Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Wachłaczenko

Protokolant st. sekretarz sądowy Lidia Śnieg

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Kaliszu A. D.,

po rozpoznaniu dnia 6.12.2016r., 10.01.2017r., 14.02.2017r., 21.03.2017r. 15.05.2017 r.,

sprawy K. J. , s. J. i G. zd,. Szyszka, ur. (...) w K.,

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 20 maja 2016r. w K. działając wbrew przepisom ustawy oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił A. N. substytucje psychotropowe w postaci amfetaminy w ilości 2,32 grama brutto (1, 48 grama netto) za kwotę 50 zł,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy „O przeciwdziałaniu narkomanii”

II.  w dniu 20 maja 2016r. w K. działając wbrew przepisom ustawy posiadał znaczną ilość substytucji psychotropowych w postaci amfetaminy w ilości łącznej 45,03 grama brutto (33,118 grama netto),

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy „O przeciwdziałaniu narkomanii”

1.  oskarżonego K. J. uznaje za winnego zarzucanego mu w punkcie I czynu, wyczerpującego znamiona występku z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

2.  oskarżonego K. J. uznaje za winnego zarzucanego mu w punkcie II czynu, wyczerpującego znamiona występku z art. 62 ust. 2 i 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to, na podstawie art. 62 ust. 2 cytowanej ustawy wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce z osobna wymierzonych oskarżonemu w punkcie 1 i 2 kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 70 ust. 2 i 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych zapisanych pod pozycjami 940/16, 941/16, 942/16, 943/16, 944/16, wykazu dowodów rzeczowych nr (...) i zarządza ich zniszczenie oraz dowodu rzeczowego w postaci wagi elektronicznej z metalową obudową barwy srebrnej, zapisaną pod pozycją 40/16 wykazu dowodów rzeczowych,

5.  na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności w przypadku zarządzenia jej wykonania zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 20 maja 2016r. godz. 21.45 do dnia 21 maja 2016r. godz. 13.35,

6.  na podstawie art. 45§1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej w kwocie 50 (pięćdziesięciu) złotych,

7.  zasądza na rzecz adwokata W. K. kwotę (...) (jeden tysiąc pięćset dwanaście) złotych wraz z należnym podatkiem od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,

8.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2016 roku M. B. i A. N. umówili się, że pojadą razem samochodem M. B. z N. do K.. W czasie jazdy A. N. skontaktował się telefonicznie z K. J.

(dowód: zeznania świadka M. B. k. 22-23, wyjaśnienia A. N. k. 41).

W okolicy ul. (...) wysiadł z samochodu i sam poszedł do K. J., z którym spotkał się w okolicach ośrodka (...). A. N. namówił K. J., aby sprzedał mu amfetaminę. K. J. sprzedał A. N. 2,32 g brutto (1,484 g netto) amfetaminy za kwotę 50 złotych

(dowód: wyjaśnienia A. N. k. 41, k. 51, k. 72, k. 201, wyjaśnienia K. J. k. 47, k. 5, k. 173, tablica poglądowa k. 43, 48, protokół użycia testera k. 12, opinia k. 78-89, k. 123-134, protokół przeszukania k. 5-7, oględziny k. 13-14, świadectwo legalizacji k. 15).

Następnie A. N. wrócił do samochodu M. B. i pojechał z nim dalej. Samochód został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji na parkingu T. przy Al. (...)

(dowód: zeznania świadka M. B. k. 22-23, protokół przeszukania k. 5-7, k. 16-17, k. 19-20, oględziny k. 13-14, 16-17).

Następnie w mieszkaniu K. J. na ul. (...) ujawniono dwa woreczki strunowe z zawartością białego proszku, zwitek foliowy z zawartością białej substancji i zwitek celofanowy z zawartością białej substancji. Waga brutto substancji ujawnionej u oskarżonego wynosiła 45,03 grama

(dowód: protokół przeszukania k. 27-31, k. 33-34, protokół użycia psa k. 32, protokół użycia testera narkotykowego k. 35, protokół oględzin k. 36-37, świadectwo legalizacji k. 38).

Substancja znaleziona u A. N. stanowiła proszek o masie netto 1,484 grama zawierający w swym składzie sól amfetaminy stanowiącą 0,187 grama amfetaminy o 100% czystości. Substancje znalezione o K. J. stanowi proszek o łącznej masie 33,118 grama netto zawierający w swym składzie sól amfetaminy stanowiącą 3,401 grama amfetaminy o 100% czystości

(dowód: opinia k. 78-89, k. 123-134).

K. J. nabył posiadaną amfetaminę od nieustalonej osoby w J.

(dowód: wyjaśnienia K. J. k. 47, k. 173).

K. J. w chwili popełnienia czynów miał 32 lata. Jest kawalerem, nie ma dzieci. Ma wykształcenie podstawowe. Nie ma stałej pracy, utrzymuje się z prac dorywczych, m.in. naprawia telefony komórkowe. Osiąga łączny dochód miesięczny ok. 400-500 złotych. Oskarżony cierpi na zaburzenia emocji i zachowania w przebiegu uzależnienia mieszanego od narkotyków i alkoholu, jednak w chwili popełnienia czynów posiadał zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Ponadto oskarżony cierpi na uzależnienie mieszane, zażywał narkotyki ciągami, z krótkimi przerwami. Od niedawna w abstynencji.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 22 kwietnia 2015 roku (sygn. III K 13/15) K. J. został skazany za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę pozbawienia wolności w zawieszeniu.

(dane osobowe – k. 173, k. 46., kata karna – k. 75-77, opinia sądowopsychiatryczna k. 105-108, kwestionariusz k. 216-219).

W toku postępowania K. J. przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów i złożył wyjaśnienia. Oskarżony wyjaśnił, że posiadane narkotyki nabył na dyskotece w J. od nieustalonej osoby. Kupił większą ilość za kwotę kilkuset złotych, przy czym miał je przeznaczyć wyłącznie na własne potrzeby ze względu na uzależnienie. Oskarżony wyjaśnił, że A. N. poznał wcześniej i dał mu swój numer telefonu. Oskarżony wyjaśnił, że nie handluje narkotykami, nikomu ich nie daje, a porcję amfetaminy sprzedał A. N. za kwotę 50 złotych po naleganiach z jego strony. Dalej oskarżony wyjaśniał, że jest uzależniony od amfetaminy od 15 lat, podjął leczenie odwykowe i przez kilka miesięcy narkotyków nie zażywał. Ponadto oskarżony chce ukończyć kurs obsługi wózka widłowego i znaleźć pracę. W postępowaniu przed Sądem oskarżony zakwestionował ilość zakupionej amfetaminy i wydanej na ten cel kwoty, jednak nie potrafił wyjaśnić skąd te różnice.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie wyjaśnień oskarżonego oraz wyjaśnień A. N., który został prawomocnie skazany w odrębnym postępowaniu za czyn polegający na tym, że w dniu 20 maja 2016 r. , zeznań świadka M. B., protokołów przeprowadzonych czynności procesowych oraz opinii biegłych. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, który przyznał się do winy i złożył szczegółowe, spontaniczne wyjaśnienia dotyczące okoliczności związanych z zarzucanymi czynami. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, że posiadaną substancję psychotropową przeznaczał na własne potrzeby, co wynika z faktu wieloletniego uzależnienia, a nadto jest zbieżne z zeznaniami świadka A. N., który zeznał, że kilkakrotnie musiał prosić oskarżonego, aby ten udzielił mu amfetaminy. Ponadto, Sąd daje wiarę oskarżonemu, że ten podjął kroki w celu zerwania z nałogiem, co znajduje potwierdzenie w przedłożonej karcie informacyjnej leczenia (k. 200). Sąd zasadniczo daje wiarę wyjaśnieniom A. N., który także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. A. N. rozpoznał oskarżonego, jako osobę, która udzieliła mu substancji psychotropowej. Ponadto A. N. dość szczegółowo wyjaśnił, w jaki sposób wszedł w posiadanie narkotyków, co koreluje z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami świadka M. B.. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom A. N., że za przekazane narkotyki nie dał oskarżonemu pieniędzy. A. N. przesłuchany pierwszy raz, a także w toku konfrontacji z oskarżonym wyjaśnił, że dał oskarżonemu 50 złotych, co oskarżony potwierdził. Dopiero na rozprawie A. N. zeznał, że pieniędzy oskarżonemu nie dawał, co jednak pozostaje w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego.

