Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 października 2016 r Znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23 września 2016 roku, odmówił ubezpieczonej A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż Komisja Lekarska, orzeczeniem z dnia 20 października 2016 roku, nie uznała ubezpieczonej za niezdolną do pracy. Wobec czego brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

( decyzja k. 214 akt ZUS)

Wnioskodawczyni w dniu 7 listopada 2016 roku złożyła odwołanie od w/w decyzji i wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazała, że od 2008 roku choruje na ciężką astmę oskrzelową i stan jej zdrowia nie uległ poprawie. W ostatnim czasie w październiku 2016 roku była hospitalizowana w szpitalu z uwagi na ponowne zaostrzenie stanu zdrowia pomimo stałego przyjmowania leków w postaci dużych dawek sterydów. O braku poprawy stanu zdrowia i możliwości kontrolowania napadów duszności świadczy zaświadczenie lekarskie z dnia 2.11.2016 r z poradni chorób płuc

(odwołanie – k. 2 – 4 ).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 23 listopada 2016 r Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie.

(odpowiedź na odwołanie k. 8 – 8 odwrót ).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. P. urodziła się (...).

(bezsporne)

Wnioskodawczyni ma wykształcenie zawodowe. Z zawodu jest szwaczką dzianin. Ostatnio wykonywała pracę jako fakturzystka.

(bezsporne)

Ubezpieczona posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

(bezsporne).

Wnioskodawczyni pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 28 września 2012 roku do 31 października 2016 roku.

(bezsporne)

W dniu 23 września 2016 roku ubezpieczona ponownie złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty.

(wniosek – k. 209 – 209 odwrót akt ZUS)

Po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską oraz na podstawie przeprowadzonego badania Lekarz Orzecznik ZUS, orzeczeniem z dnia 10 października 2016 roku, uznał, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Rozpoznał u wnioskodawczyni astmę oskrzelową, bez zaostrzeń wymagających hospitalizacji ostatnio, bez sterydoterapii systemowej przewlekłej, bez utrwalonych zaburzeń wentylacji płuc. Niewielki przetrwały otwór owalny, z małym spoczynkowym przeciekiem lewo – prawym, nieistotny hemodynamicznie

(orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 212 , opinia lekarska – k. 50 dokumentacji medycznej).

W dniu 10 października 2016 roku wnioskodawczyni złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

( sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 10.10.2016 r ).

Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 20 października 2016 roku, uznała ubezpieczoną za zdolną do pracy. Komisja rozpoznała u wnioskodawczyni astmę oskrzelową / (...) z okresowymi zaostrzeniami bez systematycznej sterydoterapii systemowej. Niewielki otwór owalny bez znaczenia hemodynamicznego. M. bóle głowy. Bóle stawów w wywiadzie bez upośledzenia sprawności ruchowej.

(orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 213 akt ZUS, opinia lekarska – k. 79 – 81 dokumentacji medycznej).

Powyższe orzeczenie skutkowało wydaniem decyzji odmawiającej A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

( decyzja k. 214 akt ZUS)

U wnioskodawczyni rozpoznano bóle głowy w wywiadzie. Bez jawnych objawów uszkodzenia układu nerwowego. W przeprowadzonym badaniu neurologicznym nie stwierdzono u wnioskodawczyni objawów uszkodzenia układu nerwowego. Z punktu widzenia neurologicznego brak jest podstaw do orzekania długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

/ opinia biegłego lekarza sądowego z zakresu neurologii dr. n. med. J. Z. k.26-27 /.

Z punktu widzenia pulmonologicznego rozpoznano u wnioskodawczyni astmę oskrzelową przewlekłą nieatopową o ciężkim przebiegu klinicznym. Interwencja u wnioskodawczyni Pogotowia (...) w marcu 2016 roku i jej hospitalizacja w październiku 2016 roku świadczą o bardzo nasilonych zaostrzeniach astmy, które nie uległy poprawie po stosowaniu leków wziewnych w postaci nebulizacji ( inhalacji ). U wnioskodawczyni nie nastąpiła istotna poprawa stanu zdrowia w porównaniu z okresem poprzednim. Do 31.10. 2016 roku wnioskodawczyni była częściowo niezdolna do pracy.

Wnioskodawczyni z punktu widzenia pulmonologicznego jest obecnie nadal częściowo niezdolna do wykonywania pracy zarobkowej zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami od 1 listopada 2016 roku do 31 października 2018 roku.

/ opinia pisemna biegłego lekarza sądowego z zakresu pulmonologii A. M. k. 28 – 30, opinia pisemna uzupełniająca biegłego lekarza sądowego z zakresu pulmonologii A. M. k. 40/.

A. P. w ostatnich latach wymagała pilnej hospitalizacji w oddziałach pulmonologicznych z powodu stanu astmatycznego tj.,( w styczniu 2013 roku, w październiku 2016 roku oraz ostatnio w marcu 2017 roku, przy czym powyższe pobyty były niezależne od hospitalizacji wynikających z typowego zaostrzenia astmy, które nie poddawało się leczeniu w warunkach ambulatoryjnych. Stan astmatyczny jest zaostrzeniem astmy oskrzelowej, które może zagrażać życiu chorego. Powyższy stan zawsze wymaga leczenia szpitalnego, przy czym w krańcowych sytuacjach wymaga pobytu w oddziale intensywnej opieki medycznej, intubacji oraz wspomagania oddechu respiratorem. Istotą stanu astmatycznego jest ciężkie rozlane zwężenie oskrzeli, które przejściowo nie ustępuje pod wpływem konwencjonalnego leczenia. Przez pojęcie konwencjonalnego leczenia należy rozumieć dożylne podanie glikokortykosteroidu, bądź wziewne lub parenteralne podanie leków stymulujących beta – receptory adrenergiczne i działających rozszerzająco na oskrzela. Stan astmatyczny może doprowadzić do zgonu pacjenta. W praktyce zgony w mechanizmie stanu astmatycznego mają miejsce najczęściej w domu chorego, w czasie transportu do szpitala, ale również w szpitalnych izbach przyjęć oraz stacjach pogotowia ratunkowego. W trakcie ostatniego pobytu wnioskodawczyni w Klinice (...) w Ł. w okresie od 28.03.do 30.03.2017 roku stwierdzono ciężkie zaostrzenie astmy ze stanem astmatycznym. Wykonane badanie spirometryczne - po nebulizacji wykazało nadal utrzymywanie się u wnioskodawczyni ciężkich zaburzeń wentylacji płuc o typie obturacji : (...): 58% N, (...): 78% N, (...) % : 60,2%. Astma oskrzelowa występująca u wnioskodawczyni ma bardzo ciężki przebieg kliniczny z utrwalonym skurczem oskrzeli, częstymi zaostrzeniami wymagającymi leczenia systemowymi glikokortykosteroidami oraz stanami astmatycznymi, stanowiącymi ryzyko jej nagłego zgonu. Wnioskodawczyni z punktu widzenia swoich schorzeń pulmonologicznych jest częściowo niezdolna do pracy od 1 listopada 2016 roku przez okres dwóch lat. Stan jej zdrowia nie uległ poprawie w stosunku do okresu sprzed 31 października 2016 roku pomimo tego, że pracuje jako fakturzystka i sporadycznie korzysta ze zwolnień lekarskich po okresach hospitalizacji z powodu stanu astmatycznego. Występowanie napadów duszności kilka razy dziennie oraz w nocy podczas snu, nieustępowanie obturacji oskrzeli pomimo stosowania glikokortykoidów systemowych powoduje, że stan zdrowia A. P. w znacznym stopniu ogranicza jej zdolność do pracy zarobkowej odpowiedniej dla poziomu posiadanych kwalifikacji, a więc odpowiedniej dla osoby z wykształceniem zawodowym, która jest predestynowana jedynie do pracy fizycznej.

/ opinia lekarza biegłego specjalisty pulmonologa medycyny pracy J. G. k. 79 – 82, opinia uzupełniająca biegłego specjalisty pulmonologa medycyny pracy J. G. k. 102 - 103 /.

Przy ustalaniu stanu faktycznego sąd zwrócił pismo pełnomocnika ZUS z dnia 27 września 2017 roku zawierające kolejne uwagi do opinii uzupełniającej, z uwagi na uzupełnienie braków formalnych pisma w postaci podpisu pełnomocnika, po upływie zakreślonego terminu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni A. P. jest zasadne i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Stosownie do art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Zgodnie z art. 57 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

- jest niezdolny do pracy;

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

- niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 12 powyższej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust 1 ustawy stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego: akt ZUS, akt sądowych, dokumentacji medycznej oraz z opinii biegłych pulmonologów i z zkresu medycyny pracy, decydujących z punktu widzenia występujących u wnioskodawczyni schorzeń wynika, że wnioskodawczyni jest osobą częściowo, okresowo niezdolną do pracy.

Przyczyną częściowej okresowej niezdolności do pracy wnioskodawczyni jest astma oskrzelowa przewlekła nieatopowa o ciężkim przebiegu klinicznym.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno organowi rentowemu jak i wnioskodawczyni z zobowiązaniem do ustosunkowania się do niej i złożenia ewentualnych pytań do biegłego.

