Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku w XV Wydziale Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Tamowicz

Protokolant: stażystka Natalia Nocoń

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 r.

sprawy z powództwa T. U.

przeciwko Skarbowi Państwa Zakładowi Karnemu (...)

o zapłatę

1.  Oddala powództwo.

2.  Odstępuje od obciążenia powoda kosztami postępowania w sprawie przejmując je na rachunek Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gdańsku.

3.  Zasądza od Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gdańsku na rzecz adwokata M. Ż. kwotę 4 428 zł. (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem złotych) brutto tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu powodowi T. U..

UZASADNIENIE

Powód T. U. domagał się zasądzenia od pozwanego Skarbu Państwa – Zakładu Karnego (...) kwoty 80.000,00 zł tytułem odszkodowania oraz kwoty 20.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia.

W uzasadnieniu powód wskazał, że podczas odbywania kary pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym(...), w dniu 12 września 2013 roku podczas konsultacji neurologicznej, lekarz neurolog zatrudniony w tejże jednostce penitencjarnej nie zastosował w procesie leczenia powoda wskazań wynikających z wypisu powoda ze szpitala Aresztu Śledczego w(...) z dnia 28 sierpnia 2013 roku. Lekarz ten przepisał powodowi do zażywania lek o nazwie (...) mimo zapisu w książce zdrowia, że powód jest na ten lek uczulony. Lek ten powodował u powoda skutki uboczne w postaci silnych bólów głowy i problemów z błędnikiem. W ten sposób lekarz spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu powoda, który jest częściowo sparaliżowany, jeździ na wózku inwalidzkim i miał trudności z mową. Narażono powoda w ten sposób na utratę zdrowia, a nawet życia. Narażono powoda także na stany lękowe w jego psychice.

Pozew (k. 4) został wniesiony do Sądu Okręgowego w Gdańsku w dniu 2 stycznia 2014 roku (koperta k. 5).

Pozwany Skarb Państwa – Zakład Karny (...) w odpowiedzi na pozew (k. 38-44) wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że powód przebywał w pozwanej jednostce penitencjarnej od dnia 10 września 2013 roku do dnia 20 września 2013 roku. Zakwestionował roszczenie powoda zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Zaprzeczył bezprawności podejmowanych wobec powoda działań oraz powstałej w związku z tym krzywdzie po stronie powoda, a w konsekwencji wskazał na brak związku przyczynowego między jednym i drugim.

Dalej pozwany podniósł, iż powód nie wykazał naruszenie jakiegokolwiek dobra osobistego lub by działania lekarza pracującego w pozwanym Zakładzie Karnym były nieprawidłowe - bezprawne. Wskazał, iż powód miał w Zakładzie Karnym dostęp do świadczeń zdrowotnych na poziomie w żaden sposób nie odbiegającym od świadczeń udzielanych na wolności, które udzielane mu były w czasie znacznie krótszym niż osobom w warunkach wolnościowych. W każdym czasie powód miał możliwość zapisywania się do lekarza.

Jak podał pozwany, w okresie pobytu powoda w pozwanej jednostce penitencjarnej był on konsultowany psychiatrycznie i dwukrotnie neurologicznie. W trakcie pierwszej konsultacji neurologicznej, w dniu 12 września 2013 roku, powód był agresywny i domagał się leku (...). Następnie, w dniu 13 września 2013 roku powód odmówił przyjęcia leku o nazwie (...), twierdząc, że jest na ten lek uczulony, co nie znalazło potwierdzenia w jego dokumentacji medycznej. Jednakże wobec zgłaszanych dolegliwości otrzymał (...). W opinii z 9 października 2013 roku u powoda stwierdzono uzależnienie od benzodiazepin oraz toksyczne uszkodzenie wątroby. Wbrew twierdzeniom powoda, w dokumentacji medycznej brak jest zlecenia lekarza neurologa na lek (...).

