Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 listopada 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muszka

Protokolant: Joanna Szajkowska

po rozpoznaniu w dniu 08 listopada 2013 r.

sprawy I. M.

syna S. i T. z d. G.

urodzonego w dniu (...) w E. w Armenii

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 20 czerwca 2013 w J. działając w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności w ten sposób, że stosując groźbę spowodowania obrażeń ciała N. S., stosując przemoc wobec D. R. (1) poprzez uderzenie w twarz zażądał zwrotu kwoty 200 zł od D. R. (1) a następnie uzyskał wymienioną wyżej kwotę pieniędzy czym działał na szkodę D. R. (1) oraz N. S.

to jest o przestępstwo określone w art. 191 § 2 kk

2.  w okresie 25-28 czerwca 2013 w J.w warunkach przestępstwa ciągłego udzielił N. S.nie mniej niż dwa razy środek odurzający zaliczany do grupy PII w postaci metaamfetaminy

to jest o przestępstwo określone w art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk

I.  uznaje oskarżonego I. M. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku tj. występku z art. 191 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 191 § 2 k.k. wymierza mu karę roku pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego I. M. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku tj. występku z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego I. M. kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną roku pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego I. M. kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

V.  na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego I. M. karę grzywny w wysokości 84 (osiemdziesięciu czterech) stawek dziennych ustalając wysokość stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu I. M. okres zatrzymania od dnia 09 lipca 2013 r. do dnia 19 sierpnia 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny zaś na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu I. M. okres zatrzymania w dniu 20 sierpnia 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VII.  na mocy art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. (1) kwotę 720 (siedmiuset dwudziestu) złotych tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu i dalej idącą kwotę 165,60 zł tytułem podatku VAT;

VIII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k zwalnia oskarżonego I. M. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 1240/13

UZASADNIENIE

D. R. (1) pożyczył od znanego mu obywatela Armenii I. M. kwotę 90 złotych. 20 czerwca 2013 r. w J. I. M. udał się na ulicę (...), gdzie w altance działkowej zamieszkiwali D. R. (1) i jego partnerka D. R. (1). Zażądał zwrotu kwoty 200 złotych, uderzając przy tym w twarz, otwartą ręką D. R. (1). Zagroził przy tym N. S. spowodowaniem obrażeń ciała. W ręku trzymał nóż. Słysząc kłótnię pomiędzy I. M. a pokrzywdzonymi, obserwująca zdarzenie D. R. (2) zażądała opuszczenia terenu ogródka działkowego. Pieniądze D. R. (1) uzyskał od swojego pracodawcy i przekazał je M. S.. M. S. przekazała następnie powyższą kwotę I. M..

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego I. M. k. 85-87, k. 128-129, k. 134 zeznania świadka D. R. (2) k. 60-61, zeznania świadka D. R. (1) k. 70-72, zeznania świadka P. B. k. 97, zeznania świadka N. S. k. 127-128, zeznania świadka M. R. k. 43-44, protokół oględzin k. 100-101, , materiał poglądowy k. 102-104, protokół oględzin k. 106-107

W okresie od 25 do 28 czerwca 2013 r. I. M.zamieszkiwał wspólnie z N. S.w mieszkaniu należącym do jej matki, położonym w J.przy ulicy (...). W tym czasie, chcąc by N. S.dzięki zażywaniu narkotyków nie opuściła wskazanego miejsca zamieszkania, co najmniej dwukrotnie udzielił jej środek odurzający zaliczany do grupy PII w postaci metaamfetaminy.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego Iskana M. k. 128-129, zeznania świadka N. S. k. 127-128,

I. M. nie był uprzednio karany sądownie.

Dowód: dane o karalności k. 99,

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony I. M. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że pożyczył bratu M. R., mieszkającemu razem z N. S. pieniądze, które mieli przeznaczyć na utrzymanie dziecka. Pieniądze miały zostać przeznaczone na wynajęcie pokoju. Niezależnie, D. R. (1) pożyczył pieniądze na grę w kasynie. Podał, że D. R. (1) i N. S. są uzależnieni od hazardu. Przez trzy miesiące oczekiwał na zwrot pieniędzy. W tym czasie przyprowadził N. S. z altanki, w której zamieszkiwała, do mieszkania jej matki. W przedmiocie zarzucanego mu czynu wyjaśnił, że złapał D. R. (1) i N. S. w pobliżu Małej Poczty, zabrał ich w ustronne miejsce i w celu odzyskania pieniędzy na nich krzyczał. Umówili się na zwrot pieniędzy w sobotę. Po nie dotrzymaniu terminu przez D. R. (1), ponownie ich znalazł i wówczas nakazał N. S. pozostanie z nim, zobowiązując D. R. (1) do niezwłocznego zwrócenia pieniędzy. Uderzył przy tym raz D. R. (1). Zaprzeczył udzielaniu narkotyków N. S.. Stwierdził, że to ona chwalił mu się, że posiadała narkotyki uzyskane dzięki stosunkom płciowym.

Podczas posiedzenia w przedmiocie tymczasowego aresztowania wyjaśnił, że nikomu nie groził. Chciał uzyskać swoje pieniądze od osób, które go oszukiwały. W czasie ostatniego ich spotkania był zdenerwowany i krzyczał.

W czasie konfrontacji z N. S. oskarżony wyjaśnił, że gdy przyszedł do altanki był zdenerwowany i uderzył w twarz, otwartą ręką D. R. (1). Dopytywał się przy tym D. R. (1), dlaczego przed nim ucieka i nie oddaje mu pieniędzy. W ręce trzymał nóż, którego pokrzywdzony jednak nie widział. Rękę z nożem wyciągnął w kierunku N. i wówczas D. R. (1) zaczął telefonować na Policję. Oskarżony stwierdził wówczas, wulgarnie, że jeżeli zatelefonuje na Policję to zrobi krzywdę N.. To spowodowało odłożenie telefonu. Oskarżony umówił się z pokrzywdzonymi na zwrot pieniędzy do godziny 18.00. Gdy D. R. (1) udał się do pracy, I. M. z N. poszli do pobliskiego lasu, gdzie N. dobrowolnie odbyła z nim stosunek płciowy. Następnie poszli do domu dziecka, gdzie N. przebywała do godziny 13.00. Gdy odzyskał pieniądze, N. sobie poszła. Wyjaśnił, że gdy D. R. (1) został osadzony w Areszcie Śledczym, N. S. zgodziła się, aby oskarżony zamieszkał z nią i jej matką. Zamieszkując tam był partnerem N. S., współżyli ze sobą płciowo. I. M. zaprzeczył zmuszaniu N. S. do prostytucji. Przyznał natomiast, że chcąc utrzymać N. przez kilka dni w domu kupował dla niej amfetaminę, kilkakrotnie w ilościach po 0,1 grama. Płacił za nią po 25 złotych. Wyjaśnił, ze zrobił to dwukrotnie w okresie od 25 do 28 czerwca 2013 r. Narkotyk udostępniał jej, gdyż ona jest uzależniona od narkotyków.

Składając wyjaśnienia w dniu 20 sierpnia 2013 r. oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i uzgodnił z Prokuratorem warunki złożenia wniosku w trybie art. 335§1 kpk

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów zasługiwały na przydanie im waloru wiarygodności, pozostając w zgodzie z treścią uznanych w tym zakresie za wiarygodne zeznań przesłuchanych w charakterze świadków, a to pokrzywdzonych N. S. i D. R. (1), a także M. R., D. R. (2) i P. B.. Zeznania świadka D. R. (2) były pomocne w odtwarzaniu przebiegu zdarzeń z dnia 20 czerwca 2013 r. na terenie prowadzonego przez nią ogródka działkowego, zaś zeznania świadka P. B. pozwoliły na ustalenie konkretnej daty opisywanego zdarzenia, jak i faktu uzyskania przez D. R. (1) środków pieniężnych, które pozwoliły w tym dniu spełnić żądanie I. M.. Świadek M. R. swoją wiedzę na temat zdarzenia z dnia 20 czerwca 2013 r. posiadała na podstawie relacji N. S. oraz uczestniczenia w późniejszym uzyskiwaniu pieniędzy celem ich zwrócenia oskarżonemu.

