Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie w IV Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Witek

Protokolant: Mariusz Zając

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2017 roku sprawy

Ł. Ł.

urodz. (...) w S., syna L. i M. z domu P.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 18 grudnia 2016 roku w S. przy ul. (...), działając czynem o charakterze chuligańskim, w miejscu publicznym i bez powodu, okazując rażące lekceważenie porządku publicznego, dokonał uszkodzenia agregatu chłodni restauracji (...), poprzez przecięcie jednej miedzianej rurki co spowodowało wyciek instalacji czynnika chłodniczego o wartości 984 zł, co spowodowało niezdatnym do spożycia towar o wartości 15000 zł o łącznej wartości strat 15984 zł, czym działał na szkodę A. A. (1),

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.

I.  uznaje Ł. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, eliminując z jego opisu stwierdzenie o działaniu czynem o charakterze chuligańskim, w miejscu publicznym i bez powodu, okazując rażące lekceważenie porządku publicznego oraz kwalifikacji prawnej art. 57a § 1 k.k., wymierza oskarżonemu za ten czyn na podstawie art. 288 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 37a k.k., art. 34 § 1 i 1a pkt 1 k.k., art. 35 § 1 k.k. karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

II.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, poprzez zapłatę na rzecz A. A. (1) kwoty (...) (piętnastu tysięcy dziewięciuset osiemdziesięciu czterech) złotych.

III.  Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zarządza zwrot M. Ł. dowodu rzeczowego w postaci fragmentów rurki miedzianej, przechowywanego w aktach sprawy – k. 10.

IV.  Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet kary ograniczenia wolności okres zatrzymania od dnia 2 stycznia 2017 roku, godz. 13.00 do dnia 3 stycznia 2017 roku, godz. 14.20.

V.  Na podstawie art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 lipca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie) koszty sądowe, w tym opłatę w wysokości 180 (stu osiemdziesięciu) złotych.

SSR Artur Witek

Sygn. akt IV K 594/17

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2016 roku Ł. Ł. przyjechał rowerem w okolice restauracji (...) przy ul. (...), należącej do A. A. (2). Udał się na zaplecze lokalu. Po pokonaniu bramy oddzielającej je od ulicy, zszedł schodami w dół do pomieszczenia technicznego, w którym na stelażu dostawionym do ściany budynku znajdował się agregat chłodniczy. Mężczyzna zapalił papierosa. Po około dwóch minutach zaczął rwać rękami białe, niewielkie przedmioty, po czym rzucał ich części na podłogę, a resztę wkładał do woreczka foliowego, który schował do kieszeni kurtki. Rozejrzał się, a następnie wyjął z plecaka kombinerki z czerwonym uchwytem. Zaciskając je dwukrotnie na miedzianej rurce, prowadzącej do agregatu chłodniczego, dokonał jej przecięcia. Wówczas włożył narzędzie do plecaka, wyszedł na zewnątrz i oddalił się.

Dowody : - protokoły zeznań M. Ł. – k. 2-4,

–  protokół zatrzymania rzeczy – k. 7-9,

–  dowód rzeczowy – k. 10,

–  protokół oględzin rzeczy – k. 11-17,

–  protokół zeznań M. D. – k. 37-38,

–  płyta CD – k. 39,

–  protokół oględzin rzeczy – k. 40-49,

–  protokół zeznań S. P. – k. 155

W wyniku przecięcia przez Ł. Ł. metalowej rurki nastąpił wyciek czynnika chłodzącego z instalacji, skutkujący przerwaniem pracy agregatu. Przechowywane w chłodni artykuły spożywcze o łącznej wartości 15.000 złotych stały się niezdatne do wykorzystania. Koszt naprawy urządzenia wyniósł 984 złotych.

Dowody : - faktura VAT nr (...) – k. 29,

–  protokół zeznań A. A. (1) – k. 84-85.

–  Ł. Ł. w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu nie miał z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych zniesionej lub w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozpoznania jego znaczenia lub pokierowania swoim postępowaniem. Pozostaje osobą uzależnioną od alkoholu i substancji psychotropowej w postaci tetrahydrokannabinolu.

