Pełny tekst orzeczenia

Ubezpieczony nie jest członkiem OFE. Ma ukończone tylko 2 lata szkoły górniczej, gdzie uzyskał zawód górnika, nigdy nie miał nic do czynienia z mechaniką. W 1984r. zdobył prawo jazdy na prowadzenie autobusów kat. D i E, a zaraz po wojsku w 1979 r. miał prawo jazdy kat. (...) na prowadzenie samochodów ciężarowych. Kiedy poszedł do wojska pracował w KWK (...) „ od 17.12.1975r.-25.04.1977r.- i w tym okresie poszedł w latach 1977 - 1979 do wojska. Po wojsku nie wrócił do KWK (...). Rozpoczął pracę w Przedsiębiorstwie (...) w K. - Oddziale w R.. Przedsiębiorstwo zajmowało się ogólnymi przewozami materiałów budowlanych, żwiru i piasku. Ubezpieczony pracował tam od 1.09.1979 do 12.04.1980r. Jeździł samochodem S. i Z.. W aktach osobowych z tego przedsiębiorstwa we wniosku w sprawie zatrudnienia z dn. 1.09.1979r. pracodawca wpisał kierowca samochodów S. i Z.

( dowód : zeznania ubezpieczonego k.26 , akta osobowe z Przedsiębiorstwa (...) w K. w szczególności wniosek z dn. 1.09.1979r.)

Od 2.07.1981 ubezpieczony ponownie podjął pracę w KWK (...) jako młodszy górnik pod ziemią i pracował tam do 13.06.1985. Od 14.06.1985 przeszedł do pracy na powierzchnię do oddziału urządzeń sprzętu ciężkiego. Oddział ten zajmował się. przewozem osób, transportem, pracował na zwałach węgla, zwałach kamienia. Sztygarami zmianowymi i przełożonymi ubezpieczonego na tym oddziale byli W. K. i P. M. . W oddziale tym pracowali kierowcy autobusów, kierowcy samochodów ciężarowych, mechanicy sprzętu ciężkiego. Oddział świadczył usługi transportowe, załadowcze, prace ciężkim sprzętem. Odwołujący pracował tam jako kierowca (...) który przewoził materiały niebezpieczne typu butle gazowe. A. miała ładowność powyżej 7 ton. Odwołujący do 1993r. pracował jako kierowca A. i zajmował się przewozem materiałów niebezpiecznych w pełnym wymiarze oraz pracował jako kierowca autobusu, były to czerwone autobusy przewożące 51 osób .Pracodawca nie wpisywał pracownikom w dokumentacji faktycznie wykonywanych zawodów , praktycznie wszyscy mieli wpisane stanowiska ślusarzy remontowych a odwołujący stanowisko mechanik choć na pewno nie pracował nigdy w tym charakterze, bo nie miał stosownych uprawnień.

Przedsiębiorstwo (...) w roku 1993 przejęło roboty wykonywane przez KWK (...) i wykonywało prace na zwałach kamienia, węgla, osadnika mułu. Były to prace na powierzchni na terenie kopalni (...) i od 4.05.1993 pracownicy oddziału urządzeń sprzętu ciężkiego z resztą majątku przeszli do spółki (...). Hal - R. przejął wszystkie roboty które odbywały się na tym oddziale w kopalni (...), i nadal przełożonymi odwołującego byli W. K. i P. M. .Odwołujący w H. -R.-u zaczął jeździć autobusami, był to J. -80 przewożący powyżej 15 osób. Odwołujący pracował jako kierowca tego autobusu , przewożąc pracowników na wszystkie zmiany. Pracował stale i w pełnym wymiarze czasy pracy jako kierowca autobusu, przez cały okres pracy w H.-R.-u aż do 16.01.2005r. Jedynie pod koniec pracy w H.-R.-u kiedy przedsiębiorstwo to przejęło transport wywozu kamieni , odwołujący pracował jako kierowca samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony. Przez cały okres pracy w H.-R.-u odwołujący pracował jako kierowca samochodów ciężarowych powyżej 3.5 tony oraz kierowca autobusów przewożących powyżej 15 osób.

W aktach osobowych z firmy (...) znajdują się karty zarobkowe ubezpieczonego od 4.05.1993r. z których wynika, iż odwołujący otrzymywał dodatek szkodliwy oraz znajduje się świadectwo wykonywania pracy zaliczanej do I kat. zatrudnienia z dn. 1.02.2005. Ze świadectwa tego wynika , iż odwołujący od 4.05.1993 do 16.01.2005 pracował jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton. W skierowaniach na badania profilaktyczne ubezpieczonego za każdym razem jest wydawane orzeczenie odnośnie zdolności do pracy w autobusach, samochodach do przewożenia materiałów niebezpiecznych i innych samochodów ciężarowych.

