Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07.06.2016 roku

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Paweł Biziak

Protokolant Paweł Wabich

w obecności oskarżyciela organu finansowego (...)

i Prokuratora Prokuratury Rejonowej w (...)

po rozpoznaniu w dniach: 03.02.2015 r., 05.02.2015 r., 26.03.2015 r., 30.04.2015 r., 26.06.2015 r., 28.08.2015 r., 05.10.2015 r., 23.11.2015 r., 21.12.2015 r., 19.02.2016 r., 04.04.2016 r., 06.05.2016 r., 31.05.2016 r.

sprawy karnej

D. D. (1), s. J. i M. zd. W., ur. (...) w J., PESEL (...), zam. J., ul. (...),

oskarżonego o to, że :

w miesiącach od czerwca do września 2010 roku w J., działając pod firmą (...) z siedzibą w J., przy ul. (...), wystawił w sposób nierzetelny i wprowadził do obrotu 21 faktur sprzedaży VAT, które nie odzwierciedlały faktycznie przeprowadzonych transakcji gospodarczych na łączną kwotę VAT (...)zł na rzecz firm:

(...) S.A. ul. (...) lok.(...), (...)-(...) W.

- nr (...) z dnia 15.06.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr (...) z dnia 16.06.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr(...) z dnia 18.06.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 25.06.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

(...) S.A. ul. (...), (...)-(...) I.

- nr(...) z dnia 29.06.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr (...) z dnia 29.06.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr(...) z dnia 26.07.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...)z dnia 17.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

(...) T. P., ul. (...), (...)-(...) I.,

- nr (...) z dnia 05.07.2010 r. na kwotę VAT (...)zł,

- nr(...) z dnia 09.07.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr(...) z dnia 14.07.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 04.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 12.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...)/(...)/(...) z dnia 03.09.2010 r. na kwotę VAT(...)zł,

- nr (...) z dnia 07.09.2010 r. na kwotę VAT (...)zł,

(...) S.A. ul. (...), (...)-(...) W.,

- nr (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 27.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...)z dnia 01.09.2010 r. na kwotę VAT (...)zł,

- nr (...) dnia 01.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks,

o r z e k a:

1.  oskarżonego uznaje za winnego przestępstwa z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks popełnionego w sposób opisany wyżej z tym, że oskarżony swoje zachowania podejmował w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru i z wykorzystaniem takiej samej sposobności i za to na podstawie art. 62 § 2 kks wymierza mu grzywnę w wysokości 100 (sto) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 (sto) złotych,

2.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Inowrocławiu koszty sądowe i wymierza mu opłatę w wysokości 1000 zł (jeden tysiąc zł).

SSR Paweł Biziak

II K 271/14

UZASADNIENIE

D. D. (1) stanął pod zarzutem tego, że:

w miesiącach od czerwca do września 2010 roku w J., działając pod firmą (...) z siedzibą w J., przy ul. (...), wystawił w sposób nierzetelny i wprowadził do obrotu 21 faktur VAT, które nie odzwierciedlały faktycznie przeprowadzonych transakcji gospodarczych na łączną kwotę VAT(...)na rzecz firm:

(...) S.A. ul. (...) lok.(...), (...)-(...) W.

- nr (...)z dnia 15.06.2010 r. na kwotę VAT (...)zł,

- nr (...) z dnia 16.06.2010 r. na kwotę VAT(...)zł,

- nr (...) z dnia 18.06.2010 r. na kwotę VAT(...)zł,

- nr (...)z dnia 25.06.2010 r. na kwotę VAT (...)zł,

(...) S.A. ul. (...), (...)-(...) I.

- nr (...)z dnia 29.06.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr (...) z dnia 29.06.2010 r. na kwotę VAT (...)zł,

- nr (...) dnia 26.07.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr(...) z dnia 17.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

(...) T. P., ul. (...), (...)-(...) I.,

- nr (...) z dnia 05.07.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr(...)z dnia 09.07.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr(...) z dnia 14.07.2010 r. na kwotę VAT(...)zł,

- nr (...) z dnia 04.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 12.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) (...)/(...) z dnia 03.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 07.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

(...) S.A. ul. (...), (...)-(...) W.,

- nr (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT (...)zł,

- nr(...) z dnia 27.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 01.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 01.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 62 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks

Sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 04 maja 2010 roku oskarżony D. D. (1) zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą (...), której przedmiotem miał był zakup i sprzedaż złomu. Jako siedzibę firmy oskarżony zgłosił swoje miejsce zamieszkania w J. przy ul. (...) wskazując, że na podstawie umowy użyczenia zawartej z M. D. (1) w dniu 13 maja 2010 roku otrzymał w bezpłatne używanie plac o powierzchni 80 m2 znajdujący się pod ww. adresem, znajdowała się tam również waga. Oskarżony D. D. (1) zawarł umowę z Biurem (...), które miało zajmować się księgowością, a także otworzył rachunek bankowy (...) w (...) S.A. oraz zawarł umowę dzierżawy na czas nieokreślony (...) o nr rej. (...), który został zmieniony na nr (...). Oskarżony D. D. (1) wykorzystując fakt zarejestrowania działalności gospodarczej uczestniczył w obrocie nierzetelnych faktur VAT wystawiając samemu faktury dokumentujące czynności sprzedaży przez niego złomu, a także wykorzystywał tego rodzaju faktury wystawiane przez inne osoby – mające potwierdzać transakcje sprzedaży złomu, którego wcześniej nie nabył, a tym samym nie mógł go sprzedawać jako właściciel. Podmioty wskazane w fakturach – (...) i (...) M. B. (1), którymi posługiwał się oskarżony, w rzeczywistości nie sprzedawały mu złomu, a w konsekwencji oskarżony nie dysponował tym złomem ani nie nabył złomu jako właściciel z innego źródła, który mógłby sprzedać (co do transakcji objętych aktem oskarżenia). Nie sprzedawał zatem złomu którego byłby właścicielem i tym samym wystawiane przez niego faktury były fakturami nierzetelnymi, nie odnoszącymi się do rzeczywistych zdarzeń gospodarczych – w których to złom sprzedawany byłby przez D. D. (1) jako właściciela złomu, a dla potwierdzenia których to sprzedaży D. D. (1) wystawiał faktury Vat na rzecz firm:

(...) S.A. ul. (...) lok.(...), (...)-(...) W.

- nr (...) z dnia 15.06.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr(...) z dnia 16.06.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 18.06.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr (...) z dnia 25.06.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

(...) S.A. ul. (...), (...)-(...) I.