–  Dowód : - opinia sądowo – psychiatryczna – k. 116-121

Ł. Ł. urodził się w (...) roku. Jest kawalerem, nie posiada dzieci. Legitymuje się wykształceniem zawodowym. Nie ma stałego miejsca zamieszkania. Nie pracuje. Utrzymuje się ze świadczeń pomocy społecznej w wysokości 300 złotych. Nie posiada wartościowych przedmiotów majątkowych. Był dwukrotnie skazywany wyrokami Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 4 grudnia 2012 roku, sygn. akt IV K 830/12 za przestępstwo z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz 60 stawek dziennych w wysokości po 30 złotych, przy czym postanowieniem z dnia 8 września 2014 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności i Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód z dnia 21 września 2015 roku, sygn. akt V K 166/15 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonana na okres próby 4 lat oraz 40 stawek dziennych grzywny w wysokości po 10 złotych.

Dowody: - protokół przesłuchania Ł. Ł. – k. 58, 101

–  dane osobopoznawcze – k. 55, 104,

–  dane o karalności – k. 71-72.

Powyższy stan faktyczny ustalony został na podstawie zeznań M. Ł., A. A. (1), M. D. i S. P., a także zapisu kamery przemysłowej oraz treść protokołów zatrzymania i oględzin, faktury VAT, danych o karalności oraz osobopoznawczych.

Ł. Ł. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zaprzeczył, aby dokonał uszkodzenia agregatu chłodni restauracji (...), przecinając miedzianą rurkę. Zapewnił, że nie był w niej nigdy obecny. Zanegował jazdę rowerem oraz posiadanie go na własność. W trakcie kolejnego przesłuchania wykluczył, aby był osobą, której twarz utrwalono na nagraniu z monitoringu. Odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom Ł. Ł., ponieważ okazały się sprzeczne z zeznaniami M. D. i S. P.. Wbrew zapewnieniom oskarżonego, osoby te jednoznacznie rozpoznały go jako sprawcę przecięcia miedzianej rurki. Ł. Ł. ograniczył się do negowania dokonania uszkodzenia agregatu. Nie przedstawił jednak okoliczności, które świadczyłyby o tym, że nie był obecny na miejsce zdarzenia w chwili nastąpienia rozszczelnienia instalacji.

Wątpliwości nie budziły relacje M. Ł. i A. A. (1), bowiem wzajemnie się uzupełniały, a nadto znalazły odzwierciedlenie w dowodach w postaci nagrania z monitoringu, protokołów zatrzymania oraz oględzin. Dotyczyły one przede wszystkim okoliczności bezspornych. Świadkowie to osoby obce wobec oskarżonego. W tok procesu nie wykazano, aby posiadały interes w prezentowaniu niekorzystnych dla niego faktów.

Podobnie ocenione zostały zeznania M. D. oraz S. P.. Obaj przedstawiali swoje spostrzeżenia w sposób rzeczowy, szczegółowy, a także konsekwentny. Niezależnie od siebie zidentyfikowali osobę, której wizerunek został utrwalony przez kamerę przemysłową. S. P. dokonał rozpoznania bezpośrednio na rozprawie po okazaniu fotografii sporządzonej na podstawie zapisów monitoringu. Ich wnioski okazały się zgodne.

Walor wiarygodności przypisano opinii sądowo-psychiatrycznej. Została ona przygotowana na zlecenie organu prowadzącego postępowanie karne, przez osoby legitymujące się odpowiednią wiedzą. Autorzy ekspertyzy zapoznali się z aktami sprawy oraz przeprowadzili badanie oskarżonego. Wynikające z niej wnioski były logiczne, a ich uzasadnienie przekonujące.

Wątpliwości nie budziło nagranie z monitoringu, protokoły zatrzymań i oględzin, faktura VAT, dane o karalności oraz osobopoznawcze. Sporządziły je uprawnione osoby, w odpowiedniej formie. Strony nie kwestionowały ich treści.

Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że Ł. Ł. w dniu 18 grudnia 2016 roku w S. przy ul. (...) przeciął kombinerkami rurkę miedzianą instalacji doprowadzającej czynnik chłodzący do agregatu, powodując jego wyciek. W wyniku tego przechowywane w chłodni restauracji (...) artykuły spożywcze o łącznej wartości 15.000 złotych stały się niezdatne do wykorzystania. Koszt przywrócenia urządzenia do staniu poprzedniego wyniósł 984 złote.

