Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI K 88/13

POSTANOWIENIE

Dnia 19 kwietnia 2013 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy w VI Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Justyna Gawin- Kwiatek

Protokolant Dorota Kloc

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej – Mariusza Dudkowskiego

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2013 roku

na posiedzeniu

w sprawie R. P.

wniosku skazanego

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

na podstawie art. 572 kpk

postanawia

I. umorzyć postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego;

II. wydatki zaliczyć na rachunek Skarbu Państwa

UZASADNIENIE

Skazany R. P. wniósł o wydanie wyroku łącznego wskazując wyroki zapadłe w sprawach rozpoznawanych przed tutejszym Sądem pod sygnaturami akt IIK 39/10 i VI K 183/11

Jak ustalił Sąd, R. P. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1) Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 7 czerwca 2010 roku, sygn. akt II K 39/10, za czyny z art. 279 § 1 kk, 278 § 1 kk i 288 § 1 kk popełnione w grudniu 2008, czerwcu i sierpniu 2009 roku, na karę łączna dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat

2) Sądu Rejonowego w Świdnicy z 13 października 2011 roku, sygn. akt VI K 183/11 za czyn z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony 30 kwietnia 2009 roku na karę dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,

Zgodnie z art. 85 kk jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Zgodnie z art. 572 kpk jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.

Nie ulega wątpliwości, że skazany czynu objętego wyrokiem w sprawie o sygnaturze akt VI K 183/11 dopuścił się przed wydaniem wyroku w sprawie o sygnaturze akt II K 39/10, a orzeczone opisanymi wyrokami kary są tego samego rodzaju.

Sąd nie mógł jednak wymierzyć kary łącznej i zmuszony był umorzyć postępowanie w sprawie, a to z uwagi na to, że kara orzeczona w sprawie o sygnaturze akt II K 39/10 jest karą, której wykonanie warunkowo zawieszono.

Sąd nie mógł zastosować wobec R. P. art. 89 § 1 a kk, obowiązującego od dnia 8 czerwca 2010 roku zgodnie, z którym w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania sąd może w wyroku łącznym orzec karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sprzeciwia się temu bowiem treść art. 4 § 1 kk, nakazujący stosować ustawę obowiązującą poprzednio, gdy jest względniejsza dla sprawcy. Przepis art. 89 § 1 a kk Sąd mógłby zastosować tylko i wyłącznie wtedy, gdy kara łączna obejmowałaby kary jednostkowe pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania orzeczone za przestępstwa popełnione po dniu 7 czerwca 2010 roku. Czyny przypisane skazanemu w wyrokach o sygnaturach akt II K 39/10 i VI K 183/11 popełnione zostały w 2009 roku. W odniesieniu do tych przestępstw, wymierzając karę łączną należy stosować art. 89 kk w brzmieniu sprzed dnia 8 czerwca 2010 roku, zgodnie, z którym (§ 1) nie jest dopuszczalne orzeczenie bezwzględnej kary łącznej w sytuacji orzeczenia za zbiegające się przestępstwa kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania i bez warunkowego zawieszenia. Orzeczona bowiem kara łączna nie może wywoływać dla skazanego skutków mniej korzystnych niż te, które wynikają dlań z poszczególnych kar orzeczonych w jednostkowych wyrokach (wyrok SN z dnia 3 czerwca 2008 roku, sygn. akt III KK 27/09). Dopiero prawomocne zarządzenia wykonania kary orzeczonej w sprawie o sygnaturze akt II K 39/10, unicestwiające warunkowe zawieszenie, zmieniłoby kategorię skazania na skazanie na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenie wykonania i dopiero od momentu prawomocnego zarządzania wykonania kary należałoby tę karę postrzegać w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego.

Sąd rozważał zasadność połączenia kar orzeczonych w sprawach II K 39/10 i VI K 183/11 i warunkowe zawieszenie wykonania kary łącznej w oparciu o przepis art. 89 § 1 kk. Zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej w sytuacji, o której mowa w art. 89 § 1 kk nie jest bowiem obligatoryjne, a fakultatywne. Orzeczenie kary łącznej z warunkowym zwieszeniem jej wykonania w przypadku zbiegu kar jednostkowych bezwzględnych i z warunkowym zawieszeniem ich wykonania jest możliwe tylko wtedy, gdy spełnione są warunki art. 69 kk. Oznacza to, że warunkowe zawieszenie wykonania kary łącznej jest możliwie wtedy gdy orzeczona kara łączną nie przekracza 2 lata pozbawienia wolności.

W przypadku połączenia kar orzeczonych wobec skazanego Sąd uprawniony byłby do wymierzenia kary łącznej w przedziale miedzy najwyższą z kar jednostkowych wymierzonych za poszczególne przestępstwa a ich sumą. W sprawie o sygn. akt VI K 183/11 wymierzono skazanemu karę jednostkową dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, w sprawie o sygn. akt II K 39/10 wymierzono skazanemu trzy kary jednostkowe tj. dwie kary roku pozbawienia wolności i karę 4 czterech miesięcy pozbawienia wolności. Tak więc w niniejszej sprawie najwyższa z orzeczonych kar, to kara dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, a więc kara nie spełniająca warunków określonych w art. 69 kk.

Wobec czego orzeczono jak na wstępie.

VI K 88/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE