Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Justyna Kuriata-Pruszyńska

Protokolant: Małgorzata Weres

Bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Psie - Pole

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 20.04.2012 r., 31.05.2012 r., 3.01.2013 r.

sprawy

A. S. (1) (S.) syna Z. i S. z domu J.

urodzonego (...) we W., nr PESEL (...)

oskarżonego o to, że :

I.  w dniu 01 września 2009 r. we W., po uprzednim wybiciu szyby, usiłował włamać się do punktu sprzedaży kiosku (...) S.A. mieszczącego się przy ul. (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencję funkcjonariuszy Policji, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 24 września 2004 r., sygn. akt IIK 2107/03 za czyn z art. 279 § 1 k.k. i inne na karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 26 sierpnia 2003 r. do dnia 26 stycznia 2006 r., z zaliczeniem okresów od 4 stycznia 2001 r. do 5 stycznia 2001 r. oraz od 28 września 2002 r. do 1 października 2002 r.,

- to jest o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II.  w dniu 9 maja 2011 r. we W. usiłował dokonać włamania poprzez wybicie szyby wystawowej w aptece przy al. (...), skąd zamierzał dokonać kradzieży leków, czym działał na szkodę apteki (...) sp. jawna A. C., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencję funkcjonariuszy Policji,

- to jest o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

* * * *

I.  na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw umarza postępowanie wobec A. S. (1) o czyn polegający na tym, że w dniu 1 września 2009 r. we W. dokonał zniszczenia szyby wystawowej punktu sprzedaży kiosku (...) S.A. mieszczącego się przy ul. (...) o wartości 91,06 zł poprzez wybicie jej kamieniem, tj. o czyn z art. 124 § 1 kw;

II.  uznaje oskarżonego A. S. (1) za winnego tego, że w dniu 9 maja 2011 r. we W. usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do Apteki (...) sp. jawna A. C. przy al. (...), w ten sposób, że wybił szybę wystawową w aptece skąd zamierzał dokonać kradzieży leków, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencję funkcjonariuszy Policji, tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk i za to na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 1136,52 zł (w tym podatek VAT) tytułem kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu;

IV.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym od opłaty, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 września 2009 r., w nocy, A. S. (1) przebywał na przystanku autobusowym znajdującym się we W. na skrzyżowaniu ulic (...), gdzie czekał na autobus. A. S. (1) był wówczas pod wpływem alkoholu gdyż wcześniej ze znajomym wypił kilka piw. Na wskazanym przystanku znajdował się punkt sprzedaży kiosku (...) S.A. Oprócz A. S. (1) na przystanku przebywały jeszcze inne nieustalone osoby. W pewnym momencie A. S. (1) wziął do ręki kamień i uderzył nim w szybę wystawową kiosku. Szyba popękała. Całe zdarzenie obserwowali funkcjonariusze policji w osobach R. D. i R. S., którzy po tym jak oskarżony wybił szybę dokonali jego zatrzymania.

Wartość szkody powstałej w wyniku działania oskarżonego tj. zniszczenia szyby wystawowej punktu sprzedaży kiosku (...) S.A. wyniosła 91,06 zł.

Dowód:

- zeznania świadka R. D. k. 3

- zeznania świadka J. F. k. 4-5, k. 98, k. 125, k. 190

- wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1) k. 15-17, k. 76, k. 81, k. 188-189

- protokół oględzin k. 7

- opinia biegłego sądowego M. M. k. 250-253

Przy ul. (...) we W. znajduje się apteka o nazwie (...) sp. jawna A. C.. W dniu 9 maja 2011 r., w godzinach nocnych, A. S. (1) postanowił włamać się do tejże apteki aby dokonać z niej kradzieży leków. W tym celu okleił szybę wystawową apteki kartonem i taśmą klejącą żeby się nie pokaleczyć i następnie młotkiem, który miał przy sobie wybił tą szybę. Nie zdążył już jednak wejść do środka tej apteki albowiem został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji.

Dowód:

- zeznania świadka M. R. k. 69-70, k. 100, k. 202

- wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1) k. 15-17, k. 76, k. 81, k. 188-189

- protokół oględzin k. 67-68

Oskarżony A. S. (1) ma wykształcenie średnie, z zawodu jest mechanikiem, jest żonaty, ma dwoje dzieci. Przed osadzeniem w Zakładzie Karnym utrzymywał się z oszczędności. Według oświadczenia oskarżony nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. A. S. (1) był uprzednio karany sądownie.

Dowód:

-dane osobopoznawcze podane do protokołu przesłuchania k. 15-17

- karta karna k. 86-87

- odpisy wyroków k. 25-26, k. 39, k. 88-89

A. S. (1) przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego w dniu 1 września 2009 r. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w grudniu 2008r. przyjechał z Anglii do Polski. Od grudnia 2008 r. do sierpnia 2009 r. przebywał w Zakładzie Karnym przy ul. (...). W dniu 28 sierpnia 2009 r. przyjechał z K. do W., gdzie chciał odwiedzić znajomych. W dniu 31 sierpnia 2009 r. o godzinie 24.00 pojechał do sklepu nocnego P. przy ul. (...), gdzie kupił kilka piw, które następnie wypił ze znajomym na ławce. Po spożyciu piwa poszedł na przystanek autobusowy przy ul. (...), gdzie czekał na autobus. Oskarżony podał dalej, że na tym przystanku znajdują się dwa kioski (...). Był mocno pijany i czekając na autobus przypomniał sobie, że w jednym z kiosków pracowała bardzo niesympatyczna kobieta, która kiedyś go oszukała wydając mu resztę prawie o 40 zł za mało. Wyjaśnił dalej, że chyba z tej złości wziął kamień i uderzył nim w szybę wystawową kiosku. Szyba pękła, po chwili podeszli do niego mężczyźni, którzy byli ubrani po cywilnemu, okazało się, że była to policja i został zatrzymany. Oskarżony wyjaśnił także, że nie chciał się włamać ani nic ukraść bo gdyby chciał się włamać i kraść to na pewno nie zrobiłby tego w ten sposób, na przystanku mimo późnej godziny stali jacyś ludzie, którzy prawdopodobnie zawiadomili policję. Wskazał, że nie włamywałby się i nie kradł przy ludziach. Podał, że przyznaje, iż wybił szybę a nie włamywał się do kiosku, zrobił to z głupoty, był pijany i nie myślał racjonalnie i bardzo tego żałuje. (k. 16)

A. S. (1) przesłuchiwany po raz kolejny w postępowaniu przygotowawczym w dniu 9 maja 2011 r. odnośnie drugiego ze stawianych mu zarzutów przyznał się do jego popełnienia i wyjaśnił, że w dniu 8 maja 2011 r. przyjechał wieczorem do syna, który mieszka we W. na ul. (...) – A. S. (2). Syna nie zastał w domu w związku z czym udał się na ul. (...), gdzie chciał odwiedzić znajomych. Podał dalej, że kiedy szedł do znajomych po drodze zobaczył aptekę. Nie miał pieniędzy a choruje na serce, w związku z czym potrzebuje leków, których też nie miał przy sobie. Widząc aptekę postanowił się do niej włamać. Okleił taśmą klejącą, którą miał przy sobie i kartonem szybę aby się nie pokaleczyć i ją stłukł. Wtedy zatrzymała go policja. (k. 76).

Oskarżony A. S. (1) przesłuchiwany przed sądem przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że odnośnie czynu I to był wtedy pod wpływem alkoholu, co go nie tłumaczy, został okradziony i może z tego powodu chciał wyładować swoją agresję i wybił szybę w kiosku 1 września 2009 r. Podał dalej, że nie chciał nic z tego kiosku ukraść, to był tylko taki akt agresji, ze wybił tą szybę. Nie wchodził do tego kiosku i nie miał zamiaru wejść. Po chwili przyjechała policja i go zatrzymała. Wybił ta szybę przy świadkach, tam były 2 – 3 osoby na przystanku. Odnośnie czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia A. S. (1) wyjaśnił, że nie zastał nikogo w domu u syna, bardzo źle się poczuł bo choruje na serce. Dzwonił do tej apteki bo napisane było, że jest nocny dyżur. Nie mógł się dodzwonić więc wybił szybę w tej aptece. Wyjaśnił, że nie może w tej chwili wytłumaczyć dlaczego to zrobił, wtedy widocznie chciał ukraść leki ale mu się to nie udało bo przyjechała policja. Podał, że miał wówczas przy sobie narzędzia do remontu, które zostały zatrzymane. Wyjaśnił, że szybę wybił młotkiem. (k. 188-190).

Przy tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd zważył, co następuje:

Ustalając powyżej przedstawiony stan faktyczny sąd opierał się w szczególności na zeznaniach świadków R. D., J. F., M. R., wyjaśnieniach oskarżonego A. S. (1), protokołach oględzin oraz opinii biegłego sądowego M. M..