Sąd dał wiarę zeznaniom M. B., które korelują z wyjaśnieniami A. N. odnośnie okoliczności, że A. N. udał się w okolice ul. (...) (tj. rejon zamieszkania oskarżonego), przy czym świadek nie wiedział wówczas, że A. N. kupił narkotyki od oskarżonego.

Sąd uznał za wiarygodne protokoły przeprowadzonych czynności procesowych, w szczególności protokoły przeszukania, oględzin zabezpieczonych substancji psychotropowych. Wskazane protokoły są zapisem czynności procesowych, które zostały przeprowadzone przez organy postępowania przygotowawczego w zakresie ich kompetencji, zgodnie z przepisami. Strony postępowania ich wiarygodności nie kwestionowały, a Sąd nie znajduje podstaw, aby uczynić to z urzędu.

Sąd uznaje za wiarygodne opinie biegłego z zakresu chemii, a także opinię psychiatryczną. Obie wskazane opinie są sporządzone profesjonalnie, przez podmioty posiadające odpowiednie kwalifikacje, zawierają opisy zastosowanych metod badawczych, procedury przeprowadzonych badań, a wnioski opinii są jasne i czytelne dla Sądu.

Sąd zważył co następuje:

Oskarżony stanął pod zarzutem popełnienia dwóch przestępstw stypizowanych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2017 r. poz. 783) – dalej „ustawa”. Przestępstwo z art. 59 ust. 1 ww. ustawy popełnia osoba, która w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji. Natomiast przestępstwo z art. 62 ust. 1 popełnia ten, kto wbrew przepisom ustawy posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, przy czym w art. 62 ust. 2 stypizowana jest postać kwalifikowana tego przestępstwa – tj. posiadanie znacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych.

W ocenie Sądu czynem opisanym w punkcie I zarzutu oskarżony zrealizował znamiona przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy. Nie budzi wątpliwości, że oskarżony przekazał porcję amfetaminy A. N., tj. udzielił mu substancji psychotropowej. W zamian oskarżony otrzymał kwotę 50 złotych. Tym samym jest oczywiste, że oskarżony zrealizował także znamiona strony podmiotowej przestępstwa stypizowanego w art. 59 ust. 1, tj. udzielenie substancji psychotropowej nastąpiło w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Dla przypisania odpowiedzialności oskarżonemu za ten czyn nie ma znaczenia okoliczność, iż początkowo oskarżony nie chciał tego zrobić.

Oskarżony zrealizował także znamiona przestępstwa zarzucanego w punkcie II aktu oskarżenia, tj. posiadania substancji psychotropowych. Posiadanie, to sprawowanie faktycznego władztwa nad rzeczą. Posiadanie w mieszkaniu substancji w postaci czterech porcji amfetaminy o łącznej wadze brutto 45,03 gramów przez oskarżonego stanowiło naruszenie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Dla bytu przestępstwa z art. 62 ust. 1 albo 2 nie ma znaczenia cel posiadania substancji psychotropowych, w związku z tym nie ma znaczenia, że oskarżony posiadał te substancje tylko na zaspokojenie własnych potrzeb wynikających z uzależnienia.

Istotna jest także ilość posiadanego narkotyku. Sąd Rejonowy podziela stanowisko wyrażane w orzecznictwie sądowym, że do realizacji znamion przestępstwa z art. 62 ust. 1 albo 2 konieczne jest posiadanie takiej ilości narkotyku, która wystarczy na przynajmniej jednorazowe ich użycie przez jedną osobę w celach innych niż medyczne w dawce przyjętej czy uznawanej jako typowa dla danego środka (por. np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 7 grudnia 2006 roku, sygn. II Aka 249/06, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 grudnia 2008 r. sygn. II AKa 380/08). W niniejszej sprawie oskarżony posiadał jednak znacznie większą ilość substancji psychotropowej i stąd czyn oskarżonego został zakwalifikowany z art. 62 ust. 2 ustawy, tj. w typie kwalifikowanym.

