Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant st. sekr. sądowy Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 05 września 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku Z. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania Z. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 30 czerwca 2015r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu Z. M. prawo do przeliczenia emerytury przy uwzględnieniu wynagrodzeń w wysokości:

- w okresie od dnia 5.02.1983 roku do dnia 31 grudnia 1983 roku w kwocie 133.427 złotych;

- w okresie od dnia 01 stycznia 1984 roku do dnia 21 marca 1984 roku w kwocie 33.216 złotych i zastosowaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 72,50 %;

2.  oddala odwołanie w pozostałej części;

3.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.na rzecz ubezpieczonego Z. M. kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V U 864/15

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 roku ubezpieczony Z. M. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniosek o ponowne przeliczenie należnej mu emerytury, przy zaliczeniu do stażu pracy okresu zatrudnienia od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku, jako pracy na budowie eksportowej (...) W., załączając do wniosku zaświadczenie z dnia 20.04.2015 roku z Archiwum Zakładowego (...) Urzędu (...) w Ł., z którego wynika, iż Z. M. od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku był zatrudniony na terenie byłej NRD w przedsiębiorstwie (...) (wniosek k-437, zaświadczenie k-438 akt ZUS).

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 czerwca 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił ubezpieczonemu Z. M. prawa do przeliczenia emerytury, poprzez zaliczenie do stażu pracy okresu zatrudnienia w (...) W. od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku, z uwagi na wcześniejsze uwzględnienie tegoż okresu przy ustalaniu wysokości należnej ubezpieczonemu emerytury, mocą decyzji z dnia 20.06.2001 roku oraz decyzji z dnia 31.01.2005 roku.

W dniu 24 lipca 2015 roku ubezpieczony Z. M. wniósł odwołanie od powyższej decyzji podnosząc, iż okres zatrudnienia w (...) W. w okresie od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku, nie został zaliczony do jego stażu pracy, jako zatrudnienia w byłej NRD, jak również nie została wyjaśniona kwestia wysokości jego wynagrodzenia uzyskiwanego w 1984 roku.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 20.08.2015 roku, ZUS wniósł o jego oddalenie.

W toku postępowania skarżący złożył karty wynagrodzeń pracownika zatrudnionego na takim samym stanowisku pracy w Przedsiębiorstwie (...) w B. z okresu zatrudnienia w (...) W. od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku, uzyskane z Archiwum Zakładowego (...) Urzędu (...) (k-28-30).

W piśmie procesowym z dnia 21.04.2017 roku pełnomocnik ubezpieczonego ostatecznie sprecyzował stanowisko wnosząc o zaliczenie do stażu pracy, jako okresu składkowego zatrudnienia w (...) W. w okresie od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku i uwzględnienia za powyższy okres wynagrodzenia zastępczego w wysokości 3.000 marek niemieckich miesięcznie, ewentualnie wynagrodzenia zatrudnionego na takim samym stanowisku pracy w Przedsiębiorstwie (...) w B. (pismo k-62-63).

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

decyzją z dnia 31.01.2005 roku, ZUS wykonując prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 08.10.2004 roku, doliczył do stażu pracy wnioskodawcy okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w B. od dnia 05.02.1983 roku do dnia 18.04.1985 roku. Wnioskodawca wniósł odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc m.in. o wyliczenie emerytury z przyjęciem wynagrodzeń zastępczych pracownika zatrudnionego na porównywalnym stanowisku w okresie pracy eksportowej w latach 1983-1985. Organ rentowy nie uwzględnił żądania wnioskodawcy i decyzją z dnia 16.03.2005 roku odmówił uwzględnienia powyższych wynagrodzeń. Decyzją z dnia 18 maja 2005 roku organ rentowy odmówił wnioskodawcy przeliczenia świadczenia z 20 lat, z uwagi na udowodnienie przez ubezpieczonego wynagrodzeń jedynie z 19 lat.