Organ rentowy złożył zastrzeżenia do opinii biegłego pulmonologa. Wskazał, że przebieg astmy wymaga hospitalizacji i interwencji pogotowia ratunkowego co faktycznie miało miejsce u wnioskodawczyni ale taka konieczność była u niej nieczęsta. Ponadto wnioskodawczyni jedynie sporadycznie korzystała ze zwolnień lekarskich. Nie była też długotrwale poddawana sterydoterapii systemowej a jedynie okresowo w czasie zaostrzenia objawów. Wnioskodawczyni pozostaje w zatrudnieniu co nie może świadczyć o tym, że utraciła zdolność do pracy. Wniesiono o powołanie innego biegłego pulmonologa lub biegłego specjalisty z zakresu medycyny pracy.

W związku z powyższymi zarzutami Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy. Biegły wskazał, że astma oskrzelowa występująca u wnioskodawczyni ma bardzo ciężki przebieg kliniczny z utrwalonym skurczem oskrzeli, częstymi zaostrzeniami wymagającymi leczenia systemowymi glikokortykosteroidami oraz stanami astmatycznymi, stanowiącymi ryzyko jej nagłego zgonu. Stan astmatyczny jest zaostrzeniem astmy oskrzelowej, które może zagrażać życiu chorego. Powyższy stan zawsze wymaga leczenia szpitalnego, przy czym w krańcowych sytuacjach wymaga pobytu w oddziale intensywnej opieki medycznej, intubacji oraz wspomagania oddechu respiratorem. Istotą stanu astmatycznego jest ciężkie rozlane zwężenie oskrzeli, które przejściowo nie ustępuje pod wpływem konwencjonalnego leczenia. Stan astmatyczny może doprowadzić do zgonu pacjenta.

Wnioskodawczyni z punktu widzenia swoich schorzeń pulmonologicznych jest częściowo niezdolna do pracy od 1 listopada 2016 roku przez okres dwóch lat. Stan jej zdrowia nie uległ poprawie w stosunku do okresu sprzed 31 października 2016 roku pomimo tego, że pracuje jako fakturzystka i sporadycznie korzysta ze zwolnień lekarskich po okresach hospitalizacji z powodu stanu astmatycznego.

W ocenie Sądu biegły w swojej opinii uzupełniającej ustosunkował się do wszystkich zarzutów organu rentowego dotyczących złożonej przez niego opinii oraz udzielił odpowiedzi na pytania organu rentowego. Występujące u wnioskodawczyni schorzenia skutkujące utrwalonym skurczem oskrzeli wymagające stałego przyjmowania dużych dawek leków steroidowych oraz wbrew twierdzeniom organu rentowego częstymi stanami zaostrzenia choroby z uwagi na to, że każdorazowy taki stan powoduje u wnioskodawczyni zagrożenie dla jej życia, które miało miejsce w ostatnim czasie trzykrotnie w oddziałach pulmonologicznych tj., w styczniu 2013 roku, w październiku 2016 roku oraz ostatnio w marcu 2017 roku, w postaci występujących stanów astmatycznych nie mogą być uznawane za sporadyczne, gdyż już w tym czasie wnioskodawczyni aż trzykrotnie była w stanie zdrowia z ryzykiem nagłego zgonu, mogła stracić życie. Jej stan zdrowia uzasadnia w ocenie Sądu częściową niezdolności do pracy w okresie od 1 listopada 2016 roku do 31 października 2018 roku. Co prawda wnioskodawczyni podejmuje pracę i sporadycznie korzysta ze zwolnień co nie zmienia faktu, że stan jej zdrowia nie uległ poprawie i jest zagrożony.

Sąd Okręgowy nie podziela zarzutów podniesionych przez organ rentowy w stosunku do opinii biegłego pulmonologa. Zdaniem Sądu, biegły pulmonolog w swojej opinii precyzyjnie uzasadnił tezę, zgodnie z którą, badana jest częściowo niezdolna do pracy potwierdzając tym samym tezę pierwszego biegłego pulmonologa A. M..

Brak jest, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawczyni zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawczyni i wpływu dolegliwości na jego zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie pisemne jak i opinie uzupełniające biegłych uznając, iż są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Biegli wnioski opinii oparli na dokumentacji medycznej zgromadzonej w postępowaniu rentowym oraz na badaniu przedmiotowym odwołującego. Z opinii jednoznacznie wynika, iż stan zdrowia odwołującej się daje podstawy do przyjęcia, że jest ona osobą częsciowo niezdolną do pracy.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2000 roku, I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84, Legalis nr 49256). Przy ocenie biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)).

Reasumując biegli w swoich wnioskach końcowych zgodnie i precyzyjnie uzasadnili tezę, zgodnie z którą wnioskodawczyni jest osobą częściowo niezdolną do pracy.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Sąd Okręgowy przyznał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 listopada 2016 r do 31 października 2018 roku.

Data początkowa jest związana z datą kończącą pobieranie przez ubezpieczonego świadczenia rentowego z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu wraz z aktami rentowymi.

D.D- Z.