- nr (...) z dnia 29.06.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr(...) z dnia 29.06.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr (...) z dnia 26.07.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr (...) z dnia 17.08.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr(...)z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

(...) T. P., ul. (...), (...)-(...) I.,

- nr (...) z dnia 05.07.2010 r. na kwotę VAT(...)zł,

- nr (...) z dnia 09.07.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 14.07.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 04.08.2010 r. na kwotę VAT(...)zł,

- nr (...) z dnia 12.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr 6/ (...)/(...)z dnia 03.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr (...) z dnia 07.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

(...) S.A. ul. (...), (...)-(...) W.,

- nr (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

- nr(...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr(...)z dnia 27.08.2010 r. na kwotę VAT (...)zł,

- nr(...)z dnia 01.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł,

- nr(...) z dnia 01.09.2010 r. na kwotę VAT(...) zł,

W toku kontroli rozpoczętej w dniu 23 listopada 2010 roku przeprowadzanej przez S. M. zakwestionowano część faktur zakupu towarów przez oskarżonego od podmiotów (...)” J. W. i (...) M. B. (1), a w związku z tym całość faktur sprzedaży towarów dla podmiotów (...) SA, (...) SA, (...) oraz część dla firmy (...) o nr: (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł; (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł;(...) z dnia 27.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł; nr(...)z dnia 01.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł i nr(...) z dnia 01.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł.

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. w dniu 19.05.2011 r. wydał decyzję w której zostały określone zobowiązania podatkowe oskarżonego związane z jego udziałem w fikcyjnym obrocie złomem. Powyższa decyzją została utrzymana w mocy decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 22.07.2011 r.

Zestawienie faktur nabycia towarów od podmiotów (...)” J. W. i (...) M. B. (1) z fakturami zbycia towarów wystawianymi przez oskarżonego D. D. (1) na rzecz firm: (...) S.A., (...) S.A., (...) T. P. i (...) S.A. w zakresie faktur o nr: (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł; (...) z dnia 23.08.2010 r. na kwotę VAT (...) zł; (...) z dnia 27.08.2010 r. na kwotę VAT(...) zł; nr(...)z dnia 01.09.2010 r. na kwotę VAT (...)zł i nr(...) z dnia 01.09.2010 r. na kwotę VAT (...) zł wskazuje na dużą zgodność w zakresie asortymentu i ilości towaru, a między fakturami wystawianymi przez dostawców i fakturami wystawianymi przez oskarżonego dla nabywców były bardzo krótkie odstępy czasowe.

Na palcu w J. przy ul. (...) nie była prowadzona działalność związana z obrotem złomem (nabywaniem, przechowywaniem i zbywaniem złomu).

M. B. (1), który wystawiał oskarżonemu D. D. (2) faktury Vat, a które nie odzwierciedlały faktycznej sprzedaży towarów ma podstawione zarzuty popełnienia przestępstwa z art. 258 § 1 kk oraz z art. 270 § 1 kk i art. 271 § 3 kk w zw. z art. 273 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk oraz art. 271 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk.

J. W. wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 30.01.2013 r. sygn. akt III 233/12 został skazany za przestępstwa z art. 258 § 1 kk oraz z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 273 kk i art. 273 kk w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk i z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk oraz z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk.

W firmie (...) S.A. były również przyjmowane nierzetelne faktury sprzedaży od innych osób, poza oskarżonym D. D. (1). Postępowanie przygotowawcze prowadzi Prokuratura Okręgowa w(...) a zarzuty z tym związane zostały postawione m.in. M. K. (1), L. K., M. M. (2), M. O., W. C. (1), A. K. i M. S.. Nieprawidłowości w działalności firmy (...) S.A. zostały stwierdzone również w decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia 15.05.2015 r. za działalność od kwietnia do czerwca 2010 r. oraz w decyzji z dnia z dnia 03.09.2015 r. za działalność od lipca do grudnia 2010 r.

Prokuratura Okręgowa w (...) nie prowadziła postępowania przeciwko T. P..

Prokuratura Okręgowa w (...) postanowieniem z dnia 30.06.2015 r., sygn. akt VI Ds. 6/15 umorzyła postępowanie związane z działalnością firmy (...) S.A. W postanowieniu zostało wskazane, że część kontrahentów (...) S.A. faktycznie dostarczała złom do tej firmy, jednak nie był to złom stanowiący ich własność. Zdecydowania większość tych dostawców twierdziła, że o procederze wystawiania nierzetelnych faktur pracownicy skupów złomu (...) S.A. nie wiedzieli, ale byli też tacy świadkowi, którzy wskazywali, że pracownicy (...) S.A. mogli coś wiedzieć o tym procederze lub się domyślać.

Prokuratura Okręgowa w(...) w dniu 12.04.2012 r. wszczęła śledztwo w sprawie V Ds. 12/12/S, którego przedmiotem jest m.in. nieprawidłowości w firmie (...) S.A. i posługiwania się przez tę firmę fakturami Vat co do transakcji, które w rzeczywistości nie miały miejsca, jednak postanowieniem z dnia 30.12.2013 r. zawieszono powyższe postępowanie.

D. D. (1) aktem oskarżenia z dnia 31.12.2015 r. w sprawie II K 14/16 został oskarżony o przestępstwo skarbowe z art. 61 § 1 kks w zb. z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.

D. D. (1) był wcześniej karany za przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, za czyny przeciwko mieniu oraz za czyny przeciwko zdrowiu i życiu

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- zeznań świadka S. M. k. 733-734, k. 317-318, k. 431

- zeznań świadka M. K. (2) k. 839v- 840, k. 430

- zeznań świadka M. K. (3) k. 954v

- zeznań świadka K. J. k. 1302v- 1303

- zeznań świadka R. S. (1) k. 842, k. 24-25, k. 431

- zeznania świadka C. M. k. 840v, k. 95-96, k. 430

- zeznań świadka S. O. k. 1539, k. 48-49, 613v

- zeznania świadka R. J. k. 956v- 957, 101- 102, 545

- zeznania świadka M. P. k. 842v, 111- 115, k. 597

- zeznania świadka W. N. k. 840, k. 125

- częściowo zeznania świadka M. B. (1) k. 955-957, k. 32-34, k. 86-88, k. 92-97, k. 545, k. 59-62 akt Sądu Okręgowego w Bydgoszczy w sprawie III K 233/12

- zeznania świadka R. Z. k. 1605-1605v. (...)- (...), (...)- (...)

