Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący - SSR Małgorzata Makarska

Protokolant: sekr. sąd Izabela Juszczuk

w obecności -

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 28 września 2017 roku,

sprawy A. W., syna J. i A. z domu S., urodzonego w dniu (...) w W.;

oskarżonego o to, że: w dniu 2 sierpnia 2017r. o godz. 20:50 w H. na ul. (...), gm. W., pow. (...), woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,42 mg/l, 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu),prowadził pojazd mechaniczny ciągnik rolniczy m-ki W. o nr rej. (...) w ruchu lądowym,

to jest o czyn z art. 178a § 1 k.k.

A. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 k.k. i na podstawie art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych ustalając na podstawie art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na równoważną kwocie 20 (dwadzieścia) złotych; na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat; na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza oskarżonemu okres zatrzymania dokumentu prawa jazdy od dnia 2 sierpnia 2017 r. do dnia 28 września 2017 r.; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 140 (sto czterdzieści) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

w sprawie przeciwko A. W. w części dotyczącej orzeczenia o karze

A. W. został uznany za winnego tego, że w dniu 2 sierpnia 2017r. o godz. 20:50 w H. na ul. (...), gm. W., pow. (...), woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,42 mg/l, 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu), prowadził pojazd mechaniczny: ciągnik rolniczy m-ki W. o nr rej. (...) w ruchu lądowym, to jest o czynu wyczerpującego dyspozycję z art. 178a § 1 k.k.

Wymierzając karę A. W. Sąd przychylił się do wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335 § 1 k.p.k., po uprzednim wyrażeniu zgody przez oskarżonego (k.8). Jednocześnie Sąd kierował się zasadami i dyrektywami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. Sąd wziął przede wszystkim pod uwagę stopień winy sprawcy i społecznej szkodliwości zarzuconego oskarżonemu czynu. A. W. podejmując się prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości miał w pełni świadomość nieprawidłowości swojego postępowania i możliwych następstw w postaci zwiększonego ryzyka zagrożenia ruchu drogowego poprzez obniżenie sprawności psychomotorycznej organizmu w przypadku spożycia alkoholu. Jego wiek, poziom wykształcenia i powszechna znajomość reguł towarzyszących ruchowi drogowemu, pozwalał mu w sposób wystarczający zrozumieć i przyswoić sobie reguły moralne i normy prawne. Brak było okoliczności wskazujących na to, iż znajdował się w szczególnej sytuacji motywacyjnej, która wpływałaby na obniżenie stopnia winy. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił uprzednią niekaralność oskarżonego (k.12).

Czyn przypisany oskarżonemu z art. 178a § 1 k.k. zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności oraz pozbawienia wolności do lat 2.

W ocenie Sądu zasadnym było wymierzenie A. W. kary grzywny w wysokości 70 stawek dziennych. Jest ona adekwatna do wagi popełnionego czynu i współmierna do jego stopnia szkodliwości społecznej oraz stopnia winy oskarżonego, a także w należytym stopniu uwzględnia i realizuje cele prewencyjne, o których mowa w art. 53 § 1 k.k. Przy określeniu wysokości stawki na kwotę 20 zł sąd wziął pod uwagę sytuację majątkową i zarobkową oskarżonego. A. W. obecnie prowadzi gospodarstwo rolne. Podejmuje tez prace dorywcze w charakterze murarza-tynkarza, z czego osiąga dochód w wysokości ok. 2000 zł (dane osobowe oskarżonego k.14, wyjaśnienia oskarżonego k. 7v). Jest żonaty, a na utrzymaniu ma dwoje dzieci w wieku 6 i 11 lat. Sąd rozpatrujący niniejszą sprawę stanął na stanowisku, że kara grzywny w orzeczonym wymiarze będzie wystarczająca dla napiętnowania lekceważącego stosunku sprawcy do obowiązujących norm bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Sąd zobligowany jest treścią art. 42 § 2 k.k. do orzeczenia wobec sprawcy środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. W brzmieniu tego przepisu znajduje się sformułowanie „sąd orzeka”- a wiec musi orzec zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, na czas nie krótszy niż 3 lata, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w § 1 art. 42 k.k. (każdego z rozdziału XXI), a polegającego na uczestniczeniu w ruchu znajduje się w stanie nietrzeźwości. Przedmiotowy środek karny, jak to wielokrotnie podkreślało orzecznictwo Sądu Najwyższego zmierza do faktycznego wyeliminowania z ruchu drogowego jako kierowców osób, które dopuściły się czynu (czy to przestępstwa czy też wykroczenia) przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie zasadnym było orzec środek karny na najniższy okres trzech lat. Za decyzją sądu przemawia stopień nietrzeźwości kierującego (0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu), a przez to zagrożenie jakie niesie takie postępowanie dla innych uczestników dróg. A. W. postąpił nieodpowiedzialnie siadając za kierownicę ciągnika rolniczego w stanie nietrzeźwym. Winien on zawsze rozważać wszelkie konsekwencje swojego postępowania i możliwość ewentualnych następstw. Alkohol obniżając sprawność percepcji kierowcy mógł prowadzić do zagrożenia ruchu drogowego poprzez kolizję czy wypadek komunikacyjny tym bardziej, że po drodze poruszają się również inne pojazdy. Sąd zważył również na okoliczność uprzedniej niekaralności oskarżonego.

Jednocześnie na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania dokumentu prawa jazdy od dnia 2 sierpnia 2017 r. do dnia 28 września 2017 r. Omyłkowo wskazał jako podstawę do tego rozstrzygnięcia § 2 art. 63 k.k. zamiast § 4 tegoż artykułu.

Ponadto na podstawie art. 43a § 2 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Orzeczenie o kosztach jest zgodne z brzmieniem art.627 k.p.k. W skład kosztów sądowych wchodzą wydatki w wysokości 70 zł, na które składają się ryczałty za doręczenia w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem, opłata za wydanie informacji z K. oraz 140 zł tytułem opłaty - zgodnie z art. 3 ust.1 ustawy z 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. Nr 1983 Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku.