Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

23 września 2016 roku funkcjonariusze Komendy Miejskiej Policji w G. otrzymali informację, że M. R., zamieszkały w lokalu przy ul. (...) św. W. 187a/5 w G. zajmuje się uprawą konopi indyjskich. W związku z tym, udali się pod wymieniony adres, w celu dokonania przeszukania. Około godziny 7:00 drzwi mieszkania otworzyła im żona oskarżonego J. R., która wpuściła ich do środka. W trakcie przeszukania dokonanego, w obecności M. R., funkcjonariusze udali się na balkon, gdzie ujawnili dwie doniczki, w których zasadzone były rośliny o wyglądzie i zapachu charakterystycznym dla konopi indyjskich. Nadto, na ustawionej na balkonie szafce ujawnili zawiniątko z folii aluminiowej zawierające susz roślinny koloru brunatno-zielonego. W związku z podejrzeniem posiadania środków odurzających i uprawiania konopi, funkcjonariusze dokonali następnie zatrzymania M. R..

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego M. R. – k. 45, 53; zeznania świadka G. K. – k. 13v; protokół zatrzymania – k. 2-2v; protokół przeszukania – k. 8-10v; dokumentacja fotograficzna – k. 28;

Dwie rośliny zabezpieczone na balkonie M. R., których łączna masa po wysuszeniu wyniosła 17,98 gramów, to pędy ziela konopi innych, niż włókniste. Z tej ilości narkotyku sporządzić można od 17,98 do 59,93 porcji handlowych. Susz roślinny zabezpieczony w mieszkaniu M. R., to ziele konopi innych niż włókniste o łącznej masie netto 6,40 gramów. Z tej ilości środka odurzającego można sporządzić od 6,40 do 21,33 porcji handlowych narkotyku.

Dowód: opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych – k. 31-34;

M. R. nie był dotąd karany.

Dowód: karta karna – k. ;

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie, Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego M. R., zeznaniach świadka G. K., opiniach biegłego z badań fizykochemicznych, a także na dokumentach urzędowych.

Oskarżony M. R. przyznał się do uprawy ziela konopi indyjskich oraz posiadania suszu tej rośliny. Wyjaśnił, że służyły mu one do karmienia kameleona. On sam nie pali marihuany, choć kiedyś próbował. On nie wiedział, że zabezpieczone konopie zawierają substancje odurzające. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego co do faktu posiadania i uprawy marihuany, gdyż w pełni korespondują z zeznaniami świadka G. K. i protokołami sporządzonymi przy okazji zabezpieczenia narkotyków w mieszkaniu oskarżonego. Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części odnoszącej się do motywów jego zachowania. Trudno bowiem uwierzyć w to, że oskarżony narażał się na odpowiedzialność karną tylko po to, by zapewnić pożywienie kameleonowi, w sytuacji gdy powszechnie dostępne są specjalistyczne karmy, których posiadanie nie niesie za sobą takiego zagrożenia. Co więcej, oczywiste jest, że gdyby oskarżony karmił marihuaną zwierzęta, to nie miałoby sensu przechowywanie jej na balkonie w formie rozdrobnionego suszu (tj. w formie przeznaczonej do palenia) umieszczonego w folii aluminiowej.

Sąd dał wiarę zeznaniom G. K., gdyż były logiczne i dotyczyły okoliczności bezspornych.

Sąd oparł swe ustalenia na treści opinii biegłego z zakresu badań fizykochemicznych,. Opinia ta została wydana przez osobę posiadającą niezbędne kwalifikacje i doświadczenie zawodowe we wskazanej dziedzinie nauki. Są przejrzysta, spójna i pełna. Formułuje jednoznaczne odpowiedzi na pytania postawione w postanowieniu o dopuszczeniu tego dowodu. Brak jest również wątpliwości co do bezstronności biegłego.

Sąd oparł się na dokumentach urzędowych przywołanych w ustaleniach faktycznych. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, w zakresie ich kompetencji i prawem przepisanej formie. Ich autentyczność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Stanowią one obiektywne dowody zaświadczonych nimi okoliczności.

Ustalony stan faktyczny stanowił podstawę do przypisania oskarżonemu obu czynów zarzucanych mu w akcie oskarżenia. M. R. posiadał w swym mieszkaniu dwie doniczki, w których zasadzone były konopie inne niż włókniste. W celu dokonania zbiorów opiekował się nimi i kontrolował ich wzrost, tj. prowadził ich uprawę. Z suszu uzyskanego z odciętych pędów tych roślin można było uzyskać od 17,98 do 59,93 porcji handlowych narkotyku. Nadto, oskarżony posiadał susz ziele konopi innych niż włókniste o masie 6,40 gramów, z którego można sporządzić od 6,40 do 21,33 porcji środka odurzającego. Ziele konopi zostało wymienione w załączniku do ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w grupach I-N i IV-N, klasyfikujących środki odurzające. Oczywiste jest to, że M. R. nie był uprawniony do uprawy i posiadania tych środków. W związku z powyższym, należało uznać, że oskarżony wypełnił swymi zachowaniami znamiona czynu z art. 62 ust. 1 u.p.n. oraz czynu art. 63 ust. 1 u.p.n.

W czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu, nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca jego kryminalną bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonego. Nie był on w szczególności ograniczony w możliwości rozpoznania znaczenia i konsekwencji swoich czynów przez chorobę psychiczną, niedorozwój umysłowy lub czasowe zaburzenie czynności psychicznych. M. R. jest i już w trakcie popełnienia czynu był osobą dorosłą. W inkryminowanym czasie nie zaszła także czasowa niepoczytalność oskarżonego.

Stopień szkodliwości społecznej czynów M. R. nie był znaczny. Oskarżony posiadał stosunkowo niewielką ilość suszu konopi i prowadził niewielką uprawę ziela konopi. Ilość posiadanych oraz uprawianych narkotyków wskazuje na to, że obu czynów dopuścił się w celu zaspokojenia indywidualnych potrzeb.

Zgodnie z wnioskiem prokuratora, w punktach I. i II. sentencji wyroku, Sąd wymierzył M. R., za przypisane czyny, odpowiednio karę 4 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie oraz karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Na niekorzyść oskarżonego przemawia wzgląd na długofalowe działanie oskarżonego, który uprawiając marihuanę musiał działać w sposób przemyślany i zaplanowany.

Na korzyść oskarżonego przemawia fakt, że nie był on dotąd karany.
W punkcie 3. sentencji wyroku, Sąd połączył orzeczone wobec M. R. jednostkowe kary pozbawienia wolności, orzekając karę łączną w wymiarze 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Sąd w całości uwzględnił wniosek prokuratora dotyczący orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar i środków karnych, uznając, że w badanym przypadku nie jest konieczne uciekanie się do stosowania kary pozbawienia wolności na zasadach ogólnych. Należy z jednej strony wskazać, że stopień szkodliwości społecznej czynów nie był wysoki, a oskarżony nie był jak dotąd karany i nie wykazuje cech demoralizacji. Można mieć zatem realną nadzieję na to, że przykre odczucia związane z wykonywaniem kary łącznej ograniczenia wolności oraz zastosowanych środka karnego będą wystarczające do osiągnięcia wobec M. R. celów wychowawczych i prewencyjnych kary. W ocenie Sądu, zasadny był wniosek prokuratora w zakresie dotyczącym absorpcji orzeczonych kar. Z jednej strony oba czyny ugodziły w to samo dobro prawne i bliski był związek ich związek. Z drugiej zaś, cele kary przemawiały przeciwko premiowaniu oskarżonego niższym wymiarem kary z tego tylko powodu, że dopuścił się dwóch przestępstw podobnych w krótkim odstępie czasu.

W punkcie 4. sentencji wyroku Sąd orzekł wobec oskarżonego nawiązkę na rzecz Stowarzyszenia (...). W ocenie Sądu, rozstrzygnięcie to wzmocni wychowawcze oddziaływanie orzeczonej kary i wyeksponuje w świadomości oskarżonego naganny charakter popełnionego czynu.

W punkcie 4. sentencji wyroku Sąd orzekł przepadek środków odurzających zabezpieczonych u oskarżonego. Orzeczenie to miało charakter obligatoryjny.

W punkcie 5. sentencji wyroku, z uwagi na trudną sytuację materialną rodziny oskarżonego, Sąd zwolnił częściowo M. R. z obowiązku poniesienia kosztów sądowych.