziałach odlewni ołowiu, pasiarki, młyna, suszarki, przetwórstwa akumulatorów i baterii kwasowo – ołowiowych, na wydziale utrząsalni, montowni akumulatorów.

Przed Sądem Okręgowym w Gliwicach toczyło się także postępowanie w sprawie emerytury wcześniejszej świadka S. K.. Prawomocnym wyrokiem z dnia
20 listopada 2012r. w sprawie o sygn. akt VIII U 2337/12 Sąd przyznał w/w od dnia 1 lipca 2012r. prawo do emerytury wcześniejszej z wykazu B, po uprzednim zaliczeniu do takiej pracy z wykazu B działu IV poz.2 – „ prace wykonywane bezpośrednio przy produkcji ołowiu (…) ” zatrudnienia S. K. w (...) od dnia 3 czerwca 1983r. do dnia 31 grudnia 1998r. na stanowisku odlewnika ( od dnia 3 czerwca 1983r. do dnia 31 stycznia 1995r. ) i na stanowisku montera akumulatorów ( od dnia 1 lutego 1995r. do dnia 31 grudnia 1998r.).

/dowód z: akt ZUS, akt tut. Sądu o sygn. VIII U 3322/08 i VIII U 2337/12, akt osobowych ubezpieczonego dotyczących spornych okresów jego zatrudnienia, zeznań świadków S. K., J. M., M. R. oraz z zeznań ubezpieczonego/.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego S. B. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 748 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Zgodnie z 184 ust. 1 ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy – tj. 1 stycznia 1999r. – osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zgodnie z art. 184 ust. 2 ustawy emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem – pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z cytowanych norm prawnych wynika, iż odwołujący nabędzie prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat,

- legitymowania się okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 1 stycznia 1999r.,

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 1 stycznia 1999r.,

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

W świetle utrwalonego orzecznictwa sądowego dla oceny, czy pracownik pracował
w szczególnych warunkach nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego stanowiska tylko rodzaj rzeczywiście powierzonej pracy ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 26 czerwca 2015r. sygn. akt III AUa 168/15 LEX nr 1761793 ).

Ubezpieczony S. B. wiek emerytalny 60 lat ukończył w dniu
2 grudnia 2016r., na dzień 1 stycznia 1999r. legitymuje się 25 - letnim okresem składkowym i nieskładkowym, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Spornym pozostawało, czy odwołujący na dzień 1 stycznia 1999r. posiada 15 - letni okres pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

Wyniki przeprowadzonego postępowania pozwoliły na stanowcze przyjęcie,
że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych wymienioną w stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983r. wykazie A dziale XIV poz.16, to jest „ pracę w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych (… ) ” od dnia 1 lipca 1974r. do dnia 25 października 1975r. w Przedsiębiorstwie (...) w G..

Ubezpieczony rzeczywiście wykonywał wówczas taką samą pracę, co w okresie późniejszym - po powrocie z wojska, czyli od dnia 14 listopada 1977r. do dnia 31 sierpnia 1984r., którą organ rentowy zaliczył do pracy w warunkach szczególnych.

Za takim przyjęciem przemawiają korespondujące z treścią dokumentacji
akt osobowych zeznania ubezpieczonego, a także świadectwo wykonywania prac
w warunkach szczególnych z dnia 18 kwietnia 2017r., którego kserokopię ubezpieczony przedłożył w toku niniejszego postępowania.

Do pracy w warunkach szczególnych Sąd uwzględnił również okres odbywania przez ubezpieczonego zasadniczej służby wojskowej w latach 1975 – 1977.

Należy zwrócić uwagę, iż odbywanie zasadniczej służby wojskowej regulowane było przez ustawę z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 827).

Zgodnie z treścią art. 108 ust. 1 tej ustawy obowiązującego w okresie od dnia 29 listopada 1967r. do dnia 31 grudnia 1974r.( w brzmieniu pierwotnym) i po zmianie od dnia 1 stycznia 1975r.( w brzmieniu do dnia 5 sierpnia 1979r.) – a zatem w okresie obywania zasadniczej służby wojskowej przez odwołującego – okres odbytej zasadniczej lub okresowej służby wojskowej zalicza się do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem, pracownikom, którzy po odbyciu tej służby podjęli zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym byli zatrudnieni przed powołaniem do służby, albo w tej samej gałęzi pracy.

