Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Poznań, dnia 27 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSO Zofia Lehmann

Protokolant:Starszy sekretarz sądowy Elżbieta Witaszczyk

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2017 r. w Poznaniu na rozprawie sprawy z powództwa

B. K., zam. ul. (...), (...)-(...) S.

przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P., ul. (...), (...)-(...) P.

- roszczenia wzajemne między właścicielem a samoistnym posiadaczem rzeczy (art. 229 kc)

I.  Zasadza od pozwanego na rzecz powoda następujące kwoty:

a.  w wysokości 18.568,-zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 lutego 2014 roku , a od dnia 1 stycznia 2016 roku za opóźnienie – do dnia zapłaty;

b.  w wysokości 24.766,-zł ustawowymi odsetkami od dnia 20 lutego 2014 roku, a od dnia 1 stycznia 2016 roku za opóźnienie - do dnia zapłaty z tym, że co do kwoty 17.250,-zł poczynając od 27 września 2016 roku.

I.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

II.  Koszty niniejszego postepowania rozdziela proporcjonalnie między stronami obciążając nimi powoda w 3/10 częściach, a pozwanego w 7/10 częściach i w związku z tym:

a.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.030,-zł z tytułu zwrotu części uiszczonej przez niego opłaty sądowej, kwotę 3.034,33,-zł z tytułu zwrotu części wydatków poniesionych przez niego na przeprowadzone w tej sprawie dowody z opinii biegłych oraz kwotę 2.520,-zł z tytułu zwrotu części poniesionego przez niego kosztu jego procesowego zastępstwa;

b.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.080,-zł z tytułu zwrotu części poniesionego przez niego kosztu jego procesowego zastępstwa.

SSO Zofia Lehmann

Sygn. akt XII C 1953/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 3 czerwca 2013 roku złożonym w S. (...)w P. w dacie 21 sierpnia 2013 roku, działający przez pełnomocnika procesowego w osobie adwokata, powód B. K. skierował p-ko pozwanemu E. O. (1) spółce z oo z/s w P. żądania:

-zasądzenia od niego na jego rzecz kwoty 58.000, - zł tytułem wynagrodzenia za korzystanie przez niego od kwietnia 2007 roku do grudnia 2012 roku z nieruchomości położonej w S. , obręb Z., przy ul. (...) (posesja o numerze (...)),

-przysądzenia od niego na jego rzecz zwrotu kosztów niniejszego postepowania – wg norm przepisanych lub spisu sporządzonego zgodnie z art. 109 k.p.c.

Nadto – zgłosił wniosek o zwolnienie go od ponoszenia kosztów sądowych tej sprawy w całości z racji niemożności ich pokrycia bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla niego i jego rodziny.

Na tego poparcie podał:

-iż od dnia 8 grudnia 2008 roku dysponuje prawem własności do ww nieruchomości,

-iż usytuowany jest na niej transformator i inne urządzenia służące do przesyłania energii elektrycznej należące do pozwanego korzystającego z niej w ten sposób m.in. od cyt. daty do chwili złożenia pozwu inicjującego ten proces,

-iż na tym tle wnioskiem z dnia 8 maja 2007 roku złożonym w ww sądzie rejonowym zawezwał go do próby ugodowej, w wyniku której nie doszło do zawarcia ugody,

-przedstawił swoją interpretację prawną zgłoszonego wobec niego roszczenia,

-zastrzegł sobie prawo do jego rozszerzenia (k. 2 – 4 akt).

Zarządzeniem wydanym w tej sprawie w dniu 16 września 2013 roku powyższy wniosek powoda podległ zwróceniu (k. 5 akt).

Z kolei zarządzeniem z dnia 20 listopada 2013 roku wobec nie uiszczenia przez niego opłaty sądowej – pozew jego został zwrócony (k. 9 akt).

Po uzupełnieniu przez niego tego braku sprawa ta została wpisania na nowo (k. 14 akt).

