Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2013 r. w S.

sprawy T. J. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania T. J. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 7 stycznia 2013 roku znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z 7 stycznia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.odmówił T. J. (1)prawa do emerytury z uwagi na nieudowodnienie przez niego wymaganego ogólnego stażu ubezpieczeniowego. W uzasadnieniu decyzji podkreślono, że ogólny staż ubezpieczeniowy (okresy składkowe i nieskładkowe) T. J.wynosi jedynie 13 lata, 8 miesięcy i 18 dni. Wskazano przy tym, że nie doliczono do stażu pracy całego wskazywanego okresu zatrudnienia od 2 października 1963 r. do 12 października 1968 r. w (...)w G., a wyłącznie okres od 17 lutego 1966 r. do 11 sierpnia 1966 r. jako okres zatrudnienia oraz okres 16 lutego 1967 r. do 16 grudnia 1967 r., kiedy to ubezpieczony odbywał służbę wojskową. Dodatkowo wskazano, że z okresu ubezpieczeniowego wyłączono okresy korzystania przez T. J.z urlopów bezpłatnych w czasie zatrudnienia w Zakładzie (...), tj. łącznie 93 dni oraz okres pobierania zasiłku wyrównawczego od 1.11.2001 r. do 31.08.2007 r. wypłacanego przez Ośrodek Pomocy Społecznej w P., gdyż nie były z tego tytułu odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne.

Ubezpieczony zaskarżył powyższą decyzję, wskazując że w (...)w G.pracował w okresie od 2 października 1963 r. do 12 października 1968 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości, podtrzymując argumentację wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 11 czerwca 2013 r. ubezpieczony wskazał, że poza okresem zatrudnienia w (...)w G.wnosi dodatkowo o doliczenie do jego stażu ubezpieczeniowego okresu zatrudnienia w (...)w G., gdzie pracował przez 10 miesięcy jako monter, w (...)w T., gdzie również pracował przez około 10 miesięcy oraz w (...), gdzie pracował około 3 lat, jednak wystawiono mu wyłącznie zaświadczenie dot. okresu zatrudnienia od 26 sierpnia 1977 r. do 24 kwietnia 1978 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. J. (1)urodził się w dniu (...)roku. W dniu 27 listopada 2012 roku złożył w organie emerytalnym wniosek o emeryturę.

Bezsporne, a nadto dowód: wniosek o ustalenie prawa do emerytury – k. 1-2 plik IV akt rentowych.

Organ rentowy w stażu ubezpieczeniowym T. J. uwzględnił 13 lat, 8 miesięcy i 18 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym następujące okresy zatrudnienia (z wyłączeniem okresów korzystania z urlopów bezpłatnych):

- w (...)w G.w okresie od 17 lutego 1966 r. do 11 sierpnia 1966 r.,

- w (...) Przedsiębiorstwie (...) w okresie od 14 października 1968 r. do 28 grudnia 1968 r. i od 2 czerwca 1969 r. do 20 grudnia 1969 r.

- w (...) Przedsiębiorstwie (...) w P. w okresie od 21 grudnia 1969 r. do 19 września 1970 r.

- w (...) L. w okresie od 5 lutego 1972 r. do 10 maja 1972 r.

- w (...)w P.w okresie od 26 sierpnia 1977 r. do 24 kwietnia 1978 r.

- w (...) Związku Spółek (...) w G. w okresie od 6 kwietnia 1979 r. do 18 grudnia 1982 r.,

- w (...) Z.w okresie od 16 czerwca 1983 r. do 30 kwietnia 1985 r. ( w tym czasie przebywał na urlopach bezpłatnych: w sierpniu 1983 r. 7 dni, we wrześniu 1983 r. 11 dni, w październiku 1983 r. 8 dni, w listopadzie 1983 r. 12 dni, w grudniu 1983 r. 16 dni, w styczniu 1984 r. 20 dni, w lutym 1984 r. 19 dni)

- w Zakładzie (...) w P. w okresie od 1 października 1985 r. do 22 kwietnia 1988 r., od 3 kwietnia 1995 r. do 30 września 1995 r. oraz od 8 kwietnia 1998 r. do 7 października 1998 r. (w tym w okresie od dnia 3 czerwca 1998 r. do 6 czerwca 1998 r., od 8 czerwca 1998 r. do 12 czerwca 1998 r. oraz od 18 sierpnia 1998 r. do 13 lutego 1998 r. korzystał z zasiłku chorobowego)

- w (...)w N.w okresie od 17 października 1988 r. do 5 lipca 1989 r.