Ł. Ł. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 288 § 1 k.k. Przecinając przewód instalacji, spowodował uszkodzenie agregatu chłodniczego, a w konsekwencji zniszczenie znajdujących się w restauracji produktów. Sprawca działał umyślnie. Zabrał ze sobą kombinerki. Wszedł za bramę, odgradzającą zaplecze lokalu od ulicy. Następnie przy ich użyciu dokonał przecięcia przewodu instalacji prowadzącej do urządzenia, powodując wyciek czynnika chłodzącego.

Sąd nie podzielił stanowiska prokuratora co do istnienia podstaw do zakwalifikowania zachowania oskarżonego jako występku o charakterze chuligańskim w rozumieniu art. 115 § 21 k.k., ponieważ nie zaszły łącznie wszystkie przesłanki określone w treści przywołanego przepisu. Sprawca nie działał publicznie. Dostęp do miejsca, w którym dokonał przecięcia instalacji, był ograniczony. Mogły w nim przebywać jedynie uprawnieni pracownicy restauracji. Nie było ono widoczne dla ludzi znajdujących się na ulicy. Instalacja agregatu chłodniczego została ulokowana na zapleczu budynku, odgrodzonego od niej bramą. Dojście do niego wymagało pokonaniu kilku schodów w dół. Przestrzeń, w której sprawca działał, była niewielka. Dostać się w pobliże urządzenia i obserwować zachowania Ł. Ł. jednocześnie mogło zaledwie kilku ludzi. Oskarżony postępował jednak tak, aby uniknąć zauważenia. Wszedł na zaplecze sam. Przystąpił do przecięcia rurki, gdy upewnił się, że nikogo nie ma w pobliżu, po czym bezzwłocznie oddalił się. Jego zachowanie świadczy o braku zamiaru nie tylko „okazywania” wobec kogokolwiek lekceważenia obowiązku porządku prawnego, ale w ogóle manifestowania jego naruszenia.

W sprawie nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu lub winę sprawcy. Ł. Ł. w czasie jego popełnienia nie miał z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych zniesionej lub w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia lub pokierowania swoim postępowaniem. Stwierdzone u niego uzależnienia od alkoholu i THC nie wpłynęły na poczytalność. Zachowanie oskarżonego charakteryzuje społeczna szkodliwość, która przekracza stopień znikomy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał go za winnego dokonania zarzucanego mu występku i orzekł, stosownie do dyspozycji art. 37a k.k., karę ograniczenia wolności. Odstąpił tym samym od stosowania sankcji izolacyjnej, ponieważ osiągnięcie celów postępowania karnego w realiach niniejszej sprawy nie wymaga pozbawienia wolności Ł. Ł.. Zobowiązanie sprawcy, który nie prowadzi ustabilizowanego trybu życia i utrzymuje się ze świadczeń publicznych, do wykonywania prac społecznie użytecznych, będzie miało istotny wobec niego walor wychowawczy. Rozstrzygnięcie to nie uchybi także wymogom w zakresie kształtowania świadomości prawnej. Orzeczona sankcja zmusi Ł. Ł. do podjęcia realnego wysiłku, a zarazem będzie stanowić pouczający przykład dla innych osób. Nie pozbawi również oskarżonego możliwości sprostania powinności naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem.

Wpływ na wymiar kary miała znaczną społeczna szkodliwością przypisanego czynu. Za taką oceną przemawiała wartość zniszczonych artykułów spożywczych i koszt przywrócenia funkcjonalności agregatu chłodniczego. Jako okoliczność obciążającą potraktowano dwukrotną karalność sprawcy, w tym za przestępstwo przeciwko mieniu.

Z uwagi na to, że oskarżony do chwili wyrokowania, nie naprawił szkody wyrządzanej przestępstwem, Sąd nałożył na niego taki obowiązek tytułem środka karnego. Wysokość należności odpowiada równowartości niezdatnych do użytku towarów oraz kosztów naprawy urządzenia. Zdecydował nadto o zwrocie zabezpieczonego dowodu rzeczowego, bowiem stał on się zbędny dla postępowania karnego.

Zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 k.k. dokonano zaliczenia na poczet wymierzonej kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności sprawcy.

Konsekwencją uznania Ł. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa stało się obciążenie go kosztami procesu. Wysokość należności na rzecz Skarbu Państwa uzasadnia przekonanie o możliwości ich uiszczenia przez oskarżonego bez uszczerbku dla własnego utrzymania, zważywszy w szczególności na zdolność do podjęcia pracy zarobkowej.

SSR Artur Witek