Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Grzegorz Szepelak

Sędziowie SSO Małgorzata Szyszko

SSO Joanna Żelazny (spr.)

Protokolant Jowita Sierańska

przy udziale Czesława Twardowskiego Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013r.

sprawy F. P.

oskarżonego z art. 178a § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia

z dnia 12 września 2013 roku sygn. akt V K 627/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IV Ka 1238/13

UZASADNIENIE

F. P. został oskarżony o to,że w dniu 24 lutego 2013 roku we W. , będąc w stanie nietrzeźwości , posiadają 1,03 mg /l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem marki B. o nr rej. (...) w ruchu lądowym , tj. o czyn z art. 178a§1 kk .

Wyrokiem z dnia 12 września 2013 roku , Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia:

I.  uznał oskarżonego F. P. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku , stanowiącego występek z art. 178a§1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69§1i2 kk oraz art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata ;

III.  na podstawie art. 42§2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku;

IV.  na podstawie art.. 63§2 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 24 lutego 2013 roku do dnia 12 września 2013 roku ;

V.  na podstawie art. 49§2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 100 zł.;

VI.  na podstawie art. 63§1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 24 lutego 2013 roku;

VII.  na podstawie art. 624§1 kpk oraz art. 17 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych , w tym odstąpił od wymierzenia opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony za pośrednictwem swojego obrońcy.Obrońca zaskarżył wyrok w całości , zarzucając mu :

Obrazę przepisów postępowania , która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia , a to art. 7 i art. 424 kpk w zw. z art. 178a§1 kk i art. 66 §1 kk oraz art. 115§2 kk polegającą na dowolnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, poprzez ustalenie,że czyn popełniony przez oskarżonego charakteryzował się wysoką społeczną szkodliwością, co doprowadziło w konsekwencji do niesłusznego uznania ,że oskarżony nie zasługuje na warunkowe umorzenie postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie w stopniu oczywistym .

Zważyć bowiem należy ,że wbrew supozycjom apelacji , Sad Rejonowy bardzo dokładnie przeprowadził postępowanie dowodowe, wyprowadzając trafne wnioski odnośnie sprawstwa i winy oskarżonego , co do przypisanego mu czynu . Sąd ten przy tym ocenił wszystkie zgromadzone dowody zgodnie ze wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania , nie naruszając tym samym granic art. 7 kpk . Tym samym też ocena taka nie mogła doprowadzić Sądu do błędu w ustaleniach faktycznych , odnośnie stopnia społecznej szkodliwości czynu , jak chciał apelujący . Słusznie bowiem uznał Sąd Rejonowy ,iż czyn oskarżonego na tle tej kategorii przestępstw charakteryzował się znacznym stopniem społecznej szkodliwości . Zresztą sąd ten w sposób logiczny i wyczerpujący przestawił motywy swojego rozumowania w pisemnych , wyczerpujących motywach zaskarżonego wyroku.

W realiach rozważanej sprawy , nie sposób bowiem było przyjąć , by czyn oskarżonego charakteryzował się nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości .Kiedy nade wszystko się zważy , stan nietrzeźwości oskarżonego , czterokrotnie przekraczający granicę ten stan wyznaczającą oraz dalsze konsekwencje zachowania oskarżonego na szkodę innych . Słusznie też Sąd Rejonowy pokreślił, że oskarżony stanowił nie tylko hipotetycznie ,ale zupełnie realne wysokie zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Ponieważ , mimo późnych godzin nocnych , ruch uliczny we W. , nade wszystko w centrum , a więc w miejscu , w którym poruszał się oskarżony, nie ustaje . Stąd też nie było żadnych podstaw do przekonania, by Sąd Rejonowy dokonując takiej oceny społecznej szkodliwości czynu oskarżonego dopuścił się błędu . Zwłaszcza też , co należy podkreślić ,że żaden fragment pisemnego uzasadnienia , nie wskazuje , by Sąd ten zgeneralizował, wbrew supozycjom apelacji, by każdy czyn z art. 178a§1 kk z założenia cechował się wysokim stopniem społecznej szkodliwości .

Jednocześnie też Sąd meriti wyczerpująco na k. 6 swojego uzasadnienia wskazał , dlaczego w jego ocenie , nie jest możliwym w niniejszej sprawie , skorzystanie wobec sprawcy z dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania , natomiast wniesiona apelacja , jak wskazano nie zawiera żadnych rzeczowych argumentów , które mogłyby w jakikolwiek sposób stanowisko Sądu podważyć .

Ponieważ okoliczności związane z samą osobą sprawcy , dotyczące jego dotychczasowego poprawnego sposobu życia , osiągnięć na ścieżce zawodowej , nie nalezą do elementów determinujących stopień społecznej szkodliwości czynu , a które są wymienione w art. 115§2 kk .

Nie kwestionując oczywiście faktu , że oskarżony dotychczas nie naruszał norm prawnych oraz ze posiada pozytywną opinię , co zresztą było uwzględnione w sposób znaczący przez Sąd I instancji przy wymiarze kary, okoliczności te , które w szczególności podkreśla skarżący , nie mogły być jedyne i wystarczające wszak do warunkowego umorzenia postępowania .

Trzeba pamiętać ,że sprawcy tej kategorii czynów ,najczęściej nie należą do typowych sprawców przestępstw , wielokrotnie łamiących prawo , czy też swoim dotychczasowym sposobem życia wykazującym dla niego zupełne lekceważenie . Przeciwnie , są to najczęściej osoby niekarane dotychczas , dobrze funkcjonujące w społeczeństwie . Dlatego też , wykazywanie w apelacji , że taki czyn miał charakter wyjątkowy , incydentalny i był wynikiem lekkomyślności i braku wyobraźni oskarżonego nie może stawić wystarczającego argumentu dla łagodniejszego potraktowania sprawcy .Tym bardziej , kiedy się uwzględni stałe informacje medialne o liczbie pijanych kierowców i konsekwencjach takiej jazdy .

Z tych też powodów , Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uwzględniania apelacji i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy , uznając apelację za oczywiście bezzasadną .

Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego, Sąd Okręgowy w oparciu o art. 634 kpk w zw. z art. 624§1 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.