W stażu ubezpieczeniowym uwzględniono również:

- okres odbywania zasadniczej służby wojskowej od 16 lutego 1967 r. do 16 grudnia 1967 r.

- okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych od 4 października 1995 r. do 3 października 1996 r.

Bezsporne, a nadto dowody:

- zaświadczenia archiwów - k. 11, 14 plik IV akt rentowych;

- świadectwa pracy - k. 12, 13, 16, 24 plik IV akt rentowych; k. 7-11 plik III akt rentowych;

- zaświadczenie Rp-7 - k. 18 plik IV akt rentowych;

- informacja o zasiłkach chorobowych - k. 25 plik IV akt rentowych;

- książeczka wojskowa - k. 6 plik III akt rentowych;

- potwierdzenie ubezpieczenia z 8.12.2012 r. - k. 36 plik IV akt rentowych;

- raport z ustalenia uprawnień do świadczenia - k. 43 plik IV akt rentowych.

W okresach od 28 stycznia 1993 r. do 9 grudnia 1993 r., od 27 czerwca 1994 r. do 2 kwietnia 1995 r., od 3 października 1995 r. do 17 kwietnia 1997 r., od 25 listopada 1997 r. do 7 kwietnia 1998 r., od 6 lipca 1999 r. do 31 października 2001 r. ubezpieczony był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w G. jako bezrobotny, w tym w okresie od 4 października 1995 r. do 3 października 1996 r. pobierał zasiłek dla bezrobotnych.

Dowody:

- zaświadczenia PUP - k. 19 -23, 27 plik IV akt rentowych;

- raport z ustalenia uprawnień do świadczenia - k. 43 plik IV akt rentowych.

W okresie od 1 listopada 2001 r. do 30 września 2007 r. ubezpieczony miał przyznany przez Ośrodek Pomocy Społecznej w P.stały zasiłek wyrównawczy. Od wypłaconego zasiłku odprowadzano wyłącznie składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Dowód: zaświadczenie z 2.10.2012 r. - k. 28 plik IV akt rentowych.

W dniu 17 lutego 1966 r. ubezpieczony podjął zatrudnienie w (...)w G.. Z tym dniem został zatrudniony na siedmiodniowy okres próbny, a po jego upływie na czas nieokreślony. Z dniem 12 sierpnia 1966 r. ubezpieczony porzucił pracę.

Dowody:

- zaświadczenie z 26.03.1999 r. - k. 5 plik III akt rentowych;

- dokumentacja w aktach osobowych z przedmiotowego okresu zatrudnienia - koperta k. 35: informacja z 23.08.1966 r., umowa o pracę z 16.02.1966 r., oświadczenie o przeszkoleniu BHP z 16.02.1966 r., , skierowanie do pracy z 15.02.1966 ., podanie o prace z 15.02.1966 r., życiorys z 15.02.1966r.

W okresie od 23 października 1972 r. do 12 czerwca 1973 r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Rejonowy Urząd (...) w G. na stanowisku telemontera (7 miesięcy i 21 dni).

Dowód: świadectwo pracy z 1.07.2013 r. w aktach osobowych z przedmiotowego okresu zatrudnienia - koperta k. 33 akt sądowych.

W okresie od 13 września 1973 r. do 3 sierpnia 1974 r. T. J. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Oddziale w T. na stanowisku ładowacza (tj. łącznie przez 10 miesięcy i 20 dni).

Dowód: dokumentacja w aktach osobowych z przedmiotowego okresu zatrudnienia - koperta k. 38 akt sądowych: świadectwo pracy z 3.08.1974 r.

W dniu 26 sierpnia 1977 r. ubezpieczony podjął zatrudnienie w (...)w P.na stanowisku robotnika budowlanego. Z dniem 24 kwietnia 1978 r. rozwiązano z nim umowę o pracę w trybie dyscyplinarnym.