Na podstawie art. 108 ust. 4 w/w ustawy wydane zostało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968r.w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz. U. Nr 44, poz. 318). Rozporządzenie to obowiązywało do dnia 31 sierpnia 1979r. Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych w § 2-4 (tj. w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej zgłosił powrót do zakładu pracy), wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie.

Treść powyższych przepisów wskazuje, że skoro czas odbywania służby wojskowej
w warunkach określonych w tych przepisach, wlicza się do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem, w tym w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie, to okres ten należy zaliczyć do pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.). Do odbywania zasadniczej służby wojskowej należy bowiem stosować przepisy w brzmieniu obowiązującym w okresie jej odbywania.

Takie stanowisko potwierdza Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z dnia
9 marca 2010r. I UK 333/09 (LEX 585739) oraz w wyroku z dnia 25 lutego 2010 r. II UK 219/09 (LEX nr 590248), a także uchwała Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 16 października 2013r. sygn. II UZP 6/13 (OSNP 2014/3/42). Przychylił się do tego stanowiska Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 2 kwietnia 2015r., III AUa 2325/14, zaś Sąd orzekający prezentowane stanowisko w pełni podziela.

Ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową w okresie zatrudnienia
w Przedsiębiorstwie (...), gdzie wykonywał pracę w warunkach szczególnych bezpośrednio przed pójściem do wojska i po powrocie z wojska. Po zwolnieniu w dniu 15 października 1977r. ze służby wojskowej ubezpieczony w ciągu 30 dni, bo z dniem 14 listopada 1977r. powrócił do pracy u tego samego pracodawcy. W takiej sytuacji okres tej służby podlega zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych.

Zdaniem Sądu do pracy w warunkach szczególnych należy również zaliczyć ubezpieczonemu okres jego zatrudnienia w (...) w G. od dnia
12 października 1984r. do dnia 31 października 1992r., kiedy ubezpieczony rzeczywiście stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę wymienioną w wykazie A dziale III poz.36 - „ produkcja, przetwórstwo ołowiu oraz powlekanie ołowiem (… ) ”.

Przedsiębiorstwo to ze względu na specyfikę działalności, gdy prowadzona w nim była od podstaw produkcja akumulatorów, przy czym ściśle wiązała się ona z produkcją
i przetwórstwem ołowiu, można zaliczyć do branży metalowo - hutniczej. Ubezpieczony pracował w nim cały czas na jednej hali produkcyjnej. Jako elektromechanik
i elektryk ubezpieczony zajmował się naprawą sprzętu znajdującego się na tej hali, natomiast jako pakowacz - czyszczeniem płytek lub kratek ołowianych z nadmiaru pasty ołowianej, a następnie układaniem tego produktu w sztabki i wkładaniem do palet lub skrzyń drewnianych. W ocenie Sądu nie była to praca ściśle związana z bezpośrednią produkcją ołowiu, jak w przypadku świadków, w tym zwłaszcza S. K., który wykonywał pracę m.in. odlewnika ( taką pracę tegoż świadka Sąd Okręgowy w Gliwicach zaliczył do pracy w warunkach szczególnych z wykazu B działu IV – wyrok tegoż Sądu z dnia 20 listopada 2012r. w sprawie o sygn. akt VIII U 2337/12 ), natomiast jest to praca wymieniona w powołanym powyżej wykazie A dziale III poz.36.

Ustalając to Sąd oparł się na zeznaniach świadków S. K., J. M., M. R., którzy byli współpracownikami ubezpieczonego i stąd niewątpliwie posiadają wiedzę co do rzeczywiście wykonywanej przez niego pracy, korelujących z nimi zeznaniach ubezpieczonego, a także powołanej w sprawie dokumentacji.

Po zaliczeniu wymienionych uprzednio okresów spornych do pracy w warunkach szczególnych uznanej przez organ rentowy, ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. posiada wymagany co najmniej 15 – letni okres takiej pracy ( nawet po odliczeniu okresów niezdolności do pracy ). Zatem spełnia wszystkie niezbędne przesłanki do przyznania dochodzonego świadczenia.

W konsekwencji powyższego, na podstawie powołanych norm prawnych oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 1 marca 2017r., to jest od miesiąca zgłoszenia wniosku, zgodnie z art.129 ust.1 ustawy.

(-) SSO Grzegorz Tyrka