Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2017r.

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR Małgorzata Pawlikowska

Protokolant: sekr.sąd. Anna Sikorska

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2017 r. w Wąbrzeźnie na rozprawie sprawy

z powództwa W. P.

przeciwko M. P. (1)

- o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

1.ustala , że obowiązek alimentacyjny powoda W. P. wobec pozwanej M. P. (1) zasądzony wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 30.01.2001r. w sprawie IIIRC 376/00 wygasł z dniem 15 lutego 2017,-

2.oddala powództwo w pozostałej części ,-

3.kosztami opłaty sądowej obciąża powoda i uznaje je za uiszczone oraz odstępuje od obciążenia powoda kosztami procesu w pozostałym zakresie ,-

4.kosztami sądowymi , od uiszczenia których strona pozwana była zwolniona z ustawy obciąża Skarb Państwa,-

Na oryginale właściwe podpisy.

UZASADNIENIE

W dniu 03 stycznia 2017 roku wpłynął tutejszego Sądu pozew złożony przez powoda W. P. skierowany przeciwko pozwanej M. P. (1) o uchylenie obowiązku alimentacyjnego zasądzonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 30 stycznia 2001r w sprawie o syg. akt IIIRC376/00 z dniem 01 stycznia 2012 i pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego .

W uzasadnieniu pozwu powód działający bez profesjonalnego pełnomocnika wyjaśnił, iż wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 30 stycznia 2001 r. w sprawie o syg. akt IIIRC 376/00 został zasądzony od powoda na rzecz pozwanej obowiązek alimentacyjny w wysokości 190zł miesięcznie. Pozwana M. P. (1) ,co wynika z dalszej części uzasadnienia jest osobą pełnoletnią i zdaniem powoda całkowicie samodzielną. .W ocenie powoda obowiązek alimentacyjny względem pozwanej wygasł w dniu ukończenia przez pozwaną 26 lat . Jest to wiek zdaniem pozwanego ,w którym zwykle dochodzi do zdobycia zawodu i wykształcenia ,co pozwala podjąć samodzielne życie . Powód od 01 stycznia 2017r. zarejestrował działalność gospodarczą i zdaje sobie sprawę z konieczności spłaty zadłużenia wobec funduszu alimentacyjnych ,który to obowiązek zdaniem pozwanego powinien wygasnąć co najmniej od 01 stycznia 2012r.

Na rozprawie w dniu 15 lutego 2017 roku nie stawił się żadna ze stron postępowania Powód usprawiedliwił swoją nieobecność na terminie rozprawy i odstąpił od przeprowadzenie dowodu z jego przesłuchania .

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie III Wydział Rodzinnych i Nieletnich w sprawie o sygnaturze akt IIIRC 2/17 ogłosił wyrok zaoczny w którym ustalił , że obowiązek alimentacyjny płatny przez powoda W. P. na rzecz pozwanej M. P. (1) zasądzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 30 stycznia 2001r. w sprawie o syg. akt IIIRC 376/00 wygasł z dniem 15 lutego 2017r. i w pozostałej części oddalił powództwo.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. P. (1) jest dzieckiem powoda .Pozwana ma obecnie 31 lat . Jest pełnoletnia . Powód prowadzi działalność gospodarczą . Ma zadłużenie wobec Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego w wysokości 10 113, 36 na dzień 29 grudnia 2016r. Jest wobec niego prowadzone postępowanie egzekucyjne przez komornika w sprawie o syg .akt Kmp 5/08 na podstawie tytułu egzekucyjnego w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie o syg. akt IIIRC 376/00. (okoliczności bezsporne, ponadto

dowody: dowody z dokumentów dołączone do akt dołączonych IIIRC376 /00,odpis wykazu zadłużenia k4-5 akt dołączony do akt głównych,

Powyższy stan faktyczny nie był sporny pomiędzy stronami w zakresie iż pozwana M. P. (1) jest osobą pełnoletnią a sytuacja majątkowa powoda z uwagi na chociażby zadłużenie u likwidatora Funduszu Alimentacyjnego jest trudna i z uwagi na istniejące zadłużenie pogorszyła się w stosunku do ostatniej sprawy o podwyższenie alimentów zasądzonych od powoda na rzecz wówczas małoletniej pozwanej M. P. (1) . Dlatego Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, dołączonych do akt sprawy w zakresie, w jakim uwzględnione zostały dla ustalenia stanu faktycznego oraz dokumentom zawartym w aktach sprawy IIIRC 376 /00 .

Sąd zważył, co następuje:

Spór w niniejszej sprawie koncentrował się głównie w zakresie kwestii dotyczących ustalenia daty od której miałoby nastąpić uchylenie obowiązku alimentacyjnego w stosunku do powoda na rzecz małoletniej wówczas pozwanej M. P. (1) a zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w W. III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich w sprawie oznaczonej sygnaturą akt III RC 376/ 00 z ustaleniem wygaśnięcia tego obowiązku od dnia 01.01.2012 roku tj z datą wsteczną.