W reakcji na powyższe pozwany E. O. (1) spółka z oo z/s w P. , działający przez pełnomocnika procesowego w osobie radcy prawnego, w odpowiedzi na pozew z dnia 5 marca 2014 roku, która do ww S. (...) w P. wpłynęła w dniu 7 marca 2014 roku – wniósł:

-o oddalenie powództwa powoda w całości,

-o obciążenie go kosztami tego postępowania na podstawie art. 520 par. 2 k.p.c.,

-o zasądzenie od niego na jego rzecz zwrotu kosztów niniejszego postepowania, w tym kosztu jego procesowego zastępstwa – wg norm przepisanych;

nadto:

-o przeprowadzenie rozprawy także pod nieobecność jego lub jego pełnomocnika;

nadto:

-zgłosił szereg wniosków dowodowych – w związku z podanymi przez niego tezami.

W prezentacji tego stanowiska powołał on argumenty:

-iż powód nie wykazał swojego prawa własności do spornej nieruchomości oraz położenia i przebiegu wskazywanych przez niego urządzeń,

-powołał się na zarzut przedawnienia jego roszczenia,

z ostrożności procesowej:

-powołując się na swoje przypuszczenie, o której działce w swoim pozwie mówi – iż nie znajdują się w jej obszarze słupy ani stacja transformatorowa; a jedynie przebiega przez nią linia niskiego napięcia łącząca się z linią średniego napięcia relacji K. – S. wykorzystywane przez niego i jego poprzednika prawnego od momentu jej wybudowania,

-że posiada do tego tytuł prawny, co wytrąca zasadność jego żądania,

-powołał się na zasiedzenie służebności przesyłu/prawo służebności przesyłu szeroko opisując tego przesłanki,

-odniósł się do wskazywanej w pozwie przez powoda opinii opracowanej przez biegłego,

-podkreślił posiadanie przez niego dobrej wiary w zakresie dysponowania częścią spornej nieruchomości,

-zakwestionował wysokość domaganego się przez niego wynagrodzenia związanego z podanymi okolicznościami,

-powołał się na zasady współżycia społecznego (k. 22 – 30 akt).

Na rozprawie wyznaczonej w tej sprawie w dniu 18 marca 2014 roku powód podtrzymał swoje stanowisko (k. 88 - 89 akt).

W procesowym piśmie z dnia 17 grudnia 2014 roku, które doS. (...) w P. wpłynęło w dacie 18 grudnia 2014 roku pozwany cofnął zgłoszony przez niego w tej sprawie zarzut zasiedzenia i związane z tym dowodowe wnioski – podtrzymując swoje stanowisko w pozostałym zakresie z wyeksponowaniem w pierwszej kolejności podniesionego przez niego zarzutu przedawnienia roszczenia powoda (k. 178 akt).

Postanowieniem wydanym w tym postępowaniu w dniu 4 maja 2015 roku – w oparciu o regulację zawartą w normie art. 177 par. 1 pkt. 6 k.p.c. – podległo ono zawieszeniu (k. 205 akt); z kolei postanowieniem pochodzącym z daty 12 sierpnia 2015 roku zostało podjęte (k. 222 akt).

W drodze postanowienia wydanego w tym procesie w dacie 9 września 2015 roku ww Sąd stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i funkcjonalną do rozpoznawania tej sprawy – przekazując ją do S. (...) w P., IX Wydziału Cywilnego (k. 230 – 235 akt).

W procesowym piśmie z dnia 17 maja 2016 roku, które do S. (...) w P. wpłynęło w dniu 19 maja 2016 roku powód sprecyzował i rozszerzył swoje stanowisko w tym procesie wnosząc o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty wynikającej z pozwu wszczynającego go wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia następnego po doręczeniu mu go do dnia zapłaty (k. 298 akt).

W kolejnym swoim piśmie procesowym z 12 września 2016 roku – niezależnie od zawartych w nich uwag do opinii opracowanej w przebiegu tego postepowania przez biegłego sądowego – zmodyfikował on żądanie pozwu w ten sposób, że wniósł o zasadzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty z niego wynikającej wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, przy czym co do kwoty 17.250, - zł liczonymi od dnia doręczenia mu tego pisma (k. 361 – 365 akt).

Na rozprawie w dacie 19 października 2016 roku powód oświadczył, że rozszerza swoje żądanie (jak w ww piśmie procesowym) o kwotę 17.250,- zł (k. 389 akt) z podanego przez niego tytułu; tyle, że za dalszy okres tj. od stycznia 2013 roku do grudnia 2016 roku. W związku z tym postanowieniem pochodzącym z tego dnia ww Sąd uznał swoja niewłaściwość rzeczową przekazując niniejszą sprawę do rozpoznania S. O.w P. – jako właściwemu rzeczowo i miejscowo (k. 391 akt).

Z kolei na rozprawie w dniu 16 maja 2017 roku ostatecznie sprecyzował swoje stanowisko domagając się zasądzenia od pozwanego na jego rzecz z tego tytułu – za okres od kwietnia 2007 roku do grudnia 2016 roku kwoty 43.334,- zł.

W procesowych pismach :

-powód z dnia 18 marca 2014 roku, które do S. (...) w P. wpłynęło w dniu 24 marca 2014 roku (k. 98-103 akt), z dnia 19 marca 2014 roku, które do tegoż Sądu wpłynęło w dniu 31 marca 2014 roku (k. 128 – 129 akt), z dnia 28 maja 2014 roku, które do tegoż Sądu wpłynęło w dniu 29 maja 2014 roku (k. 150 – 151 akt), z dnia 2 marca 2016 roku, które do ww Sądu wpłynęło następnego dnia (k. 269 – 270 akt)

-pozwany z dnia 27 września 2016 roku, które do S. (...) w P. wpłynęło w dniu 29 września 2016 roku (k. 375 – 377 akt)

strony prezentowały swoje stanowiska; zgłaszały wnioski dowodowe; ustosunkowywały się do twierdzeń przeciwnika.

Na rozprawach w dniach 27 maja 2014 roku (k. 146 akt), 19 grudnia 2014 roku (k. 180 – 181 akt), 4 marca 2016 roku (k. 271 – 274 akt), 19 października 2016 roku (k. 389 – 390 akt), 11 stycznia 2017 roku (k. 434 akt), 16 maja 2017 roku (k. 519 akt) strony podtrzymywały swoje stanowiska.

Ustalenia stanu faktycznego:

A. Nieruchomość związana z niniejszym postępowaniem usytuowana jest w województwie (...) , powiecie (...) , w miejscowości Z. ; gminie S. ; przy ulicy (...) (posesja o numerze (...)) stanowiąc działkę o ewidencyjnym numerze (...); o powierzchni 0.21.62 ha; o oznaczeniu jako grunty orne, droga i tereny niezabudowane - objęta jest ona księgą wieczystą prowadzoną dla niej przez S. R.w S. o numerze (...) (k. 104 – 107 akt).

-W dniu 20 listopada 2006 roku doszło do zawarcie odnośnie niej umowy sprzedaży – sprzedającym był J. P. reprezentowany w tym momencie przez jego ojca A. P. ; umowa ta stwierdzona została aktem notarialnym z tego dnia o oznaczeniu Numer Repertorium A.13082/2006 sporządzonym przez notariusza M. R. w prowadzonej przez nią Kancelarii Notarialnej w P.. Została ona jednak uzależniona od warunku, iż ówczesna Agencja Nieruchomości Rolnych w myśl normy art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 roku o kształtowaniu ustroju rolnego – nie skorzysta wobec niej z prawa pierwokupu

-Tak się nie stało – i w dniu 8 grudnia 2006 roku – ww sprzedający także reprezentowany przez ojca A. P. przeniósł na rzecz powoda prawo jej własności w drodze umowy zawartej między nimi w tej dacie, a stwierdzonej aktem notarialnym sporządzonym wówczas przez cyt. notariusza w prowadzonej przez nią Kancelarii Notarialnej w P. o oznaczeniu Numer repertorium (...) (k. 109 – 114 akt; niesporne). Prawdą jest, że z treści jego par. 2 wynika, iż powód… przyjmuje je…w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą P.P.H.U. (...) z/s w …..S., i że nie zawarł umowy majątkowej małżeńskiej…(k. 109 – 122 akt). Prawdą jest też, że w dniu 18 grudnia 2006 roku strony zawarły – na czas nieokreślony - umowę dotyczącą… sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług przesyłowych… (k. 115 – 116, 122 akt).

B. Dla nieruchomości tej – w czasie dotyczącym niniejszego sporu – nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów go dotyczących w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy O. zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej w O. o numerze (...) z dnia 2 września 2009 roku znalazła się ona wśród terenów przeznaczonych na rozwój przestrzenny jednostek osadniczych z uwzględnieniem przewidzianych nim ograniczeń. W jej obszarze znajduje się tzw. słupowa trafostacja oraz podziemne kable niskiego napięcia (opinia b.s. w dziedzinie nieruchomości; niesporne, zeznania powoda)

C. Powód od 2 maja 1989 roku prowadzi działalność gospodarczą pod firmą P. P.H.U. (...) związaną z produkcją pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych – miejscem jej wykonywania są nieruchomości położone w S. przy ul. (...) i przy ul. (...) (ale nie ww – tylko oznaczona numerem 6) oraz położona w L. przy ul. (...); zarejestrowana jest ona w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej. W nieruchomości związanej z przedmiotem tej sprawy znajduje się tylko budynek o charakterze warsztatowym; w którym przechowuje on materiały do niej – żadnych jednak czynności z nią związanych w niej nie wykonuje; nieruchomość ta jest ogrodzona i zamykania; w razie potrzeby skorzystania z niej pozwany zwraca się do niego (k. 53 akt; zeznania powoda).

D. Jak wskazano w wyższej partii tego uzasadnienia powód dysponuje do niej prawem własności od dnia 8 grudnia 2006 roku – do tego czasu w oparciu o ugodę zawartą przez pozwanego z ww J. P. przed Sądem Okręgowym w Poznaniu w dacie…………..w sprawie o sygn. akt XIIC 2445/2002 pozwany za korzystanie z niej łożył na jego rzecz umówione przez nich na kwotę po 1.000,- zł miesięcznie wynagrodzenie z tego tytułu; czego zaprzestał w stosunku do niego (załączone akta). W sytuacji tej:

-wnioskiem z dnia 27 kwietnia 2007 roku wniesionym do S. (...)w P. zawezwał on go do próby ugodowej w sprawie o sygn. akt II Co 114/07 w zakresie kwoty 18.000,- zł (załączone akta; zeznania powoda);

-takim samym wnioskiem z dnia 12 kwietnia 2010 roku złożonym w tym samym sądzie w sprawie o sygn. akt I Co 185/10 ponownie zawezwał go do próby ugodowej (załączone akta; zeznania powoda );

-wnioskiem z dnia 24 września 2010 roku skierowanym do tego samego sądu w sprawie o sygn. akt I Ns 1317/10 – przy udziale pozwanego - wniósł o ustanowienie służebności gruntowej (załączone akta; zeznania powoda);

Żadna z nich nie zakończyła się dla niego pomyślnie (zeznania powoda).

E. Pozwany zarejestrowany jest w Krajowym Rejestrze Sądowym – rejestrze przedsiębiorców za numerem (...) ; jak wynika z jego Działu (...) rubryki 1 jego działalność wiąże się m.in. z dystrybucją energii elektrycznej (k. 56 – 85 akt).

Naprowadzony stan faktyczny znalazł oparcie w treści:

-dokumentów z 32 – 52, 104 - 106 (odpisy ksiąg wieczystych), 53 (odpis z CEiIoDG RP), 56 – 57 (odpis z Krajowego Rejestru Sądowego), 58 – 66 (dokumenty dotyczące powstania pozwanego), 67 – 85 (dokumentacja dotycząca powstania spornych urządzeń),107 – 108 (dokumenty dotyczące spornej nieruchomości), 109 – 114 (odpis aktu notarialnego, 115 – 116 (umowa),

-opinii opracowanej w niniejszej sprawie przez biegłą sądową z dziedziny nieruchomości E. B. z k. 311 – 355, 411 – 415, 450 - 485, 512 – 513,

-zeznań powoda z k. 271 m- 272 akt.

Analiza i ocena zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego:

W jego skład weszły dokumenty i to zarówno o charakterze urzędowym, jak i o charakterze prywatnym; opinia z dziedziny nieruchomości oraz zeznania stron ograniczone do zeznań powoda.

