Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 października 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowak - Januchta

Protokolant: Paulina Puzia

przy udziale Prokuratora: Ewy Gołębiowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie głównej w dniu 06 października 2017 r.

sprawy: M. M.

syna M. i D. z d. B.

ur. (...) w W.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Wołominie II Wydział Karny z dnia 10 kwietnia 2009 r., sygn. akt II K 162/08, za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. popełnione w dniu 18 marca 2008 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat i oddanie pod dozór kuratora oraz obok kary pozbawienia wolności na podstawie art. 33 § 2 i 3 k.k. na karę grzywny w wysokości 70 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł, na poczet której zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 18 marca 2008 r. do dnia 21 kwietnia 2008 r.; postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 17 czerwca 2011 r., sygn. akt IV Ko 1366/10, zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności oraz zaliczono na jej poczet okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 18 marca 2008 r. do dnia 21 kwietnia 2008 r., zaś postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 06 grudnia 2011 r., sygn. akt IV Ko 1366/10, rozstrzygnięto wątpliwości i zaliczono na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od dnia 18 marca 2008 r. do dnia 10 lipca 2008 r.; skazany odbył karę pozbawienia wolności w całości w okresie od dnia 23 listopada 2011 r. do dnia 01 sierpnia 2013 r.;

2.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 11 marca 2013 r.,sygn. aktIV K 178/12, za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. popełnione w dniu 19 listopada 2011 r. na karę 3 lat pozbawienia wolności, na której poczet zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 19 listopada 2011 r. do dnia 23 listopada 2011 r.; utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 19.03.2014r., sygn. akt VI Ka 827/13, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 20 listopada 2014 r., sygn. akt IV Ko 770/14, odroczono skazanemu wykonanie kary pozbawienia wolności na okres 6 miesięcy, tj. do dnia 20 maja 2015 r.; skazany odbywa karę pozbawienia wolności od dnia 15 grudnia 2015 r.;

3.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 07 listopada 2013 r., sygn. aktIV K 32/10, za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. popełnione w okresie od bliżej nieustalonego miesiąca 2006 r. do dnia 31 stycznia 2008 r. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat i oddaniem pod dozór kuratora, z zobowiązaniem skazanego na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu; utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 08.09.2014r., sygn. akt VI Ka 54/14, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 07 września 2015 r., sygn. akt IV Ko 1643/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

orzeka

I.  na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dn. 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw łączy orzeczone w wyrokach opisanych w pkt 1. i 3. jednostkowe kary pozbawienia wolności i wymierza skazanemu M. M. karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w pkt I kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 18 marca 2008 r. do dnia 10 lipca 2008r. oraz okres odbywania kary od dnia 23 listopada 2011 r. do dnia 01 sierpnia 2013 r. w sprawie o sygn. akt II K 162/08,

III.  w pozostałym zakresie wyroki podlegające połączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w zakresie wydania wyroku łącznego co do kary orzeczonej wyrokiem opisanym w pkt 2.;

V.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. H. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych 60/100) zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pełnioną z urzędu obronę skazanego;

VI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.

Sygn. akt IV K 587/17

UZASADNIENIE

M. M. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Wołominie II Wydział Karny z dnia 10 kwietnia 2009 r., sygn. akt
II K 162/08, za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. popełnione w dniu 18 marca 2008 r. na karę
2 lat pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat
i oddanie pod dozór kuratora oraz obok kary pozbawienia wolności na podstawie
art. 33 § 2 i 3 k.k. na karę grzywny w wysokości 70 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł, na poczet której zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 18 marca 2008 r. do dnia 21 kwietnia 2008 r.; postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia
17 czerwca 2011 r., sygn. akt IV Ko 1366/10, zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności oraz zaliczono na jej poczet okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 18 marca 2008 r. do dnia 21 kwietnia 2008 r., zaś postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 06 grudnia 2011 r., sygn. akt IV Ko 1366/10, rozstrzygnięto wątpliwości i zaliczono na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od dnia 18 marca 2008 r. do dnia 10 lipca 2008 r.; skazany odbył karę pozbawienia wolności w całości w okresie od dnia 23 listopada 2011 r. do dnia 01 sierpnia 2013 r.;