- zeznania świadka M. B. (2) k . 954v

- zeznania świadka E. S. k. 840v, k. 76, 432

- zeznania świadka W. C. (2) k. 1538, k. 1239-47, k. 1297-1300

- zeznania świadka M. O. k. 1538, k. 1223-1230, k. 1285- 1287

- zeznania świadka M. M. (2) k. 1538- 1538v, k. 1213-1219

- zeznania A. W. k. 1140-1145, k. 1146-1149, 1150-1151

- zeznania M. K. (4) k. 1154-1162

- zeznania L. K. k. 1167- 1169, k. 1171-1177

- protokół kontroli (k.2-23),

- wyniki kontroli u J. W. k. 60-61

- faktury sprzedaży wystawiane przez B. M. B., (...) i (...) k. 146,153,154, 158-159,165-167, 171,181-182, 185-186, 189-190, 194, 196-198, 200-201, 203, 205,207, 209, 212-213, 225, 227, 232, 234, 236, 241-242, 248, 250, 255-256, 258, 260, 263, 266-270,

- informacja z Prokuratury Okręgowej w (...)k. 928, 931,

- postanowienie z dnia 30.06.2015 r., sygn. akt VI Ds. 6/15 o umorzeniu postępowania związanego z działalnością firmy (...) S.A. k. 1005-1045,

- decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia 15.05.2015 r. za działalność od kwietnia do czerwca 2010 r. k. 1047-1097 i z dnia 03.09.2015 r. za działalność od lipca do grudnia 2010 r. k. 1349-1417,

- postanowienia z dnia 12.04.2012 r. o wszczęciu śledztwa i z dnia 30.12.2013 r. o zawieszeniu śledztwa dotyczące m.in. działalności firmy (...) S.A k. 1101-1108,

- postanowienia o przedstawieniu zarzutów związane z nierzetelnie wystawianymi fakturami Vat dla (...) S.A. k. 1152-1153, 1163-1165, 1209-1212, 1220-1221, 1231-1236, 1248-1253, 1255-1268, 1283-1284, 1291-1296,

- decyzja Dyrektora (...) w B. k.287-299,

- decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w B. k.310-316

- informacja o karalności D. D. (1) k. 1906-1907

- postanowienie o przedstawieniu zarzutów M. B. (1) k. 38-58 akt sprawy IIIK 233/12

- wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy przeciwko J. W. z dnia 30.01.2013 r. sygn. akt III 233/12 k. 647-658 akt sprawy IIIK 233/12

- aktem oskarżenia z dnia 31.12.2015 r. w sprawie II K 14/16 k. 1726-1727

Sąd za niewiarygodne uznał wyjaśnienia oskarżonego D. D. (1) , w których nie przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił jedynie, że faktury wskazane w zarzucie odzwierciedlają rzeczywiste transakcje. Sąd nie dał wiary tym wyjaśnieniom, bowiem z zeznań wiarygodnych świadków (a podanych niżej) wynika, że D. D. (1) na placu w J. przy ul. (...) nie prowadził działalności polegającej na obrocie złomem (nabywani, składowania, przeładowywaniu złomu), a jednocześnie wskazani w fakturach dostawy złomu – J. W. i M. B. (1) nie dostarczali mu złomu, a oskarżony nie pozyskiwał złomu (na który wystawiał później faktury objęte aktem oskarżenia) z innych źródeł, tym samym nie dysponował on złomem i nie miał żadnego złomu jako właściciel – na który wystawał później nierzetelne faktury Vat objęte aktem oskarżenia.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka S. M. , który u oskarżonego D. przeprowadzał postępowanie kontrolne za okres od czerwca do września 2010r. Świadek zeznał, że D. miał faktury od trzech kontrahentów: pana W., pana B. i firmy (...). W toku kontroli urzędnik zauważył, że firma (...) dokonuje zakupów od B., a firma (...) nie prowadziła faktycznie działalności. Okazało się również, że W. nie prowadził działalności gospodarczej. Świadek zeznał, że podobnie sytuacja wyglądała jeśli chodzi o transakcje z Panem B.. B. miał kupować towar od 4 firm, jednak żadna z nich nie miała możliwości dostarczać go B., tym samym B. nie mógł dostarczać towaru D.. Świadek zeznał również, że od sąsiadów D. dowiedział się, że przy ul. (...) nie była prowadzono działalności gospodarczej, nie było żadnych przejawów działalności- żadnych banerów, reklam, nie leżał żaden złom, nie ma żadnego skupu złomu. Wprawdzie świadek nie widział żadnych ludzi, ale kiedy osobiście przeprowadzał kontrolę była godz. 6.00. Świadek zeznał, że ustalił, że oskarżony nie zatrudniał nikogo. Co prawda fakt, że o 6.00 świadek nie zastał nikogo na posesji (...) D. nie może przesądzać o tym, że nie prowadził działalności, jednakże pusty plac, a także zeznania świadków – sąsiadów, którzy nigdy nie widzieli, żeby była prowadzona tam jakakolwiek działalność gospodarcza potwierdzają stanowisko świadka S. M.. Zeznania tego świadka były logiczne, spójne i konsekwentne na przestrzeni całego postępowania, nadto świadek jako funkcjonariusz publiczny nie miał żadnego powodu, by zeznawać fałszywie, obciążając tym samym oskarżonego.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka M. K. (5) , który mieszka po sąsiedzku z D. D. (1). Zeznał on, że nie widzi posesji D., ponieważ zasłaniają mu je wysokie drzewa. Widział kilkukrotnie, żeby przy ul. (...) stał jakiś samochód ciężarowy, jednak nie wiedział, żeby tam była prowadzona jakaś działalność gospodarcza, żeby tam był jakiś ruch. Dodał, że najbliższy skup złomu znajduje się w B.. Zeznania świadka były logiczne, spójne i konsekwentne. Wprawdzie świadkowi widok na posesję oskarżonego zasłaniają drzewa, jednak, gdyby faktycznie na posesji oskarżonego prowadzona była działalność gospodarcza, szczególnie w okresie letnim, to świadek zauważyłby jakieś przejawy, szczególnie że porusza się on rowerem, chodzi do sklepu, jest sprawny fizycznie, nigdzie nie pracował. Zeznania M. K. (3) również świadczą o tym, że oskarżony nie prowadził działalności gospodarczej na ul. (...). Świadek w 2010r. nie pracowała, a w tym czasie nie było żadnego szyldu o skupie złomu, nie widziała, żeby ktoś pracował na tej posesji. Podobnie Sąd ocenił zeznania świadka K. J. , mieszkającej obok D. D. (1). Świadek również w okresie objętym zarzutem nie widziała, aby na posesji D. znajdował się jakiś złom, nie było też szyldów ani reklam, że tam znajduje się skup złomu. Świadek widziała jedynie, że na posesji czasem ktoś przychodził kosić trawę, innych pracujących ludzi nie widziała, nie widziała również, żeby przyjeżdżały jakieś samochody ciężarowe. Wiedziała natomiast, że kiedy jeszcze żyła babcia oskarżonego to za domem uprawiała warzywa. Na wiarę zasługiwały zeznania świadka R. S. (2) , mieszkającego w sąsiedztwie D. D. (1). Wprawdzie zeznał on, że pracował w okresie objętym zarzutem. Świadek nie widział, żeby na podwórko przyjeżdżały samochody dostawcze, nie widział pracowników tam pracujących, nie widział żadnego ruchu, nie było żadnych reklam, szyldów, nie widział żadnego złomu. Konsekwentnie zeznawał, że na terenie posesji stał samochód marki I. oraz m. koloru niebieskiego. Wprawdzie świadek zaznaczył, że pracował, złom mógł być, jednak w miejscu dla niego nie widocznym, to Sąd uznał, że gdyby faktycznie jakaś działalność był prowadzona to świadek zauważyłby jakieś jej przejawy.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka M. B. (1) w zakresie w którym zeznawał on, że sprzedawał towar oskarżonemu D.. Świadek M. B. (1) zeznając przed Sądem w początkowej fazie zeznawał opisując jak miał wyglądać proceder sprzedaży złomu D., jednak w toku przesłuchania zmienił swoje zeznania i zeznał, że faktycznie było tak, że wystawiał faktury, mimo braku sprzedaży towaru. W tym zakresie – tj. w zakresie w którym podał, że jedynie wystawiał „puste” faktury z którymi nie była związana żadna sprzedaż Sąd uznał jego zeznania za wiarygodne. Świadek wbrew temu co później zeznawał doskonale wiedział o czym w tym momencie zeznawał, a jednocześnie nie zachodzi możliwość pomylenia się co do tego czy sprzedało się towar czy jedynie wystawiło się „pustą” fakturę. Zeznając uzupełniająco oświadczył, że jedynie kupował puste faktury, ale nie wystawiał pustych faktur sprzedażowych. Zeznania świadka, którym Sąd dał wiarę korelowały z zeznaniami świadków, którzy również przyznali, że nie sprzedawali M. B. (1) złomu, a jedynie wystawiali faktury. Jednocześnie okoliczność, iż nie miały miejsca rzeczywiste transakcje sprzedaży towary ze strony M. B. (1) oskarżonemu D. D. (1) znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków – sąsiadów oskarżonego D. D. (1). Uwzględniając ilość towaru, który miał być rzekomo sprzedawany oskarżonemu D. D. (1) nie sposób uznać aby sąsiedzi nie zauważyli prowadzenia działalności w tym zakresie u oskarżonego. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd doszedł do przekonania, że D. D. (1) faktycznie nie kupował złomu od M. B. (1).