A. W myśl normy art. 244 k.p.c …. dokumenty urzędowe sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone…( par. 1), co odpowiednio stosuje się do … innych pochodzących od organów działających w zakresie zleconych im przez ustawę spraw z dziedziny administracji publicznej…( par. 2) - w niniejszej sprawie warunki te spełniły orzeczenia administracyjne, orzeczenia sądowe; odpis z Krajowego Rejestru Sądowego; odpisy ksiąg wieczystych oraz aktów notarialnych. Z treści normy art. 245 k.p.c. – natomiast odczytać można, iż… dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła zawarte w nim oświadczenie… - zaliczono do nich w tym postępowaniu pozostałe ww.

-Warunki zaprzeczenia ich prawdziwości zredagowane zostały odpowiednio w normach art. 252 k.p.c. i art. 253 k.p.c. – żadna ze stron z udziałem możliwości z art. 232 k.p.c. inicjatywy takiej nie podjęła; brak było też przesłanek ku temu, by zrobić to z urzędu.

B. W szeregu spraw powstaje konieczność skorzystania z – nie posiadanych przez sąd – wiadomości specjalnych; sytuację taką w treści normy art. 278 par. 1 k.p.c. w związku z art. 232 k.p.c. przewidział ustawodawca. Taka powstała i w przebiegu niniejszego postępowania koncentrując się na dziedzinie nieruchomości – dlatego też wniosek zgłoszony przez powoda o przeprowadzenie takiego dowodu został uwzględniony.

Do celu tego zaangażowano biegłą sądową o tej specjalności–E. B. Opracowana przez nią w tej sprawie opinia w sensie źródłowym znalazła wsparcie w lekturze przedstawionych jej akt; ale i przeprowadzonych przez nią z udziałem stron oględzinach omawianej nieruchomości – pokreślenia przy tym wymagało, że odnośnie niej opracowania takie już wykonywała, co pozwoliło jej na porównania jej stanu z różnych okresów; w tym obserwację ewentualnych zmian na niej powstałych; poczynionych nakładów. Okazała się ona przydatną dla potrzeb rozstrzygnięcia sporu stron – i to z następującą argumentacją:

-Sporządzona została ona przede wszystkim czytelnie; wyprowadzone i przedstawione w niej wnioski poprzedzone zostały zrozumiałą prezentacją przesłanek do nich prowadzących; przy czym tak samo odnieść należało się do pojęć, procesów mieszczących się w granicach cyt. wiadomości specjalnych przez nią posiadanych; a nie posiadanych przez sąd. Odpowiadała ona narzuconej jej tezie; udzieliła odpowiedzi na postawione przed nią pytania – przy czym ich logika i uzasadnienie nie budziły zastrzeżeń; podane zostały w sposób przekonujący. Akcentacji wymagało też to, że ww w ani jednym momencie nie wkroczyła na grunt kompetencji organu uprawnionego do jego rozstrzygnięcia.

- Jej uzupełnienie w trybie art. 286 k.p.c. wiązało się z pewnymi niejasnościami i wątpliwościami nakierowanymi na jej treść przez strony – w reakcji na to bliżej sprecyzowała i wyjaśniła ona zaprezentowane w niej konkluzje; nastąpiło to w tak jasny sposób, że nie pojawiły się już w toku niniejszego postępowania w stosunku do niej dalsze zastrzeżenia. Akcentacji wymagała w szczególności przedstawiona przez nią motywacja zastosowania przy jej obliczeniach współczynnika K na poziomie 0.25 dotyczącego ingerencji w sporną nieruchomość – sens i zasadność tego była na tyle rozsądna, że jej pogląd w tym aspekcie należało w pełni podzielić.

-Poza granicami zastrzeżeń pozostawały także jej kompetencje – jest ona wieloletnim biegłym sądowym o bogatym doświadczeniu w jej dziedzinie. Trzeba też zauważyć, że specyfika takiego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii podlega kontroli sądu, nie posiadającego wiadomości specjalnych, i to w istocie z punktu widzenia jej zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej - takie kryteria są wystarczające dla uznania pozytywnego stosunku do niej (por. wyrok SN z 7 kwietnia 2005 roku, II CK 572/04; LEX nr 151650). Skoro, więc, opracowana, jak zaznaczono. odpowiada postawionej jej tezie; jest zupełna, jasna i przekonywująca – to nie rodzi się ewentualna potrzeba prowadzenia dowodu z kolejnej (por. wyrok SN z 21 listopada 1974 roku, II CR 638/74, OSP 1975/5/108; postanowienie SN z 3 września 2008 roku, I UK 91/08; LEX nr 785520).