W świadectwie pracy z dnia 24 kwietnia 1978 r. Zakład pracy potwierdził, że w (...)w P.ubezpieczony był zatrudniony w okresie od 26 sierpnia 1977 r. do 24 kwietnia 1978 r.

Dowody:

- świadectwo pracy z 24.04.1978 r. w aktach osobowych z przedmiotowego okresu zatrudnienia - k. 28 akt sądowych;

- dokumentacja w aktach osobowych z przedmiotowego okresu zatrudnienia - k. 28 akt sądowych: rozwiązanie umowy o pracę z 24.04.1978 r., umowy o pracę.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie mogło zostać uwzględnione.

Stosownie do treści przepisu art. 27 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm. – tekst jednolity), ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r. przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki:

1) osiągnęli wiek emerytalny określony w ust. 2 albo 3;

2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 27a.

Wiek emerytalny dla mężczyzn urodzonych w okresie:

1) do dnia 31 grudnia 1947 r. wynosi co najmniej 65 lat;

2) od dnia 1 stycznia 1948 r. do dnia 31 marca 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 1 miesiąc;

3) od dnia 1 kwietnia 1948 r. do dnia 30 czerwca 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 2 miesiące;

4) od dnia 1 lipca 1948 r. do dnia 30 września 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 3 miesiące;

5) od dnia 1 października 1948 r. do dnia 31 grudnia 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 4 miesiące.

Z kolei w art. 28 ustawy emerytalnej wskazano, że ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., którzy nie osiągnęli okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt 2, przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki:

1) osiągnęli wiek emerytalny, o którym mowa w art. 27 ust. 2 i 3;

2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 15 lat dla kobiet i co najmniej 20 lat dla mężczyzn.

W niniejszym postępowaniu ubezpieczony domagał się przyznania mu prawa do emerytury. Organ rentowy uznał jednak, że T. J.nie spełnił warunków umożliwiających przyznanie mu tego świadczenia, a to z uwagi na nieudowodnienie posiadania wymaganego minimalnego okresu ubezpieczenia, tj. co najmniej 20 lat. Organ rentowy odmówił przy tym uwzględnienia wniosku ubezpieczonego o doliczenie do jego stażu ubezpieczeniowego okresu zatrudnienia w (...)w G.od 2 października 1963 r. do 12 października 1968 r., uznając że ubezpieczony wykazał, że w przedsiębiorstwie tym pracował wyłącznie w okresie od 17 lutego 1966 r. do 11 sierpnia 1966 r. W niniejszym postępowaniu ubezpieczony domagał się natomiast uwzględnienia w jego stażu ubezpieczeniowym całego wnioskowanego okresu zatrudnienia w (...)w G., a dodatkowo domagał się doliczenia okresów zatrudnienia w Rejonowym Urzędzie (...)w G., w (...) w T.oraz w Wojewódzkiej Spółdzielni Budownictwa (...), gdzie według własnych twierdzeń miał pracować przez okres około trzech lat.

Choć niektóre z tych twierdzeń T. J.okazały się zasadne (w zakresie w jakim domagał się on uwzględnienia w jego stażu ubezpieczeniowym okresu zatrudnienia w Rejonowym Urzędzie (...)w G., w Komunalnym (...)w T.), to jednak nowo doliczone okresy zatrudnienia i tak nie pozwalały na przyznanie mu prawa do emerytury.

Szczegółowy tryb postępowania w sprawach ustalania prawa do świadczeń pieniężnych przewidzianych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych został określony w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe. Stosownie do § 10 ust. 1 pkt 2 wskazanego rozporządzenia, osoba ubiegająca się o emeryturę powinna przedstawić dokumenty stwierdzające okresy uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokość. W § 22 ust. 1 rozporządzenia wskazano, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: 1) legitymacja ubezpieczeniowa; 2) legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia. W ust.2 wskazano zaś, że jeżeli ustawa przewiduje możliwość udowodnienia zeznaniami świadków okresu składkowego, od którego zależy prawo lub wysokość świadczenia, dowód ten dopuszcza się pod warunkiem złożenia przez zainteresowanego oświadczenia w formie pisemnej lub ustnej do protokołu, że nie może przedłożyć odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten okres.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zwrócił uwagę, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdził okoliczność pozostawania przez ubezpieczonego w zatrudnieniu w okresie od dnia 23 października 1972 r. do dnia 12 czerwca 1973 r. w (...) Rejonowym Urzędzie (...) w G. na stanowisku telemontera (7 miesięcy i 21 dni) oraz w okresie od 13 września 1973 r. do 3 sierpnia 1974 r. w (...) Oddziale w T. na stanowisku ładowacza (10 miesięcy i 20 dni). Okoliczność tę potwierdziła dokumentacja znajdująca się w archiwalnych aktach osobowych T. J. z przedmiotowych okresów zatrudnienia, w szczególności wystawione przez pracodawców świadectwa pracy.