2.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia
11 marca 2013 r., sygn. akt IV K 178/12, za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. popełnione w dniu 19 listopada 2011 r. na karę 3 lat pozbawienia wolności, na której poczet zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 19 listopada 2011 r. do dnia
23 listopada 2011 r.; utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga
w Warszawie z dnia 19.03.2014r., sygn. akt VI Ka 827/13, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 20 listopada 2014 r., sygn. akt IV Ko 770/14, odroczono skazanemu wykonanie kary pozbawienia wolności na okres
6 miesięcy, tj. do dnia 20 maja 2015 r.; skazany odbywa karę pozbawienia wolności od dnia
15 grudnia 2015 r.;

3.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia
07 listopada 2013 r., sygn. akt IV K 32/10, za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. popełnione
w okresie od bliżej nieustalonego miesiąca 2006 r. do dnia 31 stycznia 2008 r. na karę
1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat i oddaniem pod dozór kuratora, z zobowiązaniem skazanego na podstawie
art. 72 § 1 pkt 5 k.k. do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu; utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 08.09.2014r., sygn. akt
VI Ka 54/14, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie
z dnia 07 września 2015 r., sygn. akt IV Ko 1643/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

Sąd zważył, co następuje:

Rozważając kwestie istotne dla rozpoznania wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego,
w pierwszej kolejności należało ustalić, czy w sprawie niniejszej zachodzą podstawy do wydania takiego wyroku. Odnośnie możliwości połączenia kar orzeczonych wobec skazanego przede wszystkim wskazać należy, iż wobec wejścia w życie z dniem 1 lipca 2015 r. przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 396) i zmiany w tejże dacie stanu prawnego dotyczącego instytucji wyroku łącznego, Sąd zobligowany był do zbadania czy w niniejszej sprawie zastosować przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r., czy te aktualnie obowiązujące. Konieczność taka wynika bowiem z treści art. 19 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym przepisów rozdziału IX ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (art. 85-92 k.k.), w brzmieniu nadanym tą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem, mającym miejsce po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. po dniu 01 lipca 2015 r.

Analiza skazań dotyczących M. M. prowadzi do wniosku, iż
w związku z faktem, że ostatni wyrok skazujący zapadł wobec ww. w dniu 07 listopada 2013 r. i stał się prawomocny z dniem 08 września 2014 r., w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy dotyczące łącznia kar w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r.

Zgodnie z art. 85 k.k. w brzmieniu przed 01 lipca 2015r., jeżeli sprawca popełnia dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary osobno wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Zgodnie z obowiązującą linią orzeczniczą, zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 r. I KZP 36/04, OSNKW 2005/2/13). Zgodnie z art. 570 k.p.k., Sąd wydaje wyrok łączny z urzędu lub na wniosek skazanego albo prokuratora, przy czym orzekając na wniosek skazanego nie jest związany treścią złożonego wniosku i bierze po uwagę także wyroki, niepowołane we wniosku, a znane Sądowi z urzędu (podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach 24.04.2007 r., II AKa 52/07, LEX 330999).

Mając powyższe na uwadze, po analizie wymienionych wyżej wyroków Sąd uznał, iż
w niniejszej sprawie istnieją przesłanki do połączenia kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami: Sądu Rejonowego w Wołominie II Wydział Karny z dnia 10 kwietnia 2009 r., sygn. akt II K 162/08 (pkt 1.) oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 07 listopada 2013 r., sygn. akt IV K 32/10 (pkt 3.).

Zauważyć bowiem należy, iż M. M. przestępstwa przypisane mu w ww. wyrokach, popełniał odpowiednio: w dniu 18 marca 2008 r. (sprawa o sygn. akt II K 162/08) oraz w okresie od bliżej nieustalonego miesiąca 2006 r. do dnia 31 stycznia 2008 (sprawa o sygn. akt IV K 32/10), zaś pierwszy nieprawomocny wyrok, tj. wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie II Wydział Karny, wydany w sprawie o sygn. akt II K 162/08 zapadł w dniu 10 kwietnia 2009 r.