Zdaniem Sądu „znaczna ilość” substancji psychotropowej to taka ilość, która wystarczy do odurzenia co najmniej kilkudziesięciu osób. Kryterium znacznej ilości rozpatruje się przez pryzmat porcji narkotyków, które mogą być przygotowane do bezpośredniego użytku. Do odurzenia jednej osoby potrzeba 20 mg (tj. 0,02 g) amfetaminy o 100% czystości. Skoro substancja będąca w posiadaniu oskarżonego zawierała 3,401 grama amfetaminy o 100% czystości, to taka ilość wystarczy do jednorazowego odurzenia 170 osób. W konsekwencji należy przyjąć, że ilość amfetaminy ujawnionej u oskarżonego jest ilością znaczną.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu oskarżonego.

Wymierzając karę Sąd kierował się stopniem winy oskarżonego, stopniem społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw, a także miał na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, które powinny zostać osiągnięte w stosunku do oskarżonego.

Gdy idzie o społeczną szkodliwość czynów, w odniesieniu do czynu I Sąd ocenia ją jako średnią – narkotyk został udzielony osobie dorosłej, na jej wyraźne żądanie, w ilości wystarczającej do kilkukrotnego odurzenia, jednakże czyn miał charakter jednorazowy i nie nosił znamion regularnego handlu tego typu substancjami.

Wobec powyższego w ocenie Sądu kara 1 roku pozbawienia wolności za każde z przestępstw, tj. w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, jest karą, która spełni swoje cele zapobiegawcze oraz wychowawcze. Okolicznościami obciążającymi są niewątpliwie uprzednia karalność za przestępstwo narkotykowe i w dodatku w zorganizowanej grupie przestępczej. Natomiast okolicznościami łagodzącymi jest fakt, że oskarżony nie zajmuje się handlem narkotykami, substancje psychotropowe, choć w znacznej ilości, posiadał tylko na własny użytek, ze względu na wieloletnie uzależnienie, podjął próbę zerwania z nałogiem i zmiany trybu życia oraz przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, a jego wyjaśnienia stały się w znacznej mierze podstawa ustalenia stanu faktycznego.

Wymierzone kary pozbawienia wolności podlegają połączeniu, zgodnie z art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk. Sąd uznał, że należy zastosować zasadę absorpcji i w związku z tym wymierzono karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Zgodnie z art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, tj. okres zatrzymania.

Na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy orzeczono przepadek wagi elektronicznej należącej do oskarżonego, jako narzędzia służącego do popełnienia przestępstwa. Na podstawie art. 70 ust. 2 orzeczono przepadek zabezpieczonych substancji psychotropowych. Biorąc pod uwagę, że oskarżony z udzielenia A. N. amfetaminy osiągnął korzyść majątkową w kwocie 50 złotych, orzeczono jej przepadek na podstawie art. 45 § 1 kk.

W tym miejscu należy również wyjaśnić, iż zgodnie z treścią art. 71 ust. 3 w razie skazania osoby uzależnionej, z uwzględnieniem warunków określonych w ust. 1, na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, sąd może orzec umieszczenie sprawcy przed wykonaniem kary w odpowiednim podmiocie leczniczym. W ocenie Sądu, o ile z zebranego wywiadu wynika, iż oskarżony jest osobą uzależnioną o tyle, żadna z opinii nie sugeruje by oskarżony musiał być leczony przy zastosowaniu rygorów związanych ze stosowaniem środka zabezpieczającego. Oskarżony zdaje sobie sprawę ze swojego uzależnienia i z potrzeby leczenia. Biegły z dziedziny uzależnień stwierdził, iż wystarczające będzie leczenie ambulatoryjne, a tego typu oskarżony może podjąć w każdym momencie. Zauważyć również należy, iż w okresie ewentualnego pozbawienia wolności oskarżonego będą wobec niego podejmowane działania terapeutyczne i korekcyjne, co przy zaangażowaniu oskarżonego pomoże mu w podjęciu właśnie leczenia ambulatoryjnego.

Wynagrodzenie należne adwokatowi za obronę z urzędu ustalono na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd postanowił zwolnić oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych uznając, że w niniejszej sprawie uiszczenie kosztów byłoby dla oskarżonego nadmiernym obciążeniem.