C. Dowód z przesłuchania stron ograniczony został w przebiegu tego procesu do przesłuchania powoda – zeznania jego w pełni należało obdarzyć zaufaniem. Przedstawił, on, bowiem okoliczności towarzyszące nabyciu przez niego spornej nieruchomości; próby porozumienia się przez niego z pozwanym na rozważanym tle; sposób korzystania z niej przez niego – każdy element jego twierdzeń znajdował oparcie w pozostałym zgromadzonym w tej sprawie materiale dowodowym; w szczególności w niekwestionowanych w jej trakcie dokumentach. Pozwany zasadniczo też ich nie negował – nie przedstawiając co do nich jakiegokolwiek kontrargumentu; brak było więc podstaw do ich dyskredytacji.

Zważeniu podległo, co następuje:

Powództwo powoda co do zasady zasługiwało na uwzględnienie, a co do wysokości w znaczącej części. Tezę taką należało uznać za udowodnioną w świetle w/naprowadzonego i w/zanalizowanego stanu faktycznego; przedstawionych unormowań prawnych i opisanego rozumowania.

A. W myśl treści przepisu art. 305 (1) k.c …. nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy…którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49k.c . prawem polegającym na tym, że …może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej zgodnie z ich przeznaczeniem…- norma ta ustanawia tzw. służebność przesyłu; przy czym chodzi tu także o wariant wiążący się z ich budową przez niego bez jej ustanowienia przed rozpoczęciem takiej inwestycji.

-Z kolei w normie art. 305 (2) par 1 i par 2 k.c. ustawodawca wyposaża zarówno przedsiębiorcę, jak i właściciela danej nieruchomości w roszczenie o ustanowienie jej. Jest to w zasadzie konieczne, gdy przesyłowe urządzenia znajdują się na cudzym gruncie, a ich eksploatacja, utrzymanie, konserwacja, remonty wymagają wkroczenia na niego – tym samym zachodzi potrzeba obciążenia jego właściciela obowiązkiem znoszenia tego. Jednocześnie przepis ten przyznaje mu roszczenie o wynagrodzenie z tego tytułu stosując klauzulę odpowiedniości – brak jest więc precyzji tego przesłanek; co nakazuje odniesienie się w tym aspekcie do konkretnych okoliczności. Niewątpliwie kryteria te winny brać pod uwagę zakres ograniczeń własności obciążonej nieruchomości, jak i uciążliwości dla jego właściciela; w tym rodzaj, rozmiar, położenie, właściwości i sposób ich eksploatacji; ale i jej rodzaj, jej przeznaczenie i jej powierzchnię.

-W redakcji art. 305 (4) k.c ustawodawca odsyła do dopełniania regulacji prawnej poprzez odpowiednie sięganie do przepisów z dziedziny służebności gruntowych; do tych – zaś – po myśli art. 352 k.c. stosuje się… odpowiednio przepisy o posiadaniu rzeczy…, co wyklucza posługiwanie się przesłankami wynikającymi z unormowań art. 230 k.c. i z jego mocy z art. 224 par. 2 k.c. oraz art. 225 k.c.

B. Przełożenie tych uwag na realia rozpatrywane w niniejszej sprawie spowodowało, że nie można było stracić z pola widzenia faktu; że usytuowanie na nieruchomości powoda ww urządzeń uniemożliwia mu korzystanie z niej w sposób przewidziany wskazanym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy O., naraża go na konieczność ingerencji w nią ze strony pozwanego, choćby przy w/opisanych czynnościach – i w znaczący sposób wkracza w jego uprawnienia właścicielskie. Dlatego też wynagrodzenie należne mu z tego tytułu musi uwzględniać te kwalifikacje – uznanie przydatności dla potrzeb rozstrzygnięcie tego sporu ww opinii w dużej mierze znalazło oparcie w uwzględnieniu przez jej autorkę tych okoliczności.