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka R. P., który oświadczył, że prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu złomem. Biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego, nieprawdopodobne w ocenie Sądu jest to, że świadek zaraz po opuszczeniu zakładu karnego, po odbyciu 5 letniej kary pozbawienia wolności byłby w stanie ponieść koszty rozpoczęcia działalności gospodarczej w tym zakupu samochodu (wprawdzie zeznał on, że pieniądze pożyczył, ale nie był w stanie podać żadnego nazwiska czy imienia osoby od której pożyczył pieniądze). Świadek zeznał, że „jeżeli są faktury dla D. to mu sprzedawał, a jeżeli nie to nie pamięta”. Oświadczenie to – w ocenie Sądu- wprost wskazuje, że świadek nie zeznaje szczerze, a jego zeznania są asekuranckie, mają za zadanie chronić jego samego, a przy okazji także oskarżonego. Jak wynika z dokumentacji brak jest dokumentów, które potwierdzałyby bezpośrednie transakcje świadka z D. D. (1), co dodatkowo sprawia, że świadek swoimi zeznaniami chce jedynie chronić oskarżonego przed odpowiedzialnością. R. P. zeznał również, że złomem handlował z M. B. (1) i o ile można mówić o jakimś powiązaniu – poprzez wystawione faktury – z M. B. (1), to zeznania świadka w żaden sposób nie pozwalają na nadanie im waloru wiarygodności – są bowiem oględne i lakoniczne, a w związku z tym, że świadek w związku ze swoją działalnością miał postawione zarzuty, są konsekwencją przyjętej przez niego linii obrony. Sąd zatem nie dał wiary, że świadek sprzedawał złom B..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka W. N. , który zeznał, że nie zna D. D. (1) i nigdy nie handlował z nim złomem. Nie handlował też złomem z M. B. (1), nie miał do dyspozycji żadnego złomu.

Również C. M. nie kojarzył D. D. (1). Świadek zeznał, że nie kojarzy również M. B. (1) i nie sprzedawał jemu żadnego złomu, ani nie wystawiał dla niego żadnych faktur, nie podpisywał się na żadnych fakturach. Sąd dał zeznaniom świadka wiarę, bowiem były one jasne, logiczne i konsekwentne. Sąd nie znalazł powodów, by odmówić zeznaniom świadka waloru wiarygodności.

Zeznania świadków C. M. i W. N. jednoznacznie świadczą o tym, że nie sprzedawali oni B. złomu, zatem B. nie był w posiadaniu złomu pochodzącego od w/w świadków.