Należy przy tym wskazać, że o ile w sprawach wymienionych w pkt 1. i 3., skazanemu wymierzone zostały kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, Sąd wymierzając karę łączną uprawniony był do wymierzenia kary bezwzględnej pozbawienia wolności. Stwierdzić bowiem należy, iż w odniesieniu do ww. kar jednostkowych zapadły następnie postanowienia o zarządzeniu ich wykonania (odpowiednio: postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 17 czerwca 2011 r., sygn. akt IV Ko 1366/10 oraz postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 07 września 2015r., sygn. akt IV Ko 1643/15). Stosownie zaś do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2009 r., sygn. akt IV KK 273/08 (Biul. PK 2009/3/28), kary takie w toku postępowania o wydanie wyroku łącznego należy postrzegać jako kary bezwzględne pozbawienia wolności.

Brak było natomiast przesłanek do objęcia węzłem kary łącznej, kary pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 11 marca 2013 r., w sprawie o sygn. akt IV K 178/12 (pkt 2.). Czynu przypisanego skazanemu tym wyrokiem, ww. dopuścił się w dniu 19 listopada 2011 r., a zatem już po wydaniu rozstrzygnięcia zapadłego w sprawie o sygn. akt II K 162/08.

W aspekcie wysokości kary łącznej orzekanej wyrokiem łącznym, Sąd upraw­niony był do wymierzenia skazanemu kary pozbawienia wolności w granicach od 1 roku i 4 miesięcy (jest to minimum wyznaczone przez najsurowszą karę jednostkową) do 3 lat i 4 miesięcy (suma wszystkich kar). Zgodnie bowiem z art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (zasada absorpcji) do ich sumy (zasada kumulacji). Z przepisu tego wynika jednocześnie, że Sąd może zastosować także zasadę asperacji.

Rozważając, która z zasad powinna być zastosowana wobec skazanego, Sąd kierował się m. in. poglądami wyrażonymi w orzecznictwie Sądu Najwyższego. W jednym z orzeczeń Sąd Najwyższy stwierdził, że: „wydając wyrok łączny Sąd orzekający powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto powinien rozważyć, czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej” (wyrok SN z dnia 25.10.1983 r., IV KR 213/83 OSNKW 1984, z. 5-6 poz. 65). Stosownie zaś do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12.09.1985r., II KR 245/85, istotne kryterium mające wpływ na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym stanowi zachowanie się oskarżonego w zakładzie karnym albo w środowisku, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami (OSNKW 1986/5-6/39). Przy orzekaniu kary łącznej w niniejszej sprawie Sąd miał jednakże na uwadze i to zapatrywanie, zgodnie z którym „zawarte w art. 85 k.k. sformułowanie - "Sąd orzeka karę łączną biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa" przesądza o tym, że granice kary łącznej w każdym przypadku wyznaczają odpowiednio - najsurowsza kara jednostkowa oraz suma kar jednostkowych, wymierzonych za zbiegające się przestępstwa” (wyrok SN z dnia 21.10.2008 r., III KK 276/08, Lex nr 465880).

Przy wymiarze kary łącznej Sąd rozważył stopień związku podmiotowo – przedmiotowego pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary podlegające łączeniu. Przestępstwa objęte wyrokami wskazanymi w pkt 1. i 3. skierowane zostały przeciwko zbliżonym rodzajowo dobrom prawnym. Jakkolwiek bowiem, czyn z art. 280 § 1 k.k. stanowi przestępstwo przeciwko mieniu, zaś czyn z art. 207 § 1 k.k. wymierzony jest w dobra prawne takie jak ochrona rodziny i opieka, to jednak sposób ich popełnienia przez skazanego nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż M. M. godził również we wspólne dla tych występków dobra prawne, takie jak życie, zdrowie i nietykalność cielesna człowieka. Skazany dopuścił się przypisanych mu czynów w stosunkowo bliskim, bo około dwumiesięcznym odstępie czasowym. Działał przy tym na szkodę różnych podmiotów, a zatem brak jest pomiędzy nimi tożsamości osoby pokrzywdzonego. Inne były miejsca popełnienia poszczególnych przestępstw, podobnie jak i motywy jego działania. Z uwagi na powyższe okoliczności stwierdzić należy, iż związek podmiotowo – przedmiotowy, zachodzący pomiędzy ww. czynami nie jest na tyle ścisły, aby uzasadniał wymierzenie kary łącznej na zasadzie kumulacji. Przemawia jednak za przyjęciem zasady częściowej absorpcji.