-Za zasadne ocenić należało orzeczoną na jego rzecz od pozwanego z tego tytułu kwotę mająca źródło w rozliczeniu wspartym na ww opinii:

a. za okres od kwietnia 2007 roku do dnia 6 lutego 2011 roku i od dnia 7 lutego 2011 roku do dnia 31 grudnia 2011 roku – w wysokości 24.766,- zł (k. 34 opinii)

b. za okres od 1 stycznia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2016 roku – w wysokości 18.568,- zł (k. 27 opinii)

O odsetkach ustawowych od w/w kwot orzeczono w oparciu o treść przepisów art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 455 k.c. jako o odsetkach za opóźnienie. W myśl drugiego z nich regułą jest, że dłużnik pozostaje z zapłatą świadczenia bezterminowego w zwłoce na zasadach ogólnych, tj. od momentu wezwania go przez uprawnionego do jego spełnienia, a więc w niniejszej sprawie przynajmniej od doręczenia mu pozwu wszczynającego ją. Od tego, więc, momentu wierzyciel ma prawo żądać odsetek ustawowych za opóźnienie na zasadzie art. 481 § 1 k.c. Nie można było też z pola uwagi stracić tego, że powód wielokrotnie inicjował próby porozumienia się z pozwanym na tym tle poprzez zawezwania go do prób ugodowych; kreację ustanowienia stosownej służebności - już wtedy miał on, więc, świadomość tego, że jest on zainteresowany dochodzeniem swych roszczeń. Dlatego też datę początkową ich płatności ustalono zgodnie z jego żądaniem na dzień 20 lutego 2014 roku oraz 27 września 2016 roku (rozszerzenie żądania) przy czym od dnia 1 stycznia 2016 roku w związku z wejściem w życie ustawy nowelizującej ich wysokość wg nowego brzmienie art. 481 § 1 k.c.

B. Pierwotne roszczenie powoda opiewało na kwotę 58.000,- zł – ostatecznie domagał się on od pozwanego kwoty 43.334,- zł, przyjąć tym samym należało, że zgodnie z art. 203 par. 1 k.p.c. w części je cofnął – w tym, więc, zakresie podległo ono oddaleniu.

C. W zaprezentowanej linii obrony przed roszczeniem powoda najdalej idącym zarzutem pozwanego był zarzut przedawnienia jego roszczenia ze wskazaniem na tego podstawę w normie art. 118 k.c. mówiącego m.in. o ogólnym terminie przedawnienia roszczeń majątkowych tj. 10 letnim; ale i eksponowanym przez niego terminie 3 lat co do roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Poglądu tego nie można było podzielić – skoro roszczenie powoda miało swoje źródło wyłącznie w dysponowanym przez niego prawem własności spornej nieruchomości; w żadnym momencie nie można było uznać, by w relacji z pozwanym stojącej u stóp tego sporu występował on jako przedsiębiorca. Fakt prowadzenia przez niego działalności gospodarczej w żaden sposób nie jest równoznaczny z tym, by taki status miał w każdej podejmowanej przez niego czynności prawnej. Nadto ma on rację; gdy powołuje się na podejmowanie przez niego czynności przewidzianych art. 123 par. 1 pkt. 1 k.c. w postaci inicjowania przez niego w/opisanych postępowań przed sądem.

(punkt I i II wydanego w tej sprawie wyroku)

Koszty niniejszego postępowania:

1. W ich skład weszły: opłata sądowa ( 2.900,- zł); wydatki poniesione na przeprowadzane w tej sprawie dowody z opinii biegłych ( 4.334,77,- zł) oraz koszt procesowego zastępstwa stron ( 3.600,- zł).

2. Stosownie do wyniku tego sporu rozdzielono je miedzy stronami obciążając nimi pozwanego w 7/10 częściach, a powoda w 3/10 częściach – prawnym wsparciem rozstrzygnięcia o nich były unormowania art. 108 par. 1 k.p.c.. art. 98 par. 1 i par. 3 k.p.c. , art., 100 k.p.c.; ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sadowych w sprawach cywilnych; rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

(punkt III wydanego w tej sprawie wyroku)

(-) Zofia lehmann

Z. Notować

Odpis wyroku + uzasadnienie proszę doręczyć:

-pełn. stron

Proszę przedłożyć za 14 dni od doręczenia

Pn, dnia 16 października 2017 roku Zofia lehmann

.