Zeznania świadka J. W. Sąd uznał za zupełnie niewiarygodne. W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę, że świadek zeznał, że przeładunek towaru następował np. w lesie i to przy pomocy wózka widłowego co jest zupełnie nielogiczne, bowiem w warunkach leśnych, biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego, taki sytuacje są nierealne. Świadek zeznał, że zawoził również złom na plac do oskarżonego, gdzie go rozładowywano i ważono, na placu leżały też hałdy złomu, natomiast zawsze robił to pracownik oskarżonego. Zwrócić należy uwagę, że oskarżony nie miał żadnych pracowników, poza tym, jak wynika z wiarygodnych zeznań świadków – sąsiadów oskarżonego, na placu przed domem nie widać było żadnych oznak, żeby była prowadzona tam działalność gospodarcza, biorąc też pod uwagę to, że był to plac wielkości 80 m2- niesposób byłoby nie zauważyć hałdy złomu. Zeznania świadka J. W. były niespójne, nielogiczne i sprzeczne z zeznaniami sąsiadów oskarżonego. Zeznawał on, że mimo, że został skazany za przestępstwo, do którego się przyznał, nie miały miejsca zdarzenia do których się przyznawał. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd odmówił przyznania waloru wiarygodności zeznaniom złożonym przez świadka.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. P. , który stając przed Sądem przyznał, że nie prowadził żadnego skupu złomu, nie zatrudniał żadnych pracowników, a jedynie wystawiał faktury i za to przestępstwo został skazany. Nie pamiętał czy zna D. D. (1) i jego firmę (...) oraz czy zna M. B. (1). Świadek przyznał, że jedynie wystawiał faktury, nie przyjmował złomu, nigdzie go też nie woził. Wobec powyższego świadek nie podtrzymał zeznań, które złożył w postępowaniu przygotowawczym. W ocenie Sądu zeznania te są wiarygodne. Świadek został skazany za przestępstwo polegające na wystawianiu nierzetelnych faktur, zatem nie miał powodów by zeznawać nieprawdę.

Świadek M. B. (2) zeznał, że nie zna oskarżonego D. D. (1). Zeznał, że zajmował się początkowo handlem złomem, jednak później handlował jedynie fakturami, nie sprzedając złomu, był tzw. słupem. Przeciwko świadkowi toczy się postępowanie przed Prokuraturą Okręgową w (...). W ocenie Sądu zeznania świadka zasługują na wiarę, świadek nie miał bowiem powodów by zeznawać nieprawdę. Fakt przyznania się M. B. (2) do prowadzenia nierzetelnej działalności potwierdzają zeznania E. S. , od której M. B. (2) miał wynajmować działkę, na której miał prowadzić działalność gospodarczą, co jednak faktycznie nie miało miejsca, bowiem świadek zeznała, że nigdy nie wynajmowała działki, ponieważ nigdy jej nie miała.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. J., który zeznał, że zna D. D. (1), ponieważ siedział z nim w areszcie, ale nie sprzedawał jemu żadnego złomu. Zeznał również, że nie dostarczał w imieniu W. żadnego towaru. Dodał, że miał pełnomocnictwo P. i wystawiał faktury w jego imieniu, ale nie zawsze było tak, że widział towar, który miał być sprzedany, mogło być też tak, że była wystawiona faktura, a towar nie był sprzedany. Zeznał, że nie miał nic wspólnego ze złomem, on tylko przekazywał faktury. Nie znał szczegółów dotyczących kontaktów (...)z B., W. czy D.. W ocenie Sądu zeznania te są wiarygodne. R. J. został skazany za posługiwanie się nierzetelnymi fakturami, jego zeznania były spójne i logiczne, nie miał też powodów, by składać takie zeznania, które miałyby na celu uniknięcie przez niego odpowiedzialności, skoro został już skazany.

Świadek S. O. zeznał, że nie kojarzy D. D. (1) i nie miał z nim związku. Zeznał, że J. W. wynajmował magazyn o powierzchni 22 metry kwadratowe, jednak W. mu nie zapłacił, dlatego po dwóch miesiącach wymienił zamek. Zeznał, że widział dwa razy jak podjeżdżały samochody i były przerzucane big bagi. Dodał, że magazyn, który wynajmował W. nadawał się najwyżej do handlu metalem kolorowym, ponieważ był mały, poza tym nie było tam miejsca dojazdowego – trzeba byłoby rozładowywać ręcznie lub wjeżdżać małym wózkiem. Sąd zeznania świadka uznał za wiarygodne. Były one spójne, logiczne i konsekwentne. Sąd nie znalazł powodów, by odmówić tym zeznaniom walory wiarygodności.

Sąd dał wiarę świadkom W. C. (2), M. O., M. M. (2) , którzy wprawdzie nie znali oskarżonego, jednak wszyscy potwierdzili okoliczność wystawiania nierzetelnych faktur na firmę (...). W ocenie Sądu świadkowi Ci nie mieli żadnych powodów, by zeznawać nieprawdę, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że oskarżonego nie znali.

Sąd na rozprawie ujawnił zeznania świadka A. W. , który zeznał, że grożono jemu, żeby podpisywał faktury sprzedaży złomu oraz srebra dla firmy (...), które nie odnosiły się do rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Ujawniono również wyjaśnienia M. K. (4) , który wyjaśnił, że również wystawiał faktury na firmę (...) nieodzwierciedlające faktycznych zdarzeń gospodarczych. Podobne wyjaśnienia złożył L. K. , który był wiceprezesem firmy (...) –(...)”, również wypisywał na podstawie przedstawionych mu dokumentów PZ faktury, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

Ujawnione oświadczenia procesowe, którym Sąd dał wiarę, świadczą jednoznacznie, że w firmie (...) przyjmowano faktury dotyczące sprzedaży złomu, które nie miały odzwierciedlenia w rzeczywistych transakcjach.

Sąd nie dał wiarę zeznaniom świadka M. S. złożonym na rozprawie w niniejszej sprawie bowiem okoliczności które starał się wykazać w toku tego przesłuchania (na samodzielność jego działalności) pozostawały w dużej sprzeczności z wcześniej składanymi przez niego wyjaśnieniami, które wskazują, że prowadził swoją działalność na polecenia K. D.. Zatem w ocenie Sądu M. S. pełnił jedynie funkcję tzw. „słupa”, pozorował działalność gospodarczą, na co wskazują okoliczności założenia przez niego firmy oraz faktycznego kierowania działaniami świadka przez D..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. Z. , prezesa firmy (...), który odpowiedzialny był za zorganizowanie działalności firmy oraz za wprowadzenie jej na giełdę. Świadek wizytował oddział firmy w B. w grudniu 2010r. dostrzegł nieprawidłowości – brakowało 20 tyś zł. Został poinformowany również o tym, że w oddziale w B. brakuje towaru. Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne, jednakże niewiele wnoszące do sprawy. Dodatkowo potwierdzają one nieprawidłowości, które miały miejsce w firmie (...).