Przy wymiarze kary łącznej Sąd miał również na względzie dotychczasowy sposób życia M. M.. Skazany był jak dotąd trzykrotnie karany, za przestępstwa charakteryzujące się znacznym stopniem ich społecznej szkodliwości, za które były już wymierzane wobec niego kary pozbawienia wolności, w tym jedna kara o charakterze bezwzględnym. Taka z kolei okoliczność świadczy w ocenie Sądu o braku rzeczywistej refleksji skazanego nad własnym postępowaniem, pomimo bowiem uprzednich skazań, ww. w dalszym ciągu wchodził w konflikt z prawem. Wszystkie powyższe okoliczności dotyczące (...) świadczą zdaniem Sądu o niepoprawności zachowania skazanego, w konsekwencji również przemawiają przeciw stosowaniu przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji, a skłaniają ku orzeczeniu tej kary na zasadzie asperacji.

Wymierzając skazanemu karę łączną Sąd uwzględnił także treść dotyczącej go opinii Zakładu Karnego w K. z dnia 27 lipca 2017 r. Z opinii tej wynika, że zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej oceniane jest jako dobre. Skazany karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym, nie sprawia trudności wychowawczych, wobec przełożonych prezentuje postawę regulaminową, a w środowisku współosadzonych układa zgodne relacje. W stopniu właściwym przestrzega porządku i dyscypliny, wywiązuje się z obowiązków zawartych w regulaminie organizacyjno – porządkowym. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej, nie przejawia zachowań agresywnych, ani nie był uczestnikiem zdarzeń nadzwyczajnych, uzasadniających stosowanie wobec niego środków przymusu bezpośredniego. Trzykrotnie nagradzany był regulaminowo, ani razu nie był zaś karany dyscyplinarnie. W trakcie pobytu w izolacji penitencjarnej, skazany wobec popełnionych czynów prezentuje krytyczny stosunek. Z uwagi na stan zdrowia i zalecenia lekarskie osadzony jest w izbie chorych i pozostaje bez zatrudnienia W czasie wolnym ogląda telewizję, słucha audycji radiowych i rozmawia ze współosadzonymi. Kontakt zewnętrzny w drodze rozmów telefonicznych oraz w formie korespondencji listownej utrzymuje z konkubiną, ojcem oraz znajomymi. W świetle powyższego można stwierdzić, iż prognoza penitencjarna na obecnym etapie odbywania kary jest w stosunku do skazanego umiarkowanie pozytywna, co – raz jeszcze – przemawia za orzeczeniem wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności na zasadzie asperacji.

Reasumując wszystkie podniesione powyżej okoliczności Sąd uznał, iż wymierzona kara łączna 3 lat pozbawienia wolności będzie karą adekwatną do całościowego zachowania skazanego, skłoni go też do poczynienia rzeczywistej refleksji nad własnym postępowaniem, uświadomi mu nieopłacalność wchodzenia w konflikty z prawem. Kara taka będzie też zdaniem Sądu karą sprawiedliwą w odczuciu społecznym, spełni swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie Sądu kara łączna pozbawienia wolności wymierzona na zasadzie absorpcji, nie spełniłaby swoich funkcji w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej, a przede wszystkim nie byłaby sprawiedliwa w odczuciu społecznym. Należy zauważyć, iż sądy orzekające w poszczególnych sprawach, w których M. M. został skazany, dostosowały wymiar kary nie tylko do celów prewencyjnych, ale także do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów. Sąd wydający obecnie wyrok łączny nie jest uprawniony do ponownego rozważania tych okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kar w osądzonych sprawach.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu ze sprawy o sygn. akt II K 162/08 okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 18 marca 2008 r. do dnia 10 lipca 2008r. oraz okres odbywania kary od dnia 23 listopada 2011 r. do dnia 01 sierpnia 2013 r.

Na podstawie art. 572 kpk sąd umorzył postępowanie w zakresie wydania wyroku łącznego co do kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 11 marca 2013 r., sygn. akt IV K 178/12 z uwagi na brak przesłanej do objęcia jej węzłem kary łacznej.

O kosztach wynagrodzenia obrońcy Sąd rozstrzygnął na podstawie § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r. i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. H. kwotę 147,60 zł - zawierającą należny podatek VAT - tytułem wynagrodzenia za pełnioną z urzędu obronę skazanego.

Biorąc zaś pod uwagę fakt, iż skazany M. M. odbywa obecnie karę pozbawienia wolności, Sąd zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.