( dowód: akta osobowe z H.-R., zeznania świadków W. K. k.25 i P. M. k.25-26, zeznania ubezpieczonego k.26)

Zgromadzona w sprawie dokumentacja została sporządzona w sposób rzetelny i nie budzący wątpliwości, a zeznania świadków są spójne, wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają, dając łącznie pełny obraz przebiegu i charakteru zatrudnienia odwołującego w spornym okresie. Nadto zeznania świadków korelują z wyjaśnieniami odwołującego i zapisami w jego dokumentacji osobowej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) w powiązaniu z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.) ubezpieczonym mężczyznom urodzonym przed dniem
1 stycznia 1949r. będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przy pracach wymienionych w wykazie A, przysługuje prawo do emerytury w razie łącznego spełnienia następujących warunków:

1. osiągnięcia wieku emerytalnego 60 lat

2. posiadania wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego 25 lat, w tym

co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca
w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z kolei zgodnie z treścią art. 184 ust 1 ustawy, ubezpieczonym urodzonym po dniu
31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39
i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym
w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl ust. 2 emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Na podstawie tego przepisu, prawo do emerytury w obniżonym wieku, przysługuje ubezpieczonemu, który w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999r. spełnił warunki w zakresie posiadania ogólnego stażu pracy oraz pracy wykonywanej w warunkach szczególnych
a nie osiągnął wymaganego wieku.

Kwestie posiadania przez ubezpieczonego ponad 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz nie przystąpienia do OFE nie były sporne.

Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego (na dzień 1 stycznia 1999r.) wymaganego 15 letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem organ rentowy zaliczył do takiej pracy okres 7 lat i 10 dni.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału Sąd uznał, że ubezpieczony K. P. będąc zatrudnionym w okresie spornym w Przedsiębiorstwie (...) w K. w okresie od 1 .09.1979r. do 12 .04.1980 r. jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony , w okresie od 14.06.1989r. do 30.04.1993r. w KWK (...) jako kierowca pojazdów powyżej3,5 tony oraz kierowca autobusu oraz w firmie (...) S.A. jako kierowca autobusu od 4.05.1993r. do 16.01.2005r. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę w warunkach szczególnych na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton i kierowca autobusu o liczbie miejsc powyżej 15 , co po doliczeniu tego okresu do dotychczas uwzględnionych przez organ rentowy, pozwala na uznanie że legitymuje się on co najmniej 15 latami takiej pracy.

Zgodnie z wykazem A, dział VIII poz. 2 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, praca kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalistycznych (specjalnych) pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów jest pracą w szczególnych warunkach, uprawniającą do niższego wieku emerytalnego.

Sąd uznał, że w okresie spornym odwołujący pracował w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W tym czasie nie wykonywał innych czynności niż związane z pracą kierowcy samochodu ciężarowego i kierowcy autobusu.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków będących przełożonymi ubezpieczonego w spornym okresie w KWK (...) i H.-R. , potwierdzającym charakter pracy ubezpieczonego, uznając te dowody za spójne logiczne i wzajemnie się uzupełniające. Nadto zeznania świadków korelują z zapisami w dokumentacji osobowej ubezpieczonego i jego wyjaśnieniami, w szczególności z zapisem w świadectwie wykonywania pracy zaliczanej do I kat. zatrudnienia z dn. 1.02.2005.znajdującycm się w aktach osobowych z H. R. .Ponadto w aktach osobowych z Przedsiębiorstwa (...) znajduje się dokument potwierdzającymi przydzielenie odwołującemu (...) .

Należy podkreślić, że okres zatrudnienia może być zaliczony do pracy w warunkach szczególnych, gdy pracownik faktycznie wykonywał prace objęte wykazem prac uprawniających do wcześniejszej emerytury, pomimo że stanowisko jakie mu formalnie przypisano nie jest wymienione w wykazie. Wymieniony wyżej wykaz A nie określa bowiem stanowisk pracy, ale definiuje rodzaj prac, które są uważane za wykonywane w szczególnych warunkach. Decydujące znaczenie dla zakwalifikowania pracy jako realizowanej w szczególnych warunkach ma nie nazwa zajmowanego stanowiska, ale rodzaj, charakter i warunki pracy.

Bez znaczenia pozostaje także fakt, że odwołujący nie przedłożył za ten okres świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Fakt wykonywania takiej pracy został wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia - w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Mając na względzie powyższe Sąd uznał, że ubezpieczony legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganym 15 - letnim okresem pracy w szczególnych warunkach. Nadto Sąd uznał, że z dniem (...) kiedy to odwołujący ukończył 60 lat spełnił on wszystkie warunki uprawniające go do otrzymania prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym, z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak sentencji wyroku.

SSO Joanna Smycz

Sygn. akt IX U 447/17