Za niewiarygodne Sąd uznał zeznania świadka P. D. (1) , który zeznał, że pracując w firmie (...), a do jego obowiązków należało prowadzenie oddziału firmy w B.. Świadek zeznał, że kiedy tam pracował nie było żadnych nieprawidłowości. Zwrócić należy uwagę, że przeciwko P. D. (2) prowadzone było postępowanie o czyn z art. 299§1 i 5 kk. W ocenie Sądu, stając przed Sądem w charakterze świadka, złożył zeznania lakoniczne, z obawą o grożącą mu odpowiedzialność karną. Na nieprawidłowości w działalności firmy (...) wskazują bowiem zeznania świadków wskazanych wyżej.

Świadek M. D. (2) (związany z działalnością firmy (...)) skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy odpowiedzi na pytania związane z działalnością tej firmy z uwagi na grożącą mu odpowiedzialność karną.

Zeznania świadka K. K. nie wniosły nic istotnego do sprawy bowiem świadek ten nie kojarzył oskarżonego D. D. (1).

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka T. P. . W ocenie Sądu świadek ten zeznawał nieprawdę co do rzeczywistości transakcji między nim a oskarżonym. Należy zauważyć, iż sąsiedzi oskarżonego nie widzieli u oskarżonego żadnych przejawów działalności gospodarczej – w tym nie widzieli „rzekomo podstawianego przez tego świadka kontenera do zbierania złomu”, nie widzieli wózka widłowego, nie widzieli złomu, ani by inne osoby przynosiły do oskarżonego złom „nawet po parę kilogramów”. Jak sam ten świadek podał, informacje o skupie złomu się rozpowszechniają, a w niniejszej sprawie żaden z przesłuchanych sąsiadów nic nie słyszał aby oskarżony prowadził działalność w zakresie skupu lub sprzedaży złomu.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka M. W. . Wprawdzie zeznał on, że oskarżony sprzedawał mu złom, jednak nie widział rozładunku towaru, nie wiedział kto przywoził złom od D. ani jakim samochodem. D. jedynie szedł do biura świadka i wystawiał fakturę i to był jedyny kontakt świadka z oskarżonym. Dodał, że nie żądał od swoich kontrahentów, by przedstawiali skąd mieli złom. Odnośnie płatności zeznał, że w handlu złomem normalna jest płatność gotówką i w firmie, której pracował do kwoty (...) euro płacono gotówką. Skoro świadek nie widział ani rozładunku ani towaru to nie mógł potwierdzić jego przyjęcia, co jednak czynił, na co wskazują dokumenty PZ, które podpisywał. W ocenie Sądu zeznania te miały jedynie uwiarygodnić przeprowadzenie transakcji - że towar był sprzedawany przez oskarżonego D. D. (1), a który przecież nie nabywał wcześniej własności towaru, a tym samym nie mógł go sprzedawać jako właściciel i tym samym wystawiał jedynie nierzetelne faktur sprzedaży VAT, które nie odzwierciedlały faktycznie przeprowadzonych transakcji gospodarczych – w których to oskarżony D. D. (1) miał być sprzedawcą, a więc uprzednim właścicielem złomu. Rola D. D. (1) sprowadzał się zatem jedynie do wystawienia faktury Vat. Na nieprawidłowości w firmie (...) – tj. przyjmowanie przez tę firmę nierzetelnych faktur Vat, które nie odzwierciedlały faktycznie przeprowadzonych transakcji gospodarczych, wskazują również zeznania innych świadków przesłuchanych i ujawnionych w toku niniejszej sprawy.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka M. Ś. . Zeznał on, że kojarzy, że D. przywoził złom do firmy (...) w B., nie pamiętał natomiast w jakiej postaci przywoził ten złom ani czy był on przywożony luzem czy w paczkach, nie pamiętał też czy D. przyjeżdżał sam czy z inną osobą, nie pamiętał też czy robił jeden kurs czy więcej. Świadek zeznał w sposób zdecydowany, że faktura była zawsze wystawiana w dniu sprzedaży, jednakże wcześniej stwierdził, że zajmował się jedynie rozładunkiem, ważeniem i przyjmowaniem złomu, płatnością i fakturami zajmowała się kasjerka, zatem w ocenie Sądu tak kategoryczne stwierdzenie, że zawsze faktura była wystawiana tego samego dnia, w sytuacji, kiedy świadek nie zajmował się dokumentacją jest nielogiczna. W ocenie Sądu świadek chciał uwiarygodnić swoje zeznania, a jednocześnie chronić żonę, która pracowała w tej samej firmie jako kasjerka.

Sąd za mało istotne dla sprawy uznał zeznania świadka W. O. , który zeznał wprawdzie, że kojarzy nazwisko i nazwę firmy oskarżonego. Jednak biorąc pod uwagę fakt, że firma (...) współpracowała z ok (...)kontrahentami nie byłby w stanie wskazać jakie powiązania łączyły firmę, w której pracował z firmą oskarżonego. W tym miejscu należy zauważyć, iż w firmie (...) S.A. występowały nieprawidłowości związane z przyjmowaniem nierzetelnych faktur Vat o czym świadczy nie tylko działalność D. D. (1) ale także postanowienie z dnia 30.06.2015 r., sygn. akt VI Ds. 6/15 o umorzeniu postępowania związanego z działalnością firmy (...) S.A. – w którym przesłuchiwane osoby podawały, że wystawiały nierzetelne faktury.

Oceniając zeznania przedstawicieli i pracowników firm na które D. D. (1) wystawiał nierzetelne faktury Vat należy mieć na uwadze również grożącą tym osobę odpowiedzialność karną w przypadku potwierdzenia, że D. D. (1) w rzeczywistości nie przywoził złomu którego byłby właścicielem, a jego rola sprowadzała się jedynie do wystawienia nierzetelnej faktury Vat. Powyższe Sąd również miał na uwadze oceniając zeznania wskazanych wyżej świadków i odmawiając im waloru wiarygodność.

W odniesieniu co do świadka B. Z. cofnięto wniosek o przeprowadzenie powyższego dowodu, a Sąd uznał, że w świetle innych dowodów przeprowadzenie powyższego dowodu nie jest konieczne.