Artykuł 133 k.r.o. reguluje przede wszystkim obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka. Ustawodawca uprzywilejowuje taki obowiązek alimentacyjny w porównaniu z innymi obowiązkami. Po pierwsze, jest to obowiązek wobec dziecka, które „nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie". Uzyskiwanie przez dziecko dochodów nie prowadzi do wygaśnięcia obowiązku, chyba że dziecko, co występuje rzadko, osiąga dochody, które umożliwiają samodzielne funkcjonowanie. Po drugie, dziecko uprawnione jest do świadczeń alimentacyjnych niezależnie od tego, czy znajduje się w niedostatku. Po trzecie, rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych, ale wyłącznie względem dziecka pełnoletniego, czyli dziecka, które ukończyło lat 18 ( art. 10 § 1 k.c.) lub też zawarło wcześniej małżeństwo ( art. 10 § 2 k.c.), przy spełnieniu dodatkowych przesłanek określonych w art. 133 § 3 k.r.o. W uchwale pełnego składu Izby Cywilnej SN z dnia 9 czerwca 1976 r., III CZP 46/75 (OSNCP 1976, nr 9, poz. 184) podkreślono, że małoletnie dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, rodzice „muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami". Ustawodawca w art. 133 § 1 k.r.o. pozwala w wyjątkowych przypadkach na uchylenie się rodziców od tego obowiązku, ale wyłącznie wobec dziecka pełnoletniego Natomiast art.138 krio pozwala na modyfikację tego żądania w razie zmiany stosunków dotyczących obowiązku alimentacyjnego orzeczonego wyrokiem bądź ustalonego ugodą. W niniejszej sprawie z taką sytuacją mamy do czynienia , bowiem obowiązek alimentacyjny który został przyznany od jej ojca W. P. a powoda w sprawie ,obejmował stan faktyczny w którym pozwana M. P. (1) była osobą małoletnią. Pozwana ma obecnie 31 lat .Nie wdała się w spór i nie wykazała ,że nie jest osobą w pełni samodzielną a uzyskiwane przez nią środki od ojca są jedynym źródłem dochodu , który pozwala jej na samodzielną egzystencję. Natomiast powód nie wykazał na podstawie jakichkolwiek dowodów z dokumentów lub osobowych , iż uchylenie tego obowiązku ma nastąpić z mocą wsteczną . Wykazanie jedynie zdaniem Sądu ,że jego córka M. P. (1) osiągnęła pełnoletność nie jest wystarczająca przesłanką do uchylenia tego obowiązku z mocą wsteczną obejmującą okres czterech lat wstecz .To w interesie powoda było wykazanie powyższych okoliczności i to na nim na podstawie art.6 kc spoczywał obowiązek ciężar udowodnienia dochodzonych faktów w tym ,czemu przez okres przynajmniej 4 ostatnich lat nie podjął żadnych działań mających na celu w myśl art. 138 krio zmianę bądź uchylenie tego obowiązku , pomimo istniejącego zadłużenia u Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego . Zgodnie z treścią art.140§1 krio na kanwie którego zapadło orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 1978r.( (...)). rodzicowi który wyłącznie łożył na utrzymanie wspólnego dziecka , przysługuje prawo domagania się od drugiego rodzica zwrotu odpowiedniej części kosztów , które wyłożył na jego utrzymanie . Samo natomiast prawo do żądania świadczenia alimentacyjnego nie podlega przedawnieniu, choćby przybrało postać obowiązku już zaktualizowanego. Zgodnie z treścią art. 137 § z upływem lat trzech przedawniają się jedynie roszczenia o poszczególne raty świadczenia alimentacyjnego. Oznacza to, że co prawda uprawniony może dochodzić alimentów po wielu latach, choćby ich wcześniej nigdy nie dochodził, jednak jego żądanie może być skuteczne w zasadzie jedynie w odniesieniu do rat należnych za trzy lata, licząc wstecz od wytoczenia powództwa .Powyższy przepis ma również odniesienie do niniejszej sprawy. Pozew powoda W. P. wpłynął do tutejszego Sądu w dniu 03 stycznia 2017r. ,co wynika z prezentaty a powód wniósł o uchylenie obowiązku alimentacyjnego orzeczonego wobec niego od dnia 01stycznia 2012r .nie wykazując równocześnie dlaczego żądanie te dochodzi z mocą wsteczną , powołując się na fakt pełnoletności córki, co zdaniem Sądu jest niewystarczającą przesłanką do jego uchylenia z mocą wsteczną ,zważywszy chociażby na tę okoliczność ,że żądanie obejmuje okres ,który przekracza okres 3 lat wstecz Dlatego w tej części Sąd oddalił powództwo

Na podstawie art.339§1 kpc Sąd rozstrzygnął w powyżej sprawie o żądaniu wydając wyrok zaoczny , z uwagi na tę okoliczność, iż pozwana M. P. (1) pomimo prawidłowego zawiadomienia o terminie rozprawy nie stawiła się na nią bez usprawiedliwienia i nie wdała się w jakikolwiek sposób w spór w niniejszej sprawie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.98 kpc i art.96 ust1 pkt.2 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r.( Dz.U.2016.623z póź ,.zm)

Sędzia

Małgorzata Pawlikowska