Odnośnie zatrudnienia ubezpieczonego w (...)w G.organ rentowy na dzień wydawania zaskarżonej decyzji uznał za udowodnione przez ubezpieczonego wyłącznie zatrudnienie od 17 lutego 1966 r. do 11 sierpnia 1966 r. Ubezpieczony zakwestionował owo wyliczenie wskazując, że w (...)pracował nieprzerwanie od 2 października 1963 r. do 12 października 1968 r., początkowo jako uczeń zawodu. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił jednak na przyjęcie, że te twierdzenia są zgodne z prawdą. Sąd zwrócił bowiem uwagę, że dokumentacja znajdująca się w aktach osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w (...)okazała się wystarczająca jedynie do wykazania, że we wskazanym zakładzie ubezpieczony pracował wyłącznie w okresie od 17 lutego 1966 r. do 11 sierpnia 1966 r. Mianowicie Sąd zwrócił uwagę, że w aktach osobowych znajduje się umowa o pracę z 16.02.1966 r., w której wskazano, że dopiero w dniu 17 lutego 1966 r. ubezpieczony podjął zatrudnienie w (...)w G., kiedy to został zatrudniony na siemiodniowy okres próbny, a po jego upływie na czas nieokreślony. Fakt zaprzestania przez ubezpieczonego zatrudnienia z dniem 12 sierpnia 1966 r. został z kolei potwierdzony notatką z 23.08.1966 r., z której wynika, że ubezpieczony od dnia 12 sierpnia 1966 r. porzucił pracę.

W tym miejscu trzeba przypomnieć, że stosownie do treści przepisu art. 232 k.p.c. strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd nie może własnym działaniem zastępować ich bezczynności. Przenosząc powyższą regułę na grunt niniejszego sporu, należało więc przyjąć, że ubezpieczony winien w postępowaniu przed sądem wskazać na okoliczności i fakty znajdujące oparcie w materiale dowodowym, z których możliwym byłoby wyprowadzenie wniosków i twierdzeń zgodnych z jego stanowiskiem reprezentowanym w odwołaniu od decyzji. Tymczasem w ocenie Sądu ubezpieczony nie przedstawił żadnych wiarygodnych dowodów, poza wskazaniem tego miejsca pracy w odwołaniu, które uzasadniałyby zaliczenie całego wskazanego przez niego okresu pracy w (...) do jego stażu pracy.