Sąd uznał za wiarygodny dokumenty w postaci protokołu kontroli (k.2-23). Fikcyjność nabywania towaru od J. W. i M. B. (1) wynika z zeznań świadków - sąsiadów oraz osoby przeprowadzającej kontrolą u oskarżonego, którzy nie widzieli przejawów działalności u oskarżonego. Oskarżony nie nabywał zatem złomu od wskazanych podmiotów (którzy również tego złomu nie mieli), nie stawał się więc jego właścicielem, nie władał zatem złomem, który mógłby następnie sprzedać jako właściciel – a tym samym rola oskarżony sprowadzała się do wystawienia w sposób nierzetelny i wprowadzenia do obrotu 21 faktur sprzedaży VAT, które nie odzwierciedlały faktycznie przeprowadzonych transakcji gospodarczych tj. sprzedaży towaru który stanowiłby własność oskarżonego. W tym miejscu należy zauważyć, iż oskarżonemu nie postawiono zarzutu dotyczącego towaru uprzednio nabytego od (...)jednak także w tym zakresie należy zauważyć, iż towar został przewieziony bezpośrednio do firmy (...) (z pominięciem miejsca gdzie oskarżony miał prowadzić swoją działalność). Również dokument w postaci wyniku kontroli u J. W. znajduje potwierdzenie w zeznaniach sąsiadów oskarżonego D., z których wynika, że u oskarżonego nie była prowadzona działalność polegająca na obrocie złomem, a tym samym potwierdza fikcyjność transakcji między J. W. a oskarżonym. Powyższe zostało stwierdzone również decyzja Dyrektora (...) w B. z dnia 19.05.2011 r. utrzymaną w mocy decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 22.07.2011, które Sąd co do fikcyjności obrotu złomem uznał za wiarygodne z uwagi na zebrane w niniejszej sprawie dowody.

Sąd uznał, że rzekomi dostawcy oskarżonego tj. J. W. i M. B. (1) wystawiali faktury sprzedaży oskarżonemu, jednak były one nierzetelne – nie odzwierciedlały one rzeczywistych transakcji gospodarczych tj. sprzedaży złomu oskarżonemu D.. Sąd również uznał, że oskarżony rzeczywiście wystawił i wprowadził do obrotu 21 faktur sprzedaży Vat (objętych aktem oskarżenia) – jednak zostały one wystawione w sposób nierzetelny – bowiem oskarżony D. nie nabył wcześniej jako właściciel złomu, nie stał się jego właścicielem, a tym samym nie mógł powyższego złomu jako właściciel sprzedawać. W ocenie Sądu oskarżony podejmował jedynie działania (jak np. zbieranie faktur za zakup oleju napędowego) mające pozorować prowadzoną działalność gospodarczą, gdzie z zeznań świadków – sąsiadów oskarżonego i osoby przeprowadzającej u oskarżonego kontrolę – wynika, że oskarżony w rzeczywistości nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie skupu i sprzedaży złomu. Nie zostały uznane za wiarygodne zeznania świadków, którzy częściowo potwierdzali że oskarżony sprzedawał im złom – bowiem jak wynika z zebranych dowodów oskarżony takiego złomu wcześniej nie nabywał, a jednocześnie świadkowi Ci mogli się obawiać grożącej im odpowiedzialności karnej w przypadku potwierdzenia, że oskarżony im nie sprzedawał złomu, którego byłby właścicielem, a jego rola sprowadzała się jedynie do wystawienia nierzetelnej faktury Vat.

Sąd uznał za wiarygodną informację Prokuratury Okręgowej w (...), iż nie prowadziła ona postępowania przeciwko T. P. bowiem nie było podstaw do kwestionowania tej informacji.

Sąd uznał za wiarygodne postanowienie z dnia 30.06.2015 r., sygn. akt VI Ds. 6/15 o umorzeniu postępowania związanego z działalnością firmy (...) S.A bowiem nie dopatrzył się okoliczności podważających wiarygodność powyższego orzeczenia.

Sąd uznał za wiarygodną decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia 15.05.2015 r. za działalność od kwietnia do czerwca 2010 r. i z dnia 03.09.20105 r. za działalność od lipca do grudnia 2010 r. dotyczącą firmy (...) S.A. bowiem nieprawidłowości w działalności tej firmy wynikają nie tylko z dowodów dotyczących bezpośrednio oskarżonego D. D. (1) ale także z zeznań i wyjaśnień świadków A. W., M. K. (1), L. K., M. M. (2), M. O. i W. C. (1).

Sąd uznał za wiarygodne postanowienia o przedstawieniu zarzutów związane z nierzetelnie wystawianymi fakturami Vat dla (...) S.A. w toku postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w (...) albowiem na nieprawidłowości w tym zakresie wskazywały osoby, którym zarzuty postawiono.

Sąd uznał za wiarygodny dokument w postaci postanowienia o przedstawieniu zarzutów M. B. (1) oraz wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy przeciwko J. W. z dnia 30.01.2013 r. sygn. akt III 233/12 k. 647-658 akt sprawy IIIK 233/12 w zakresie dotyczącym oskarżonego D. D. (1). Potwierdzenie popełnienia czynów co do oskarżonego D. D. (1) (wystawienia faktur, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych) znajduje się w innych dowodach zebranych w niniejszej sprawie i wskazanych wyżej.

Sąd uznał za wiarygodną informację, że przeciwko firmie (...) S.A. prowadzone jest postępowanie dotyczące wykorzystywania nierzetelnych faktur Vat wynikające z postanowienia z dnia 12.04.2012 r. o wszczęciu śledztwa i z dnia 30.12.2013 r. o zawieszeniu śledztwa bowiem nie było podstaw do kwestionowania prawdziwości powyższej informacji.

Sąd uznał za wiarygodną informację wynikającą z Krajowego Rejestru Karnego bowiem nie było podstaw do jej kwestionowania.

D. D. (1) stanął pod zarzutem popełnienia występku z art. 62§2 k.k.s.w zw. z art. 6§2 kks.

Odpowiedzialności przewidzianej powołanym przepisem podlega ten, kto fakturę lub rachunek, określone w §1, wystawia w sposób nierzetelny albo takim dokumentem się posługuje. Czynu polegającego na wystawieniu nierzetelnej faktury dopuszcza się podmiot zobowiązany do wystawienia faktury lub rachunku. Nierzetelne są rachunek lub faktura niezgodne z rzeczywistością, a więc nieodzwierciedlające prawdziwego stanu rzeczy odnośnie do istotnych elementów tych dokumentów np. dokonania transakcji w ogóle, jej daty, danych nabywcy i zbywcy, ilości towaru, ceny jednostkowej, wartości transakcji itd. Chodzi tu bowiem o taką niegodność z rzeczywistym stanem, która ma znaczenie dla postępowania podatkowego i obowiązku podatkowego. Posługiwanie się nierzetelna fakturą, rachunkiem to już czyn popełniany przez podatnika (w praktyce biorcę rachunku, faktury) który w postępowaniu w przedmiocie własnego zobowiązania podatkowego wykorzystuje nierzetelny dokument transakcji. Czyn ten można popełnić umyślnie w obu postaciach zamiaru – bezpośrednim i ewentualnym. W tym miejscu wskazać należy, iż nie budzi wątpliwości fakt, iż faktura VAT określona przez ustawę o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym również na gruncie obowiązującego kodeksu karnego skarbowego jest dokumentem, jak również dokumentem potwierdzającym, że miała miejsce sprzedaż określonego towaru, a faktura powinna stwierdzać w szczególności: sprzedaż towaru, jej datę, cenę jednostkową, wartość sprzedaży, kwotę podatku, kwotę należności, dane dotyczące podatnika i nabywcy. Z kolei za fakturę nierzetelną w orzecznictwie uznano zarówno fakturę nie odzwierciedlającą rzeczywistego przebiegu zdarzenia, jak i fakturę fikcyjną dokumentującą czynność nie istniejącą (tak SA w Krakowie w wyroku z dnia 28.04.2004 r. II AKa 65/04). Sąd doszedł do przekonania, iż oskarżony dokonał zarzucanego mu czynu. Stwierdzić należy, że oskarżony nie posiadał jako właściciel towaru, na który później wystawił 21 faktur sprzedaży Vat objętych niniejszym postępowaniem. Prowadzenie przez niego działalności gospodarczej było jedynie fikcyjne- żaden z sąsiadów nie widział, żeby w okresie objętym zarzutem oskarżony w J. na ul. (...) posiadał jakikolwiek złom, nie widzieli także żadnych przeładunków. Gdyby handel złomem odbywał się w miejscu, w którym zgłosił prowadzenie działalności gospodarczej to sąsiedzi musieliby to zauważyć. Nigdzie nie było również szyldów ani reklam, które wskazywałyby, że prowadzony jest skup złomu. Oskarżony nie zatrudniał żadnej osoby, a przy ul. (...) w J. wprawdzie znajdował się plac o powierzchni 10m na 10m, znajdowała się tam również waga i pusty samochód dostawczy, jednak na miejsce prowadzenia działalności nie wyglądało jakby faktycznie była tam prowadzona działalność, o czym zeznał S. M.. Zwrócić należy uwagę, że do faktur sprzedaży złomu metalowego dołączone były faktury na zakup paliwa, które w ocenie Sądu na celu miały jedynie uprawdopodobnienie prowadzenia działalności gospodarczej, dostaw do kontrahentów złomu metalowego. Zdaniem Sądu fakt tankowania pojazdu w żaden sposób nie prowadzi do wniosku, że D. D. (1) nabywał własność złomu i następnie zawoził do odbiorców towar, który miałby im sprzedawać. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika jednoznacznie, że ani J. W. ani M. B. (1) nie posiadali złomu, który mieliby sprzedać D. D. (1). J. W. nie posiadał zaplecza do prowadzenia działalności w zakresie handlu złomem, wprawdzie wynajmował przez okres dwóch miesięcy magazyn, jednak nie było możliwości składowania w nim złomu. Zeznania J. W. dotyczące przeładunku złomu były niewiarygodne w ocenie Sądu, bowiem nielogicznym jest, aby przeładunek odbywał się w lasach. M. B. (1) natomiast w pewnym momencie przesłuchania przyznał, że jedynie brał udział w obrocie „pustymi” fakturami Vat i to przyznanie Sąd uznał za wiarygodne bowiem nie można się pomylić co do tego czy rzeczywiści handlowało się złomem czy jedynie wystawiało faktury Vat. Zatem skoro J. W. i M. B. (1) nie sprzedawali złomu D. D. (1), a D. D. (1) nie nabywał złomu jako właściciel także z innych źródeł to oskarżony również nie mógł sprzedać towaru, którego nie kupił- stąd wniosek, że D. D. (1) wystawił 21 nierzetelnych faktur, które nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji handlowych. Jednocześnie zachowania oskarżonego – wystawienie i wprowadzanie do obrotu nierzetelnych faktur - były podejmowane od czerwca do września 2010 r., w tym właśnie celu założył działalność, o czym świadczy rozpoczęcie tego procederu krótko po zarejestrowania działalności, a tym samym jego zachowania były podejmowane w wykonaniu tego samego zamiaru i z wykorzystaniem takiej samej sposobności.

Przypisane oskarżonemu przestępstwo jest zagrożone grzywną do 240 stawek dziennych. Należy zauważyć, iż oskarżony wystawił i wprowadził do obrotu 21 nierzetelnych faktur sprzedaży VAT, które nie odzwierciedlały faktycznie przeprowadzonych transakcji gospodarczych na łączną kwotę VAT (...) zł, a działalność objętą niniejszym postępowanie prowadził w okresie od czerwca do września 2010 r. Tym samym społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczna. Swój czyn popełnił umyślnie, w tym celu zarejestrował działalność gospodarczą. Oskarżony był w przeszłości karany za przestępstwa przeciwko zdrowi, przeciwko mieniu, przeciwko obrotowi gospodarczemu i był skazywany za przestępstwa począwszy od 1999 r. do 2005 r. W przypadku wymierzania mu kar pozbawienia wolności z warunkowy zawieszeniem ich wykonania następnie następowało zarządzanie wykonywania tych kar. Powyższe okoliczności są niewątpliwe obciążające przy wymiarze kary. W ocenie Sądu należało zatem uznać, iż kara grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych jest karą odpowiednią do winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, a jednocześnie uwzględniając okoliczności czynu i osobę sprawcy powinna spełnić cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku co do niego. Jednocześnie w odbiorze społecznym kara ta powinna zostać uznana za sprawiedliwe ukaranie oskarżonego, wskazując na nieopłacalność popełniania tego typu przestępstw, a tym samym wpłynie na kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Oskarżony jest osobą stosunkowo młodą – ur. w (...) r., z zawodu kierowcą mechanikiem, a tym samym osobą mającą możliwości wykonywania pracy dość dobrze wynagradzanej. W toku postępowania korzystał z obrońcy z wyboru. Jednocześnie Sąd uwzględnił, że ma utrzymaniu dwójkę niepełnoletnich dzieci. Tym samym za adekwatną stawkę dzienną grzywny Sąd uznał kwotę 100 zł. Powyższe okoliczności wskazywały również, że nie zachodziły podstawy do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowy i Sąd obciążył oskarżonego tymi kosztami, wymierzając mu również opłatę w kwocie 1000 zł.

SSR Paweł Biziak

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem.

I., dnia 21.06.2016 r.