W pozwanej jednostce powód w dniu 13 września 2013 roku konsultowany był przez lekarza psychiatrę, kiedy to został poinformowany o szkodliwości przewlekłego stosowania leku (...). W opinii lekarza z przyczyn psychiatrycznych brak było wskazań do podawania powodowi tego leku, podobnie jak nie było wskazań do leczenia psychiatrycznego powoda. Następnie, podczas ponownej konsultacji neurologicznej w dniu 19 września 2013 roku nie stwierdzono, żeby powód kwalifikował się do leczenia neurochirurgicznego i zalecono mu leki przeciwbólowe i osłonowe oraz konsultację laryngologiczną i RTG zatok.

Z powyższego, w ocenie pozwanego, wynika, że działania personelu medycznego pozwanego Zakładu Karnego wobec powoda były zgodne z prawem i dobrem powoda. Podniósł pozwany, iż okoliczności braku naruszenia dóbr osobistych powoda znalazły potwierdzenie w postępowaniach skargowych prowadzonych w Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w (...).

W konsekwencji pozwany podniósł, iż ciężar udowodnienia szkody i jej rozmiaru, zgodnie z treścią art. 6 k.c., spoczywa na powodzie, czego powód nie wykazał.

W piśmie procesowym z dnia 8 września 2014 roku (k. 73-75) powód sprecyzował żądanie pozwu i wnosił o zasądzenie kwoty 100.000,00 zł z tytułu zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, które nie zostały uiszczone ani w całości ani w części.  

W uzasadnieniu zarzucił powód, iż w czasie osadzenia w Zakładzie Karnym w (...) naruszono jego dobra osobiste w postaci zdrowia i życia, a to poprzez nie zapewnienie należytej opieki medycznej z punktu widzenia schorzeń na jakie powód cierpi. Lekarz, pod opieką, którego powód znalazł się w ZK w (...), nie zastosował w procesie leczenia powoda wskazań wynikających z wypisu ze szpitala z dnia 28 sierpnia 2013 roku (Szpital przy Areszcie Śledczym w (...)) oraz przepisał powodowi do zażywania lek o nazwie (...), na który powód jest uczulony i który powodował u powoda skutki uboczne w postaci silnych bólów głowy i problemów z błędnikiem.

Podniósł powód, że w konsekwencji powstał u niego ciężki uszczerbek na zdrowiu fizycznym i psychicznym - powód jest osobą częściowo sparaliżowaną i wymaga poruszania się na wózku inwalidzkim, a nadto powód doznał urazu psychicznego objawiającego się w postaci stanów lękowych.

W piśmie procesowym z dnia 4 grudnia 2014 roku (k. 92-94) pozwany podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powód T. U. urodził się (...). Okoliczność ta jest między stronami bezsporna.

Powód był pozbawiony wolności od dnia 18 września 2012 roku w związku, z czym był osadzony w Zakładzie Karnym w (...), Zakładzie Karnym w (...), a od 22 lipca 2013 do 10 września 2013 roku w Areszcie Śledczym w (...). W dniu 10 września 2013 roku został przewieziony do pozwanego Zakładu Karnego w (...), gdzie przebywał do dnia 20 września 2013 roku. Następnie został ponownie przewieziony do Aresztu Śledczego w (...).

Dowód: Informacja o pobytach i orzeczeniach k. 48-49 akt.

Powód cierpi na padaczkę pourazową od 12 roku życia. W okresie od 9 do 23 sierpnia 2012 roku leczony był w (...) Szpitala w (...), skąd został wypisany z rozpoznaniem toksycznego uszkodzenia wątroby, małopytkowości wtórnej, niedokrwistości makrocytarnej, hiperlipidemi, nadciśnienia tętniczego, padaczki, choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa oraz zespołu zależności alkoholowej i uzależnienia od leków (...) i (...).

W dniu 8 listopada 2012 roku powód konsultowany był neurologicznie, kiedy to zalecono mu zastrzyki domięśniowe, tabletki przeciwbólowe i obniżające napięcie mięśniowe, a także przyjmowaniu leków (...).

Ponowna konsultacja neurologiczna miała miejsce w dniu 17 styczeń 2013 roku, kiedy to zalecono leki jak poprzednio, w tym utrzymano leki przeciwpadaczkowe(...)i skierowano powoda na badanie kręgosłupa lędźwiowego metodą rezonansu magnetycznego.

W dniu 8 lutego 2013 roku powód odmówił dalszego przyjmowania leku (...), uważając, że ten źle wpływa na jego organizm.

