Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2017 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Kasy Oszczędnościowej Banku (...) S.A. w W.

przeciwko E. M.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej E. M. na rzecz powoda (...) Kasy Oszczędnościowej Banku (...) S.A. w W. kwotę 7.012,13 złotych (siedem tysięcy dwanaście 13/100 złotych) z odsetkami umownymi od kwoty 6.600,00 złotych w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP nie wyższymi niż odsetki maksymalne od dnia18 listopada 2016 roku do dnia zapłaty,

II.  nie obciąża pozwanej kosztami procesu.

Sygn. akt I C 493/17 upr.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 listopada 2016 r. (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej E. M. kwoty 7.012,13 złotych, wraz z odsetkami umownymi od kwoty 6.600 złotych od dnia 18 listopada 2016 r. do dnia zapłaty, w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że strony łączyła umowa kredytu. Na dzień 17 listopada 2016 r. pozwana nie płaciła wymagalnej wierzytelności w kwocie 6.600 złotych tytułem należności głównej oraz 412,13 złotych tytułem odsetek.

W odpowiedzi na pozew z dnia 11 lipca 2017 r. pozwana E. M. uznała powództwo. Wymieniona wskazała na swoją trudną sytuacją rodzinną i finansową. Podjęła pracę, by szybciej spłacać zadłużenie, jednakże musiała z niej zrezygnować w związku z pogorszeniem stanu zdrowia męża. W 2014 r. wymieniony zmarł, pozostawiając liczne długi, które spłaca obecnie pozwana. Z uwagi na wiek (70 lat) i stan zdrowia pozwana nie jest w stanie podjąć pracy – cierpi na cukrzycę, nadciśnienie i złośliwy nowotwór. Wymieniona utrzymuje się ze skromnej emerytury, z której znaczną część przeznacza na zakup lekarstw.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. M. zawarła z (...) Bank (...) Spółką Akcyjną umowę kredytu odnawialnego nr (...). Pozwana nieterminowo wywiązywała się z obowiązku spłaty, w związku z czym powódka wypowiedziała umowę kredytu, a następnie w dniu 5 października wezwała ją do zapłaty kwoty 6.934,37 złotych z tytułu kapitału, odsetek oraz prowizji i opłat. E. M. nie zapłaciła wskazanej należności, w związku z czym w dniu 15 listopada 2016 r. powódka sporządziła wyciąg z ksiąg bankowych, stwierdzający zadłużenie na kwotę 7.008.51 złotych, na które składa się 6.600 złotych należności głównej oraz 408,51 tytułem odsetek umownych w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Pozwana nie zapłaciła wskazanej należności.

(bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Pozwana w odpowiedzi na pozew uznała roszczenie, nie kwestionując jego wysokości. Stosownie do art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. W niniejszej sprawie nie sposób dopatrzyć się takich okoliczności, mając na uwadze że pozwana przyznała fakt niespłacenia wierzytelności, której istnienie i wysokość nie budzą wątpliwość także w świetle norm prawa materialnego, w szczególności art. 69 ust. 1 oraz art. 75 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe. Także wysokość odsetek umownych jest zgodna z bezwzględnie obowiązującymi normami, odpowiadając odsetkom maksymalnym określonym w art. 359 § 2 ¹ k.c.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w pkt I.

W pkt II na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd nie obciążył pozwanej obowiązkiem zapłaty kosztów sądowych na rzecz powódki. Należało mieć przy tym na uwadze nie tylko trudną sytuację majątkową pozwanej, co samo w sobie nie stanowi okoliczności uzasadniającej odstąpienie od ogólnych zasad poniesienia odpowiedzialności za wynik sporu, ale przede wszystkim przyczyny tego stanu rzeczy. E. M. zrezygnowała z zatrudnienia aby opiekować się chorym mężem, a po jego śmierci okazało się, że nie regulował bieżących opłat, które obciążają obecnie tylko pozwaną. Okoliczność ta w ocenie Sądu jest wyjątkowa, pozwana w żaden sposób nie mogła bowiem przewidzieć takiego pogorszenia swojej sytuacji materialnej. Wymieniona utrzymuje się z emerytury, a z uwagi na wiek i chorobę nowotworową nie jest w stanie podjąć zatrudnienia. Jednocześnie zwraca uwagę, że pozwana nie uchyla się od obowiązku zapłaty roszczenia dochodzonego przez powódkę, przyznała jego istnienie, nie kwestionując wysokości zadłużenia. Tym samym zajmuje ona prawidłowe stanowisko wobec dochodzonej przez powódkę wierzytelności, a jedynie obiektywnie istniejące trudności w spełnieniu świadczenia uniemożliwiają jej zaspokojenie. Całokształt okoliczności niniejszej sprawy przemawia więc za uznaniem, że zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, o którym mowa w art. 102 k.p.c.