Trzeba też podkreślić, że w sprawie, w której przedmiotem jest prawo do świadczenia rentowo-emerytalnego lub wysokość tego świadczenia, wymaga się dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych oraz precyzyjnych - potwierdzających czy uprawdopodobniających w stopniu graniczącym z pewnością nie tylko fakt zatrudnienia, ale i pozostałe okoliczności związane ze świadczeniem pracy. Z dokumentacji znajdującej się w aktach pracowniczych ubezpieczonego wynika zaś jednoznacznie, że w (...) pracował wyłącznie w okresie od 17 lutego 1966 r. do 11 sierpnia 1966 r. Wynika to bowiem zarówno z dokumentów sporządzonych przez pracodawcę (umowa o pracę, skierowania do pracy z 15.02.1966 r., oświadczenie o przeszkoleniu ubezpieczonego z zasad BHP, notatki o porzuceniu pracy), jak również z dokumentów sporządzonych przez samego T. J.(oświadczenie o przeszkoleniu BHP z 16.02.1966 r., podanie o pracę z 15.02.1966 r., życiorys z 15.02. 1966 r. oraz kwestionariusz osobowy, w którym ubezpieczony wskazał, że wcześniej nigdzie „nie pracował”, a w rubryce dotyczącej zawodu wskazał: „nie ma”). Sąd zwrócił przy tym dodatkowo uwagę, że również w innych życiorysach oraz kwestionariuszach osobowych (sporządzanych na potrzeby innych pracodawców) ubezpieczony nie wykazywał, że pracował w PBrol-u już od 1963 r., aż do 1968 r. Wręcz przeciwnie, w życiorysie z 6 kwietnia 1979 r. (koperta k. 30) wskazywał, że pracować zaczął dopiero po odbyciu służby wojskowej (a zatem po 16 grudnia 1967 r.), a wcześniej pozostawał na utrzymaniu rodziny; z kolei w życiorysie z dnia 13 sierpnia 1973 r. znajdującym się w aktach osobowych z okresu zatrudnienia w (...) Oddzialew T.(koperta k. 38) wskazał, że w (...)pracował po ukończeniu 18 roku życia (a zatem od 1966 r.). W kwestionariuszach osobowych również nie wskazywał, że kiedykolwiek przyuczał się do jakiegokolwiek zawodu w ramach zatrudnienia w (...)(kwestionariusz z 24.08.1977 r. - k. 28, kwestionariusz z 15.09.1973 r. - koperta k. 38). Z powyższego nie wynika zatem w żaden sposób, aby ubezpieczony miał rozpocząć pracę w (...)wcześniej niż 17 lutego 1966 r.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie potwierdził również tego, że ubezpieczony pracował w (...) dłużej niż do 11 sierpnia 1966 r. Ze znajdującej się w jego aktach osobowych notatki sporządzonej przez pracodawcę wynika bowiem jednoznacznie, że od dnia 12 sierpnia 1966 r. ubezpieczony porzucił pracę bez zwolnienia. Co więcej, ze sporządzonego przez ubezpieczonego życiorysu z dnia 13 sierpnia 1973 r. znajdującego się w aktach osobowych z okresu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...). w T.(koperta k. 38) także wynika, że po odejściu z wojska podjął pracę w Rejonowym Urzędzie T.w G..

Nie uszło uwadze Sądu, że ubezpieczony wnosił o przesłuchanie na okoliczność zatrudnienia w (...) świadków S. B.oraz S. S.. Sąd oddalił ten wniosek dowodowy, uznając że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy był wystarczający do jej rozstrzygnięcia.

