Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2017 r. w Gliwicach

sprawy A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 14 kwietnia 2017 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt. VIII U 1025/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 kwietnia 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonemu A. P. prawa do emerytury w niższym wieku w oparciu o art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U.2016 poz. 887 z późn. zm.), w związku z tym, iż nie udowodnił on 15 – letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, nadto jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

W odwołaniu od powyższej decyzji, ubezpieczony wskazał, że pracował jako malarz w warunkach szkodliwych w latach 1973-2014r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony ukończył 60 rok życia w dniu (...), legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym na dzień 1.1.1999r. w wymiarze 25 lat, jest członkiem OFE.

W okresie od 03.09.1973r. do 31.12.1998r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w R. kolejno na stanowiskach: przyuczenie do zawodu malarza, malarz, konserwator zieleni. W świadectwie pracy nie wskazano by wykonywał w tym czasie pracę w warunkach szczególnych. W piśmie z dnia 5.11.2012r. pracodawca odmówił ubezpieczonemu wydania świadectwa pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, wyjaśniając że wykonywane przez niego pracy nie zostały ujęte w wykazach A i B rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.

Odwołujący w okresie powyższego zatrudnienia był członkiem brygady malarskiej, która zajmowała się przede wszystkim malowaniem klatek schodowych, hydroforów i kotłowni budynków mieszkalnych należących do (...) Spółdzielni Mieszkaniowej. Ściany pomieszczeń były malowane do połowy farbą olejną /lamperia/, a powyżej farbą kredową. Przy użyciu kompresora ubezpieczony malował grzejniki, natomiast inne elementy tj. balustrady, rury, drzwi gospodarczej ręcznie.

Dowód: akta rentowe i przesłuchanie ubezpieczonego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po dniu 31 grudnia 1948 roku, który:

-

ukończył 60 lat w przypadku mężczyzny,

-

udokumentował do dnia 31.12.1998r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.

Wszystkie wymienione wyżej przesłanki muszą być spełnione łącznie, aby osoba zainteresowana mogła uzyskać prawo do wcześniejszej emerytury. Jak wynika z ustaleń organu rentowego, ubezpieczony jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, a zatem już z tej przyczyny nie przysługuje mu prawo do żądanego świadczenia.

Nadto zdaniem Sądu, ubezpieczony nie wykazał 15-letniego stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, a zatem organ rentowy prawidłowo również z tego powodu odmówił mu prawa do emerytury określonej w art. 184 ustawy FUS.

Zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 w/w Rozporządzenia Rady Ministrów, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Pracami w warunkach szczególnych są tylko prace wskazane przez ustawodawcę w W. A i B - załącznikach przywołanego Rozporządzenia.

Jeśli chodzi o prace wykonywane przez ubezpieczonego to w Wykazie B nie wymieniono żadnych prac malarskich, natomiast w Wykazie A widnieją:

-„prace malarskie konstrukcji na wysokości” – dział V: budownictwo i przemysł materiałów budowlanych, poz. 5;

- „lakierowanie ręczne lub natryskowe – nie zhermetyzowane” - dział XIV: prace różne, pkt. 17.

Niewątpliwym zdaniem Sądu jest, że ubezpieczony żadnych z wymienionych prac nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Z postępowania dowodowego wynika bowiem, że odwołujący głównie zajmował się malowaniem klatek schodowych: ścian, rur, barierek schodowych itp., a zatem żadną miarą nie można zakwalifikować do wskazanych wyżej prac, uznanych przez ustawodawcę za wykonywane w warunkach szczególnych.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że prawo do emerytury w wieku niższym od powszechnego z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest ściśle związane z szybszą utratą zdolności do zarobkowania z uwagi na szczególne warunki lub szczególny charakter pracy. Praca taka, świadczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu, stąd też wykonująca ją osoba ma prawo do emerytury wcześniej niż inni ubezpieczeni. Prawo to stanowi przywilej i odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 27 ustawy z 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, a zatem regulujące je przepisy należy wykładać w sposób gwarantujący zachowanie celu uzasadniającego to odstępstwo (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. akt I UK 393/10, LEX nr 950426). W wyroku z dnia z dnia 22 lutego 2007 r., sygn. akt I UK 258/06. M.P.Pr. (...), Sąd Najwyższy orzekł, że wcześniejsza emerytura jest dla powszechnego systemu świadczeń emerytalnych "instytucją" wyjątkową, określającą szczególne uprawnienia. Zawarcie przez ustawodawcę w zamkniętym katalogu wykazu pracowników zatrudnionych w szczególnym charakterze wyłącza możliwość jego rozszerzania w procesie stosowania prawa. Możliwość odstępstwa od zasady powszechnej - zwłaszcza ze względu na przesłankę szczególnego charakteru zatrudnienia - pozostaje atrybutem władzy ustawodawczej, a nie sądowniczej.”

W tym stanie rzeczy, w oparciu o przytoczone przepisy prawa oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie jako bezzasadne..

SSO Grażyna Łazowska