W okresie od 22 lipca do 28 sierpnia 2013 roku powód przebywał na rehabilitacji w (...) Szpitalu Aresztu Śledczego w (...), gdzie oceniany był neurochirurgicznie z powodu dyskopatii lędźwiowej i gdzie stwierdzono brak wskazań do leczenia operacyjnego. U powoda zastosowano leczenie usprawniające uzyskując złagodzenie dolegliwości. Został wypisany do dalszej opieki ambulatoryjnej. Przy wypisie zalecono: dietę L, leki w tym (...), (...),(...)przez 30 dni.

Następnie w czasie pobytu w Zakładzie Karnym w (...), powód był konsultowany psychiatrycznie i dwukrotnie przez specjalistę neurologa. W trakcie pierwszej konsultacji neurologicznej w dniu 12 września 2013 roku powód był agresywny i domagał się leku o nazwie (...). Następnie, w dniu 13 września 2013 roku powód odmówił przyjęcia leku o nazwie (...), twierdząc, że jest na ten lek uczulony, natomiast wobec zgłaszanych dolegliwości otrzymał (...). W dniu 13 września 2013 roku konsultowany był przez lekarza psychiatrę, kiedy to został poinformowany o szkodliwości przewlekłego stosowania leku (...) oraz o tym, iż w opinii lekarza z przyczyn psychiatrycznych brak było wskazań do podawania tego leku. Ponadto, lekarz psychiatra nie stwierdził wskazań do leczenia psychiatrycznego powoda. Podczas ponownej konsultacji neurologicznej w dniu 19 września 2013 roku nie stwierdzono, by powód kwalifikował się do leczenia neurochirurgicznego i zalecono leki przeciwbólowe i osłonowe oraz konsultację laryngologiczną i wykonanie badania RTG zatok. z leków zalecono: (...), (...), (...).

W dniu 20 września 2013 roku, nagle, po upadku, u powoda pojawiły się bóle kręgosłupa lędźwiowego, niedowład kończyn dolnych i zaburzenia zwieraczy. Wykonano powodowi badanie TK kręgosłupa w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym Szpitala w (...). Tego samego dnia powód został przewieziony do Szpitala Aresztu Śledczego w (...), gdzie do 31 stycznia 2014 roku leczony był w Oddziale Neurologii. Wypisano go z rozpoznaniem niedowładu kończyn dolnych czynnościowego, bólów kręgosłupa lędźwiowego, uzależnieniem od benzodiazepin i toksycznego uszkodzenia wątroby.

W opinii o stanie zdrowia powoda z dnia 9 października 2013 roku sporządzonej dla Sądu Okręgowego w G. (...) stwierdzono u powoda niedowład kończyn dolnych, prawdopodobnie czynnościowy, uzależnienie od benzodiazepin oraz toksyczne uszkodzenie wątroby i padaczkę w wywiadzie.

Dowód: notatka służbowa lekarza ambulatorium z dnia 27 06 2014 roku k. 50, notatka służbowa kierownika Ambulatorium z dnia 3 03 2014 roku k. 51, kopia dokumentacji medycznej powoda k. 52-55, opinia o stanie zdrowia z dnia 9 10 2013 roku k. 56, dokumentacja medyczna powoda k. 219 (koszulka z dokumentami) oraz dokumenty w aktach (...)Prokuratury (...): kopia z książki zdrowia osadzonego k. 50-67, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 68, cd kopii książki zdrowia k. 59-101, dokumentacja medyczna k. 102, dokumentacja medyczna k. 103-137.

W Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w (...) prowadzone były postępowania skargowe ze skarg powoda na leczenie w Zakładzie Karnym w (...). Skargi te zostały uznane za bezzasadne.

Dowód: pisma Dyrektora OISW w(...): z dnia 3 12 2013 roku k. 57; z dnia 10 01 2014 roku k. 58-59; z dnia 14 03 2013 roku k. 60, dokumenty z akt Prokuratury Rejonowej (...) o sygn. (...) (załącznik do akt sprawy).

W czasie osadzenia powoda w Zakładzie Karnym w (...) w okresie od 10 do 20 września 2013 roku powodowi nie podawano i nie zapisywano leku (...) – leku przeciwpadaczkowego.

Dowód: zeznania powoda T. U. w charakterze strony przed Sądem Rejonowym w (...) w dniu 20 11 2015 roku (czas 00:01:35-00:20:40) – transkrypcja k. 285-290v, opinia pisemna biegłego neurologa W. N. k. 343-345 akt.

Diagnostyka i udzielone powodowi T. U. przez personel medyczny Zakładu Karnego w (...), w okresie od 10 do 20 września 2013 roku, świadczenia medyczne były prawidłowe i adekwatne do istniejącego wówczas stanu zdrowia powoda.

Zaordynowane w tym okresie leki były prawidłowe, spowodowane zgłaszanymi przez powoda dolegliwościami. Na przyjmowanie większości z tych leków opiniowany nie wyraził zgody, najczęściej tłumacząc się różnymi pretekstami. Jak wynika z dostępnej w aktach dokumentacji leczenia twierdząc, że jest na nie uczulony, źle wpływają na jego organizm, uszkadzają błędnik. Natomiast domagał się leków, od których jest uzależniony (groził nawet głodówką). W trakcie pobytu w Zakładzie Karnym w (...) powodowi nie zaordynowano leku o nazwie (...), który jest lekiem przeciwpadaczkowym, zalecanym w większości przypadków napadów padaczkowych.

Świadczenia medyczne i podawane powodowi leki w okresie od 10 do 20 września 2013 roku nie spowodowały długotrwałego rozstroju jego zdrowia ani uszkodzenia układu nerwowego, ani innych negatywnych skutków dla jego zdrowia, zatem nie wystąpił z tego powodu żaden uszczerbek na zdrowiu powoda. Aktualny stan neurologiczny powoda jest taki sam jak przed tak i po pobycie w Zakładzie Karnym w (...).

W badaniu neurologicznym nie stwierdzono istotnych dla sprawności powoda trwałych odchyleń od stanu prawidłowego. Obecny stan neurologiczny powoda, choć można go zakwalifikować jako długotrwały rozstrój zdrowia, jest skutkiem samoistnych schorzeń wynikających głównie z jego uzależnienia od leków oraz prób wymuszenia ich podawania. Niedowład kończyn dolnych, który wystąpił u powoda w dniu 20 września 2013 roku miał czynnościowy charakter, co potwierdziła obserwacja w oddziale neurologii, liczne konsultacje specjalistyczne oraz wyniki obiektywnych badań neuroobrazujących.

Dowód: dokumentacja medyczna powoda k. 219 (koszulka z dokumentami) oraz w aktach (...), opinia pisemna biegłego neurologa k. 343-345, uzupełniająca pisemna opinia biegłego neurologa k. 391 akt.

Powództwo

Sąd poczynił ustalenia na podstawie dokumentów prywatnych i urzędowych opisanych przy dokonywaniu poszczególnych ustaleń faktycznych. Dowody te nie budziły wątpliwości, co do ich wiarygodności, nie były też kwestionowane przez strony reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników. Dowód z dokumentów został przeprowadzony na rozprawie dnia 13 czerwca 2017 r.

Sąd w rozpoznawanej sprawie oparł się w głównej mierze na opiniach głównej i uzupełniającej biegłego neurologa W. N..

Biegły wskazał, że obecny stan zdrowia powoda można zakwalifikować jako długotrwały rozstrój zdrowia. Sam powód podał, że od dwunastego roku życia cierpi na padaczkę pourazową. Od wielu lat uzależniony jest od leków i alkoholu, co spowodowało toksyczne uszkodzenie wątroby. Od wielu też lat cierpi na dolegliwości samoistne związane z samoistnymi zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa zaawansowanymi stosownie do wieku.

Ponieważ Sąd uznał opinie biegłego N. za wystarczające i całkowicie przydatne dla rozstrzygnięcia sprawy, na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 roku oddalono wniosek powoda o powołanie innego biegłego.

Sąd nie poczynił ustaleń na podstawie zeznań wnioskowanego przez pozwanego świadka M. G. – lekarza – kierownika ambulatorium Zakładu Karnego w(...). Świadek ten przesłuchany przed Sądem Rejonowym w (...) w dniu 8 maja 2015 (k. 236-236v oraz zapis nagrania koperta k. 237) nie pamiętał żadnych szczegółów dotyczących leczenia i osoby powoda. Zatem jego zeznania nie wniosły niczego istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy.

Na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 roku, oddalając wszystkie dotychczas nieuwzględnione wnioski stron oddalono wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lekarza psychiatry (k. 74-75) na okoliczność prawidłowości leczenia powoda w pozwanym Zakładzie i wpływu tego leczenia na stan jego zdrowia.

Wniosek ten został oddalony, albowiem w pozwie powód zarzucając pozwanemu podawanie mu leku (...) twierdził, że z tej przyczyny doznał zaburzeń lękowych i pogorszenia stanu zdrowia. Tak powód określił podstawę faktyczną roszczenia. Tymczasem sam powód później przyznał, że takiego leku nie podawano mu. Z dokumentacji wynika także, że już 13 września powód był konsultowany psychiatrycznie – chodziło o zapisanie leków. Z faktów tych wynika, że stan psychiczny powoda był konsultowany przed umieszczeniem w Zakładzie Karnym w (...) i nie mógł wiązać się ze sposobem leczenia powoda skoro leku (...) powodowi nie podawano.

Roszczenie powoda nie jest zasadne.

Powód domagał się zasądzenia na jego rzecz kwoty 100.000,00 zł z tytułu zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych w postaci zdrowia i życia. Naruszenie tych dóbr miało polegać na nieprawidłowym leczeniu w okresie dziesięciodniowego osadzenia w Zakładzie Karnym w (...). Według powoda lekarz, pod opieką, którego powód znalazł się w ZK w (...), nie zastosował w procesie leczenia powoda wskazań wynikających z wypisu powoda ze szpitala z dnia 28 sierpnia 2013 roku (Szpital Aresztu Śledczego w(...)) oraz przepisał powodowi do zażywania lek o nazwie (...), na który powód jest uczulony i który powodował u powoda skutki uboczne w postaci silnych bólów głowy i problemów z błędnikiem. W konsekwencji powyższych działań powód miał ponieść ciężki uszczerbek na zdrowiu fizycznym i psychicznym. Tymczasem z opinii biegłego i zgromadzonej dokumentacji wynika jednoznacznie, że zalecenia te były stosowane, a leku (...) powodowi ani nie zapisano ani nie podawano.

Podstawą tak sformułowanego roszczenia powoda były przepisy art. 24 k.c. i art. 448 k.c. Przepis art. 24 par. 1 k.c. stanowi, że ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Zgodnie zaś z przepisem art. 448 k.c., w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia.

Katalog dóbr osobistych określa przepis art. 23 k.c. stanowiący, iż dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

Aby przypisać odpowiedzialność z tytułu naruszenia dóbr osobistych, koniecznym jest kumulatywne istnienie trzech podstawowych przesłanek: istnienia dobra osobistego, zagrożenia lub naruszenia tego dobra oraz bezprawności zachowania sprawcy. Konstrukcja art. 24 par. 1 k.c. przewiduje rozkład ciężaru dowodu istnienia tych przesłanek. Na żądającym ochrony ciąży obowiązek wykazania istnienia dobra osobistego oraz tego, że dobro osobiste zostało zagrożone lub naruszone. Pozwany natomiast ma obowiązek wykazania, że jego działanie nie było bezprawne.

Z przywołanego przepisu art. 23 k.c. wynika, że zdrowie człowieka podlega ochronie. Aby uzyskać ochronę przewidzianą przepisem art. 24 par. 1 k.c. powód ma obowiązek udowodnienia, że jego dobro osobiste zostało zagrożone lub rzeczywiście naruszone, a w rozpoznawanej sprawie, że rzeczywiście leczenie jakiemu poddano go w pozwanym Zakładzie Karnym było nieprawidłowe. Zatem zgodnie z przepisem art. 6 k.c. powód swoje twierdzenie musi udowodnić skoro z twierdzonego przez siebie faktu wywodzi skutki prawne.

Pozwany zaprzeczył, aby leczenie i diagnostyka powoda w czasie osadzenia w Zakładzie Karnym w (...) były nieprawidłowe. Stanowisko pozwanego potwierdza zgromadzona dokumentacja medyczna i opinia biegłego neurologa.

Zdaniem Sądu, powód ciążącemu na nim obowiązkowi dowodowemu nie sprostał, a jego twierdzenia w tym zakresie nie znajdują żadnego potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. Wskazać przy tym należy, że Sąd jest związany wskazaną przez powoda podstawą faktyczną roszczenia i w jej granicach rozpoznaje sprawę.

Oceniając zasadność roszczenia powoda o zasądzenie zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych w związku z nie zapewnieniem należytej opieki medycznej adekwatnej do schorzeń, na jakie powód cierpi, stwierdzić należy, iż w czasie dziesięciodniowego pobytu powoda w Zakładzie Karnym w (...) powodowi udzielono świadczeń medycznych w postaci konsultacji psychiatrycznej i dwukrotnej konsultacji neurologicznej. Przy wypisie ze Szpitala Aresztu Śledczego w (...) stwierdzono, ż powód może być leczony w warunkach zakładu karnego. Z opinii biegłego wynika, że udzielone powodowi świadczenia medyczne i podawane powodowi leki nie miały negatywnego wpływu na stan jego zdrowia. Powodowi podawano leki zapisane w Szpitalu (...) w (...) za wyjątkiem (...) i (...), od których był uzależniony. Stan zdrowia powoda przed przyjęciem do pozwanego Zakładu Karnego i po opuszczeniu go przez powoda był taki sam. Zatem nie wystąpił z tego powodu żaden uszczerbek na zdrowiu powoda, zaś aktualny stan neurologiczny powoda, choć można go zakwalifikować jako długotrwały rozstrój zdrowia, jest skutkiem samoistnych schorzeń oraz uzależnienia od leków. Natomiast niedowład kończyn dolnych, który wystąpił u powoda w dniu 20 września 2013 roku miał czynnościowy charakter i powodowi natychmiast udzielono odpowiednich świadczeń medycznych w postaci hospitalizacji. Na koniec należy powtórzyć, że sam powód, przesłuchiwany w charakterze strony wskazał, iż nie pamięta, by podczas pobytu w pozwanej jednostce penitencjarnej był mu podawany lek (...).

Zdaniem Sądu, powód w żaden sposób nie udowodnił, że działania podejmowane przez lekarza zatrudnionego w pozwanym zakładzie karnym stanowiły naruszenie jakiegokolwiek dobra osobiste powoda – w szczególności zdrowia. Zatem powód nie udowodnił ani zagrożenia ani naruszenia dobra osobistego czyli koniecznej przesłanki odpowiedzialności pozwanego.

Dlatego, w punkcie 1 wyroku, na podstawie przepisów art. 23 k.c., art. 24 par. 1 k.c. stosowanych, a contrario oraz na podstawie przepisu art. 6 k.c. powództwo zostało oddalone.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie przepisów art. 108 par. 1 k.p.c. i art. 102 k.p.c.

W punkcie 2 wyroku odstąpiono od obciążenia powoda kosztami postępowania na rzecz pozwanego uznając, iż w sytuacji powoda istnieją ważne przyczyny w rozumieniu art. 102 k.p.c. Sąd miał bowiem na uwadze stan majątkowy powoda wymieniony w jego oświadczeniu (k. 12-15), a także fakt czasowego odbywania przez powoda kary pozbawienia wolności. Z wywiadu środowiskowego znajdującego się w dokumentacji powoda (okładka foliowa k. 219) wynika, że powód utrzymuje się z renty socjalnej i korzysta z pomocy społecznej oraz zajmuje mieszkanie socjalne. Zatem jego sytuacja materialna nie pozwala na poniesienie kosztów postępowania.

Zasądzone w punkcie 3 wyroku koszty zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie przepisu par. 6 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 roku, poz. 461 z późn. zm.), przy czym Sąd miał na względzie, iż w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty za czynności adwokata sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. W konsekwencji zasądzono od Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gdańsku na rzecz pełnomocnika powoda z urzędu, adwokata M. Ż., kwotę 4.428,00 zł brutto. Wobec oddalenia powództwa nie było podstaw do obciążenia tymi kosztami pozwanego Skarbu Państwa Zakładu Karnego w (...).