Zgodnie z treścią art. 217§ 2 k.p.c. Sąd pominie środki dowodowe, jeżeli okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione lub jeżeli strona powołuje dowody jedynie dla zwłoki. W utrwalonym orzecznictwie przyjmuje się, że wyjaśnienie okoliczności spornych następuje wówczas, gdy nie budzą one wątpliwości sądu. Dał temu wyraz Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 marca 1997 r., II UKN 45/97, OSNAPiUS 1998, nr 1, poz. 24, stwierdzającym, że sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony tak długo, aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy (art. 217 § 2). Nieprzeprowadzenie dowodu tylko wówczas uzasadnia zarzut naruszenia art. 217 § 2 k.p.c., jeżeli przeprowadzenie tego dowodu było niezbędne do miarodajnej oceny zasadności roszczenia. Nie uszło przy tym uwadze Sądu, że w orzeczeniu z dnia 3 października 1950 r., C. 223/50, OSNC 1951, nr 3, poz. 72, Sąd Najwyższy przyjął, że odrzucenie środków dowodowych z powodu dostatecznego wyświetlenia sprawy dopuszczalne jest tylko w przypadku, gdy wyjaśnione zostały okoliczności na korzyść strony prowadzącej dowód. Pogląd ten potwierdził Sąd Najwyższy w powołanym wyroku z dnia 26 września 1966 r., II CZ 314/66, wskazując, że niedopuszczalne jest pominięcie zaofiarowanych środków dowodowych z powołaniem się na "wyjaśnienie sprawy", jeżeli ocena dotychczasowych dowodów prowadzi - w przekonaniu sądu - do wniosków niekorzystnych dla strony powołującej dalsze dowody. Takie bowiem pominiecie jest równoznaczne z pobawieniem jednej ze stron możności udowodnienia jej twierdzeń. Sytuacja taka nie zachodzi, gdy okoliczności sprawy zostały wszechstronnie i "bez reszty" wyjaśnione, a twierdzenia strony o faktach nie dotyczą faktów istotnych. W sytuacji gdy okoliczności sprawy zostały dostatecznie wyjaśnione, prowadzenie postępowania dowodowego jest nie tylko zbędne, ale i niedopuszczalne.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekający zwrócił więc uwagę, że nawet gdyby zawnioskowani przez T. J.świadkowie potwierdzili, że ubezpieczony w (...)pracował w całym wskazywanym okresie i ich zeznania Sąd uznałby za wiarygodne, to i tak nie spowodowałoby wydania innego wyroku. Trzeba bowiem podkreślić, że nawet gdyby uwzględnić w stażu pracy ubezpieczonego cały wnioskowany okres, to i tak okazałoby się, że nadal T. J.nie legitymuje się co najmniej 20-letnim stażem pracy. Sąd zwrócił bowiem uwagę, że w toku postępowania przed ZUS ubezpieczony wykazał tylko 13 lat, 8 miesięcy i 18 dni stażu ubezpieczeniowego. Skoro zaś w niniejszym postępowaniu dodatkowo ustalono, że ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu również w okresach od 23.10.1972 r. do 12.06.1973 r. i od 13.09.1973 r. do 3.08.1974 r. (tj. łącznie przez 1 rok 6 miesięcy i 11 dni), a zatem w celu spełnienia warunków stażowych dla nabycia świadczenia emerytalnego koniecznym byłoby, żeby dodatkowo wykazał, że przepracował jeszcze w innych miejscach okres 4 lat, 7 miesięcy i 1 dnia. Tymczasem wnioskowany okres pracy w (...) od 2.10.1963r. do 12.10.1968 r. (po odjęciu już uwzględnionego przez ZUS okresu zatrudnienia od 17.02.1966 r. do 11.08.1966 r. oraz okresu służby wojskowej od 16 lutego 1967 r. do 16 grudnia 1967 r.) wyniósłby jedynie 3 lata, 2 miesiące i 12 dni. Do stażu ubezpieczonego warunkującego otrzymanie emerytury ubezpieczonemu nadal brakowałoby więc 1 roku, 4 miesięcy i 19 dni ubezpieczenia.

Wymaga również podkreślenia, iż nie uszło uwadze Sądu, że na rozprawie w dniu 11 czerwca 2013 r. ubezpieczony wskazał, że przez okres około 3 lat pracował w Wojewódzkiej Spółdzielni Budownictwa (...). W przedsiębiorstwie tym miał pracować dwukrotnie, za drugim razem w okresie od 26 sierpnia 1977 r. do 24 kwietnia 1978 r. Sąd zwrócił jednak uwagę, że okres od dnia 26.08.1977 r. do 24.04.1978 r. został uwzględniony przez ZUS przy wyliczaniu okresów składkowych i nieskładkowych na podstawie wystawionego przez pracodawcę świadectwa pracy. Odnośnie natomiast ewentualnego dłuższego zatrudnienia ubezpieczonego w tymże zakładzie pracy w innym okresie, ubezpieczony nie naprowadził jednak żadnego dowodu potwierdzającego, czy chociażby uprawdopodobniającego tę okoliczność, nie doprecyzował również, w jakich latach ewentualnie miał pracować w Spółdzielni Budownictwa (...) za pierwszym razem. Z kwestionariusza dotyczącego okresów składkowych i nieskładkowych dołączonego do wniosku o emeryturę wynika zaś jednoznacznie, że przed 1977 r. ubezpieczony z pewnością nie pracował w tym zakładzie. Ubezpieczony wskazując w kwestionariuszu kolejne zakłady pracy nie wymienił przed 1977 r. Zakładów Budownictwa (...), odnośnie zaś przerw pomiędzy kolejnymi zatrudnieniami wskazywał „nie pracowałem”. Odmienne twierdzenia T. J. zgłaszane w toku niniejszego procesu należało więc odrzucić jako gołosłowne.

Mając więc wszystko powyższe na uwadze i przyjmując, ze ubezpieczony nie wykazał, aby pozostawał w ubezpieczeniu przez co najmniej 20 lat, Sąd uznał zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. za prawidłową i na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie ubezpieczonego oddalił.