Odnosząc się w pierwszej kolejności do czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie I aktu oskarżenia, wskazać należy, że ustalając stan faktyczny w tym zakresie Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom świadków R. D. i J. F.. Zeznania tych osób są bowiem jasne i logiczne. Jak wynika z relacji R. D., kiedy pełnił służbę w patrolu zmotoryzowanym razem z R. S. na znajdującym się przystanku tramwajowym na skrzyżowaniu ul. (...) a (...) we W., zauważyli dziwnie zachowującego się mężczyznę, którym, okazał się później właśnie A. S. (1), w związku z czym podjęli jego obserwację. Po jakimś czasie zauważyli jak oskarżony podchodzi do jednej z szyb wystawowych i uderza jakimś przedmiotem w szybę kiosku. Jak zeznał dalej świadek, po tym jak oskarżony zbił szybę w kiosku, dokonali jego zatrzymania. Świadek R. D. zeznał także, że A. S. (1) był wówczas nietrzeźwy i nie potrafił wytłumaczyć dlaczego uderzył w szybę kiosku kamieniem.

Świadek J. F. potwierdziła, że w kiosku (...) znajdującym się przy ul. (...) we W., którego jest ajentem, w dniu 1 września 2009 r. została wybita jedna z szyb o wymiarach około 60 na 40 cm. Kobieta nie była jednak bezpośrednim świadkiem całego zdarzenia.

Biorąc pod uwagę zeznania wskazanych wyżej świadków na wiarę Sądu zasługiwały wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1) , w których potwierdził, że w dniu zdarzenia był pijany oraz, że czekając na przystanku wybił kamieniem szybę wystawową w kiosku (...). Sąd nie miał również żadnych podstaw aby odmówić wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których zaprzeczył aby jego zamiarem było dokonanie kradzieży jakiś przedmiotów z tego kiosku. W tym zakresie przez cały tok postępowania konsekwentnie wskazywał, że takiego zamiaru nie miał. Podał między innymi, że był mocno pijany i czekając na autobus przypomniał sobie, że w jednym z kiosków pracowała bardzo niesympatyczna kobieta, która kiedyś go oszukała i chyba z tej złości wziął kamień i uderzył nim w szybę wystawową kiosku. Szyba pękła, po chwili podeszli do niego mężczyźni, którzy byli ubrani po cywilnemu, okazało się, że była to policja i został zatrzymany. Wyjaśnił, że nie chciał się włamać ani nic ukraść bo gdyby chciał się włamać i kraść to na pewno nie zrobiłby tego w ten sposób, bo na przystanku mimo późnej godziny stali jacyś ludzie. Podał, że przyznaje, iż wybił szybę a nie włamywał się do kiosku, zrobił to z głupoty, był pijany i nie myślał racjonalnie. Biorąc powyższe pod uwagę oraz zeznania R. D., z których wynika, że oskarżony nie potrafił wytłumaczyć dlaczego wybił szybę kamieniem oraz fakt, iż do zatrzymania doszło od razu po wybiciu tej szyby brak jest jakichkolwiek dowodów na to, że A. S. (1) po wybiciu tej szyby zamierzał dokonać kradzieży i w związku z tym w tym zakresie należało dać wiarę jego wyjaśnieniom.

W związku z powyższym kwalifikacja prawna przyjęta przez Prokuratora ostać się nie mogła i należało przyjąć, że A. S. (1) dopuścił się jedynie zniszczenia mienia. A co z kolei za tym idzie, istotne w sprawie było dokładne ustalenie jaka szkoda została wyrządzona działaniem oskarżonego. W pierwszych składanych zeznaniach świadek J. F. podała bowiem, że szyba była o wartości około 460 zł. Podczas kolejnego przesłuchania wskazała, że wartość strat wycenia na kwotę 350 zł, co ustaliła po konsultacji ze szklarzem. Na rozprawie przed sądem zeznała z kolei, że tak sobie rzuciła kwotę 460 zł bo tak uważała, ale nie miała zielonego pojęcia ile ta szyba kosztowała i ile ruch za nią zapłacił.

Z uwagi na powyższe sąd zwrócił się do pokrzywdzonego (...) S.A. o informację o wartości poniesionej przez nich szkody. Z uwagi jednak na niemożliwość uzyskania precyzyjnej w tym zakresie informacji sąd zmuszony był do dopuszczenia na wskazaną okoliczność opinii biegłego sadowego. I tak, w wydanej pisemnej opinii biegły sądowy M. M. wskazał, że wartość szkody wynikłej z zachowania się oskarżonego w dniu 1 września 2009 r. wyniosła 91,06 zł, co obligowało sąd do przyjęcia kwalifikacji prawnej zarzucanego A. S. (1) czynu z art. 124 § 1 kw.