Wyrokiem z dnia 06 lipca 2007 roku, zapadłym na skutek odwołania wnioskodawcy od powyższych decyzji, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim zmienił zaskarżone decyzje w ten sposób, iż przyznał wnioskodawcy prawo do przeliczenia emerytury z dziesięciu najkorzystniejszych lat, tj. 1980-1989 z uwzględnieniem wynagrodzeń: za rok 1980-84.430 złotych, 1981-120.405 zł.,1982-118.590 zł., 1983-107.745 zł., 1984-81.600 zł.,1985-110.296 zł., 1986-96.826 zł., 1987-293.797 zł., 1988-442.304 zł., 1989-399.188 zł. i oddalił odwołanie od decyzji z dnia 18 maja 2005 roku. W sprawie Sąd przyjął za okres od dnia 21.03.1982 roku do 04.02.1983 roku wynagrodzenie zastępcze, zaś za okres od dnia 05.02.1983 roku do dnia 18.04.1985 roku kwotę wynagrodzenia w wysokości 6.800 złotych miesięcznie. Powyższe wynagrodzenie wynikało z karty informacyjnej pracodawcy, wystawionej w dniu 18 lutego 1982 roku dla pracownika wyjeżdżającego za granicę, w której wskazano, iż ubezpieczony pobiera wynagrodzenie w kwocie 6.800 złotych oraz świadectwa pracy z dnia 17.04.1985 roku. Sąd uwzględnił także przyjęte już przez organ rentowy wynagrodzenie zastępcze za okres: 01.09.1980- 31.12.1980, 01.01.1981-31.12.1981, 01.01.1982-28.02.1982 (01.03.1982-20.03.1082 urlop wypoczynkowy). W sprawie tej Sąd ustalił nadto, iż w okresie zatrudnienia w Kombinacie (...) w B. ubezpieczony dwukrotnie pracował na budowie eksportowej: w okresie od dnia 18 sierpnia 1980 roku do dnia 28 lutego 1982 roku oraz od dnia 21 marca 1982 roku do dnia 4 lutego 1983 roku w W. na terenie byłej NRD, zaś w okresie od dnia 1 marca 1982 roku do dnia 20 marca 1982 roku korzystał z urlopu wypoczynkowego (dowód: zarządzenie k-122, wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim k- 140,141, uzasadnienie wyroku k-147, postanowienie o sprostowaniu wyroku k-145, zeznania świadków: k-59v,74v., k-119,120 akt VU 1420/05, wynagrodzenie zastępcze k-31 akt ZUS, karta informacyjna k-39, 109 akt ZUS ).

Wykonując powyższy wyrok, organ rentowy decyzją z dnia 07.11.2007 roku, przeliczył wnioskodawcy emeryturę poczynając od dnia 01.02.2001 roku, przyjmując do ustalenia podstawy emerytury wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie z 10 najkorzystniejszych lat tj. od stycznia 1980 roku do miesiąca grudnia 1989 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytur ustalono na poziomie 68,32%. Z. M. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, podnosząc, iż wyliczona przez ZUS emerytura jest zbyt niska. Wyrokiem z dnia 16 lipca 2008 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim oddalił odwołanie wnioskodawcy.

Decyzją z dnia 13 maja 2010 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy Z. M. prawa do ponownego ustalenia emerytury wywodząc, iż wnioskodawca nie przedłożył nowych dowodów i nie ujawnił nowych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji w sprawie świadczenia, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość ( zgodnie z art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z F.U.S.

Z. M. w okresie od dnia 5 listopada 1976 roku do dnia 18 kwietnia 1985 roku był zatrudniony Kombinacie (...) w B. na stanowisku maszynisty koparki (dowód: świadectwa pracy k-26,27 akt ZUS). W okresie od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku Z. M. był zatrudniony na terenie byłej NRD w przedsiębiorstwie (...) na stanowisku operatora koparki. Ubezpieczony pracował w pełnym wymiarze czasu pracy (dowód: zaświadczenie z dnia 20.04.2015 roku z Archiwum Zakładowego (...) Urzędu (...) w Ł. k-28, zeznania świadka M. M. k-65v. 00:08:19 i dalej, zeznania ubezpieczonego k-25 00:01;56 i dalej, k-36 00:00;36 i dalej).

W okresie od dnia 05.02.1983 r. do dnia 31.12.1983 r. wynagrodzenie zastępcze pracownika zatrudnionego na porównywalnym stanowisku do stanowiska ubezpieczonego w Kombinacie (...) w B. wynosiło 133.427,00 złotych, zaś w okresie od dnia 01.01.1984 roku do dnia 21.03.1984 roku wynosiło 33.216,00 złotych ( dowód: karty wynagrodzeń k-29,30).

Zakładając przy ustalaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury w latach 1983-1984, iż ubezpieczony:

- w okresie od dnia 01.01.1983 r. do dnia 04.02.1983 r. uzyskał wynagrodzenie w wysokości 33.916,00 zł, (kwota wynagrodzenia przyznana wyrokiem sądu z dnia 6 lipca 2007 r. (sygn. akt VU 1420/05) ustalona proporcjonalnie dla wskazanego okresu);w okresie od dnia 05.02.1983 do dnia 21.03.21984 r. wynagrodzenie zastępcze wynikające z kart wynagrodzeń (za okres od 05.02.1983 r. do 31.12.1983 r. kwota 133.427,00 zł., od 01.01.1984 r. do 21.03.1984 r. – 33.216,00 zł.);

- w okresie od 22.03.1984 r. do 31.12.1984 r. wynagrodzenie w wysokości 63.394,00 zł. ( kwota wynagrodzenia przyznana wyrokiem sądu z dnia 6 lipca 2007 r. (syg. akt VU 1420/05), ustalona proporcjonalnie dla wskazanego okresu), po przeliczeniu najkorzystniejszym wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę otrzymamy wskaźnik 72,50% (1980-1989).

Wyliczony wskaźnik z 20 najkorzystniejszych lat wybranych z całego okresu zatrudnienia wynosi 64,27 %. Wskaźnik podstawy wymiaru z 10 lat kalendarzowych wybrany z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o ponowne przeliczenie emerytury i wynosi 16,15% (dowód: pismo ZUS k-82).

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dokonał następującej oceny dowodów i zważył, co następuje:

odwołanie jest zasadne jedynie w części.

zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.), wniosek o ponowne obliczenie podstawy wymiaru emerytury jest dopuszczalny, jeżeli ubezpieczony przedstawi nowe dowody lub okoliczności, mające wpływ na wysokość świadczenia, a ubezpieczony niewątpliwie takowe dowody przedstawił, co zostanie omówione poniżej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.) podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 w/w ustawy na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Stosowanie do treści art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Zgodnie z § 21 ust. 1 § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno — rentowe (Dz.U. Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Należy wskazać, że wysokość zarobków, której pochodną jest podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, jest faktem mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 KPC), który w postępowaniu przed sądem udowadniany może być wszelkimi środkami wynikającymi z przepisów Działu III rozdziału 2 Kodeksu postępowania cywilnego. W postępowaniu sądowym nie obowiązują ograniczenia dowodowe. Sąd Apelacyjny zauważył, że „nowe” rozporządzenie z dnia 23 listopada 2011 r. Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. z 2011 r. Nr 237, poz. 1412) w kwestii przewidzianych w nim środków dowodowych w przypadku stwierdzania wysokości wynagrodzenia nie różni się zasadniczo od poprzedniego rozporządzenia, za wyjątkiem dopuszczenia w nim możliwości wykazywania zarobków „innym dokumentem, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia” o czym stanowi § 21 ust. 1 tego rozporządzenia (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 21 czerwca 2012 r. sygn. akt III AUa 943/11).

W niniejszej sprawie ubezpieczony Z. M. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniosek o ponowne przeliczenie należnej mu emerytury, przy zaliczeniu do stażu pracy okresu zatrudnienia od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku , jako pracy na budowie eksportowej (...) W., załączając do wniosku zaświadczenie z dnia 20.04.2015 roku z Archiwum Zakładowego (...) Urzędu (...) w Ł., z którego wynika, iż w okresie od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku był zatrudniony na terenie byłej NRD w przedsiębiorstwie (...) . Nadto skarżący wniósł o uwzględnienie za powyższy okres wynagrodzenia zastępczego w wysokości 3.000 marek niemieckich miesięcznie, ewentualnie wynagrodzenia pracownika zatrudnionego na takim samym stanowisku pracy w Przedsiębiorstwie (...) w B., które to wynagrodzenia złożył w toku postepowania.

Organ rentowy wydając w stosunku do żądania ubezpieczonego decyzję odmowną uzasadnił ją faktem wcześniejszego uwzględnienie tegoż okresu przy ustalaniu wysokości należnej ubezpieczonemu emerytury, mocą decyzji z dnia 20.06.2001 roku oraz decyzji z dnia 31.01.2005 roku. Oczywiście ma rację organ rentowy, iż powyższy okres jako okres podlegania ubezpieczeniom został zaliczony do stażu Z. M., jednakże intencją skarżącego było udowodnienie, iż w okresie od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku był zatrudniony na terenie byłej NRD w przedsiębiorstwie (...) i w związku z tym nie uzyskiwał wynagrodzenia przyjętego uprzednio przez ZUS, lecz dużo wyższe. Wskazać w tym miejscu należy, iż jak słusznie podnosi organ rentowy, wyrokiem z dnia 06 lipca 2007 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim przyznał wnioskodawcy prawo do przeliczenia emerytury z dziesięciu najkorzystniejszych lat, tj. 1980-1989 z uwzględnieniem wynagrodzeń: za rok 1980-84.430 złotych, 1981-120.405 zł., 1982-118.590 zł., 1983-107.745 zł., 1984-81.600 zł.,1985-110.296 zł., 1986-96.826 zł., 1987-293.797 zł., 1988-442.304 zł., 1989-399.188 zł. W sprawie tej Sąd przyjął za okres od dnia 21.03.1982 roku do 04.02.1983 roku wynagrodzenie zastępcze, zaś za okres od dnia 05.02.1983 roku do dnia 18.04.1985 roku, a więc za okres objęty przedmiotowym wnioskiem ubezpieczonego, kwotę wynagrodzenia w wysokości 6.800 złotych miesięcznie. Powyższe wynagrodzenie wynikało z karty informacyjnej pracodawcy, wystawionej w dniu 18 lutego 1982 roku dla pracownika oraz świadectwa pracy z dnia 17.04.1985 roku. W sprawie tej nadto Sąd ustalił, iż w okresie zatrudnienia w Kombinacie (...) w B. ubezpieczony dwukrotnie pracował na budowie eksportowej: w okresie od dnia 18 sierpnia 1980 roku do dnia 28 lutego 1982 roku oraz od dnia 21 marca 1982 roku do dnia 4 lutego 1983 roku w W. na terenie byłej NRD, w okresie od dnia 1 marca 1982roku do dnia 20 marca 1982 roku korzystał z urlopu wypoczynkowego, a więc Sąd nie przyjął okresu pracy skarżącego od dnia 5 lutego 1983 roku do dnia 21 marca 1984 roku, tak jak wnosi skarżący w niniejszej sprawie, jako zatrudnienia na budowie eksportowej.

Tymczasem z przedłożonego przez Z. M. zaświadczenia z dnia z dnia 20.04.2015 roku z Archiwum Zakładowego (...) Urzędu (...) w Ł., zeznań świadka M. M., które Sąd uznał za wiarygodne, z uwagi na ich spójność z treścią dokumentacji oraz zeznaniami samego ubezpieczonego nie budzi wątpliwości fakt, iż w okresie od dnia 21.03.1982 roku do dnia 21.03.1984 roku Z. M. był zatrudniony na terenie byłej NRD w przedsiębiorstwie (...) na stanowisku operatora koparki, gdzie pracował w pełnym wymiarze czasu pracy. Powyższa okoliczność skutkuje możliwością przyjęcia za powyższy okres wynagrodzenia zastępczego pracownika zatrudnionego na porównywalnym stanowisku do stanowiska ubezpieczonego w Kombinacie (...) w B.. Wynagrodzenie to w okresie od dnia 05.02.1983 r. do dnia 31.12.1983 r. wynosiło 133.427,00 złotych, zaś w okresie od dnia 01.01.1984 roku do dnia 21.03.1984 roku - 33.216,00 złotych.

Zakładając przy ustalaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury w latach 1983-1984, iż ubezpieczony: - w okresie od dnia 01.01.1983 r. do dnia 04.02.1983 r. uzyskał wynagrodzenie w wysokości 33.916,00 zł, (kwota wynagrodzenia przyznana wyrokiem sądu z dnia 6 lipca 2007 r. (sygn. akt VU 1420/05) ustalona proporcjonalnie dla wskazanego okresu);w okresie od dnia 05.02.1983 do dnia 21.03.21984 r. wynagrodzenie zastępcze wynikające z kart wynagrodzeń (za okres od 05.02.1983 r. do 31.12.1983 r. kwota 133.427,00 zł., od 01.01.1984 r. do 21.03.1984 r. – 33.216,00 zł.);- w okresie od 22.03.1984 r. do 31.12.1984 r. wynagrodzenie w wysokości 63.394,00 zł. ( kwota wynagrodzenia przyznana wyrokiem sądu z dnia 6 lipca 2007 r. (sygn. akt VU 1420/05), ustalona proporcjonalnie dla wskazanego okresu), po przeliczeniu najkorzystniejszym wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę otrzymamy wskaźnik 72,50% (1980-1989), który jest korzystniejszy od poprzedniego, który wynosił 68,32%. Pozostałe wyliczone wskaźniki nie były korzystne dla skarżącego, albowiem: z 20 najkorzystniejszych lat wybranych z całego okresu zatrudnienia wskaźnik wyniósł 64,27 %, zaś z 10 lat kalendarzowych wybrany z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o ponowne przeliczenie emerytury, wyniósł 16,15% .

Dlatego też, mając powyższe rozważania na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu Z. M. prawo do przeliczenia emerytury przy uwzględnieniu wynagrodzeń w wysokości; -w okresie od dnia 5.02.1983 roku do dnia 31 grudnia 1983 roku w kwocie 133.427 złotych; - w okresie od dnia 01 stycznia 1984 roku do dnia 21 marca 1984 roku w kwocie 33.216 złotych i zastosowaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 72,50 %.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 4 ust. 2 umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec o zaopatrzeniu emerytalnym i wypadkowym, podpisanej w W. dnia 9 października 1975 r. (Dz.U. z 1976 r. Nr 16, poz. 101), znajdującej - stosownie do art. 27 ust. 1 i 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o zabezpieczeniu społecznym sporządzonej w W. dnia 8 grudnia 1990 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 108, poz. 468) - zastosowanie do stanów faktycznych sprzed dnia 31 grudnia 1991 r., instytucja ubezpieczeniowa państwa, na którego terytorium zamieszkuje osoba uprawniona do renty z zaopatrzenia emerytalnego, przyznaje świadczenia według obowiązujących ją przepisów, z tym że okresy ubezpieczenia, zatrudnienia oraz okresy z nimi zrównane w drugim państwie uwzględnia, jak gdyby zaistniały na terytorium tego państwa. Wynika stąd, że umowa międzynarodowa nie reguluje kwestii ustalania podstawy wymiaru świadczeń; w tym wypadku dla warunków powstania roszczenia i wysokości świadczenia właściwe są przepisy prawa obowiązujące w miejscu zamieszkania (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 1978 r., II UZP 5/78, OSNCP 1979 nr 1, poz. 5, z glosą S. Szymańskiej, Nowe Prawo 1979 nr 12, s. 116).

Do osób zatrudnionych za granicą, tak jak ubezpieczony, przed 1 stycznia 1991 r. znajduje zastosowanie § 10 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (t.j. Dz.U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 ze zm.), pozostały w mocy na podstawie art. 194 ustawy emerytalnej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2012 r., II UK 74/11, OSNP 2012 nr 23 - 24, poz. 295). Zgodnie z tym przepisem, jeżeli w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru, pracownik był zatrudniony za granicą, do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się za okresy tego zatrudnienia kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę. Biorąc pod uwagę, że wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 lipca 2012 r., P 35/10 (OTK-A 2012 nr 7, poz. 73) § 10 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w zakresie, w jakim uzależnia ustalenie podstawy wymiaru emerytury lub renty od tego, czy pracownik był zatrudniony w kraju przed wyjazdem za granicę, został uznany za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, do ustalenia podstawy wymiaru emerytury pracownika zatrudnionego za granicą przed 1 stycznia 1991 r. należy przyjąć kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę.

Dlatego też, Sąd oddalił żądanie ubezpieczonego o uwzględnienie przy ustalaniu wysokości emerytury wynagrodzeń ubezpieczonego w wysokości 3.000 marek niemieckich.

Sąd oddalił także żądanie w pozostałej części jako nieuzasadnione, albowiem za okres od dnia 21.03.1982 roku do dnia 04.02.1983 roku należna ubezpieczonemu emerytura została już wyliczona przy uwzględnieniu wynagrodzenia zastępczego, co wyklucza możliwość ponownego ustalenia wysokości wynagrodzeń zastępczych w tym zakresie.

O kosztach postępowania, Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c.