Mając zatem na uwadze wzajemną zgodność treści zeznań przesłuchanych świadków odnośnie krytycznych zdarzeń z wyjaśnieniami oskarżonego przyznającego się do popełnienia zarzucanych mu czynów, Sąd zważył, iż tak zgromadzony materiał dowodowy mógł, z racji swojej wiarygodności stanowić podstawę ustaleń stanu faktycznego w sprawie. Zeznania świadka N. S. pomocne były w odtwarzaniu okoliczności dotyczących zdarzeń w dniu 20 czerwca 2013 r. oraz późniejszego udzielania przez oskarżonego środka odurzającego. Z kolei zeznania świadka D. R. (1) stanowiły, równorzędnie z pozostałym, wymienionym materiałem dowodowym, podstawę ustaleń zdarzeń dotyczących wymuszenia zwrotu wierzytelności.

Sąd nie skorzystał w procesie odtwarzania stanu faktycznego w sprawie z treści zeznań złożonych przez świadków A. S., R., A. M., W. N., D. S., M. K. (2)gdyż nie posiadali oni wiedzy w przedmiocie rozpoznawanych w niniejszym postępowaniu zdarzeń.

Odtwarzając stan faktyczny w sprawie Sąd skorzystał z treści zgromadzonych w aktach postępowania dowodów z dokumentów. Zostały one sporządzone w upoważnionej prawem formie przez upoważnione do tego osoby. Mogły tym samym stanowić podstawę wiarygodnych ustaleń.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego, a także zeznania świadków oraz dokumenty stanowiące dowód w sprawie pod kątem ich wiarygodności, czyniąc w oparciu o nie ustalenia faktyczne, Sąd uznał, że oskarżony w dniu 20 czerwca 2013r. wyczerpał znamiona czynu z art. 191§1 kk. Bez znaczenia dla powyższego stwierdzenia pozostaje zarzut oskarżonego, iż domagał się zwrotu rzeczywiście pożyczonych uprzednio pieniędzy.

Następnie Sąd uznał, iż zebrany w spawie materiał dowodowy wskazuje, że oskarżony w dniu w dniach 25-28 czerwca 2013 r. wyczerpał znamiona przestępstwa opisane w treści art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk. Z góry powzięty zamiar udzielania N. S. środka odurzającego wiązał się z realizacją planu zamieszkiwania z nią w mieszkaniu A. S..

W oparciu o ocenę elementów przedmiotowo - podmiotowych leżących w granicach czynów zarzucanych oskarżonemu Sąd przyjął, że cechują się one znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Przyjęty stopień społecznej szkodliwości pierwszego czynu wynika ze sposobu, w jaki oskarżony egzekwował wydawanie mu żądanych pieniędzy, naruszając przez to elementarne poczucie bezpieczeństwa pokrzywdzonych. Stopień społecznej szkodliwości drugiego z przypisanych mu czynów wynika z faktu, iż środki te udzielał bardzo młodej osobie, co do której oskarżony podejrzewał uzależnienie od substancji psychoaktywnych.

Jako okoliczność łagodzącą, Sąd potraktował złożenie wyjaśnień, w których oskarżony de facto opisał przebieg zarzucanych mu czynów. Nie bez znaczenia dla wymiaru kary miał również fakt uzgodnienia z Prokuratorem warunków dobrowolnego poddania się karze, zaakceptowanych na wniosek obrońcy oskarżonego przez Sąd.

Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował, iż oskarżony nie poprzestał na jednorazowym udzieleniu A. S. środka odurzającego.

Łącząc wymienione wyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk, w szczególności stopniem społecznej szkodliwości czynów i stopniem winy oskarżonego I. M., Sąd uznał, że kary w wymiarze roku pozbawienia wolności i osiemdziesięciu czterech stawek dziennych grzywny za pierwszy z przypisanych czynów i 3 miesięcy pozbawienia wolności za drugi z przypisanych czynów będą odpowiednie. Zdaniem Sądu tak wymierzone kary nie będą dla oskarżonego nadmierną dolegliwością , skoro pomimo istnienia wymienionych okoliczności mających wpływ na stopień społecznej szkodliwości i okoliczności obciążającej, mieszczą się one mimo wszystko w dolnych granicach zagrożenia ustawowego. Z drugiej strony Sąd wnioskował, że nie jest konieczne wymierzanie mu kar surowszych by osiągnięte zostały cele postępowania i cele kary. Orzeczone kara winny spełnić stawiane przed nimi zadania zarówno w świetle oddziaływania wychowawczego, jak i zapobiegawczego. Spełnią zatem wszystkie wymogi stawiane przed nimi przez przepisy karne. Ustalając wartość stawki dziennej kary grzywny Sąd kierował się trudną obecnie sytuacją majątkową oskarżonego, związaną z procedurą wydalania z terenu Polski.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk wymierzone oskarżonemu powyżej kary pozbawienia wolności Sąd połączył i jako karę łączną wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności. Stosując przy wymiarze kary łącznej zasadę absorpcji Sąd, niezależnie od zasad wymiaru kary opisanych w art. 53 §1 i 2 kk, miał na uwadze, iż oba te czyny zostały popełnione w zbliżonym okresie czasu i towarzyszyła im zbliżona motywacja sprawcy. Kara roku pozbawienia wolności jest w ocenie Sądu współmierną do wagi i charakteru popełnionych czynów oraz wystarczającą dla potrzeb resocjalizacji oskarżonego.

Kara orzeczona względem oskarżonego jest niższa niż dwa lata pozbawienia wolności, dlatego też istniała formalna podstawa do warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd na podstawie całokształtu okoliczności sprawy i kierując się przesłankami określonymi w art. 69 § 1 i 2 kk, wnioskował, ze zachodzą okoliczności pozwalające na skorzystanie z dobrodziejstwa tej instytucji względem oskarżonego. Sąd miał w tym zakresie na względzie przede wszystkim fakt uprzedniej niekaralności oskarżonego . Z tego wypływa wniosek, że pomimo uprzedniego naruszenia normy prawnej, skutkującego skazaniem w niniejszej sprawie, można wobec niego postawić pozytywną prognozę, iż pomimo niewykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności nie popełni on, mając świadomość konsekwencji prawnych, ponownie przestępstwa. Zachodzą więc podstawy do uznania, że dla osiągnięcia celów kary wystarczające będzie orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Sąd uznał, mając przy tym na względzie przede wszystkim fakt wszczęcia wobec oskarżonego postępowania mającego na celu wydalenie go z terytorium Polski, że wystarczającym będzie wyznaczenie dwuletniego okresu próby. Orzeczenie takiej kary z całą pewnością odniesie efekt wychowawczy i zapobiegawczy.

Na poczet orzeczonej kary grzywny oraz kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 9 lipca 2013 r. do dnia 20 sierpnia 2013 r.

Orzeczenie w punkcie VII znajduje swoje umocowanie w treści wskazanego tam przepisu.

Z uwagi na to , iż wobec oskarżonego wszczęto postępowanie mające na celu wydalenie go z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Sąd zwolnił go na podstawie art.624§1 kpk od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, uznając , iż nie jest on aktualnie w stanie ponieść ciężaru tych kosztów .