Biorąc dalej pod uwagę, iż zdarzenie miało miejsce w dniu 1 września 2009 r. na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw Sąd w punkcie I części dyspozycyjnej wyroku umorzył postępowanie wobec A. S. (1) o czyn polegający na tym, że dokonał zniszczenia szyby wystawowej punktu sprzedaży kiosku (...) S.A. mieszczącego się przy ul. (...) o wartości 91,06 zł poprzez wybicie jej kamieniem, tj. o czyn z art. 124 § 1 kw albowiem nastąpiło przedawnienie karalności tego czynu.

Odnosząc się w dalszej kolejności do czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie II aktu oskarżenia wskazać należy, że w tym zakresie sąd ustalając przebieg zdarzenia opierał się głównie na wyjaśnieniach oskarżonego A. S. (1) , który od początku postępowania konsekwentnie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i składał odnośnie jego przebiegu jasne i konsekwentne wyjaśnienia, które zasługiwały na wiarę sądu. Oskarżony wyjaśnił, że nie miał pieniędzy a choruje na serce, w związku z czym potrzebował leków, których też nie miał przy sobie i widząc aptekę postanowił się do niej włamać. Okleił taśmą klejącą, którą miał przy sobie i kartonem szybę aby się nie pokaleczyć i ją stłukł. Wtedy zatrzymała go policja. Przesłuchiwany przed sądem podał, że wybił w aptece szybę młotkiem bo widocznie chciał ukraść leki ale mu się to nie udało bo przyjechała policja.

Świadek M. R. – kierownik apteki, który nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, potwierdził, że w aptece została wybita szyba.

Biorąc to pod uwagę Sąd doszedł do przekonania, że A. S. (1) swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 9 maja 2011 r. we W. usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do Apteki (...) sp. jawna A. C. przy al. (...), w ten sposób, że wybił szybę wystawową w aptece skąd zamierzał dokonać kradzieży leków, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencję funkcjonariuszy Policji, wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk.

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze oskarżonemu kary sąd wziął pod uwagę jego uprzednią wielokrotną karalność, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, zaś jako okoliczność łagodzącą fakt, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył w tym zakresie wyjaśnienia.

Kierując się dyrektywami określonymi w art. 53 kk, biorąc pod uwagę, by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy oskarżonego, ani też stopnia społecznej szkodliwości czynu, Sąd na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk wymierzył oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo karę w dolnej granicy ustawowego zagrożenia bo w wysokości 1 (jednego) roku pozbawienia wolności uznając, że kara ta jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, a jej dolegliwość nie przekracza stopnia winy. W ocenie Sądu zatem, orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności pozwala przypuszczać, iż spełni wobec niego cele wychowawcze i zapobiegawcze, utwierdzając w przeświadczeniu, że przestępstwo nie popłaca i nie można uniknąć za nie odpowiedzialności karnej. Ponadto, orzeczona kara da społeczeństwu wyraz negatywnej oceny tego typu zachowań przez Sąd.

Z drugiej jednak strony w ocenie Sądu Rejonowego w stosunku do A. S. (1) nie zachodziły podstawy do skorzystania z dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia kary, przewidzianej w art. 69 § 1 kk. Zdaniem Sądu kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie spełniłaby wobec niego swoim celów. Za takim przyjęciem przemawia, jak już wyżej wskazano fakt, że oskarżony był już wcześniej wielokrotnie karany i to zarówno na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania i kary bez takiego zawieszenia i jak widać wymierzane wobec niego kary do tej pory nie odniosły żadnych skutków. Oskarżony dopuścił się kolejnego przestępstwa. Świadczy to o jego lekceważącym stosunku do prawa, zdemoralizowaniu i poczuciu bezkarności. Stąd też w ocenie Sądu brak było jakichkolwiek przesłanek do wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

W punkcie III części dyspozytywnej wyroku Sąd na podstawie § 2, 14 ust. 1 pkt 3 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (Dz. U. Nr 163, poz. 1348) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 1136,52 zł (w tym podatek VAT) tytułem kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu.

W punkcie IV wyroku na zasadzie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym od opłaty, obciążając nimi Skarb Państwa uznając, że z uwagi na jego sytuację majątkową ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe.